Συγγραφείς των Δουκών της Βουργουνδίας

[Sara]

και οι σκύλοι τους φυσικά.

Πρώτη-πρώτη η πολυαγαπημένη μου Κριστίν ντε Πιζάν που είναι μεγάλη ιστορία να κάτσω να σας διηγηθώ πώς και γιατί ασχολήθηκα μαζί της και έφτασα να την υπεραγαπώ, οπότε την παραλείπω. Ήταν ιταλικής καταγωγής, έζησε στη Γαλλία το 14ο αιώνα και υπήρξε η πρώτη επαγγελματίας γυναίκα συγγραφέας από ανάγκη. Από τις πολύ αγαπημένες συγγραφείς και ποιήτριες των βασιλέων της Γαλλίας και των Δουκών της Βουργουνδίας που προστάτευαν τα γράμματα και τις τέχνες, η ντε Πιζάν ήταν μια από τις πρώτες φεμινίστριες και αφιέρωσε στους πάτρονές της τα βιβλία της που δείχνουν όλη της τη γυναικεία ευαισθησία. Πολλά από αυτά είναι κοσμημένα με καταπληκτικές μεσαιωνικές μικρογραφίες που απεικονίζουν συχνά την Κριστίν στο γραφείο της μαζί με τον αχώριστο συντροφό της, το σκυλάκι της:

Αλλά και όταν γινόταν δεκτή σε ακρόαση από τη βασίλισσα Ιζαμπώ για να της παρουσιάσει το τελευταίο της βιβλίο, η τελευταία είχε πάντα κοντά της και τα δικά της σκυλάκια:

 

[Sara]

Ο Gaston Febús, γνωστός ως Γκαστόν ο Τρίτος, 11ος Κόμης του Φουά και Υποκόμης του Μπεάρν, ήταν σύγχρονος της Κριστίν ντε Πιζάν (14ος αιώνας) και φημιζόταν ως ο μεγαλύτερος κυνηγός και εκτροφέας κυνηγόσκυλων της Ευρώπης, σε σημείο που να κυνηγάει μέχρι κυριολεκτικά το θάνατό του που επήλθε από εγκεφαλικό ενώ έπλενε τα χέρια του μόλις γύρισε από κυνήγι αρκούδας. Έγραψε το περίφημο "Βιβλίο για το Κυνήγι" που ήταν ξακουστό σε όλη την Ευρώπη για αιώνες. Τα σωζόμενα χειρόγραφά του έχουν καταπληκτικές μικρογραφίες κυνηγιού, μερικές από τις οποίες παραθέτω, μαζί και με το μεταγενέστερο άγαλμα που του έχουνε στήσει έξω από το Σατώ ντε Πο.

Πάτρονάς του ήταν ο Φιλιππος ο Φαλακρός, Δούκας της Βουργουνδίας, που ήταν και πάτρονας της Κριστίν ντε Πιζάν. Το κυνηγετικό βιβλίο του Γκαστόν ντε Φουά είναι πολύτιμο διότι περιγράφει εκτός των άλλων όλες τις φάσεις του κυνηγιού, καθώς και τη συμπεριφορά των ζώων και δίνει πρακτικές συμβουλές.

 

[Sara]

Περισσότερος Γκαστόν:

Ο Γκαστόν με τον αγαπημένο του σκύλο:

 

[Sara]

Κι άλλος Γκαστόν και μάλιστα την πρώτη φωτογραφία τη βρήκα στη σελίδα του σωστικού ομίλου για τα greyhounds!

 

[Sara]

Ο Γκαστόν, λέει, υπεραγαπούσε τα σκυλιά, τα οποία αποκαλούσε τα πιο ευγενή και λογικά ζώα. Στα τεράστια κτήματά του είχε 1600 κυνηγόσκυλα και όχι, δεν ήταν παπυμιλλάς διότι τα φρόντιζε συνεχώς και δεν τα είχε σε κλουβιά. Στο έργο του για το κυνήγι έχει εκτεταμένες οδηγίες για το πώς πρέπει κανείς να φροντίζει το σκύλο του, να του πλένει τα πόδια με ειδικό τρόπο, να του κόβει τα νύχια, να το βουρτσίζει και να προσέχει και να εξετάζει συχνά τα αυτιά του.

Ορίστε και η εικονογράφηση των οδηγιών για το πώς πρέπει κανείς να φροντίζει τα σκυλιά του:

 

[Sara]

Οι μεσαιωνικοί groomers του Γκαστόν επί το έργον:

 

[Veronica]

Βλέπουμε ουίπετ και άλλα λαγωνικά, σωστά; Βλέπουμε επίσης σε κάποιες εικόνες ότι τα σκυλάκια έχουν κολάρα και λουρί, ακόμα και της ντε Πιζάν που είναι συντροφιάς.
Μου αρέσει και η εικόνα με θέμα τον καλλωπισμό. Δείχνει ότι τα σέβονταν και τα πρόσεχαν.

 

[Sara]

Για όσους ξέρουν γαλλικά και όχι μόνον, μπορείτε να εξερευνήσετε το βιβλίο του Gaston Phoebus εδώ: http://classes.bnf.fr/phebus/

 

[ntoulis]

όταν λει Κόμης Φουά, τι Φουά Γκρα ? βρε μήπως ήταν παπιμιλάς χήνας ο άνθρωπος !

 

[Sara]

Όχι καλές, αφού κανονικός εκτροφέας ήτανε και του ανήκε ολόκληρη η κομητεία του Φουα στη Νότια Γαλλία. Σα να πούμε τώρα ο νόμος Αττικης να ηταν όλος δικός του. Σίγουρα χωρούσαμε 1600 σκυλιά. Μην ξεχνάς το φεουδαρχικό σύστημα.

 

[ntoulis]

από εγκεφαλικό πως το κατάλαβαν οτι πέθανε.. έγινε νεκροψία-νεκροτομή ?

 

[Sara]

Τα εγκεφαλικά ηταν πολύ γνωστά από την αρχαιότητα και μάλιστα έτσι χάσαμε και τον ´Ατταλο τον Ά της Περγαμου. Του ήρθε νταμπλάς για τον όποιον μάλιστα ευθυνοτανε απόλυτα εκείνο το κάθαρμα των αποπατων ο Φίλιππας ο Ε της Μακεδονίας. Το κείμενο λέει ότι είχε τσαντιστεί με το καθικι το Φιλίππα που έκανε ντου στην Περγαμο και ενώ μιλούσε εναντίον του στη Θήβα, του ήρθε ο νταμπλάς, έπεσε κάτω ξερός και όταν συνήλθε είχε παραλύσει ο μίσος από τη μια πλευρά. Τον βάλανε αρον αρον στο βαπόρι για Περγαμο, του ήρθε άλλος ένας νταμπλάς στο δρόμο και έφτασε σπιτι του πτώμα τρελό. Διάδοχος του ηταν ο γιος του ο Ευμένης (μου).

 

[ntoulis]

τότε δεν είχε aeroδιακομιδές