ΣΟΥΛΙΩΤΙΚΟΣΣΚΥΛΟΣ
Ι.
Απότο"Dogs the Ultimate Dictionary of over 1000 Dog Breeds" , Desmond Morris, 2001, Random House UK, Σελ 618.
"Επίσης είναι γνωστός και ως Σουλιώτικος Αγριοχοιροθήρας. Αυτή η εξαφανισμένη φυλή εχρησιμοποιείτο ως φύλακας περιουσιών καθώς και για την προστασία στρατηγικών επάλξεων κατά την διάρκεια πολεμικών επιχειρήσεων. Οι Σουλιώτες ήταν μία φυλή που κατοικούσε κατά την διάρκεια των 17 ου και 18 ου αιώνων στην Βορειο-Δυτική περιοχή της σύγχρονης Ελλάδας, κοντά στην ορεινή περιοχή της σημερινής Πάργας. Ο σκύλος αυτός ήταν ο εντυπωσιακός τους φύλακας. Αποτελούσε μία τοπική έκδοση των προγόνων της φυλής που σήμερα αποκαλούμε GreatDane. Περιγράφεται ως σκύλος με "γεμάτο στόμα", εκφοβιστικό χαρακτήρα, με σκληρή εμφάνιση και σκληρο τρίχωμα (σσ. δεν εννοεί συρματοειδές). Αυτό το σκληροτράχηλο σκυλί φημολογείται ότι έφθανε τα 4 ποδια σε ύψος, η 1,21 μ. Ο μεγαλύτερος σκύλος φύλακας που είχε υπάρξει ποτέ (σ.σ. υψος μεχρι το κεφαλι
. Οταν εκτελούσε καθήκοντα φύλακα τα αυτιά του, σύμφωνα με παλαιά παράδοση, εκόπτοντο. Το 1886 ο Μ.Β.Wynn, γράφοντας την ιστορία του Βρετανικού/Αγγλικού Μαστίφ σχολιάζει. 'Ο πραγματικός Μολοσσός...πανομοιότυπος η σχεδόν πανομοιότυπος με τον σύγχρονο Αγριοχοιροθήρα των Σουλιωτών' ".
ΙΙ.
Ο DavidHancock σε άρθρο στο περιοδικό "DogsMonthly", Αύγουστος 2001, και στο βιβλίο του "Mastiffs, TheBigGameHunters" αναφέρει τον Σκύλο των Σουλιωτών σε σχέση με μία μαρτυρία του Λόρδου Τρούρο.
"Οι Γερμανικοί σκύλοι που εχρησιμοποιούντο για το κυνήγι αγριογούρουνου κατά των Μεσαίωνα, έφθαναν αρχικά το ύψος των 28 ιντσών (71 εκατοστών ακρωμιο). Το επιπλέον ύψος επετεύχθη αργότερα με την πρόσμιξη αίματος από τον Σκύλο των Σουλιωτών, ο οποίος είχε αρχικά εισαχθεί ως 'σκύλος επίδειξης' κατά την διάρκεια των στρατιωτικών παρελάσεων των ευρωπαικών συνταγμάτων. Ο Λόρδος Τρούρο εισήγαγε ένα από αυτά τα σκυλιά. Ηταν ένας τεράστιος κυνηγος μεγαλου θηραματος. Τα Ορη του Σουλίου ευρίσκονται στην περιοχή γνωστή ως Μολοσσία, η οποία ήταν φημισμένη για τους τεράστιους κυνηγετικους της σκυλους και τους εξαιρετικά επιθετικούς σκύλους φύλαξης κοπαδιών. Η επιδίωξη/επιθυμία για την δημιουργία ενός γιγαντιαίου σκύλου, οδήγησε στην διασταύρωση των Γερμανικών Αγριοχοιροθηρών με αυτά τα σκυλιά των Σουλιωτών."
ΙΙΙ.
Juliette Cunliffe "The Encyclopedia of Dog Breeds", Parragon Publications 1999,US Edition 2003, Barnes and Noble Books.
