Rottie: Το post μεταφέρθηκε στην κατηγορία «Εκπαίδευση και συμπεριφορά» και ο τίτλος του κειμένου άλλαξε σε «ψυχολογικό πρόβλημα?»
Blucky said:Γεια σας και από μένα. Είμαι καινούργιο μέλος και προσπαθώ να βρω και γω μια βοήθεια για την συμβίωση με τον τετράποδο φίλο μου.
Καταρχάς ένα μπράβο στους ιδρυτές και τα μέλη αυτού του forum που το φτιάξαν και το διατηρούν τόσο ενημερωμένο, ευχάριστο και σοβαρό.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Μένω σε μονοκατοικία με μεγάλο κήπο και έχω κοντά μου ένα μεγάλο πάρκο ότι πρέπει για περίπατους. Στο μυαλό μου στριφογύριζε πάντα η ιδέα να έχω ένα σκύλο όχι για φύλακα απλά για να αποκτήσει ζωή η αυλή μου και να μπορώ να «ξεδίνω» και εγώ μαζί του. Με την γυναίκα μου είχαμε συζητήσει το ενδεχόμενο αγοράς ενός Boxer (είχα όταν ήμουν παιδάκι) ή ενός Γερμανικού Ποιμενικού (το ήθελα από παιδάκι) άλλα μέχρι εκεί.
Μια κρύα μέρα του Δεκέμβρη με φωνάζει η γυναίκα μου να βγω στο μπαλκόνι και στα χέρια της κρατά ένα γλυκύτατο κουταβάκι που έμοιαζε πολύ με λυκάκι. Τρελάθηκα. Κατεβαίνω και εκεί μαθαίνω ότι το βρήκε να περιπλανιέται στο δρόμο κυνηγημένο από ένα τσούρμο μεγαλύτερα σκυλιά, ανάμεσα σε αυτοκίνητα με κίνδυνο να το σκοτώσουν ανα πάσα στιγμή, το λυπήθηκε και το πήρε. Ήταν όντος πολύ βρόμικο άλλα δεν ήταν αδύνατο ούτε φοβισμένο. Αποφασίσαμε ότι θα το κρατήσουμε και αμέσως ξεκίνησα διαδικασίες με γιατρούς, εμβόλια κτλ. Ήταν 4 εβδομάδων όταν το βρήκαμε και δυστυχώς μέχρι και 3 μηνών περάσαμε πολύ δύσκολα. 3 φορές το γλιτώσαμε από του χάρου τα δόντια. Διάρροιες εμετούς, ανορεξία ούτε νερό δεν έπινε. Εκεί που ήταν μια χαρά παιχνιδιάρικο και ορεξάτο ξαφνικά τίποτα. Κατέληξα 3 το βράδυ καθημερινή στο Πικέρμι στο νοσοκομείο ζώων που εφημέρευε για να μην πεθάνει από αφυδάτωση. Κλινικές, 5νθήμερες νοσηλείες και κανένας δεν μπορούσε να μας πει τι έχει. Λέγαν για Τύφο, για Μόρβα, για απλή γαστρεντερίτιδα άλλα όχι με σιγουριά. Τελικά αφού πληρώσαμε τα μαλλιά της κεφαλής μας, ένας γιατρός (κάλα να είναι) μας έδωσε δυο φάρμακα για 1 μήνα και από τότε όλα μια χαρά να χτυπήσω ξύλο.
Τώρα είναι ~7 μηνών και "παθολογικά" υγιέστατο. Τα προβλήματα πλέον είναι πιο πολύ καθημερινότητας και ψυχολογίας παρά κάτι άλλο. Και εδώ είναι που θέλω την βοήθεια σας.
