Περιμένει δύο ολόκληρα χρόνια το αφεντικό της

[souaxili]

Από την Ελευθεροτυπία του Σαββάτου (ρεπορτάζ της Αργυρώς Μώρου):

Εκείνος έφυγε για πάντα... Εκείνη δεν το έμαθε ποτέ... Μια τραγική συγκυρία, σαν αυτές που συμβαίνουν στη ζωή, φανέρωσε μια διαφορετική ιστορία αγάπης, γεμάτη πίστη και αφοσίωση, σε πείσμα των καιρών.
Η Μπουμπού περιμένει δύο ολόκληρα χρόνια το αφεντικό της να βγει από το θεραπευτήριο, χωρίς να γνωρίζει ότι έχει πεθάνει. Πρωταγωνιστής της αληθινής ιστορίας, που μοιάζει με εκείνη του Οδυσσέα και του Αργου, ένας σκύλος, η Μπουμπού. Ενα υπέροχο λευκό λυκόσκυλο, το οποίο περιμένει δύο ολόκληρα χρόνια (!) το αφεντικό του να βγει από το ιδιωτικό θεραπευτήριο όπου είχε μπει. Η Μπουμπού δεν γνωρίζει ότι ο άνθρωπος που τη φρόντιζε, απεβίωσε. Ετσι, μένει εκεί στο Μαρούσι και τον περιμένει να γυρίσει, αποδεικνύοντας ότι: «Ο σκύλος είναι το μόνο πλάσμα στη Γη που αγαπάει εσένα περισσότερο από τον εαυτό του».
«Ζει εδώ δυο χρόνια. Από τότε που ο άνθρωπος που τη φρόντιζε ήρθε μαζί της στο νοσοκομείο. Κανείς δεν γνωρίζει λεπτομέρειες για την οικογένειά του, αν υπήρχαν άλλοι άνθρωποι που ζούσαν μαζί του, αν υπήρχαν συγγενείς που θα μπορούσαν να αναλάβουν την Μπουμπού. Για να έρθει στο νοσοκομείο με τον σκύλο του πιστεύω ότι δεν θα είχε κάποιον άλλον», περιγράφει στην «Ε» η Πέπη Μπούκουρα, που γνώρισε τη σκυλίτσα πριν από περίπου εννέα μήνες, όταν άνοιξε στην περιοχή μπαρ-ρεστοράν.
«Μάθαμε την ιστορία της από τους γιατρούς που τη φροντίζουν... Πολλοί έχουν προσπαθήσει να την υιοθετήσουν, να την πάρουν στο σπίτι τους, αλλά η Μπουμπού δεν μπαίνει σε αυτοκίνητα. Μένει εδώ και περιμένει. Το πολύ πολύ να κάνει τη βόλτα της στο τετράγωνο», μας εξηγεί. Οι γιατροί του νοσοκομείου, όσοι εργάζονται και μένουν στην περιοχή, έχουν αναλάβει τη φροντίδα της. Την ταΐζουν, την αγαπούν και νοιάζονται γι' αυτή.

 

[johnk]

Το έχω ακούσει και εγώ, από ανθρώπους που εργάζονται σε εταιρείες τριγύρω από το νοσοκομείο, εδώ και ένα χρόνο. Ακούω ότι είναι το φανταστικότερο σκυλί και έχει αναδόχους σε όλη την περιοχή. Αλλά εκείνη δεν φεύγει από 'κει. Περιμένει και "φρουρεί" το κτίριο όπου νομίζει πως βρίσκεται ο άνθρωπός της.
Τι άλλο να πει κανείς? Εϊναι η επιτομή της σκυλίσιας αφοσίωσης και η μία και μοναδική απάντηση (αν ψάχναμε για μία μόνο) στα ερωτήματα πολλών ζεστών και συγκινητικών topics που έχουν ανοίξει τον τελευταίο καιρό...

 

[Noela]

Από την Ελευθεροτυπία του Σαββάτου

Ποιού Σαββάτου; Αυτό ήταν ενάμιση χρόνο πριν. Δε ξέρω τι απέγινε το σκυλάκι, πιθανόν να είναι ακόμα εκεί.

 

[Amaliaz]

Τον Hachiko μου θυμισε! Τι κλαμα εριξα!!!

