Σκέφτηκα λιγάκι για τον Great Dane - ή όπως έμαθα από τον Promithea Γερμανικό Μολοσσό. Αυτά τα σκυλιά είναι πραγματικά υπέροχα όπως και όλα τα γιγαντόσωμα. Έχουν όμως το μειονέκτημα του μικρού προσδόκιμου ζωής, που όπως διάβασα υπολογίζεται στα 6-8 χρόνια. Το ίδιο ισχύει για όλες τις φυλές αυτού του μεγέθους απ' όσο ξέρω. Ακόμα κι αν ζήσουν περισσότερα χρόνια, τα σημάδια της τρίτης ηλικίας γίνονται εμφανή και ιδιαίτερα αισθητά πολύ νωρίς, συγκριτικά. Απορώ λοιπόν: Γιατί κάποιος θα επέλεγε έναν σκύλο, που εκ των πραγμάτων είναι πιθανότατο να "φύγει" ή απλώς να "γεράσει" νωρίς?
Για μένα το γεγονός αυτό είναι μέγας αποτρεπτικός παράγοντας. Μια τέτοια κουβέντα είχα και χθες με φίλους και τελικά κατέληξα ότι καλύτερα μικρόσωμα (poodle συγκεκριμένα) που τουλάχιστον έχουν πολλές ελπίδες να ξεπεράσουν τα 15 χρόνια ζωής χωρίς ιδιαίτερα σημάδια γήρανσης (θεωρητικά πάντα γιατί "ζηλεύω" πολλά σκυλιά ιδιαίτερα τα μεγάλα και τα μοναδικά ημίαιμα).
Δεν θυμάμαι αν έχει συζητηθεί κάτι αντίστοιχο, αλλά θα ήθελα τη γνώμη σας.
Για μένα το γεγονός αυτό είναι μέγας αποτρεπτικός παράγοντας. Μια τέτοια κουβέντα είχα και χθες με φίλους και τελικά κατέληξα ότι καλύτερα μικρόσωμα (poodle συγκεκριμένα) που τουλάχιστον έχουν πολλές ελπίδες να ξεπεράσουν τα 15 χρόνια ζωής χωρίς ιδιαίτερα σημάδια γήρανσης (θεωρητικά πάντα γιατί "ζηλεύω" πολλά σκυλιά ιδιαίτερα τα μεγάλα και τα μοναδικά ημίαιμα).
Δεν θυμάμαι αν έχει συζητηθεί κάτι αντίστοιχο, αλλά θα ήθελα τη γνώμη σας.