Οι υψηλές θερμοκρασίες που παρατηρούνται τα τελευταία χρόνια έχουν ως αποτέλεσμα και την μεγαλυτερη αναπαραγωγή των ψύλλων.
Οι ψύλοι είναι μικρά γκρι-μαύρα ή σκούρα καφέ έντομα, μικρότερα από κόκκους καφέ.
Προσκολλώνται στο δέρμα των ζώων αλλά και των ανθρώπων και πίνουν αίμα για να ζήσουν. Το ελάφι θεωρείται το νούμερο ένα θύμα των ψύλλων.
Το πρόβλημα δεν είναι τόσο το δάγκωμα των ψύλλων καθώς δεν πονά σχεδόν καθόλου, αλλά η μετάδοση σοβαρών ασθενειών όπως της ερλιχίωσης, της
πιροπλάσμωσης, της παράλυσης ή και της νόσου Lyme. Κυρίως η νόσος Lyme είναι αυτή που μεταδίδεται συχνότερα από τους ψύλλους και κάνει τα σκυλιά αλλά και τους ανθρώπους να αρρωσταίνουν. Η ερλιχίωση είναι πιο πολύ μεταδοτική από τα τσιμπούρια. Οι
ψύλλοι μπορεί να μην προκαλούν κλινικά συμπτώματα στα σκυλιά παρά μόνο το έντονο ξύσιμο, μέχρι που θα δείξουν πια τα συμπτώματα κάποιας ασθένειας από τις παραπάνω, όπως πυρετός, απώλεια της όρεξης κ.α. Σε σπάνιες περιπτώσεις, παρατηρείται ανεπάρκεια νεφρών έως και θάνατος. Ευτυχώς όμως τα αντιβιοτικά για τις παραπάνω ασθένειες είναι πολύ αποτελεσματικά.
Σημαντικό στοιχείο είναι η
πρόληψη προκειμένου να μην έχει ψύλλους ο σκύλος ή η γάτα σας.
Μην αφήνετε το ζώο σας στο χώμα. Ψεκάστε το με ειδικό φάρμακα κατά των ψύλλων ανά 2-3 μήνες. Φορέστε του αντιπαρασιτικό κολλάρο. (πχ frontline, advantix κ.α.)
Αν το ζώο σας έχει ψύλλους ή βρείτε ένα ζώο με ψύλλους, θα δείτε μικρά μαύρα εντομα να τρέχουν μέσα στο τρίχωμα του. Δεν είναι εύκολο να τους βγάλετε έναν έναν με το χέρι. Επίσης είναι επικίνδυνο γιατί μπορεί οι δαγκάνες του στόματος τους να μείνουν μέσα στο ζώο.
Πρώτα θα πρέπει να μουσκέψετε το ζώο
με ειδικό sprey κατά των ψύλλων που μπορείτε να προμηθευτείτε από κτηνίατρο ή pet shop. Μετά από λίγα λεπτά θα δείτε τους ψύλλους να πέφτουν νεκροί από το σώμα του ζώου. Αν δείτε κάποιους ζωντανούς μπορείτε να τους ρίξετε οινόπνευμα για να πεθάνουν. Φορέστε γάντια και μην παίρνετε αγκαλιά το ζώο καθώς οι ψύλλοι πηδούν και προς τον άνθρωπο.
Μετά από βόλτες σε δάσος ή χόρτα, ελέξτε το σκύλο σας για ψύλλους ή άλλα παρασιτα. Ελέγξτε και το σπιτάκι του και το χώρο που μένει γιατί οι ψύλλοι ζουν και σε ξύλινα δάπεδα ή τοίχους.
Για τη νόσο Lyme υπάρχει εμβόλιο που γίνεται ούτως ή άλλως μαζί με άλλα από το κτηνίατρο.
Αν το ζώο σας ή το αδέσποτο που βρήκατε είχε παράσιτα δεν αρκεί μόνο να τα βγάλετε. Θα πρέπει να γίνουν εξετάσεις αίματος για να ελέγξετε αν μολύνθηκε από κάποια νόσο. Είναι πάντως θεραπεύσιμες.
Σε ό,τι αφορά τα τσιμπούρια αυτά είναι καφέ και μικρά αν είναι ''μωρά'' και μεγάλα, πράσινα αν είναι ενήλικα. Πίνουν κι αυτά αίμα από τα σκυλιά και υπάρχουν κυρίως στο χώμα. Η ερλιχίωση είναι η σηματνικότερη ασθένεια που προκαλούν στα σκυλιά και γι αυτό πρέπει να λαμβάνουμε μέτρα πρόληψης. Το σπρει ή το κολλάρο συνήθως είναι κατά τσιμπουριών και ψύλλων ταυτόχρονα, οπότε είστε καλλυμένοι με αυτά.
Τα τσιμπούρια μεταδίδουν ασθένειες όπως τη νόσο του Lyme (μπορρελίωση) και την εγκεφαλίτιδα (δάγκειος ή αιμορραγικός πυρετός Κριμαίας - Κονγκό). Τα ενήλικα τσιμπούρια έχουν οκτώ πόδια και στη χώρα μας είναι ιδιαίτερα ενεργά το διάστημα από τις αρχές Μαρτίου μέχρι και το τέλος Νοεμβρίου. Ολο το χρόνο όμως καλό είναι να ψεκάζουμε το ζώο προληπτικά σύμφωνα με τις οδηγίες του φαρμάκου.
Αν ο σκύλος σας έχει τσιμπούρι, θα πρέπει να το ψεκάσετε με betadine και να το βγάλετε με μια λαβίδα ή τσιμπιδάκι φρυδιών, φορώντας γάντια. Βάλτε πάλι betadine μόλις απομακρύνετε το τσιμπούρι, πάνω στο σημείο όπου ήταν και φροντίστε να σκοτώσετε τα τσιμπούρια στο έδαφος. Οι εξετάσεις αίματος είναι και σε αυτή τη περίπτωση απαραίτητες.
