Το εχω γραφτο φαινεται, καθε φορα που βγαζω τον σκυλο μου βολτα να πεφτω πανω σε ηλιθιους.
Βγηκαμε την βολτα μας το πρωι, και στην διπλανη πολυκατοικια, πετυχα μια κυρια η οποια εχει ενα ηλικιωμενο σκυλακι. Νομιζω ειναι 15 χρονων, με προβληματα υγειας. Η κυρια με την κορη της, ενηλικες και οι δυο, μετακομισαν στην γειτονια πριν κανενα 6μηνο περιπου, μπορει και παραπανω. Στις αρχες πετυχενα την κυρια αρκετα συχνα τα πρωινα με τον γλυκιτατο σκυλακο, μικρουλης ημιαιμακος καπου στα 5 κιλα. Καθε φορα, η κυρια θαυμαζε ποσο ομορφος ειναι ο δικος μου, και μετα ελεγε ποσο ασχημος (δικα της τα λογια) ειναι ο δικος της. Μονο ασχημος δεν ειναι. Brindle χρωματισμος, κοντοτριχος και φινετσατος. Ελεγε πως ειναι επιθετικος προς εκεινη χωρις λογο. Η καρδια μου εσπαγε καθε φορα και απο λιγο οταν ακουγα με ποσο μισος μιλαγε για αυτο το πλασμα, και μια απτις τελευταιες φορες που την ειδα μαζι του, της ειπα πως το σκυλι αισθανεται την αρνητικοτητα και το μισος που τρεφει προς αυτο, και πως με το δικιο του ειναι επιφυλακτικο μαζι της. Με κοιταζε σαν χανος, μην μπορωντας να καταλαβει τι εννοω. Στα ματια της ηταν απολυτα δικαιο να βριζει και να υποβαθμιζει ενα πλασμα που εν τελει εκεινη επετρεψε να μπει σπιτι της.
Τωρα πια δεν το βγαζουν εξω, με την δικαιολογια πως ειναι πολυ αρρωστος.
Σημερα λοιπον που την πετυχα, την ρωτησα τι κανει το σκυλακι. Με χειλη που εσταζαν μισος και απεχθεια, με κοιταζει και μου λεει "Πες μου εναν τροπο να απαλαχθω απο εκεινον. Τον εχουμε συχαθει." Συνεχισε λεγοντας πως της κατουραει συνεχεια το σπιτι, και πως δεν τρωει την ξηρα τροφη του. Με ενα κομματι σαλαμι λεει κρατιεται στην ζωη.
Ειλικρινα παγωσα. Ολοι λεμε πως σε αυτες τις καταστασεις που καποιος πεταει τετοιες μαλακιες, θα αντιδρουσαμε με τον σωστο τροπο και θα τον βριζαμε χωρις αυριο. Ομως οταν στην πεταει ετσι ξαφνικα ο αλλος, δεν εχεις τα λογια να εκφρασεις αυτα που νιωθεις εκεινη την στιγμη.
Της λεω "Γιατι τον πηρατε τοτε? Ενα σκυλι ειναι για παντα. Δεν ψαχνουμε να το δωσουμε οταν τα πραγματα δυσκολευουν." Μου λεει την κλασικη δικαιολογια ανευθυνου γονεα: "Η κορη μου το φερε σπιτι, εγω δεν το θελω.". Η κορη της, ενηλικη οπως ειπα.... Οχι κανενα παιδακι που ειπε "μαμα μαμα θελω σκυλακι" και η μανα ενεδωσε στις απαιτησεις του.... Ενηλικη κορη, που θα επρεπε να ξερει πολυ καλυτερα. Ενηλικη και η μανα, που θα επρεπε, εφοσων δεν ηθελε σκυλο, να ειχε βαλει τα ορια της.
Το αποτελεσμα? Ενα δυσμοιρο ζωνταντο, κλεισμενο 24/7 σε ενα διαμερησμα με δυο ανθρωπους που το εχουν συχαθει. Που ψαχνουν να απαλαχθουν απο αυτο. Και οχι, μην φοβαστε, δεν την παρεξηγησα την κυρια. Δεν το ειπε πανω στην πλακα. Το προσωπο της εδειχνε περιτρανα το μισος και την απεχθια της προς αυτο το πλασμα. Η μοιρα του? Μαλλον, απο οτι μου ειπε η κυρια, θα καταλειξει να περασει τους τελευταιους μηνες, η χρονια ζωης του, σε ενα κτηνιατρειο. Η και χειροτερα.
