Πολλές φορές ακούω περιπτώσεις σκύλων που παρόλο που οι ιδιοκτήτες τους έπαιρναν όλα τα απαραίτητα μέτρα, εντούτοις βγαίναν θετικοί σε καλαζάρ.
Σιτρονέλες, αμπούλες, κολάρα, βιολογικά σπρέι, αντικουνουπικά, σίτες, ό,τι περνάει από το χέρι μας...
Η μελέτη του εχθρού και οι συνήθειές του, ίσως μας βοηθήσουν να προφυλάξουμε ακόμα περισσότερο τα σκυλιά μας και να μην τα εκθέτουμε στον κίνδυνο.
Παραθέτω λοιπόν κάποια σημεία που θεώρησα σημαντικά, από μια πτυχιακή του 2011 με τίτλο :
"Η ΣΚΝΙΠΑ ΚΑΙ Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ ΣΤΗ ΜΕΤΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΛΕΙΣΜΑΝΙΩΣΗΣ"
• Οι τρεις σπουδαιότερες οικογένειες σκνιπών που εντοπίζονται στον Ελλαδικό χώρο είναι οι Ceratopogonidae, Simuliidae, Psychodidae που μαζί με τα έντομα της οικογένειας Culicidae ανήκουν στην υπόταξη Νηματόκερα (Nematocera). Πρόκειται για ωοτόκα και ολομετάβολα έντομα που ο βιολογικός τους κύκλος περιλαμβάνει το αυγό, τα προνυμφικά στάδια, τη νύμφη και το ενήλικο.Εμφανίζονται, κυρίως κατά τους ανοιξιάτικους, θερινούς και φθινοπωρινούς μήνες (δηλαδή από τον Απρίλιο ως τον Οκτώβριο).
Η οικογένεια που μας ενδιαφέρει και μέλος της είναι η Phlebotomus, είναι η Οικογένεια Psychodidae
• Οι σκνίπες αυτές έχουν μακριές κεραίες και τριχωτά σώματα και φτερά. Περίπου 700 είδη φλεβοτόμων έχουν περιγραφεί και περιληφθεί σε έξι γένη. Περίπου τα μισά από τα είδη περιλαμβάνονται στο γένος Lutzomyia, ένα τρίτο στο Sergentomyia και η πλειοψηφία των υπολοίπων στο γένος Phlebotomus με έναν μικρό αριθμό ειδών στο Brumptomyia και Warileya και Chinius (ένα είδος που ζει σε σπηλιές και πηγάδια).
Από τα 700 είδη των φλεβοτόμων, τα ογδόντα είναι πιθανοί ή αποδεδειγμένοι φορείς της Leishmania spp. Αυτοί οι φορείς ανήκουν όλοι στα γένη Phlebotomus ( Ευρώπη) και Lutzomyia (Αμερική).
• Είναι νυκτόβιοι, δραστηριοποιούνται κατά κανόνα την νύχτα ( μετά την δύση του ηλίου).
• Ο πλήρης βιολογικός κύκλος της σκνίπας διαρκεί έξι εβδομάδες. Η γέννηση των αυγών γίνεται 4-8 ημέρες μετά την απομύζηση αίματος
• Η συνολική διάρκεια του βιολογικού κύκλου είναι 30-56 ημέρες ανάλογα της θερμοκρασίας του περιβάλλοντος και το είδος της σκνίπας.
• Τα ενήλικα δραστηριοποιούνται στο φώς κατά τη διάρκεια της νύχτας.
• Οι αρσενικές σκνίπες δεν τσιμπούν.
• Η σίτιση είναι κυρίως νυκτερινή. Οι φλεβοτόμοι ξεκουράζονται την ημέρα σε σκοτεινές, δροσερές, υγρές θέσεις για παράδειγμα σε σπηλιές, όπου το μικροκλίμα είναι ευνοϊκό για την επιβίωση τους. Έχουν μια χαρακτηριστική ταλαντευόμενη πτήση και εάν ενοχληθούν γρήγορα ξεκινάν πάλι για μια σύντομη απόσταση. Στην ύπαιθρο είναι πολύ ευαίσθητα στην ταχύτητα του ανέμου και σιτίζονται μόνο σε ήρεμες συνθήκες. Ίσως για να αποφύγουν υψηλότερες ταχύτητες ανέμου, πολλά είδη τείνουν να πετούν κοντά στο έδαφος στην ύπαιθρο.
• Η ακτίνα πτήσης των φλεβοτόμων είναι σύντομη, συνήθως από 100 έως 200m αλλά μπορούν να διασκορπιστούν 1km ή περισσότερο.
