Ο Σκύλος στην Τέχνη

[Εriana]

Δεν γνωρίζω αν υπάρχει σχετικό thread. Αν ναι, ας μεταφερθούν τα επόμενα εκεί.

Ο σκύλος, ο φίλος ο σύντροφος, ο φύλακας, ο κυνηγός, ο συνοιδιπόρος, δεν θα μπορούσε να λείπει από τα έργα τέχνης των ανθρώπων ήδη από την προΪστορία.

Ποιηση, Ζωγραφική, Φωτογραφία. Κινηματογράφος, Λογοτεχνία, Μουσική, Θέατρο, σε αυτό το thread, Τέχνη αφιερωμένη στον Σκύλο.

 

[Εriana]

Οδύσσεια ρ, 290-327
(μτφρ. Ν. Καζαντζάκη – Ι. Θ. Κακριδή)



Έτσι μιλούσαν συναλλήλως τους εκείνοι οι δυο, και τότε
αφτιά και κεφαλή ανασήκωσε, κει που ᾽ταν πλαγιασμένος,
ο Άργος ο σκύλος· τον μεγάλωνε, πριχού στην Τροία την άγια
φύγει ο Οδυσσέας ο καρτερόψυχος, μα δεν τον χάρηκε, όχι!
Στα πρώτα χρόνια οι νιοι τον έπαιρναν αγριμολόοι μαζί τους,
λαγούς, ζαρκάδια κι αγριοκάτσικα να κυνηγούν κατόπι,
σαν είχε πια μισέψει ο αφέντης του, μες στην κοπριά την πλήθια
των μουλαριών τον παραπέταξαν και των βοδιών, που απόξω
απ΄ την αυλόπορτα σωριάζουνταν, οι δούλοι ως να την πάρουν
για του Οδυσσέα τ΄ αμπελοχώραφα, το χώμα να φουσκίσουν.
Κει πάνω ο σκύλος ο Άργος κοίτουνταν, τσιμπούρια φορτωμένος·
μα ξάφνου, μπρος του μόλις ένιωσε τον Οδυσσέα να στέκει,
μεμιάς τα δυο του αφτιά κατέβασε κουνώντας την ουρά του,
μα στον αφέντη του σιμότερα πια δε βαστούσε να ᾽ρθει.
Κι αυτός, την όψη αλλού γυρίζοντας, εσφούγγιξε ένα δάκρυ,
τον Εύμαιο ξεγελώντας εύκολα, και τούτα τον ρωτούσε:
«Τέτοιο σκυλί πολύ παράξενο να το ᾽χουν πεταμένο
μες στις κοπριές· αλήθεια, έχει όμορφο σκαρί, μα δεν κατέχω
εξόν την ομορφιά και γρήγορα, παλιά, τα πόδια αν είχε.
Μπας κι ήταν απ΄ αυτά που τριγυρνούν στις τάβλες των αρχόντων
και που αν οι αφέντες τους τα γνοιάζουνται, τα θέλουν για στολίδι;»
Εύμαιε, και συ του απηλογήθηκες, χοιροβοσκέ, και του ᾽πες:

«Είναι του αντρός, μακριά που εχάθηκε στα ξένα, ο σκύλος τούτος·
την ίδια τώρα να ᾽χε ανάκαρα και το κορμί σαν τότε,
που εκείνος το άφηκε μισεύοντας κατά της Τροίας τα μέρη,
τη δύναμή του θα καμάρωνες και τα γοργά του πόδια.
Κανένα αγρίμι δε του γλίτωνε στα πιο βαθιά του δάσου,
σαν το ΄στρωνε μπροστά, τι του ᾽βρισκε μεμιάς ξανά τ΄ αχνάρια.
Μα τώρα δυστυχάει, του χάθηκε το αφεντικό στα ξένα,
δεν το φροντίζουν πια οι γυναίκες μας στην τόση αξεγνοιασιά τους.
Έτσι είναι οι δούλοι, τον αφέντη τους που έχασαν κι η κυβέρνια
τους λείπει: πια δεν έχουν όρεξη σωστή δουλειά να κάμουν.
Αλήθεια, τη μισή ο βροντόλαλος ο Δίας αξιά του ανθρώπου
του παίρνει απ΄ τη στιγμή που επλάκωσε γι᾽ αυτόν σκλαβιάς ημέρα!»
Σαν είπε αυτά, στο αρχοντοκάμωτο παλάτι μέσα εδιάβη
κι ευτύς στον αντρωνίτη βρέθηκε μαζί με τους μνηστήρες.
Όμως τον Άργο η μοίρα εσκέπασε του σκοτεινού θανάτου,
τον Οδυσσέα μόλις αντίκρισε στα είκοσι χρόνια απάνω.

