Ο τίτλος είναι "κλεμμένος" από την 4η ενότητα του βιβλίου της Γλώσσας, της Ε Δημοτικού.
http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSDIM-E104/515/3341,13517/
Η ενότητα ξεκινά με "Ιστορίες με ζώα", όπως λέει κι εκεί επιλέχθηκε ένα απόσπασμα από το κλασικό βιβλίο "Ο Μάγκας" της Πηνελόπης Δέλτα.
Το βιβλίο αρκετά καλό, όχι όμως τόσο για να προβάλεις την φιλοζωία και την σωστή συμπεριφορά απέναντι στα ζώα. Δεν ήταν αυτός άλλωστε και ο στόχος της Πηνελόπης Δέλτα όταν έγραφε το βιβλίο, περί τα 1935. Ακόμα και αν αυτός ήταν ο σκοπός, να περιγράψει δηλαδή την σχέση ανθρώπου και σκύλου, δεν θα είχε καμία σχέση με αυτό που είναι σήμερα και σίγουρα απέχει έτη φωτός από αυτό που θέλουμε να είναι. Μα μιλάμε για κάποιον που γράφει το 1935 για πράγματα που διαδραματίζονται στα πρώτα χρόνια του 1900.
Ούτε καν το πιο ωραίο απόσπασμα από το βιβλίο δεν επιλέχθηκε. Αντίθετα, βλέπουμε έναν σκύλο όπου ο γιος του "αφέντη" του τον έπιασε και τον έδειρε όταν έκανε κάτι ανεπιθύμητο... Υπό τις φωνές της κυρίας Βασιωτάκη που έλεγε και ξανάλεγε πως τα σκυλιά δεν είναι για συντροφιές!
Ακόμα και ο ίδιος ο Μάγκας δεν βλέπει κάτι τραγικό στις μια δυο μπατσιές που έφαγε στην ράχη...
Πάνω σε αυτό το κείμενο θα βασιστείς για να μιλήσεις για την συμπεριφορά των ανθρώπων προς τα ζώα;
Για ποιο λόγο να υπονομεύσεις εξ αρχής την θέση σου δείχνοντας και διαβάζοντας κάτι στα παιδιά, κάτι από μια επιτυχημένη συγγραφέα, κάτι κλασικό (γιατί αυτά θα πεις)... κάτι τόσο λάθος;
Ναι, θα πείτε πως παίζει ρόλο ο δάσκαλος και τι θα πει... Μα ακόμα και ο πιο ενημερωμένος και πρόθυμος δάσκαλος γιατί να καλείτε να διορθώσει ένα "λάθος" κείμενο;
Αν και θα έφτανε αυτό για να μιλάμε για αρκετή ώρα, θα συνεχίσω πηγαίνοντας και πιο κάτω στο περιεχόμενο του βιβλίου της Γλώσσας, της Ε Δημοτικού και την ενότητα "Τα ζώα που ζουν κοντά μας".
Παρακάτω έχουμε σαν ζώο/αντιπρόσωπο τον Μιλού, τον πανέξυπνο και πιστό σύντροφο του Τεν Τεν. Σε πρώτη ανάγνωση και ματιά φαίνεται μια χαρά το περιεχόμενο του κομματιού με τον Μιλού... Μα ξέρετε τι συνεχίζει να κάνει το βιβλίο και σε αυτό το σημείο;
Συνεχίζει να προτείνει στα παιδιά ως παραδείγματα ζώων (σκύλων στην περίπτωση μας) καρτούν, ζώων με ανθρώπινες συμπεριφορές, σκέψεις, δράσεις... ακόμα και φωνή, όπως στην περίπτωση του Μάγκα.