• Ο σκύλος αποτελεί δεξαμενή του παρασίτου, από όπου κατά κανόνα μολύνεται και ο άνθρωπος μέσω του νύγματος των ασπόνδυλων ξενιστών του γένους Phlebotomus, μέσα στους οποίους εξελίσσεται και πολλαπλασιάζεται.
• Η θηλυκή σκνίπα προσλαμβάνει την αμαστίγωτη μορφή του παρασίτου, που βρίσκεται μέσα σε μονοκύτταρα / μακροφάγα, κατά την απομύζηση αίματος από μολυσμένο άνθρωπο ή ζώο. Στο στομάχι του εντόμου, η αμαστίγωτη μορφή πολλαπλασιάζεται και εξελίσσεται στην προμαστιγωτή μορφή σε διάστημα συνήθως 8-10 ημερών
• Ο ξενιστής μολύνεται με τις προμαστιγωτές μορφές του παρασίτου κατά την απομύζηση αίματος από αυτόν.
• Η μετάδοση του παρασίτου, στις μεσογειακές χώρες, γίνεται από θηλυκές σκνίπες Phlebotomus spp.
• Πετούν σε χαμηλό ύψος και σε μικρές αποστάσεις και επιτίθενται στο θύμα τους όταν αυτό είναι ακίνητο ή κοιμάται.
Στο σκύλο απομυζούν αίμα γύρω από τα μάτια, μεταξύ των βλεφαρίδων, γύρω από το ακκρορίνιο και από την άτριχη περιφέρεια των πτερυγίων των αυτιών, ενώ στον άνθρωπο από τα ακάλυπτα μέρη του σώματος.
• Στην Ελλάδα, οι σκνίπες εμφανίζονται το Μάιο έως τον Νοέμβριο και πετούν μετά την Δύση του ηλίου, συνήθως τις ώρες 21.00-05.00 ή ολόκληρο το 24ώρο σε σπηλιές.
Την ημέρα κρύβονται σε θάμνους με πυκνό φύλλωμα, σε δένδρα με κολλώδες έκκριμα, σε σωρούς άχρηστων υλικών, σε στάβλους, σε υπόγεια κ.ά.
Επιβιώνουν 14-45 μέρες και απομυζούν αίμα για πρώτη φορά τις πρώτες 24-48 ώρες της ζωής τους και μετά, κάθε τρεις με πέντε μέρες.
• Στα ζώα που ενεργούν ως δεξαμενές του παρασίτου η νόσος δεν είναι εμφανής ή τείνει να είναι καλοήθης. Το έντομο λαμβάνει την αμαστίγωτη μορφή του πρωτόζωου από το μολυσμένο ζώο ή τον άνθρωπο κατά τη διάρκεια της λήψης αίματος για τροφή.
Η αμαστίγωτη μορφή μέσα στο έντερο του εντόμου μετατρέπεται σε προμαστιγωτή, η οποία πολλαπλασιάζεται με επιμήκη διάσπαση. Μετά από 4-7 ημέρες, οι προμαστιγωτές μορφές προσαρμόζονται να ζουν μέσα στον ξενιστή, καλούμενες μετακυκλικές προμαστιγωτές μορφές. Οι μολυσματικές αυτές μορφές μεταναστεύουν στο φάρυγγα και την προβοσκίδα του εντόμου και ενοφθαλμίζονται σε νέο ξενιστή κατά τη διάρκεια του επόμενου γεύματος, ολοκληρώνοντας έτσι τον κύκλο ζωής.
Ολόκληρη η πτυχιακή είναι αυτή
http://eureka.lib.teithe.gr:8080/bitstream/handle/10184/4496/Mpourlidou Despoina.pdf?sequence=1
Μερικές παρατηρήσεις προς συζήτηση:
1. Στην βόλτα και με βάση όσα αναφέρονται, δεν κινδυνεύει ο σκύλος αφού κινείται.
Σωστό ή λάθος;;;
2. Σιτρονέλα συνήθως βάζουμε παντού, εκτός από τα σημεία που τσιμπάει η σκνίπα δλδ γύρω από τα μάτια, μεταξύ των βλεφαρίδων, γύρω από το ακρορίνιο και από την άτριχη περιφέρεια των πτερυγίων των αυτιών.
3. Σκύλος που κοιμάται έξω (βεράντα, κήπος) είναι τρομερά εκτεθειμένος.
Το ίδιο φαντάζομαι και ένας σκύλος που αράζει δίπλα μας όταν πίνουμε την μπύρα μας στο μπαλκόνι μας. Αρα η σιτρονέλα ή αντικουνουπικά είναι MUST από την ώρα που δύει ο ήλιος και οχι μόνο για την βόλτα.
