Συριανός Δείκτης
(περισσοτερες πληροφοριες)
Γενικά :Τοπική ποικιλία πολυσχιδούς σε ικανοτητες σκύλου δείκτη από την Σύρο. Αναφέρεται ήδη από το 1930 ως αυτόχθονη φυλή από την εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη. Αρθρο κυνηγετικού περιοδικού του 1935 συμπεριλαμβάνει τα "Συριανά" στις αυτόχθονες Ελληνικές φυλές που πρέπει να διασωθούν και να καλλιεργηθούν (αναδημοσίευση,"Κυνηγός και Φύση", Ιανουάριος 2004 σελ 40). Σύμφωνα με τον Ελευθερουδάκη ο ΣΔ είναι "τοπική ποικιλία της Σύρου, προιόν διασταυρώσεων Αγγλικών Δεικτών". Μη ανιχνεύσιμη και ανεπιβεβαίωτη πηγή προέτεινε τον ισχυρισμό ότι οι ρίζες του ΣΔ φθάνουν στον 18ον αιώνα. Το ότι εθεωρείτο συγκεκριμένη φυλή το 1930, σημαίνει ότι πρέπει να έχει τις ρίζες της στο τέλος του 19ου η τις αρχές του 20ου αιώνα. Επομένως εκτρέφεται για τουλάχιστον ένα αιώνα. Αμύητοι παρατηρητές τον περιγράφουν ως ένα μικρότερο η χαμηλής ποιότητας Αγγλικό Πόιντερ, με διευρυμένες εργασιακές ικανότητες που οδηγούν στο συμπέρασμα ότι δέχθηκε αίμα άλλων φυλών και ιδιαίτερα ιχνηλατών. Πολλοί έχουν αμφισβητήσει την αξία και την ταυτότητα του ΣΔ. Ο Δρ. Μπασουράκος υιοθέτησε απορριπτική στάση προς την φυλή, θεωρωντας τη απλώς ως απόγονο μιγάδων Αγγλικών Δεικτών που εισήχθησαν στην Σύρο, δια μέσου της ναυσιπλοίας, κατά την διάρκεια της οικονομικής ακμής της τον 19ον αιώνα. Συγκεκριμένα αναφέρει ότι μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1950 οι περισσότεροι Ελληνες κυνηγοί δεν είχαν καν ακούσει η δεν ήξεραν της ηπειρωτικές φυλές των πόιντερς και σέττερς και ονόμαζαν τα πουλοσκυλα ως Συριανά η Μπράκ. Δηλαδή ο κος Μπασουράκος ουσιαστικά αποκαλύπτει ότι σκύλοι δέικτες/πουλόσκυλα ήταν ευρέως διαδομένοι και εχρησιμοποιούντο αλλά δεν επρόκειτο περί των γνωστών ξένων φυλών αλλά περί κάποιων γηγενών τύπων. Επομένως είχε καλλιεργηθεί σε σημαντικό βαθμό ένας αυτόχθονος τύπος σκύλου δείκτη για να καλύψει τις ανάγκες των κυνηγών ως προς τα πτερωτά θηράματα. Παλαιές φωτογραφίες κυνηγετικών εξορμήσεων, ιδιαίτερα προ του 1960 συχνά συμπεριλαμβάνουν μορφές σκύλων δεικτών που δεν αντιστοιχούν σε καμμία από τις σήμερα γνωστές και διεθνώς αναγνωρίσμένες φυλές. Γενικώς αυτοί οι πρώιμοι τύποι σκύλου δείκτη είναι μικρότερου μεγέθους και πιό βαρειάς κατασκευής από τις σύγχρονες ανάλογες φυλές. Επίσης απορρέει ότι ο τύπος αυτός ήταν διαδεδομένος και κυρίαρχος στο μεγαλύτερο μέρος της Ελλάδας. Ο Ελληνικός όμιλος "Δεικτών και Σέττερς" αρνήθηκε να συμπεριλάβει τον ΣΔ στις φυλές που έθεσε υπό την προστασία του, μετά από σχετική πρόταση στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Η ακριβής καταγωγή και γενεαλογία του δεν είναι γνωστές και μόνο ευφυείς υποθέσεις μπορούν να γίνουν. Πιθανοί πρόγονοι είναι το Αγγλικό Πόιντερ, Ελληνικοί η άλλοι γηγενείς ιχνηλάτες απροσδιορίστου η ανάμικτης καταγωγής, ιχνηλάτες Μπλέ της Γασκώνης, και ηπειρωτικοί δείκτες Μπράκ κυρίως Γαλλικής καταγωγής. Μερικές φορές ο ΣΔ αναφέρεται και ως "Συριανό Μπράκ". Οι ΣΔ παρότι ευρέως γνωστοί μεταξύ των κυνηγών δεν έχουν μελετηθεί επαρκώς. Τα περισσότερα δείγματα είναι στην κατοχή Συριανών ιδιοκτητών οι οποίοι τα κρατούν ζηλότυπα στο νησί τους και δύσκολα τα αποχωρίζονται. Γενικώς δεν πωλούνται σε "ξένους". Λίγα δείγματα εντοπίζονται στην Τήνο, Μύκονο/Δήλο, Νάξο και την Αττική. Μεμονωμένα δείγματα θα πρέπει να υπάρχουν και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας. Τα κουτάβια καθαρόαιμης γέννας στα Μεσόγεια διατέθηκαν σε διάφορα σημεία της Βορείου Ελλάδας. Η μη διαθεση δειγμάτων κάνει δύσκολη την αναπαραγωγή της ποικιλίας. Η έλλειψης επικοινωνίας και οργάνωσης μεταξύ των ιδιοκτητών δεν επιτρέπουν τον προγραμματισμό συζεύξεων. Εν τούτοις, αρκετοί κυνηγοί επιθυμούν την διαιώνισή της ως Ελληνική ποικιλία/φυλή. Παλαιότερα, όπως δεκαετία του 1960, οι ΣΔ ήταν περισσότερο διαδεδομένοι και αναγνωρίσιμοι από ευρύ φάσμα κυνοφίλων και κυνηγών. "Συριανό", σε κάποιο βαθμό, ήταν ίσως ένας γενικός όρος αναφοράς στα αυτόχθονα "πουλόσκυλα" πριν την μαζική εισαγωγή Βρεττανικών και Ηπειρωτικών Ποιντερς και Σέττερς μετά το 1960.
συνεχιζεται