 

[Εriana]

Francisco GOYA - EL PERRO, O ΣΚΥΛΟΣ 1819-1823/ Museo Del Prado, Madrid

O πίνακας αυτός είναι ένας από τους 14 Μαύρους Πίνακες του ζωγράφου τους οποίους ζωγράφισε στους τοίχους της τραπεζαρίας και του σαλονιού του. Στους Μαύρους Πίνακες, ο Γκόγια, έχοντας περάσει σοβαρές ασθένειες και έναν εμφύλιο πόλεμο, εκφράζεται σκαιά. Δεν σκόπευε να τους εκθέσεις δημόσια και οι τίτλοι των έργων δόθηκαν αργότερα από τους ιστορικούς της Τέχνης.

 

[Εriana]

ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΣΚΥΛΟ

Κοντά σε αυτό το Σημείο
κείτονται τα Λείψανα κάποιου
που είχε Ομορφιά χωρίς Ματαιοδοξία,
Δύναμη χωρίς Θράσος,
Τόλμη χωρίς Σκληρότητα
και όλες τις Αρετές του Ανθρώπου χωρίς τα Ελαττώματά του.
Ο Επαινος αυτός, που θα μπορούσε να είναι μια ανούσια Κολακεία
αν αναγραφόταν πάνω από ανθρώπινες στάχτες,
δεν είναι παρά ένας δίκαιος φόρος τιμής στη Μνήμη του
ΜΠΟΟΥΣΟΝ2, ενός ΣΚΥΛΟΥ,
που γεννήθηκε στη Νέα Γη, τον Μάιο, 1803
και πέθανε στο Αββαείο του Νιούστεντ, στις 18 Νοεμβρίου, 1808.


Οταν κάποιος περήφανος Γιος του Ανθρώπου επιστρέφει στη γη, άγνωστος στη Δόξα, αλλά δικαιωμένος από τη Γέννησή του,η τέχνη του γλύπτη εξαντλεί τη μεγαλοπρέπεια της θλίψης
και οι χιλιοτραγουδισμένες υδρίες μαρτυρούν για εκείνους που αναπαύονται από κάτω.

Οταν όλα έχουν τελειώσει, πάνω στο Μνήμα βλέπει κανείς
όχι αυτό που ήταν, αλλά αυτό που θα 'πρεπε να είναι:
Αλλά ο φουκαράς ο Σκύλος, ο πιο πιστός φίλος στη ζωή,
πρώτος να καλωσορίσει, πρώτος απ' όλους να υπερασπιστεί,
που η άδολη καρδιά του ανήκει ακόμα στον Κύριό του,
που μοχθεί, παλεύει, ζει, αναπνέει μόνο γι' αυτόν,
πέφτει χωρίς δόξα, χωρίς να αναγνωριστεί όλη η αξία του -
και αμφισβητείται στον Ουρανό η Ψυχή που είχε στη γη:
ενώ ο άνθρωπος, ματαιόδοξο έντομο! ελπίζει να συγχωρεθεί
και απαιτεί για τον εαυτό του τη μοναδική αποκλειστικότητα του Ουρανού.
Ω άνθρωπε! εσύ, αδύναμε ένοικε μιας ώρας,
εξευτελισμένος από τη δουλεία, ή διεφθαρμένος από την εξουσία
-η αγάπη σου είναι λαγνεία, η φιλία σου όλη μια απάτη,
η γλώσσα σου υποκρισία, τα λόγια σου ένα ψέμα!
Από τη φύση σου αχρείος, εξευγενισμένος μόνο κατ' όνομα,
κάθε ευγενικό ζώο μπορεί να σε κάνει να κοκκινίσεις από ντροπή.
Εσύ, που τυχόν θα δεις αυτήν την απλή υδρία,
προσπέρνα - δεν τιμάει κάποιον που θα 'θελες να θρηνήσεις.
Για να σημαδέψει τα λείψανα ενός φίλου αυτές οι πέτρες έχουν υψωθεί·
δεν γνώριζα παρά μονάχα έναν - και βρίσκεται εδώ.