Σιτρονέλες, αμπούλες, κολάρα, βιολογικά σπρέι, αντικουνουπικά, σίτες, ό,τι περνάει από το χέρι μας...
Η μελέτη του εχθρού και οι συνήθειές του, ίσως μας βοηθήσουν να προφυλάξουμε ακόμα περισσότερο τα σκυλιά μας και να μην τα εκθέτουμε στον κίνδυνο.
Παραθέτω λοιπόν κάποια σημεία που θεώρησα σημαντικά, από μια πτυχιακή του 2011 με τίτλο :
"Η ΣΚΝΙΠΑ ΚΑΙ Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ ΣΤΗ ΜΕΤΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΛΕΙΣΜΑΝΙΩΣΗΣ"
• Οι τρεις σπουδαιότερες οικογένειες σκνιπών που εντοπίζονται στον Ελλαδικό χώρο είναι οι Ceratopogonidae, Simuliidae, Psychodidae που μαζί με τα έντομα της οικογένειας Culicidae ανήκουν στην υπόταξη Νηματόκερα (Nematocera). Πρόκειται για ωοτόκα και ολομετάβολα έντομα που ο βιολογικός τους κύκλος περιλαμβάνει το αυγό, τα προνυμφικά στάδια, τη νύμφη και το ενήλικο.Εμφανίζονται, κυρίως κατά τους ανοιξιάτικους, θερινούς και φθινοπωρινούς μήνες (δηλαδή από τον Απρίλιο ως τον Οκτώβριο).
Η οικογένεια που μας ενδιαφέρει και μέλος της είναι η Phlebotomus, είναι η Οικογένεια Psychodidae
• Οι σκνίπες αυτές έχουν μακριές κεραίες και τριχωτά σώματα και φτερά. Περίπου 700 είδη φλεβοτόμων έχουν περιγραφεί και περιληφθεί σε έξι γένη. Περίπου τα μισά από τα είδη περιλαμβάνονται στο γένος Lutzomyia, ένα τρίτο στο Sergentomyia και η πλειοψηφία των υπολοίπων στο γένος Phlebotomus με έναν μικρό αριθμό ειδών στο Brumptomyia και Warileya και Chinius (ένα είδος που ζει σε σπηλιές και πηγάδια).
Από τα 700 είδη των φλεβοτόμων, τα ογδόντα είναι πιθανοί ή αποδεδειγμένοι φορείς της Leishmania spp. Αυτοί οι φορείς ανήκουν όλοι στα γένη Phlebotomus ( Ευρώπη) και Lutzomyia (Αμερική).
• Είναι νυκτόβιοι, δραστηριοποιούνται κατά κανόνα την νύχτα ( μετά την δύση του ηλίου).
• Ο πλήρης βιολογικός κύκλος της σκνίπας διαρκεί έξι εβδομάδες. Η γέννηση των αυγών γίνεται 4-8 ημέρες μετά την απομύζηση αίματος
• Η συνολική διάρκεια του βιολογικού κύκλου είναι 30-56 ημέρες ανάλογα της θερμοκρασίας του περιβάλλοντος και το είδος της σκνίπας.
• Τα ενήλικα δραστηριοποιούνται στο φώς κατά τη διάρκεια της νύχτας.
• Οι αρσενικές σκνίπες δεν τσιμπούν.
• Η σίτιση είναι κυρίως νυκτερινή. Οι φλεβοτόμοι ξεκουράζονται την ημέρα σε σκοτεινές, δροσερές, υγρές θέσεις για παράδειγμα σε σπηλιές, όπου το μικροκλίμα είναι ευνοϊκό για την επιβίωση τους. Έχουν μια χαρακτηριστική ταλαντευόμενη πτήση και εάν ενοχληθούν γρήγορα ξεκινάν πάλι για μια σύντομη απόσταση. Στην ύπαιθρο είναι πολύ ευαίσθητα στην ταχύτητα του ανέμου και σιτίζονται μόνο σε ήρεμες συνθήκες. Ίσως για να αποφύγουν υψηλότερες ταχύτητες ανέμου, πολλά είδη τείνουν να πετούν κοντά στο έδαφος στην ύπαιθρο.
• Η ακτίνα πτήσης των φλεβοτόμων είναι σύντομη, συνήθως από 100 έως 200m αλλά μπορούν να διασκορπιστούν 1km ή περισσότερο.