Υπάρχει κάποιος λόγος που τα παιδιά θα πρέπει να διδαχθούν εξανθρωπισμένες συμπεριφορές ζώων;
Είναι ανάγκη να τους ισχυροποιήσουμε την λανθασμένη εικόνα των ζώων της Disney και τον φανταστικών χαρακτήρων;
Είναι χρήσιμο να μην μάθουν και δουν πραγματικά ζώα, με πραγματικές συμπεριφορές, πραγματικές ανάγκες και πραγματικά προβλήματα;
Είμαι της άποψης πως τα παιδιά των δέκα ετών (αυτή είναι περίπου η ηλικία των παιδιών της Ε Δημοτικού) μπορούν και πρέπει να διδάσκονται αληθινά, πραγματικά, ρεαλιστικά. Κάτι που δεν αποκλείει το μάθημα να είναι ευχάριστο και παιδικό... όχι παιδιάστικο.
Δε θα σταθώ όμως ούτε εδώ πολύ και θα προχωρήσω πιο κάτω, στο κομμάτι που έχει τίτλο "Τα χαρακτηριστικά των ζώων" και το μυστήριο που για εμένα αποτελεί η επιλογή του σκύλου Μπούλντογκ (και όχι Μπουλντόγκ, αλλά δε πειράζει) για να περιγραφεί.
Αρχίζοντας από το "Το όνομά του είναι σύνθετη λέξη και σημαίνει στα αγγλικά: ο σκύλος που μοιάζει με ταύρο" και φτάνοντας στο "μία βόλτα τη μέρα γύρω από το τετράγωνο θεωρείται αρκετή άσκηση για εκείνα" δεν νομίζω πως μπορώ να βρω κάτι σωστό... Ούτε σε σημείο στίξης θα έλεγα, με μικρή δόση υπερβολής.
Δεν θα κάτσω όμως να πάρω λέξη-λέξη και να αναλύσω τα λάθη και τις ανακρίβειες. Όποιος επιθυμεί και αν δεν γνωρίζει, μπορεί εύκολα να βρει τις σωστές πληροφορίες. Εκτός και αν προσπαθήσει να επισκεφθεί την σελίδα zoofilia.gr, όπως έκανε ο συγγραφέας του βιβλίου της Γλώσσας, της Ε Δημοτικού... Τότε τα πράγματα θα γίνουν "δύσκολα".
Θα μάθει για τις παγωτομηχανές, θα μάθει για το webhosting και μερικούς τρόπους να βρει φθηνά αεροπορικά εισιτήρια... Για τα ζώα, τα σκυλιά, την ζωοφιλία ή έστω τα Μπουλντόγκ δε θα μάθει τίποτα περισσότερο.
Ναι, κάποτε, πριν 3-4 χρόνια υπήρχε μια ιστοσελίδα στην ίδια διεύθυνση που είχε μερικά προφίλ από "ράτσες". Όλα της ίδια ποιότητας με αυτό και τίποτε περισσότερο. Είναι απορίας άξιο πως τα κατάφερε αυτός ο "μπαγάσας", που κάποιος του ανέθεσε να γράψει αυτή την ενότητα, να βρει και να επιλέξει εκείνη την σελίδα για να γράψει για τα Μπούλντογκ και να διδάξει δεκάχρονα παιδιά... και όλα αυτά με "κρατική επιχορήγηση".
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η εν λόγο περιγραφή ονομάζετε και "επιστημονική" από τον συγγραφέα! Κάπως έτσι μαθαίνουν τα παιδιά πως είναι οι επιστημονικές περιγραφές...
Δεν τελειώνει όμως ακόμα το "βάσανο"... Έρχονται οι "Αγάπες... με ουρά" να πατήσουν στα στερεότυπα "σκύλος ντόμπρος και γάτα ύπουλη", η μαμά που δεν αγάπησε άλλο σκυλί από τότε που έχασε το δικό της και αγάπησε κάποιες γάτες (όχι όλες) και άλλα.
Στο τέλος υπάρχουν και προτάσεις για διάβασμα, για να μάθουμε περισσότερα για τα ζώα που ζουν κοντά μας, όπως μας λέει ο συγγραφέας και μέσα στις προτάσεις είναι και η σελίδα zoofilia και η σελίδα anthropos.gr που τουλάχιστον είχε την "τσίπα" να "κατέβει" εντελώς από το διαδίκτυο!