Λόρδος Μπάυρον



O Μπάιρον έγραψε τον «Επιτάφιο για ένα Σκύλο» το 1808. Αφορούσε τον Boatswain, το δικό του σκύλο (φυλή της Νέας Γης), που είχε πεθάνει από λύσσα. Ο ποιητής τον φρόντισε με στοργή, χωρίς να φοβάται την αρρώστια. Χωρίς καμιά προφύλαξη άγγιζε το στόμα του, γεμάτο από αφρούς.
Στην διαθήκη ζήτησε να ταφεί με τον σκύλο του και τον γέρο υπηρέτη του

 

[Εriana]

Diego VELAZQUEZ, LAS MENINAS , Οι δεσποινιδες των τιμών, 1656/ Museo Del Prado Madrid

Ένας από τους πιο εμβληματικούς πίνακες της δυτικής τέχνης. Θεωρείται ο πιο αινιγματικός πίνακας
Η θέση του ζωγράφου, το πού κοιτάει ο ζωγράφος, οι φιγούρες του πίνακα που αλληλεπιδρούν και η αντανακλάση του βασιλικού ζεύγους πίσω από τον ζωγράφο, σαν το ζεύγος να βρίσκεται έξω από τον πίνακα στην θέση του θεατή, έχουν αναγάγει τον πίνακα στο πιο πολυαναλυμένο πίνακα της Δύσης.
Έχει ειπωθεί γι αυτόν ότι αποτελεί την 'θεολογία της ζωγραφικής" (Giordanni).

 

[Εriana]

Pablo PICASSO - LAS MENINAS, 1957/Museo Picasso

Φυσικά θα ήταν αδύνατον για τον Πικάσο να μην ασχοληθεί με τον ομώνυμο πίνακα του Velazquez.
Έτσι δημιούργησε 58 πίνακες για να αναλύσει, ερμηνεύσει και επανδημιουργήσει τον πίνακα του Βελάσκεζ.

Ο Πικάσο χρησιμοποίησε σε 15 πίνακες για μοντέλο του τον Lump. Η σχέση του Πικάσο με τον σκύλο του, ένα ντάξχουντ τον Lump, περιγράφηκε κάποτε από τον φωτογράφο και φίλο του Πικάσο David Duncan ως «ερωτική». Αρχικά ο Lump ανήκε στον Duncan, που στις 19 Απριλίου του 1957 πήγε μαζί με το σκύλο του επίσκεψη στο σπίτι του Πικάσο. Ο Duncan έφυγε αλλά ο Lump έμεινε άλλα 6 ολόκληρα χρόνια. Ο Πικάσο είχε πολλά σκυλιά, ο Lump ήταν ο μόνος που έτρωγε από το χέρι του. Ο Πικάσο είχε περιγράψει κάποτε τον Lump ως κάτι μη προσδιορίσιμο: «Δεν είναι σκύλος, δεν είναι μικρός άνθρωπος, είναι κάποιος άλλος». O Lump πέθανε δέκα ημέρες πριν από τον Πικάσο, στις 29 Μαρτίου του 1973.

 

[Εriana]

Robert Doisneau.
Φωτογραφία δρόμου.
Ανάλαφρος, εξωστρεφής και χιουμορίστας.

 

[TARA]

o Glen Gould στα πολύ νιάτα του, με τον σκύλο του...
(ωραίο θέμα )

 

[Εriana]

ΓΙΑ ΕΝΑ ΣΚΥΛΟ

Είναι ένας σκύλος ήσυχος, μικρούλης, που πηγαίνει
Στα πόδια των ανθρώπων και ποτέ του δεν γαυγίζει
Μήτε δαγκώνει, και γι’ αυτό ποτέ του δε χορταίνει
Το ποθητό και δίχως πέτσα κόκκαλο που ελπίζει.

Είναι ένας σκύλος ήσυχος, μικρούλης και φτωχός,
Που, απ’ τη σκυλίσια του ψυχή, για λάθος του νομίζει
Το ότι είναι σκύλος, πιο πολύ το ότι είν’ μικρός
Γι’ αυτό, σαν τον κλωτσάνε, δεν δαγκώνει ούτε γαβγίζει.

Είναι ένας σκύλος με ψυχή βαθιά χριστιανική,
Που δείχνει ταπεινόφρονα πως δεν έχει πονέσει,
Που με την πράξη του αποχτά ευτυχία μοναδική,
Μες στον παράδεισο των σκύλων μια μικρούλα θέση.