Ποτε μου δεν θα καταλαβω αυτο το ειδος ανθρωπου. Το ειδος που βλεπουν τα αλλα ζωα ως αξεσουαρ. Ως λουτρινο. Το "εχω σκυλι" δεν σημαινει λουλουδακια και αγαπουλες για παντα. Το "εχω σκυλι" συμαινει δεσμευση. Σημαινει οτι θα καθα ρισω εμετους, σκατα, κατουρα. Σημαινει θα μεινω ξαγρυπνος οταν αυτο ειναι αρρωστο. Σημαινει θα φιλησω κατουριμενες ποδιες να βρω λεφτα να το παω στον κτηνιατρο οσο συχνα χρειαστει. Σημαινει θα στρωσω την κωλαρα μου κατω και θα μαθω πως να το φροντιζω και πως να το εκπαιδευσω. Σημαινει δεν θα φαω εγω, δεν θα παω για καφε με τους φιλος μου, για να φαει αυτο. Σημαινει, οταν φτασει τα γειρατια θα ειμαι με μια σφουγγαριστρα απο πισω του να μαζευω τα τσισα του ΚΑΙ ΘΑ ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΓΙ ΑΥΤΟ, διοτι αυτο το πλασμα το αγαπαω, και δεν με ενδιαφερει μη μου λεκιασει το παρκε.
Πραγματικα ηθελα να ηξερα... Αυτο το ειδος ανθρωπου, θα εψαχνε να απαλαχθει απο το ιδιο του το παιδι αν αυτο αρρωστεναι σοβαρα και χρειαζοταν βοηθεια με τα παντα? Θα εψαχνε να απαλαχθει απτην κατακοιτη μανα η πατερα του? Υποθετω πως ναι. Το μονο που τους ενδιαφερει ειναι ο κωλος τους.
Μεχρι την τελευταια μου πνοη θα το λεω: Το να παιρνει καποιος κατοικιδιο δεν ειναι δικαιωμα. Ειναι προνομιο. Βλεπουμε τοσα πραγματα ως δαιδομενα. "Παρε ενα σκυλακι στο παιδι σου να χαρει" μετα πετα το στο δρομο οταν το παιδι μεγαλωσει και το βαρεθει. "Κανε ενα παιδι να σωσεις τον γαμο σου" μετα ο γαμος φυσικα δεν σωζεται και το παιδι υπομενει καθημερινους τσακωμους. Τα κατοικιδια και τα παιδια να τα εχουν οσοι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ μπορουν και θελουν να αφηερωσουν την υπολοιπη ζωη τους σε αυτα. Πρεπει πραγματικα ολοι μας να περναμε απο ψυχολογικο τεστ πριν αποφασησουμε να παρουμε ζωο η να κανουμε παιδι.
Βγηκαμε την βολτα μας το πρωι, και στην διπλανη πολυκατοικια, πετυχα μια κυρια η οποια εχει ενα ηλικιωμενο σκυλακι. Νομιζω ειναι 15 χρονων, με προβληματα υγειας. Η κυρια με την κορη της, ενηλικες και οι δυο, μετακομισαν στην γειτονια πριν κανενα 6μηνο περιπου, μπορει και παραπανω. Στις αρχες πετυχενα την κυρια αρκετα συχνα τα πρωινα με τον γλυκιτατο σκυλακο, μικρουλης ημιαιμακος καπου στα 5 κιλα. Καθε φορα, η κυρια θαυμαζε ποσο ομορφος ειναι ο δικος μου, και μετα ελεγε ποσο ασχημος (δικα της τα λογια) ειναι ο δικος της. Μονο ασχημος δεν ειναι. Brindle χρωματισμος, κοντοτριχος και φινετσατος. Ελεγε πως ειναι επιθετικος προς εκεινη χωρις λογο. Η καρδια μου εσπαγε καθε φορα και απο λιγο οταν ακουγα με ποσο μισος μιλαγε για αυτο το πλασμα, και μια απτις τελευταιες φορες που την ειδα μαζι του, της ειπα πως το σκυλι αισθανεται την αρνητικοτητα και το μισος που τρεφει προς αυτο, και πως με το δικιο του ειναι επιφυλακτικο μαζι της. Με κοιταζε σαν χανος, μην μπορωντας να καταλαβει τι εννοω. Στα ματια της ηταν απολυτα δικαιο να βριζει και να υποβαθμιζει ενα πλασμα που εν τελει εκεινη επετρεψε να μπει σπιτι της.
Τωρα πια δεν το βγαζουν εξω, με την δικαιολογια πως ειναι πολυ αρρωστος.
Σημερα λοιπον που την πετυχα, την ρωτησα τι κανει το σκυλακι. Με χειλη που εσταζαν μισος και απεχθεια, με κοιταζει και μου λεει "Πες μου εναν τροπο να απαλαχθω απο εκεινον. Τον εχουμε συχαθει." Συνεχισε λεγοντας πως της κατουραει συνεχεια το σπιτι, και πως δεν τρωει την ξηρα τροφη του. Με ενα κομματι σαλαμι λεει κρατιεται στην ζωη.