HCunliffeαναφέρεται σε αποσπάσματα από το έργο "Naturalist'sLibrary" του W.H.Lizards(1840) : " Ο Lizardsεξoμοιωνει τον Αγριοχοιροθήρα των Σουλιωτών με τον Γερμανικό Αχριοχοιροθήρα. Μια από τις πιο μεγαλόσωμες φυλές που ήταν γνωστή την εποχή αυτή (1840) και τον οποίο θεωρούσε τον πραγματικό Μολοσσό της αρχαιότητας. Είχε φαρδύ στόμα, σκληροτράχηλο και εκφοβιστικό χαρακτήρα και σκληρο τρίχωμα. Κανένα δεν είχε παρατηρηθεί χωρίς κομμένα αυτιά. Η ουρά είχε σκληρο και ακατάστατο τρίχωμα. Το χρώμα ήταν πύρινο με μαύρο η καφέ στην πλάτη, τους ωμους και γύρω από τα αυτιά. Πολλοί τέτοιοι σκύλοι χρησιμοποιούνταν από τους Τούρκους, κατά την διάρκεια των Αυστρο-Τουρκικών πολέμων, για την φύλαξη παραμεθoρίων περιοχών. Κατά την διάρκεια των πολεμικών επιχειρήσεων πολλά δείγματα αιχμαλωτισθηκαν και υιοθετήθηκαν από τις Αυστριακές Αυτοκρατορικές δυνάμεις και χρησιμοποιήθηκαν ως κατοικίδιοι σκύλοι στους στρατώνες. Ενα δείγμα που παρουσιάσθηκε στον Βασιλέα της Νάπολης, σύμφωνα με μαρτυρίες της εποχής, ήταν ο πιο υψηλός/μεγαλόσωμος σκύλος στον κόσμο, με ύψος 1.22 μ. Τα λιγα δείγματα που είχαν παρατηρηθεί περιεγράφοντο ως λίγο κοντότερα από Πόνυ Σέτλαντ. Το κεφάλι του Σουλιώτικου Σκύλου έμοιαζε περισσότερο με αυτό του σύγχρονου GreatDane, παρά με αυτό του σύγχρονου Βρετανικού Μαστίφ".
Σ.σ.: Οι προαναφερόμενες πηγές δείχνουν ότι ένας καλλιεργημένος ( και πολύ συγκεκριμένος Μολοσσοειδής τύπος ήταν γνωστός στην Βόρειο-Δυτική Ελλάδα τουλάχιστον μεχρι το τέλος του 1800. Αν και ο Σκύλος των Σουλιωτών ως ξεχωριστή οντότητα θεωρείται εξαφανισμένος, ο τύπος του Μολοσσοειδούς εξακολούθησε να υπάρχει και σε κάποιο βαθμό να κυριαρχεί στην ευρυτερη περιοχή της Ηπείρου και ορεινής Δυτικής Θεσσαλίας. Ειναι χαρακτηριστικες οι μαρτυριες τσοπανηδων απο την περιοχη που αναφερουν οτι τα συγχρονα ελληνικα τσοπανοσκυλα & αρκουδοσκυλα ειναι πολυ μικροτερα απο τους σκυλους που θυμουνταν οι παλιοτεροι, τους οποιους χαρακτηριζουν ως πραγματικα γιγαντοσωμους...
(μεταφραση – μεταφορα – εικονες Βασίλης Λέκκας & Μαρία Γκινάλα, με την αδεια του συγγραφεα).
Ι.
Απότο"Dogs the Ultimate Dictionary of over 1000 Dog Breeds" , Desmond Morris, 2001, Random House UK, Σελ 618.
"Επίσης είναι γνωστός και ως Σουλιώτικος Αγριοχοιροθήρας. Αυτή η εξαφανισμένη φυλή εχρησιμοποιείτο ως φύλακας περιουσιών καθώς και για την προστασία στρατηγικών επάλξεων κατά την διάρκεια πολεμικών επιχειρήσεων. Οι Σουλιώτες ήταν μία φυλή που κατοικούσε κατά την διάρκεια των 17 ου και 18 ου αιώνων στην Βορειο-Δυτική περιοχή της σύγχρονης Ελλάδας, κοντά στην ορεινή περιοχή της σημερινής Πάργας. Ο σκύλος αυτός ήταν ο εντυπωσιακός τους φύλακας. Αποτελούσε μία τοπική έκδοση των προγόνων της φυλής που σήμερα αποκαλούμε GreatDane. Περιγράφεται ως σκύλος με "γεμάτο στόμα", εκφοβιστικό χαρακτήρα, με σκληρή εμφάνιση και σκληρο τρίχωμα (σσ. δεν εννοεί συρματοειδές). Αυτό το σκληροτράχηλο σκυλί φημολογείται ότι έφθανε τα 4 ποδια σε ύψος, η 1,21 μ. Ο μεγαλύτερος σκύλος φύλακας που είχε υπάρξει ποτέ (σ.σ. υψος μεχρι το κεφαλι
. Οταν εκτελούσε καθήκοντα φύλακα τα αυτιά του, σύμφωνα με παλαιά παράδοση, εκόπτοντο. Το 1886 ο Μ.Β.Wynn, γράφοντας την ιστορία του Βρετανικού/Αγγλικού Μαστίφ σχολιάζει. 'Ο πραγματικός Μολοσσός...πανομοιότυπος η σχεδόν πανομοιότυπος με τον σύγχρονο Αγριοχοιροθήρα των Σουλιωτών' ". ΙΙ.
Ο DavidHancock σε άρθρο στο περιοδικό "DogsMonthly", Αύγουστος 2001, και στο βιβλίο του "Mastiffs, TheBigGameHunters" αναφέρει τον Σκύλο των Σουλιωτών σε σχέση με μία μαρτυρία του Λόρδου Τρούρο.
