Καλησπέρα σε όλους. Ο Ερμής έχει γίνει πλέον 13 μηνών και όλα ειναι υπέροχα.
Προχθές Τρίτη 16/1/24 προχωρήσαμε σε στείρωση του. Ήταν εννοείται απόφαση όλης της οικογένειας καθώς σε όλους μας φαίνονταν θλιβερή η σεξουαλική απογοήτευση του να "πηδάει" μαξιλάρια που δεν μοιάζουν καν με σκύλο, και καθώς δεν θα τον αφήναμε ποτέ να ζευγαρώσει, ώστε να προσθέσουμε κι εμείς το λιθαράκι μας στο θέμα των αδέσποτων.
Έχει δύο μέρες τώρα που είναι σκιά του εαυτού του. Καταλαβαίνω ότι πονάει η πληγή, αφού μιλάμε για επέμβαση και όχι μια γρατζουνιά. Κι εγώ και η γυναίκα μου είμαστε στενοχωρημένοι όσο δεν πάει.
Θα πάρει τα πάνω του κάποια στιγμή ή προκαλέσαμε μη αναστρέψιμη κατάσταση;
Όσοι έχετε εμπειρία, please αφήστε την γνώμη και γνώση σας...
Προχθές Τρίτη 16/1/24 προχωρήσαμε σε στείρωση του. Ήταν εννοείται απόφαση όλης της οικογένειας καθώς σε όλους μας φαίνονταν θλιβερή η σεξουαλική απογοήτευση του να "πηδάει" μαξιλάρια που δεν μοιάζουν καν με σκύλο, και καθώς δεν θα τον αφήναμε ποτέ να ζευγαρώσει, ώστε να προσθέσουμε κι εμείς το λιθαράκι μας στο θέμα των αδέσποτων.
Έχει δύο μέρες τώρα που είναι σκιά του εαυτού του. Καταλαβαίνω ότι πονάει η πληγή, αφού μιλάμε για επέμβαση και όχι μια γρατζουνιά. Κι εγώ και η γυναίκα μου είμαστε στενοχωρημένοι όσο δεν πάει.
Θα πάρει τα πάνω του κάποια στιγμή ή προκαλέσαμε μη αναστρέψιμη κατάσταση;
Όσοι έχετε εμπειρία, please αφήστε την γνώμη και γνώση σας...