Καταρχην επετρεψε μου να διορθωσω.Ωραιο θεμα αλλα θα αρπαξω την ευκαιρια να σε ρωτησω προσωπικα κατι που εχω σκεφτει να σε ρωτησω εδω και μερικες ημερες. Εχω διαβασει και καταλαβει οτι το σκυλι σου ειναι καπως "δυσκολο" και ηθελε προφανως εμπειρα χερια χειρισμου πραγμα στο οποιο σταθηκε τυχερη κι επεσε στα δικα σου. Με τα παιδια σου τι σχεση εχει το σκυλι αυτο? Το εμπιστευεσαι μαζι τους χωρις να εισαι παρων? Εχει δειξει ποτε επιθετικοτητα ή εστω μη ανοχη προς τα παιδια? Τι ορια τους βαζει μιας και θεωρω πως τα παιδια ειναι παιδια και δεν εχουν την ωριμη αντιληψη (λεμε τωρα, διοτι και πολλοι ενηλικες δεν την εχουμε καποιες φορες) του πως πρεπει να χειριστουν-ψυχολογησουν εναν σκυλο, ακομη και τον δικο τους.
"ακούω"......Παρα πολύ συχνα η κορη μου εχωσε την «μουρη» της μπροστα στην Ζηνα, ή και την ετριβε στην δικια της μουρη, αλλά η Ζηνα, αν ενοχλουνταν, ή εστρεφε το κεφαλι της αλλού ή προσπαθουσε να πιασει δαχτυλα, εστω κι αν ηταν κατι πολύ πιο δυσκολο λογω στασης (ακους Γιαννη Κ?)
Το "καπως δυσκολη" το χρησιμοποησα λογω ευγενειας διοτι δεν σε γνωριζω προσωπικα και δεν μου αρεσει να χαρακτηριζω καποιον που δεν ξερω, ακομη και τα ζωα που εχει στην οικογενεια του διοτι αφου ειναι μελη της οικογενειας ισως καποιος το εκλαμβανε σαν να χαρακτηριζω τον ιδιο. Εχω καταλαβει οτι ειναι ζορικος ο σκυλος σου αλλα ηθελα απλως να αποφυγω το παραμικρο ενδεχομενο να ενοχληθεις.Καταρχην επετρεψε μου να διορθωσω.
Η σκυλα μου δεν είναι καπως "δυσκολη", είναι πολύ δυσκολη.
Τα δικα μου χερια, δεν ειναι εμπειρα χερια χειρισμου, αλλά ηταν τα πιο ξερά του κοσμου. Απλά με αναγκασε να ασχοληθω και να μαθω καποια πραγματακια.
Εχω ένα παιδι, κορη για την ακριβεια.
Εχω δυο σκυλες, τον κακο λυκο (3 χρονων) και μια υπερβολικα καλομαθημενη μινι πινσερινα (5 χρονων).
Στην ερωτηση σου, τωρα που βαλαμε τα πραγματα στη θεση τους…
Η κορη μου είναι 11 χρονων. Ως κοριτσακι, δεν κανει υπερβολικες τρελες.
Αλλά εχει ξεπερασει πολλες φορες και κατά πολύ το οριο περαν του οποίου η συγκεκριμενη λυκαινα θα διορθωνε καποιον με γαυγισμα, σπρωξιμο, ελαφρυ προειδοποιητικο αρπαγμα του χεριου, κανονικο δαγκωμα ή ευθεια επιθεση.
Η σταση της είναι να καθεται και να το γυρναει στο παιχνιδι, συχνα πεφτοντας ανασκελα, ή, αν ενοχλειται αρκετα, να σηκωνεται και να φευγει.
Δεν της εχει δειξει ποτέ την παραμικρη επιθετικοτητα, ουτε με την μορφη ελαφρου γρυλισματος, ουτε κάν με το βλεμμα.
Πιο πολύ εμπιστευομαι να μεινει το παιδι μονο με την λυκαινα, κατι που γινεται συχνα, παρά με τον παππου και την γιαγια, για διάφορους λογους.
Με την πινσερινα τα πραγματα είναι τελειως διαφορετικα.
Μεγαλωσανε μαζι, και όταν η κορη μου παιζει καπως αγρια με την «μη μου άπτου» Ζηνα, η Ζηνα γρυλλιζει ή κανει πώς της πιανει τα δαχτυλα ή τα ρουχα (το χερι δεν μπορει γιατι εχει μινι στοματακι). Κατά καιρους της εχει κανει μικρα σημαδακια στα χερια.
Παρα πολύ συχνα η κορη μου εχωσε την «μουρη» της μπροστα στην Ζηνα, ή και την ετριβε στην δικια της μουρη, αλλά η Ζηνα, αν ενοχλουνταν, ή εστρεφε το κεφαλι της αλλού ή προσπαθουσε να πιασει δαχτυλα, εστω κι αν ηταν κατι πολύ πιο δυσκολο λογω στασης (ακους Γιαννη Κ?)
Εκανες καποια εκπαιδευση στο σκυλο σχετικα με το παιδι σου ή ολο αυτο της βγαινει ως φυσικη σταση απεναντι στο παιδι. Ειναι δηλαδη δυνατον ενας ζορικος σε ολα τα αλλα θεματα σκυλος να ειναι ανεκτικος με τα παιδια? Εαν η κορη σου ηταν πιο ζωηρο παιδι τι εντυπωση σου αφηνει το σκυλι? Εχει παραπανω ορια με το παιδι απο αυτα που εχεις δει ως τωρα? Με αλλα παιδια περα απο το δικο σας, εχεις ιδεα πως θα αντιδρουσε?
