Να συστηθούμε κι εμείς με τη σειρά μας.
Ονομάζομαι Γιάννης, και ο εικονιζόμενος κύριος είναι ο Allen.
Ο Allen είναι ένα ημίαιμο Golden Rertiever, πλέον περίπου 6,5 ετών και είναι μαζί μου τα τελευταία 4 χρόνια.
Η ιστορία του είναι η εξής:
Τον καιρό εκείνο, όντας εντελώς ανίδεος από σκυλιά, χωρίς να έχω μεγαλώσει με κάποιο στο πολύ κοντινό μου περιβάλλον, και όντας πλέον αρκετά ανεξαρτητοποιημένος (τουλάχιστον οικονομικά) ήθελα να πάρω ένα Golden Retriever.
Το κριτήριο επιλογής ήταν περισσότερο εμφανισιακό και δευτερευόντως χαρακτήρα.
Τότε δυστυχώς δε γνώριζα περί puppy mills κτλπ, παρά μόνο πολύ γενικά πράγματα, ως εκ τούτου ήμουν απλά αντίθετος στην αγορά από pet-shop.
Μιας και δεν βιαζόμουν, ρωτούσα γνωστούς και φίλους, με τα πολλά κατάλαβα ότι για να πάρεις ένα τέτοιο από εκτροφείο σκύλο χρειάζονται αρκετά χρήματα. Είχα αρχίσει ήδη να αποταμιεύω, όταν μέσω ενός κοινού γνωστού έμαθα ότι υπάρχει ένα πλάσμα που έμοιαζε με Golden, το οποίο είχαν πρόσφατα σώσει από το δρόμο.
Όταν πρωτοειδοθήκαμε ήταν επιφυλάκτικος, μα μετά από λίγες στιγμές έγινε δεκτικός.
Συμφώνησα να τον πάρω, με την υποσημείωση ότι δεν ξαναείχα ποτέ σκύλο, ως εκ τούτου ήμουν παντελώς άπειρος, οπότε η όποια σχέση μας στην αρχή θα στηριζόταν στην επιθυμία και την αγάπη.
Σε πολύ απευκταία περίπτωση, είχα ενημερωθεί πως αν δεν μπορούσα να τα βγάλω πέρα, θα έπρεπε να επιστρέψω το σκύλο, και προς θεού όχι να ξαναγυρίσει στο δρόμο (πράγματα αυτονόητα μεν, καλό να λέγονται δε, γιατί ο ενθουσιασμός παρασύρει και ποτέ δεν ξέρεις τελικα).
Επειδή έχω ήδη μακρυγορήσει,
να πω τελικά πως με τον Allen κολλήσαμε αμέσως!!
Είναι ένα σκυλί που δίνει απέραντη αγάπη, και σε αντάλλαγμα ζητά μόνο την προσοχή και τη φροντίδα (εντάξει, κι αρκετό φαγητό).
Είναι υποδειγματικός, προφανώς πριν τον μαζέψουν από το δρόμο ζούσε σε κάποιο σπίτι, μια και έκανε την ανάγκη του πάντα έξω, όπως επίσης έχει μια ιδιαίτερη αγάπη σε καναπέδες και κρεβάτια.
Πλέον, τον τελευταίο χρόνο, όπου κατοικώ μόνος μου, ο Allen έχει το δικό του καναπέ στο σαλόνι και ένα δικό του ανθρώπινο μονό κρεβάτι, δίπλα στο μου. Η αλήθεια είναι βέβαια πως ειδικά το χειμώνα που κάνει κρύο, κοιμόμαστε αγκαλία κάτω από τα σκεπάσματα.
Αν και στην αρχλη οι νέοι γείτονες ήταν καχύποπτοι, με τον καιρό έχει γίενι η μασκότ της γειτονιάς. Στο σπίτι δε γαβγίζει παρά ελάχιστα, σε αντίθεση με τα άλλα κακομεταχειριζόμενα σκλιά των περίοικων, ενώ ακολουθεί πάντα. Μόνη αξίρεση να έχει δροσιά και ήλιο έξω, οπότε πάει να πάει τον αέρα του....
