Καλησπέρα και καλή Ανάσταση να έχουμε.
Γράφω για να πάρω γνώμες και πληροφορίες σχετικά με το θέμα της σεξουαλικότητας.
Έχω ένα αρσενικό ημίαιμο, που το πήρα αδέσποτο από φιλοζωική 8μηνων περίπου (έτσι είπε ο κτηνίατρος τότε) και τώρα πλέον είναι 2,5 περίπου ετών.
Το θέμα με τις ορμές του ξεκίνησαν πολύ χαλαρά περίπου 14 μηνών αλλά πλέον από 2 χρόνων και κάτι αυξήθηκε παρά πολύ (υπερβολικό κυνήγι και καβαλημα με σχεδόν στήση, σε ότι δεν έχει μπαλάκια από κάτω του, αγρίεμα σε αρσενικα αν πλησιάσουν εκείνη την ώρα, στηση σε άκυρες στιγμές με το κλασικό του βλέμμα «γιατί μου έγινε έτσι μπαμπά;») με αποτέλεσμα να μπω στη διαδικασία στείρωσης την επόμενη βδομάδα.
Αυτό που αναρωτιέμαι είναι το εξής: γιατί δεν ξεκίνησε όλο αυτό σε νεότερη ηλικία όπως σε πολλά αρσενικά; Είναι φυσιολογικό να αργεί σε κάποια αρσενικά; Βρε μήπως έκανε λάθος ο κτηνίατρος τότε και είναι μικρότερος;;;;
Γράφω για να πάρω γνώμες και πληροφορίες σχετικά με το θέμα της σεξουαλικότητας.
Έχω ένα αρσενικό ημίαιμο, που το πήρα αδέσποτο από φιλοζωική 8μηνων περίπου (έτσι είπε ο κτηνίατρος τότε) και τώρα πλέον είναι 2,5 περίπου ετών.
Το θέμα με τις ορμές του ξεκίνησαν πολύ χαλαρά περίπου 14 μηνών αλλά πλέον από 2 χρόνων και κάτι αυξήθηκε παρά πολύ (υπερβολικό κυνήγι και καβαλημα με σχεδόν στήση, σε ότι δεν έχει μπαλάκια από κάτω του, αγρίεμα σε αρσενικα αν πλησιάσουν εκείνη την ώρα, στηση σε άκυρες στιγμές με το κλασικό του βλέμμα «γιατί μου έγινε έτσι μπαμπά;») με αποτέλεσμα να μπω στη διαδικασία στείρωσης την επόμενη βδομάδα.
Αυτό που αναρωτιέμαι είναι το εξής: γιατί δεν ξεκίνησε όλο αυτό σε νεότερη ηλικία όπως σε πολλά αρσενικά; Είναι φυσιολογικό να αργεί σε κάποια αρσενικά; Βρε μήπως έκανε λάθος ο κτηνίατρος τότε και είναι μικρότερος;;;;