 

[Tonini]

«Ο σκύλος είναι το μόνο πλάσμα στη Γη που αγαπάει εσένα περισσότερο από τον εαυτό του».
Αυτο νομιζω τα λεει ολα....συγκινήθηκα παλι.....

 

[mareco]

Παλιά ιστορία όντως. Νομίζω πριν κανά χρόνο βρέθηκα στο νοσοκομείο και αράζοντας έξω σε κάτι πεζούλια, όντως ήταν η σκυλίτσα εκεί. Ηρθε κοντά, χαιδευτήκαμε κάμποση ώρα και φυσικά όταν άρχισα να αναρωτιέμαι ποιανού είναι και να ψάχνω το κολλάρο της για στοιχεία, μου είπε ο φύλακας την ιστορία της. Δεν ξέρω αν είναι ακόμη εκεί, πάντως οι άνθρωποι την αγαπάνε και την προσέχουν. Προσπάθησαν ανεπιτυχώς να την μεταφέρουν. Δεν ήθελε με τίποτα, να απομακρυνθεί. Πικραμένη, όμορφη ιστορία.

 

[E-va]

Εγώ δεν την γνώριζα την ιστορία. Συγκινήθηκα πραγματικα!!

Ψυχουλα μου!!

 

[Elli]

Ούτε εγώ!!! μου θύμισε το hachico και δεν έχω και χαρτομάντηλα,,,,,,

 

[valeria]

Πολυ συγκινητικη ιστορια.
Απιστευτη, αληθινη, αγνη αγαπη και αφοσιωση που ανθρωπος σε ανθρωπο δεν πιστευω οτι μπορει να δειξει.....

 

[Sara]

Α, μην το λες. Υπάρχουν πολύ αφοσιωμένα ζευγάρια που έτσι και πεθάνει ο ένας, δεν αντέχει ούτε ο άλλος και πεθαίνει αμέσως μετά. Ένας φίλος αγωνιούσε μην πεθάνει ο πατέρας του διότι πέθανε η μάνα του με την οποίαν ήταν παντρεμένος 52 χρόνια και μου έλεγε ότι κάπου διάβασε ότι αν βγάλει το χρόνο μάλλον τη σκαπούλαρε. Ε, ο πατέρας του πέθανε ακριβώς ένα χρόνο μετά τη γυναίκα του!! Νομίζω εξαρτάται από το πόσο δεμένος είναι κανείς με το σκύλο του. Το Μουφ π.χ. μπορεί να τσαντίστηκε πολύ που το πήρα από τη φάρμα του Μίσιγκαν και έχασε τους φίλους του τα σκυλάκια και τους αναδόχους του, αλλά μέσα σε δυο ώρες έκλαιγε μη φύγω χωρίς αυτόνα! Και πέρσυ που τον άφησα σε φάρμα-πανσιόν αρρώστησε εν μέρει από το κακό του που έφυγα και μετά δεν ξεκολλούσε από πάνω μου για μήνες. Και να φανταστείς τώρα είναι και Αυστραλέζος που σημαίνει ότι είναι εξ ορισμού αυτοκόλλητο!! Αφού να δείτε ότι το μεγαλύτερο σοκ που δοκίμασα στη ζωή μου είναι το ότι συνειδητοποίησα ότι το Μουφ τελικά μ' αγαπάει και δε θέλει άλλο σκύλο. Μέχρι τότε νόμιζα πραγματικά ότι με θεωρούσε αναγκαίο κακό!

 

[kokoni]

το συμφέρον της γιατί δεν το κοιτάει?

 

[kasi]

Παιδιααααα!!!! τι μου κανατε?? μπηκε πελατης και εγω ειχα βαλντωσει στο κλαμα... αχ το καυμενο το σκυλακι....
Πηρα τηλ τον αντρα μου .. "μονο τα σκυλια μου μαγαπανε πιο πολυ απο τον εαυτο τους...κλαψ! καλψ!"... απαντηση: "τι επαθες παιδακι μου??"
.. και τελικα τον ξερει και αυτος τον σκυλο, ειναι το πατρικο του στο μαρουσι...

 

[Lord & Maya]

Πωπω διαλύθηκα με αυτη την ιστορία.