Ξέρει το όνομά του, ακούει βασικές εντολές, αρέσκεται στα παιχνίδια όπου επαναφέρει αντικείμενα αλλά έχουμε ένα και μοναδικό πρόβλημα, το οποίο έχει μεν ελλατωθεί, αλλά δεν έχει εξαλειφτεί εντελώς: όταν είναι βόλτα χωρί λουρί, έχει τάσεις φυγής. Βάζει την ουρά στα σκέλια και αρχίζει και τρέχει. Μπορεί να πάρει μέχρι τη γωνία και να γυρίσει (έχει γίνει), μπορεί όμως και όχι (επίσης έχει συμβεί).
Αν και όπου μπορώ σε έξοδο τον παίρνω, δλδ καφέ, βραδυνή έξοδο το καλοκαίρι, εκδρομές κτλπ., είναι ένα σημαντικό μείον, κυρίως γι αυτόν, γιατί νιώθω ότι τον περιορίζω όταν θέλει να παίξει με άλλα σκυλιά σε πάρκο κτλπ.
Επομένως αρκείται στις καθημερινές βόλτες του και μια φορά τη βδομάδα τον πάω σε περιφραγμένο πάρκο για να τρέξει ελεύθερος και να παίξει.
Είναι φιλικό και διαχυτικό με ανθρώπους, φιλικός με όλα τα θηλυκά, και όλα τα μικρά σκυλιά, συνήθως αρπάζεται με τα μεγαλόσωμα αρσενικά.
Είναι εχθρικός με όλες τις γάτες.
Χάρις αυτόν η αγάπη μου για τα σκυλιά μεγάλωσε, και διαρκώς προσπαθώ να ρωτάω, να διαβάζω και ενημερώνομαι. Έτσι βρέθηκα και στην παρέα σας όπου παρακολουθώ εδώ κι αρκετό καιρό...
Ευχαριστώ για τον χρόνο σας.
ΥΓ. Δυστυχώς έχω αλλάξει κινητό πρόσφατα, ως εκ τούτου η μόνη διαθέσιμη φωτογραφία είναι αυτή και κάποιες λίγες από τα social media που θα ακολουθήσουν τις προσεχείς μέρες.
Ονομάζομαι Γιάννης, και ο εικονιζόμενος κύριος είναι ο Allen.
Ο Allen είναι ένα ημίαιμο Golden Rertiever, πλέον περίπου 6,5 ετών και είναι μαζί μου τα τελευταία 4 χρόνια.
Η ιστορία του είναι η εξής:
Τον καιρό εκείνο, όντας εντελώς ανίδεος από σκυλιά, χωρίς να έχω μεγαλώσει με κάποιο στο πολύ κοντινό μου περιβάλλον, και όντας πλέον αρκετά ανεξαρτητοποιημένος (τουλάχιστον οικονομικά) ήθελα να πάρω ένα Golden Retriever.
Το κριτήριο επιλογής ήταν περισσότερο εμφανισιακό και δευτερευόντως χαρακτήρα.
Τότε δυστυχώς δε γνώριζα περί puppy mills κτλπ, παρά μόνο πολύ γενικά πράγματα, ως εκ τούτου ήμουν απλά αντίθετος στην αγορά από pet-shop.
Μιας και δεν βιαζόμουν, ρωτούσα γνωστούς και φίλους, με τα πολλά κατάλαβα ότι για να πάρεις ένα τέτοιο από εκτροφείο σκύλο χρειάζονται αρκετά χρήματα. Είχα αρχίσει ήδη να αποταμιεύω, όταν μέσω ενός κοινού γνωστού έμαθα ότι υπάρχει ένα πλάσμα που έμοιαζε με Golden, το οποίο είχαν πρόσφατα σώσει από το δρόμο.
Όταν πρωτοειδοθήκαμε ήταν επιφυλάκτικος, μα μετά από λίγες στιγμές έγινε δεκτικός.
Συμφώνησα να τον πάρω, με την υποσημείωση ότι δεν ξαναείχα ποτέ σκύλο, ως εκ τούτου ήμουν παντελώς άπειρος, οπότε η όποια σχέση μας στην αρχή θα στηριζόταν στην επιθυμία και την αγάπη.