Πραγματικά είναι συγκλονιστικό για μένα τουλάχιστον , το γεγονός ότι ο κακός σου λύκος είναι τόσο καλός με την κόρη σου. Όσες φορές διάβαζα για τον σκύλο αυτό από εσένα και έχοντας κάπου πάρει το μάτι μου ότι έχεις μικρό παιδι , είχα σχηματίσει την λάθος εντύπωση από μόνη μου ότι δεν τα αφήνεις ποτέ μαζί και ακόμη και παρουσία δικιά σας ο σκύλος δεν επιτρέπεται ποτέ να πλησιάζει την μικρή. Με αυτό που διάβασα τώρα και επιτέλους αποκαταστάθηκε η αλήθεια στο μυαλό μου εκπλήσσομαι πραγματικά με την σοφία και την υπομονή ενός δύσκολου σκύλου απέναντι σε ένα παιδάκι.Καταρχην επετρεψε μου να διορθωσω.
Η σκυλα μου δεν είναι καπως "δυσκολη", είναι πολύ δυσκολη.
Τα δικα μου χερια, δεν ειναι εμπειρα χερια χειρισμου, αλλά ηταν τα πιο ξερά του κοσμου. Απλά με αναγκασε να ασχοληθω και να μαθω καποια πραγματακια.
Εχω ένα παιδι, κορη για την ακριβεια.
Εχω δυο σκυλες, τον κακο λυκο (3 χρονων) και μια υπερβολικα καλομαθημενη μινι πινσερινα (5 χρονων).
Στην ερωτηση σου, τωρα που βαλαμε τα πραγματα στη θεση τους…
Η κορη μου είναι 11 χρονων. Ως κοριτσακι, δεν κανει υπερβολικες τρελες.
Αλλά εχει ξεπερασει πολλες φορες και κατά πολύ το οριο περαν του οποίου η συγκεκριμενη λυκαινα θα διορθωνε καποιον με γαυγισμα, σπρωξιμο, ελαφρυ προειδοποιητικο αρπαγμα του χεριου, κανονικο δαγκωμα ή ευθεια επιθεση.
Η σταση της είναι να καθεται και να το γυρναει στο παιχνιδι, συχνα πεφτοντας ανασκελα, ή, αν ενοχλειται αρκετα, να σηκωνεται και να φευγει.
Δεν της εχει δειξει ποτέ την παραμικρη επιθετικοτητα, ουτε με την μορφη ελαφρου γρυλισματος, ουτε κάν με το βλεμμα.
Πιο πολύ εμπιστευομαι να μεινει το παιδι μονο με την λυκαινα, κατι που γινεται συχνα, παρά με τον παππου και την γιαγια, για διάφορους λογους.
Με την πινσερινα τα πραγματα είναι τελειως διαφορετικα.
Μεγαλωσανε μαζι, και όταν η κορη μου παιζει καπως αγρια με την «μη μου άπτου» Ζηνα, η Ζηνα γρυλλιζει ή κανει πώς της πιανει τα δαχτυλα ή τα ρουχα (το χερι δεν μπορει γιατι εχει μινι στοματακι). Κατά καιρους της εχει κανει μικρα σημαδακια στα χερια.
Παρα πολύ συχνα η κορη μου εχωσε την «μουρη» της μπροστα στην Ζηνα, ή και την ετριβε στην δικια της μουρη, αλλά η Ζηνα, αν ενοχλουνταν, ή εστρεφε το κεφαλι της αλλού ή προσπαθουσε να πιασει δαχτυλα, εστω κι αν ηταν κατι πολύ πιο δυσκολο λογω στασης (ακους Γιαννη Κ?)
Kι εγω την ιδια εντυπωση ειχα σχηματισει γι αυτο και μολις ειδα οτι ανοιξε αυτο το θεμα, λεω να η ευκαιρια, τωρα θα ρωτησω.Πραγματικά είναι συγκλονιστικό για μένα τουλάχιστον , το γεγονός ότι ο κακός σου λύκος είναι τόσο καλός με την κόρη σου. Όσες φορές διάβαζα για τον σκύλο αυτό από εσένα και έχοντας κάπου πάρει το μάτι μου ότι έχεις μικρό παιδι , είχα σχηματίσει την λάθος εντύπωση από μόνη μου ότι δεν τα αφήνεις ποτέ μαζί και ακόμη και παρουσία δικιά σας ο σκύλος δεν επιτρέπεται ποτέ να πλησιάζει την μικρή. Με αυτό που διάβασα τώρα και επιτέλους αποκαταστάθηκε η αλήθεια στο μυαλό μου εκπλήσσομαι πραγματικά με την σοφία και την υπομονή ενός δύσκολου σκύλου απέναντι σε ένα παιδάκι.
Δηλαδή, εγώ είμαι ο μόνος που δεν μου δημιουργήθηκε ποτέ αυτή η εντύπωση?Kι εγω την ιδια εντυπωση ειχα σχηματισει γι αυτο και μολις ειδα οτι ανοιξε αυτο το θεμα, λεω να η ευκαιρια, τωρα θα ρωτησω.![]()
Δηλαδή, εγώ είμαι ο μόνος που δεν μου δημιουργήθηκε ποτέ αυτή η εντύπωση?![]()
Δεν θα ελεγα δυσκολα, αλλά αγρια, σε περιβαλλον μιας ζουγκλας σε μικρογραφια, χωρις ανθρωπινη παρουσια.Για τα δικα μου δεδομενα η Ηρα ειναι μια απολυτα φυσιολογικη σκυλιτσα που περασε δυκολα την κουταβισια περιοδο.