"Οι Γερμανικοί σκύλοι που εχρησιμοποιούντο για το κυνήγι αγριογούρουνου κατά των Μεσαίωνα, έφθαναν αρχικά το ύψος των 28 ιντσών (71 εκατοστών ακρωμιο). Το επιπλέον ύψος επετεύχθη αργότερα με την πρόσμιξη αίματος από τον Σκύλο των Σουλιωτών, ο οποίος είχε αρχικά εισαχθεί ως 'σκύλος επίδειξης' κατά την διάρκεια των στρατιωτικών παρελάσεων των ευρωπαικών συνταγμάτων. Ο Λόρδος Τρούρο εισήγαγε ένα από αυτά τα σκυλιά. Ηταν ένας τεράστιος κυνηγος μεγαλου θηραματος. Τα Ορη του Σουλίου ευρίσκονται στην περιοχή γνωστή ως Μολοσσία, η οποία ήταν φημισμένη για τους τεράστιους κυνηγετικους της σκυλους και τους εξαιρετικά επιθετικούς σκύλους φύλαξης κοπαδιών. Η επιδίωξη/επιθυμία για την δημιουργία ενός γιγαντιαίου σκύλου, οδήγησε στην διασταύρωση των Γερμανικών Αγριοχοιροθηρών με αυτά τα σκυλιά των Σουλιωτών."
ΙΙΙ.
Juliette Cunliffe "The Encyclopedia of Dog Breeds", Parragon Publications 1999,US Edition 2003, Barnes and Noble Books.
HCunliffeαναφέρεται σε αποσπάσματα από το έργο "Naturalist'sLibrary" του W.H.Lizards(1840) : " Ο Lizardsεξoμοιωνει τον Αγριοχοιροθήρα των Σουλιωτών με τον Γερμανικό Αχριοχοιροθήρα. Μια από τις πιο μεγαλόσωμες φυλές που ήταν γνωστή την εποχή αυτή (1840) και τον οποίο θεωρούσε τον πραγματικό Μολοσσό της αρχαιότητας. Είχε φαρδύ στόμα, σκληροτράχηλο και εκφοβιστικό χαρακτήρα και σκληρο τρίχωμα. Κανένα δεν είχε παρατηρηθεί χωρίς κομμένα αυτιά. Η ουρά είχε σκληρο και ακατάστατο τρίχωμα. Το χρώμα ήταν πύρινο με μαύρο η καφέ στην πλάτη, τους ωμους και γύρω από τα αυτιά. Πολλοί τέτοιοι σκύλοι χρησιμοποιούνταν από τους Τούρκους, κατά την διάρκεια των Αυστρο-Τουρκικών πολέμων, για την φύλαξη παραμεθoρίων περιοχών. Κατά την διάρκεια των πολεμικών επιχειρήσεων πολλά δείγματα αιχμαλωτισθηκαν και υιοθετήθηκαν από τις Αυστριακές Αυτοκρατορικές δυνάμεις και χρησιμοποιήθηκαν ως κατοικίδιοι σκύλοι στους στρατώνες. Ενα δείγμα που παρουσιάσθηκε στον Βασιλέα της Νάπολης, σύμφωνα με μαρτυρίες της εποχής, ήταν ο πιο υψηλός/μεγαλόσωμος σκύλος στον κόσμο, με ύψος 1.22 μ. Τα λιγα δείγματα που είχαν παρατηρηθεί περιεγράφοντο ως λίγο κοντότερα από Πόνυ Σέτλαντ. Το κεφάλι του Σουλιώτικου Σκύλου έμοιαζε περισσότερο με αυτό του σύγχρονου GreatDane, παρά με αυτό του σύγχρονου Βρετανικού Μαστίφ".
Σ.σ.: Οι προαναφερόμενες πηγές δείχνουν ότι ένας καλλιεργημένος (
και πολύ συγκεκριμένος Μολοσσοειδής τύπος ήταν γνωστός στην Βόρειο-Δυτική Ελλάδα τουλάχιστον μεχρι το τέλος του 1800. Αν και ο Σκύλος των Σουλιωτών ως ξεχωριστή οντότητα θεωρείται εξαφανισμένος, ο τύπος του Μολοσσοειδούς εξακολούθησε να υπάρχει και σε κάποιο βαθμό να κυριαρχεί στην ευρυτερη περιοχή της Ηπείρου και ορεινής Δυτικής Θεσσαλίας. Ειναι χαρακτηριστικες οι μαρτυριες τσοπανηδων απο την περιοχη που αναφερουν οτι τα συγχρονα ελληνικα τσοπανοσκυλα & αρκουδοσκυλα ειναι πολυ μικροτερα απο τους σκυλους που θυμουνταν οι παλιοτεροι, τους οποιους χαρακτηριζουν ως πραγματικα γιγαντοσωμους...
(μεταφραση – μεταφορα – εικονες Βασίλης Λέκκας & Μαρία Γκινάλα, με την αδεια του συγγραφεα).
Last edited by a moderator:
