Χθες πηγαμε την Ζηνα για την προγραμματισμενη ειδικη εξεταση ουρων στην κτηνιατρικη κλινικη.
Το χθεσινο, και τελευταιο από τα αρκετα δειγματα που προσκομισα, το οποίο εξεταστηκε πρωτο, εδειξε ουρολιμωξη.
Τα υπολοιπα δειγματα, δεν θα σταλουν για την ειδικη εξεταση για πρωτεϊνουρια, αλλά θα μεινουν στην καταψυξη μεχρι να διαπιστωθει 100% ότι δεν υπαρχει ουριλιμωξη.
Αν υπαρχει ουρολιμωξη (το πιθανοτερο), ο λογος πρωτεϊνης θα βγει ετσι κι αλλιως αυξημενος, ακομα και να μην υπαρχει περαιτερω προβλημα, οπότε δεν εχει νοημα η εξεταση.
Αν υπαρχει ουρολιμωξη, θα πρεπει να γινει θεραπεια με αντιβιωση και αφου θεραπευτει θα πρεπει να συλλεξω νεα δειγματα και παλι από την αρχη στην κλινικη.
Η Ζηνα δεν εμφανιζει κανενα συμπτωμα ουρολιμωξης (δυσκολια/δυσφορια κατά την ουρηση, δεν της «ξεφευγουν» σταγονιτσες, δεν εχει αιμα στα ουρα, δεν ουρει ελαχιστες ή πολλες φορες, δεν πινει λιγο ή πολύ νερο (δεν θυμαμαι ποιο θεωρειται «κακο»), δεν είναι «πεσμενη», δεν, δεν…).
Μπορει να είναι κατι καινουριο, ή η διαγνωση να είναι εσφαλμενη λογω του μη αποστειρωμενου τροπου ληψης ουρων (το χειροτερο, την εβαλα να ουρησει στο γρασιδι οπου ουρουνε όλα τα σκυλια που πανε για εξετασεις, γιατι εκει όλα ουρουν γρηγορα – αλλά τοσον καιρο παντα ετσι εκανα). Μπορει και τα δοχεια της κλινικης να μην ηταν αποστειρωμενα, ειπε ο γιατρος.
Ο μονος ασφαλης τροπος είναι η καθετηριαση (χρειαζεται ναρκωση) ή η παρακεντηση, κατι που με μινι σκυλακι θεωρηθηκε δυσκολο και αποφασιστηκε να παρω δειγμα με οσο το δυνατον μεγαλυτερη προφυλαξη και να το παω σε μικροβιολογο στην Ξανθη για να μην τρεχουμε παλι στη Θεσσαλονικη.
Εχω και το αντιστοιχο παραπεμπτικο από την κτηνιατρικη.
Το χθεσινο, και τελευταιο από τα αρκετα δειγματα που προσκομισα, το οποίο εξεταστηκε πρωτο, εδειξε ουρολιμωξη.
Τα υπολοιπα δειγματα, δεν θα σταλουν για την ειδικη εξεταση για πρωτεϊνουρια, αλλά θα μεινουν στην καταψυξη μεχρι να διαπιστωθει 100% ότι δεν υπαρχει ουριλιμωξη.
Αν υπαρχει ουρολιμωξη (το πιθανοτερο), ο λογος πρωτεϊνης θα βγει ετσι κι αλλιως αυξημενος, ακομα και να μην υπαρχει περαιτερω προβλημα, οπότε δεν εχει νοημα η εξεταση.
Αν υπαρχει ουρολιμωξη, θα πρεπει να γινει θεραπεια με αντιβιωση και αφου θεραπευτει θα πρεπει να συλλεξω νεα δειγματα και παλι από την αρχη στην κλινικη.
Η Ζηνα δεν εμφανιζει κανενα συμπτωμα ουρολιμωξης (δυσκολια/δυσφορια κατά την ουρηση, δεν της «ξεφευγουν» σταγονιτσες, δεν εχει αιμα στα ουρα, δεν ουρει ελαχιστες ή πολλες φορες, δεν πινει λιγο ή πολύ νερο (δεν θυμαμαι ποιο θεωρειται «κακο»), δεν είναι «πεσμενη», δεν, δεν…).
Μπορει να είναι κατι καινουριο, ή η διαγνωση να είναι εσφαλμενη λογω του μη αποστειρωμενου τροπου ληψης ουρων (το χειροτερο, την εβαλα να ουρησει στο γρασιδι οπου ουρουνε όλα τα σκυλια που πανε για εξετασεις, γιατι εκει όλα ουρουν γρηγορα – αλλά τοσον καιρο παντα ετσι εκανα). Μπορει και τα δοχεια της κλινικης να μην ηταν αποστειρωμενα, ειπε ο γιατρος.
Ο μονος ασφαλης τροπος είναι η καθετηριαση (χρειαζεται ναρκωση) ή η παρακεντηση, κατι που με μινι σκυλακι θεωρηθηκε δυσκολο και αποφασιστηκε να παρω δειγμα με οσο το δυνατον μεγαλυτερη προφυλαξη και να το παω σε μικροβιολογο στην Ξανθη για να μην τρεχουμε παλι στη Θεσσαλονικη.
Εχω και το αντιστοιχο παραπεμπτικο από την κτηνιατρικη.