Μπορείτε να με πείτε "γκρινιάρη" και "περίεργο" που δεν έκατσα να γράψω τα θετικά... Μα είπα να το αφήσω σε εσάς αυτό.
http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSDIM-E104/515/3341,13517/
Η ενότητα ξεκινά με "Ιστορίες με ζώα", όπως λέει κι εκεί επιλέχθηκε ένα απόσπασμα από το κλασικό βιβλίο "Ο Μάγκας" της Πηνελόπης Δέλτα.
Το βιβλίο αρκετά καλό, όχι όμως τόσο για να προβάλεις την φιλοζωία και την σωστή συμπεριφορά απέναντι στα ζώα. Δεν ήταν αυτός άλλωστε και ο στόχος της Πηνελόπης Δέλτα όταν έγραφε το βιβλίο, περί τα 1935. Ακόμα και αν αυτός ήταν ο σκοπός, να περιγράψει δηλαδή την σχέση ανθρώπου και σκύλου, δεν θα είχε καμία σχέση με αυτό που είναι σήμερα και σίγουρα απέχει έτη φωτός από αυτό που θέλουμε να είναι. Μα μιλάμε για κάποιον που γράφει το 1935 για πράγματα που διαδραματίζονται στα πρώτα χρόνια του 1900.
Ούτε καν το πιο ωραίο απόσπασμα από το βιβλίο δεν επιλέχθηκε. Αντίθετα, βλέπουμε έναν σκύλο όπου ο γιος του "αφέντη" του τον έπιασε και τον έδειρε όταν έκανε κάτι ανεπιθύμητο... Υπό τις φωνές της κυρίας Βασιωτάκη που έλεγε και ξανάλεγε πως τα σκυλιά δεν είναι για συντροφιές!
Ακόμα και ο ίδιος ο Μάγκας δεν βλέπει κάτι τραγικό στις μια δυο μπατσιές που έφαγε στην ράχη...
Πάνω σε αυτό το κείμενο θα βασιστείς για να μιλήσεις για την συμπεριφορά των ανθρώπων προς τα ζώα;
Για ποιο λόγο να υπονομεύσεις εξ αρχής την θέση σου δείχνοντας και διαβάζοντας κάτι στα παιδιά, κάτι από μια επιτυχημένη συγγραφέα, κάτι κλασικό (γιατί αυτά θα πεις)... κάτι τόσο λάθος;
Ναι, θα πείτε πως παίζει ρόλο ο δάσκαλος και τι θα πει... Μα ακόμα και ο πιο ενημερωμένος και πρόθυμος δάσκαλος γιατί να καλείτε να διορθώσει ένα "λάθος" κείμενο;
Αν και θα έφτανε αυτό για να μιλάμε για αρκετή ώρα, θα συνεχίσω πηγαίνοντας και πιο κάτω στο περιεχόμενο του βιβλίου της Γλώσσας, της Ε Δημοτικού και την ενότητα "Τα ζώα που ζουν κοντά μας".
Παρακάτω έχουμε σαν ζώο/αντιπρόσωπο τον Μιλού, τον πανέξυπνο και πιστό σύντροφο του Τεν Τεν. Σε πρώτη ανάγνωση και ματιά φαίνεται μια χαρά το περιεχόμενο του κομματιού με τον Μιλού... Μα ξέρετε τι συνεχίζει να κάνει το βιβλίο και σε αυτό το σημείο;
Συνεχίζει να προτείνει στα παιδιά ως παραδείγματα ζώων (σκύλων στην περίπτωση μας) καρτούν, ζώων με ανθρώπινες συμπεριφορές, σκέψεις, δράσεις... ακόμα και φωνή, όπως στην περίπτωση του Μάγκα.
Υπάρχει κάποιος λόγος που τα παιδιά θα πρέπει να διδαχθούν εξανθρωπισμένες συμπεριφορές ζώων;
Είναι ανάγκη να τους ισχυροποιήσουμε την λανθασμένη εικόνα των ζώων της Disney και τον φανταστικών χαρακτήρων;
Είναι χρήσιμο να μην μάθουν και δουν πραγματικά ζώα, με πραγματικές συμπεριφορές, πραγματικές ανάγκες και πραγματικά προβλήματα;
Είμαι της άποψης πως τα παιδιά των δέκα ετών (αυτή είναι περίπου η ηλικία των παιδιών της Ε Δημοτικού) μπορούν και πρέπει να διδάσκονται αληθινά, πραγματικά, ρεαλιστικά. Κάτι που δεν αποκλείει το μάθημα να είναι ευχάριστο και παιδικό... όχι παιδιάστικο.
Δε θα σταθώ όμως ούτε εδώ πολύ και θα προχωρήσω πιο κάτω, στο κομμάτι που έχει τίτλο "Τα χαρακτηριστικά των ζώων" και το μυστήριο που για εμένα αποτελεί η επιλογή του σκύλου Μπούλντογκ (και όχι Μπουλντόγκ, αλλά δε πειράζει) για να περιγραφεί.
Αρχίζοντας από το "Το όνομά του είναι σύνθετη λέξη και σημαίνει στα αγγλικά: ο σκύλος που μοιάζει με ταύρο" και φτάνοντας στο "μία βόλτα τη μέρα γύρω από το τετράγωνο θεωρείται αρκετή άσκηση για εκείνα" δεν νομίζω πως μπορώ να βρω κάτι σωστό... Ούτε σε σημείο στίξης θα έλεγα, με μικρή δόση υπερβολής.
Δεν θα κάτσω όμως να πάρω λέξη-λέξη και να αναλύσω τα λάθη και τις ανακρίβειες. Όποιος επιθυμεί και αν δεν γνωρίζει, μπορεί εύκολα να βρει τις σωστές πληροφορίες. Εκτός και αν προσπαθήσει να επισκεφθεί την σελίδα zoofilia.gr, όπως έκανε ο συγγραφέας του βιβλίου της Γλώσσας, της Ε Δημοτικού... Τότε τα πράγματα θα γίνουν "δύσκολα".
Θα μάθει για τις παγωτομηχανές, θα μάθει για το webhosting και μερικούς τρόπους να βρει φθηνά αεροπορικά εισιτήρια... Για τα ζώα, τα σκυλιά, την ζωοφιλία ή έστω τα Μπουλντόγκ δε θα μάθει τίποτα περισσότερο.
Ναι, κάποτε, πριν 3-4 χρόνια υπήρχε μια ιστοσελίδα στην ίδια διεύθυνση που είχε μερικά προφίλ από "ράτσες". Όλα της ίδια ποιότητας με αυτό και τίποτε περισσότερο. Είναι απορίας άξιο πως τα κατάφερε αυτός ο "μπαγάσας", που κάποιος του ανέθεσε να γράψει αυτή την ενότητα, να βρει και να επιλέξει εκείνη την σελίδα για να γράψει για τα Μπούλντογκ και να διδάξει δεκάχρονα παιδιά... και όλα αυτά με "κρατική επιχορήγηση".
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η εν λόγο περιγραφή ονομάζετε και "επιστημονική" από τον συγγραφέα! Κάπως έτσι μαθαίνουν τα παιδιά πως είναι οι επιστημονικές περιγραφές...
Δεν τελειώνει όμως ακόμα το "βάσανο"... Έρχονται οι "Αγάπες... με ουρά" να πατήσουν στα στερεότυπα "σκύλος ντόμπρος και γάτα ύπουλη", η μαμά που δεν αγάπησε άλλο σκυλί από τότε που έχασε το δικό της και αγάπησε κάποιες γάτες (όχι όλες) και άλλα.
Στο τέλος υπάρχουν και προτάσεις για διάβασμα, για να μάθουμε περισσότερα για τα ζώα που ζουν κοντά μας, όπως μας λέει ο συγγραφέας και μέσα στις προτάσεις είναι και η σελίδα zoofilia και η σελίδα anthropos.gr που τουλάχιστον είχε την "τσίπα" να "κατέβει" εντελώς από το διαδίκτυο!
Μπορείτε να με πείτε "γκρινιάρη" και "περίεργο" που δεν έκατσα να γράψω τα θετικά... Μα είπα να το αφήσω σε εσάς αυτό.