Το σκυλί είναι στην πιλοτή. Έχει το σπιτάκι του, δεν το ενοχλεί/τρομάζει κάνεις, δεν το βλέπει ο ήλιος και έχει πάνω από 6 μέτρα να κινείται όσο είναι δεμένος. 3 φορές την ημέρα τον λύνω (πρωί, μεσημέρι, βράδυ) και παίζουμε ~45 λεπτά την φορά τουλάχιστον. Βόλτα θα τον βγάζω μια φορά την μέρα συνήθως το βράδυ. Επίσης και η γυναίκα μου (πριν μείνει έγκυος) έπαιζε μαζί του και του κράταγε παρέα είτε μέσα στο σπίτι είτε στον κήπο. Το πρωί μένει αναγκαστικά μόνος διότι δουλεύουμε και οι δύο. Μέχρι πριν ένα μήνα ήταν ελεύθερος στον κήπο αλωνίζοντας παντού όμως
• Έσκαψε 30 λακκούβες βάθος μισού μέτρου!
• Διάλυσε 3-4 τριανταφυλλιές
• Μάσησε ότι χώραγε στο στόμα του
• Και φυσικά αφόδευε όπου του γούσταρε (πάντα στο χώμα όχι στην πιλοτή)
Για τους παραπάνω λόγους αναγκάστηκα να τον περιορίσω δένοντας τον στην πιλοτή. Τα προβλήματα
• Αφοδεύει και ουρεί πλέον στα πλακάκια της αυλής!!!
• Γαβγίζει με τον παραμικρό θόρυβο
Επίσης από μικρούλης είχε ένα κόλλημα με την ουρά του. Πλέον φαίνεται ότι την κυνηγά όταν είναι στρεσαρισμένος πχ.
• Γάτα έξω από το σπίτι και δεν μπορεί να αντιδράσει
• Δυνατός συνεχόμενος θόρυβος από Ηλ. Σκούπα, πιεστικό νερού κτλ τον οποίο επίσης δεν μπορεί να κάνει κάτι για να σταματήσει
• Και το πιο περίεργο, άνοιγμα του νερού στην αυλή πχ πότισμα ή να του βάλω νερό ή να καθαρίσω τις ακαθαρσίες του
Μίλησα με την κτηνίατρο που το βλέπει πλέον και μου είπε ότι μπορεί να είναι κληρονομικό, μπορεί να δημιουργήθηκε από όλα αυτά που πέρασε με τις ασθένειες και για να τον βοηθήσω να το κόψει θα πρέπει να μην τον μαλώνω όταν το κάνει άλλα αντιθέτως να τον αγνοώ. Τα έκανα και τα δύο. Και τον μάλωσα και τον αγνόησα. Τίποτα δεν πιάνει. Μόλις με δει και πηγαίνω προς την βρύση ξεκινάει να κυνηγά την ουρά του και να γαβγίζει. Με το που φεύγω από την βρύση σταματά. Το ίδιο και όταν πλένω το αμάξι και ακούει το κομπρεσέρ του νερού ή την ηλ. Σκούπα. Για να τον στεγνώσω με μπιστολάκι (όταν ήταν μικρός) χρειαζόντουσαν 2 άτομα. Αν τον λύσω επιτίθεται σε ότι τον ενοχλεί. πχ. Προσπαθεί να δαγκώσει το νερό που βγαίνει από το λάστιχο, την σκούπα που κάνει τον θόρυβο ή το μπιστολάκι που βγάζει τον αέρα.
Τι να κάνω για να τον βοηθήσω. Υπάρχουν φάρμακα μου είπαν για αυτό (επιληψίας) άλλα δεν θέλω να κάνω κάτι τόσο δραστικό όταν ίσως υπάρχει άλλη λύση. Τον αγαπάω πολύ και δεν θέλω να ταλαιπωρείτε έτσι.
Ευχαριστώ προκαταβολικά.
ΥΓ1. Σήμερα πάω να δω εκπαιδευτή
ΥΓ2. Συγνώμη για το μεγάλο κείμενο άλλα νομίζω ότι όλα τα παραπάνω στοιχεία θα σας βοηθήσουν να με βοηθήσετε.