Ειλικρινα παγωσα. Ολοι λεμε πως σε αυτες τις καταστασεις που καποιος πεταει τετοιες μαλακιες, θα αντιδρουσαμε με τον σωστο τροπο και θα τον βριζαμε χωρις αυριο. Ομως οταν στην πεταει ετσι ξαφνικα ο αλλος, δεν εχεις τα λογια να εκφρασεις αυτα που νιωθεις εκεινη την στιγμη.
Της λεω "Γιατι τον πηρατε τοτε? Ενα σκυλι ειναι για παντα. Δεν ψαχνουμε να το δωσουμε οταν τα πραγματα δυσκολευουν." Μου λεει την κλασικη δικαιολογια ανευθυνου γονεα: "Η κορη μου το φερε σπιτι, εγω δεν το θελω.". Η κορη της, ενηλικη οπως ειπα.... Οχι κανενα παιδακι που ειπε "μαμα μαμα θελω σκυλακι" και η μανα ενεδωσε στις απαιτησεις του.... Ενηλικη κορη, που θα επρεπε να ξερει πολυ καλυτερα. Ενηλικη και η μανα, που θα επρεπε, εφοσων δεν ηθελε σκυλο, να ειχε βαλει τα ορια της.
Το αποτελεσμα? Ενα δυσμοιρο ζωνταντο, κλεισμενο 24/7 σε ενα διαμερησμα με δυο ανθρωπους που το εχουν συχαθει. Που ψαχνουν να απαλαχθουν απο αυτο. Και οχι, μην φοβαστε, δεν την παρεξηγησα την κυρια. Δεν το ειπε πανω στην πλακα. Το προσωπο της εδειχνε περιτρανα το μισος και την απεχθια της προς αυτο το πλασμα. Η μοιρα του? Μαλλον, απο οτι μου ειπε η κυρια, θα καταλειξει να περασει τους τελευταιους μηνες, η χρονια ζωης του, σε ενα κτηνιατρειο. Η και χειροτερα.
Ποτε μου δεν θα καταλαβω αυτο το ειδος ανθρωπου. Το ειδος που βλεπουν τα αλλα ζωα ως αξεσουαρ. Ως λουτρινο. Το "εχω σκυλι" δεν σημαινει λουλουδακια και αγαπουλες για παντα. Το "εχω σκυλι" συμαινει δεσμευση. Σημαινει οτι θα καθα ρισω εμετους, σκατα, κατουρα. Σημαινει θα μεινω ξαγρυπνος οταν αυτο ειναι αρρωστο. Σημαινει θα φιλησω κατουριμενες ποδιες να βρω λεφτα να το παω στον κτηνιατρο οσο συχνα χρειαστει. Σημαινει θα στρωσω την κωλαρα μου κατω και θα μαθω πως να το φροντιζω και πως να το εκπαιδευσω. Σημαινει δεν θα φαω εγω, δεν θα παω για καφε με τους φιλος μου, για να φαει αυτο. Σημαινει, οταν φτασει τα γειρατια θα ειμαι με μια σφουγγαριστρα απο πισω του να μαζευω τα τσισα του ΚΑΙ ΘΑ ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΓΙ ΑΥΤΟ, διοτι αυτο το πλασμα το αγαπαω, και δεν με ενδιαφερει μη μου λεκιασει το παρκε.
Πραγματικα ηθελα να ηξερα... Αυτο το ειδος ανθρωπου, θα εψαχνε να απαλαχθει απο το ιδιο του το παιδι αν αυτο αρρωστεναι σοβαρα και χρειαζοταν βοηθεια με τα παντα? Θα εψαχνε να απαλαχθει απτην κατακοιτη μανα η πατερα του? Υποθετω πως ναι. Το μονο που τους ενδιαφερει ειναι ο κωλος τους.
Μεχρι την τελευταια μου πνοη θα το λεω: Το να παιρνει καποιος κατοικιδιο δεν ειναι δικαιωμα. Ειναι προνομιο. Βλεπουμε τοσα πραγματα ως δαιδομενα. "Παρε ενα σκυλακι στο παιδι σου να χαρει" μετα πετα το στο δρομο οταν το παιδι μεγαλωσει και το βαρεθει. "Κανε ενα παιδι να σωσεις τον γαμο σου" μετα ο γαμος φυσικα δεν σωζεται και το παιδι υπομενει καθημερινους τσακωμους. Τα κατοικιδια και τα παιδια να τα εχουν οσοι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ μπορουν και θελουν να αφηερωσουν την υπολοιπη ζωη τους σε αυτα. Πρεπει πραγματικα ολοι μας να περναμε απο ψυχολογικο τεστ πριν αποφασησουμε να παρουμε ζωο η να κανουμε παιδι.
