Θυμήθηκα την ιστορία αυτή που δε νομίζω ότι έχει γραφτεί ποτέ στο φόρουμ. Οι μεγαλύτεροι εκτροφείς Μολοσσών στην αρχαιότητα ήταν, όπως γνωρίζετε ήδη, οι βασιλείς της Μακεδονίας. Συγκεκριμένα πολύ σπουδαία αίματα είχε, λέει, ο βασιλιάς Αρχέλαος που βασίλεψε από το 413 μέχρι το 399 π.Χ. και που προσπάθησε να αναγάγει την αυλή του σε κέντρο μάθησης και καλλιέργειας. Μάζευε λοιπόν τα ανά την Ελλάδα αποδιαλεγούδια, κοινώς όσους διανοούμενους δεν ήθελε η Αθήνα καν να τους φτύσει και τους βδελυσσότανε διότι ήτανε υπερβολικά μοντέρνοι και μεγαλοφυείς για τα γούστα της. Στη Μακεδονία λοιπόν ζήσανε για αρκετό καιρό ο εξόριστος Θουκυδίδης, ο μουσικός Τιμόθεος που οι Αθηναίοι παραλίγο να τον οδηγήσουνε στην αυτοκτονία πριν τους μουντζώσει και φύγει, ο τραγικός Αγάθων, που τον κοροϊδεύνε συνέχεια, κι ας ήταν σπουδαίος ποιητής, διότι ήταν τραβεστί και φυσικά ο δυστυχής Ευριπίδης που είχαν σπορ οι Αθηναίοι να τον βρίζουν απ' το πρωί μέχρι το βράδυ και όταν τους τελείωναν οι ιδέες αρχίζανε και βρίζανε τη μάνα του! Μέχρι και το Σωκράτη πήγε να φέρει στη Μακεδονία ο Αρχέλαος, πλην όμως φευ, διότι ο Σωκράτης δεν έφευγε από την Αθήνα με τις γνωστές συνέπειες. Τους είχε φτιάξει και βιβλιοθήκη ο Αρχέλαος να 'χουν να δουλεύουν και γενικώς περνάγανε καλά.
Μια φορά λοιπόν, ήτανε, λέει, κάτι πεινασμένοι Ηπειρώτες από κάποιο κατσικοχώρι, γύρω στα 406 π.Χ., οι οποίοι βρήκανε, σφάξανε και φάγανε μια καταπληκτική σκύλα του Αρχελάου, ο οποίος τα πήρε σοβαρά στην κράνα. Ακριβή η σκύλα, θαυμαστή, δεν ξέρω τι άλλο ήτανε κιόλας, αλλά αμφιβαλλω αν είχανε κανονικές εκθέσεις και βραβεία, αλλά μια και δεν είχαν να πληρώσουνε οι φαγόντες, πήγε να τους σφάξει ο Αρχέλαος για τιμωρία. Επενέβη όμως ο 78χρονος Ευριπίδης και τους έσωσε και το επιχείρημά του ήταν μάλλον ότι "ρε μεγάλε, πεινάγανε, σκύλα φάγανε, θα τους σκοτώσεις κι από πάνω;", αν θυμάμαι μάλιστα καλά προσφέρθηκε να πληρώσει ο ίδιος την τιμή της σκύλας. Ο Αρχέλαος του είχε τρομερή αδυναμία, οπότε πήγε πάσο.
Λένε όμως ότι εκείνα που τα πήρανε τελείως στην κράνα ήταν τα ..... ορφανά, δηλαδή τα κουτάβια της σκύλας, τα οποία βγήκαν μια ωραία πρωία και επιτέθηκαν στον Ευριπίδη και ουσιαστικά τον ξεσκίσανε! Ο Αρχέλαος, λέει, πήγε να πάθει από τον καημό του και έθαψε τον Ευριπίδη με τιμές και μεγαλεία. Όταν δε οι Αθηναίοι ξυπνήσανε κι αρχίσανε να κλαίνε που χάσανε τον Ευριπίδη, του ζητήσανε να τους στείλει τα κόκκαλά του, αλλά ο Αρχέλαος τους απάντησε (στο περίπου τώρα) ότι θα τους στείλει απ' τα τρία το μακρύτερο. Οι Αθηναίοι παρηγορήθηκαν φτιάχνοντας κενοτάφιο του Ευριπίδη στον Κεραμεικό, ενώ ο ίδιος ο Ευριπίδης ετάφη στη Βεργίνα (Αιγές).