• Ο σκύλος αποτελεί δεξαμενή του παρασίτου, από όπου κατά κανόνα μολύνεται και ο άνθρωπος μέσω του νύγματος των ασπόνδυλων ξενιστών του γένους Phlebotomus, μέσα στους οποίους εξελίσσεται και πολλαπλασιάζεται.
• Η θηλυκή σκνίπα προσλαμβάνει την αμαστίγωτη μορφή του παρασίτου, που βρίσκεται μέσα σε μονοκύτταρα / μακροφάγα, κατά την απομύζηση αίματος από μολυσμένο άνθρωπο ή ζώο. Στο στομάχι του εντόμου, η αμαστίγωτη μορφή πολλαπλασιάζεται και εξελίσσεται στην προμαστιγωτή μορφή σε διάστημα συνήθως 8-10 ημερών
• Ο ξενιστής μολύνεται με τις προμαστιγωτές μορφές του παρασίτου κατά την απομύζηση αίματος από αυτόν.
• Η μετάδοση του παρασίτου, στις μεσογειακές χώρες, γίνεται από θηλυκές σκνίπες Phlebotomus spp.
• Πετούν σε χαμηλό ύψος και σε μικρές αποστάσεις και επιτίθενται στο θύμα τους όταν αυτό είναι ακίνητο ή κοιμάται.
Στο σκύλο απομυζούν αίμα γύρω από τα μάτια, μεταξύ των βλεφαρίδων, γύρω από το ακκρορίνιο και από την άτριχη περιφέρεια των πτερυγίων των αυτιών, ενώ στον άνθρωπο από τα ακάλυπτα μέρη του σώματος.
• Στην Ελλάδα, οι σκνίπες εμφανίζονται το Μάιο έως τον Νοέμβριο και πετούν μετά την Δύση του ηλίου, συνήθως τις ώρες 21.00-05.00 ή ολόκληρο το 24ώρο σε σπηλιές.
Την ημέρα κρύβονται σε θάμνους με πυκνό φύλλωμα, σε δένδρα με κολλώδες έκκριμα, σε σωρούς άχρηστων υλικών, σε στάβλους, σε υπόγεια κ.ά.
Επιβιώνουν 14-45 μέρες και απομυζούν αίμα για πρώτη φορά τις πρώτες 24-48 ώρες της ζωής τους και μετά, κάθε τρεις με πέντε μέρες.
• Στα ζώα που ενεργούν ως δεξαμενές του παρασίτου η νόσος δεν είναι εμφανής ή τείνει να είναι καλοήθης. Το έντομο λαμβάνει την αμαστίγωτη μορφή του πρωτόζωου από το μολυσμένο ζώο ή τον άνθρωπο κατά τη διάρκεια της λήψης αίματος για τροφή.
Η αμαστίγωτη μορφή μέσα στο έντερο του εντόμου μετατρέπεται σε προμαστιγωτή, η οποία πολλαπλασιάζεται με επιμήκη διάσπαση. Μετά από 4-7 ημέρες, οι προμαστιγωτές μορφές προσαρμόζονται να ζουν μέσα στον ξενιστή, καλούμενες μετακυκλικές προμαστιγωτές μορφές. Οι μολυσματικές αυτές μορφές μεταναστεύουν στο φάρυγγα και την προβοσκίδα του εντόμου και ενοφθαλμίζονται σε νέο ξενιστή κατά τη διάρκεια του επόμενου γεύματος, ολοκληρώνοντας έτσι τον κύκλο ζωής.
Ολόκληρη η πτυχιακή είναι αυτή
http://eureka.lib.teithe.gr:8080/bitstream/handle/10184/4496/Mpourlidou Despoina.pdf?sequence=1
Μερικές παρατηρήσεις προς συζήτηση:
1. Στην βόλτα και με βάση όσα αναφέρονται, δεν κινδυνεύει ο σκύλος αφού κινείται.
Σωστό ή λάθος;;;
2. Σιτρονέλα συνήθως βάζουμε παντού, εκτός από τα σημεία που τσιμπάει η σκνίπα δλδ γύρω από τα μάτια, μεταξύ των βλεφαρίδων, γύρω από το ακρορίνιο και από την άτριχη περιφέρεια των πτερυγίων των αυτιών.
3. Σκύλος που κοιμάται έξω (βεράντα, κήπος) είναι τρομερά εκτεθειμένος.
Το ίδιο φαντάζομαι και ένας σκύλος που αράζει δίπλα μας όταν πίνουμε την μπύρα μας στο μπαλκόνι μας. Αρα η σιτρονέλα ή αντικουνουπικά είναι MUST από την ώρα που δύει ο ήλιος και οχι μόνο για την βόλτα.