Σε πολύ απευκταία περίπτωση, είχα ενημερωθεί πως αν δεν μπορούσα να τα βγάλω πέρα, θα έπρεπε να επιστρέψω το σκύλο, και προς θεού όχι να ξαναγυρίσει στο δρόμο (πράγματα αυτονόητα μεν, καλό να λέγονται δε, γιατί ο ενθουσιασμός παρασύρει και ποτέ δεν ξέρεις τελικα).
Επειδή έχω ήδη μακρυγορήσει,
να πω τελικά πως με τον Allen κολλήσαμε αμέσως!!
Είναι ένα σκυλί που δίνει απέραντη αγάπη, και σε αντάλλαγμα ζητά μόνο την προσοχή και τη φροντίδα (εντάξει, κι αρκετό φαγητό).
Είναι υποδειγματικός, προφανώς πριν τον μαζέψουν από το δρόμο ζούσε σε κάποιο σπίτι, μια και έκανε την ανάγκη του πάντα έξω, όπως επίσης έχει μια ιδιαίτερη αγάπη σε καναπέδες και κρεβάτια.
Πλέον, τον τελευταίο χρόνο, όπου κατοικώ μόνος μου, ο Allen έχει το δικό του καναπέ στο σαλόνι και ένα δικό του ανθρώπινο μονό κρεβάτι, δίπλα στο μου. Η αλήθεια είναι βέβαια πως ειδικά το χειμώνα που κάνει κρύο, κοιμόμαστε αγκαλία κάτω από τα σκεπάσματα.
Αν και στην αρχλη οι νέοι γείτονες ήταν καχύποπτοι, με τον καιρό έχει γίενι η μασκότ της γειτονιάς. Στο σπίτι δε γαβγίζει παρά ελάχιστα, σε αντίθεση με τα άλλα κακομεταχειριζόμενα σκλιά των περίοικων, ενώ ακολουθεί πάντα. Μόνη αξίρεση να έχει δροσιά και ήλιο έξω, οπότε πάει να πάει τον αέρα του....
Ξέρει το όνομά του, ακούει βασικές εντολές, αρέσκεται στα παιχνίδια όπου επαναφέρει αντικείμενα αλλά έχουμε ένα και μοναδικό πρόβλημα, το οποίο έχει μεν ελλατωθεί, αλλά δεν έχει εξαλειφτεί εντελώς: όταν είναι βόλτα χωρί λουρί, έχει τάσεις φυγής. Βάζει την ουρά στα σκέλια και αρχίζει και τρέχει. Μπορεί να πάρει μέχρι τη γωνία και να γυρίσει (έχει γίνει), μπορεί όμως και όχι (επίσης έχει συμβεί).
Αν και όπου μπορώ σε έξοδο τον παίρνω, δλδ καφέ, βραδυνή έξοδο το καλοκαίρι, εκδρομές κτλπ., είναι ένα σημαντικό μείον, κυρίως γι αυτόν, γιατί νιώθω ότι τον περιορίζω όταν θέλει να παίξει με άλλα σκυλιά σε πάρκο κτλπ.
Επομένως αρκείται στις καθημερινές βόλτες του και μια φορά τη βδομάδα τον πάω σε περιφραγμένο πάρκο για να τρέξει ελεύθερος και να παίξει.
Είναι φιλικό και διαχυτικό με ανθρώπους, φιλικός με όλα τα θηλυκά, και όλα τα μικρά σκυλιά, συνήθως αρπάζεται με τα μεγαλόσωμα αρσενικά.
Είναι εχθρικός με όλες τις γάτες.
Χάρις αυτόν η αγάπη μου για τα σκυλιά μεγάλωσε, και διαρκώς προσπαθώ να ρωτάω, να διαβάζω και ενημερώνομαι. Έτσι βρέθηκα και στην παρέα σας όπου παρακολουθώ εδώ κι αρκετό καιρό...
Ευχαριστώ για τον χρόνο σας.
ΥΓ. Δυστυχώς έχω αλλάξει κινητό πρόσφατα, ως εκ τούτου η μόνη διαθέσιμη φωτογραφία είναι αυτή και κάποιες λίγες από τα social media που θα ακολουθήσουν τις προσεχείς μέρες.