Οι σύγχρονοι ιστορικοί δεν πιστεύουνε την ιστορία διότι πρώτον τα κουτάβια δεν μπορεί να σκεφτήκανε τέτοια σκευωρία από εκδίκηση, δεύτερον πολλοί δε χωνεύανε, και πολύ κακώς, τον Ευριπίδη στην αρχαιότητα, οπότε του δώσανε τέλος αρμόζον σε ήρωά του όπως ο Ακταίων, και τρίτον ο Ευριπίδης είχε και τα χρονάκια του, οπότε είναι πιθανότερο να πέθανε από φυσικά αίτια. Εκείνο όμως που είναι ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι μέσα στους μύθους και τους θρύλους της αρχαιότητας, υπάρχουν και πάρα πολλοί που αναφέρονται σε ανθρώπους που τους ξεσκίσανε τα σκυλιά. Τον Ευριπίδη τον φάγανε οι ποιμενικοί, που όμως αναφέρονται από την παράδοση και ως φύλακες του Αρχελάου, και το μυθικό Ακταίωνα τα κυνηγετικά του σκυλιά. Προσωπικά δεν έχω ακούσει για επικίνδυνα και επιθετικά κυνηγετικά, αλλά αυτό δε σημαίνει τίποτα διότι δεν το έχω μελετήσει το θέμα.
Μια φορά λοιπόν, ήτανε, λέει, κάτι πεινασμένοι Ηπειρώτες από κάποιο κατσικοχώρι, γύρω στα 406 π.Χ., οι οποίοι βρήκανε, σφάξανε και φάγανε μια καταπληκτική σκύλα του Αρχελάου, ο οποίος τα πήρε σοβαρά στην κράνα. Ακριβή η σκύλα, θαυμαστή, δεν ξέρω τι άλλο ήτανε κιόλας, αλλά αμφιβαλλω αν είχανε κανονικές εκθέσεις και βραβεία, αλλά μια και δεν είχαν να πληρώσουνε οι φαγόντες, πήγε να τους σφάξει ο Αρχέλαος για τιμωρία. Επενέβη όμως ο 78χρονος Ευριπίδης και τους έσωσε και το επιχείρημά του ήταν μάλλον ότι "ρε μεγάλε, πεινάγανε, σκύλα φάγανε, θα τους σκοτώσεις κι από πάνω;", αν θυμάμαι μάλιστα καλά προσφέρθηκε να πληρώσει ο ίδιος την τιμή της σκύλας. Ο Αρχέλαος του είχε τρομερή αδυναμία, οπότε πήγε πάσο.
Λένε όμως ότι εκείνα που τα πήρανε τελείως στην κράνα ήταν τα ..... ορφανά, δηλαδή τα κουτάβια της σκύλας, τα οποία βγήκαν μια ωραία πρωία και επιτέθηκαν στον Ευριπίδη και ουσιαστικά τον ξεσκίσανε! Ο Αρχέλαος, λέει, πήγε να πάθει από τον καημό του και έθαψε τον Ευριπίδη με τιμές και μεγαλεία. Όταν δε οι Αθηναίοι ξυπνήσανε κι αρχίσανε να κλαίνε που χάσανε τον Ευριπίδη, του ζητήσανε να τους στείλει τα κόκκαλά του, αλλά ο Αρχέλαος τους απάντησε (στο περίπου τώρα) ότι θα τους στείλει απ' τα τρία το μακρύτερο. Οι Αθηναίοι παρηγορήθηκαν φτιάχνοντας κενοτάφιο του Ευριπίδη στον Κεραμεικό, ενώ ο ίδιος ο Ευριπίδης ετάφη στη Βεργίνα (Αιγές).
Οι σύγχρονοι ιστορικοί δεν πιστεύουνε την ιστορία διότι πρώτον τα κουτάβια δεν μπορεί να σκεφτήκανε τέτοια σκευωρία από εκδίκηση, δεύτερον πολλοί δε χωνεύανε, και πολύ κακώς, τον Ευριπίδη στην αρχαιότητα, οπότε του δώσανε τέλος αρμόζον σε ήρωά του όπως ο Ακταίων, και τρίτον ο Ευριπίδης είχε και τα χρονάκια του, οπότε είναι πιθανότερο να πέθανε από φυσικά αίτια. Εκείνο όμως που είναι ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι μέσα στους μύθους και τους θρύλους της αρχαιότητας, υπάρχουν και πάρα πολλοί που αναφέρονται σε ανθρώπους που τους ξεσκίσανε τα σκυλιά. Τον Ευριπίδη τον φάγανε οι ποιμενικοί, που όμως αναφέρονται από την παράδοση και ως φύλακες του Αρχελάου, και το μυθικό Ακταίωνα τα κυνηγετικά του σκυλιά. Προσωπικά δεν έχω ακούσει για επικίνδυνα και επιθετικά κυνηγετικά, αλλά αυτό δε σημαίνει τίποτα διότι δεν το έχω μελετήσει το θέμα.