Μονάχα από τα γήινα τα δεινά του λείπει ακόμα,
Κάτι που την αγάπη του εαυτού του θα ξυπνήσει:
Του λείπει μια γερή κλωτσιά κατάμουτρα στο στόμα,
Να θυμηθεί τα δόντια του, να ορμήσει, να ξεσκίσει.

Λευτέρης ΙΕΡΟΠΑΙΣ (1920 - 1945)
Τί κρίμα που πέθανε τόσο νέος...

 

[Εriana]

A dog s life - Σκυλίσια ζωή/1918
Κωμωδία βωβού κινηματογράφου. Διάρκεια 36 λεπτά.
Σενάριο - Σκηνοθεσία Charlie CHAPLIN
Πρωταγωνιστές: Charlie CHAPLIN και Scraps

 

[marytherion]

Rest Knight in Armor with Dog-1888, του Riviere Briton
πραγματικά όμορφο θεμα!

 

[SofiaEve]

Βάζω δύο από τα αγαπημένα μου, του ιδίου, στα γρήγορα. Θα επανέλθω όμως, γιατί σκεφτόμουν και εγώ ότι θα ήθελα να ανοίξω ένα τέτοιο θέμα, οπότε, ουραίο τάιμινγκ, @Eriana!

O καλλιτέχνης λέγεται Wilhelm Trübner (1851 - 1917), γερμανός ρεαλιστής ζωγράφος.

Ο πρώτος πίνακας λέγεται, σκωπτικά, "Caesar at the Rubicon" (1878).


Για να δούμε. Θα τον διασχίσει ο Καίσαρας, αυτόν τον Ρουβίκωνα??



Θα τον διασχίσει! Και το όνομα του πίνακα: "Ave, Caesar, morituri te salutant" (1877)

Μπράβο Καίσαρα αγόρι μου!

 

[Εriana]

Guissepe CASTIGLIONE (lANG SHINING), ΤEN PRIZED HOUNDS 1747/National Palace Museum

O Castiglione, πήγε στην Κινα μάλλον σαν ιεραπόστολος. Έγινε ζωγράφος της κινέζικης αυτοκρατορικής αυλής και υπηρέτησε δίπλα σε τρεις αυτοκράτορες, όπου κι πέθανε σε βαθύ γήρας. Συνδύασε τις τεχνοτροπίες της Δύσης και της Κίνας στην ζωγραφική του.

Οι πίνακες αυτοί παραγγέλθηκαν από τον αυτοκράτορα Yongzheng για να τιμήσει την Χρονιά του σκύλου. Tα σκυλιά που απεικονίζονται μάλλον είναι Greyhounds, Whippets και Salukis, Tibetan Mastiff, Great Dane και Foxhound.

 

[Εriana]

Big Mama Thorton/Hound Dog

Έτσι για την αλητεία. Καλή Κυριακή!

 

[Εriana]

William WEGMAN. PAW 1994
Ο φωτογράφος Wegman είχε μεγάλη αγάπη για τον σκύλο του τον Man Ray. Ήταν το πρώτο του Weimaraner και τον χρησιμοποιούσε διαρκώς στα έργα του και με τα οποία απέκτησε μεγάλη φήμη Ο θάνατος του Man Ray το 1981 και χρειάστηκαν 5 χρόνια για να αποκτήσει το επόμενο Weimaraner του, την Fay και αργόtερα κράτησε και τα κουτάβια της

 

[Εriana]

Man and dog. Άνθρωπος και σκύλος
Λεπτομέρεια από βραχοραφία του σπηλαίου της Altamira στην Ισπανία.

 

[medusa]

οτι ετοιμαζα ποστ για τον william Wegman.....

Best Buddies, 1993

 

[Εriana]

Martinez, N. Gramms και Smart/ΛΟΥΚΑΝΙΚΟΣ/ Ψυρρή

Στην μνήμη του θρυλικού Λουκάνικου (Θόδωρου)
Τέχνη του Δρόμου.

Ο Λουκάνικος εν ώρα δράσης με το φακό του Γιάννη Μπεχράκη

 

[Rodilli]

Ο Jeff Koons έκανε αυτό το τεράστιο άγαλμα του σκύλου του που βρίσκεται έξω από το μουσείο Guggenheim, στην Μπιλμπάο.

Πόσο όμορφο

 

[Rodilli]

Ο Charles Schulz και ο σκύλος του Spike, που αποτέλεσε την έμπνευση για τον snoopy.