Εγώ θα προσπαθήσω να κάνω κατανοητό αυτό που λέω με παραδείγματα.
Ο σκύλος μου στο πάρκο τρελαίνεται να παίρνει στο στόμα του κλαριά δέντρων και να τα κουβαλάει. Όταν δω ότι κατευθύνεται σε κάποιο σπασμένο κλαρί, του λέω «Άστο» και τον βάζω να κάτσει. Παίρνω το κλαρί, του ζητάω να μου δώσει το πόδι του και μετά του το δίνω να παίξει. Μετά του λέω πάλι «άστο». Το σκυλί αφήνει το κλαρί, τον επιβραβεύω με πολλά χάδια και του το πετάω να μου το φέρει. Το σκυλί μου το φέρνει, τον βάζω να κάτσει και του το ξαναδίνω.
Το ίδιο ισχύει και με το παιχνίδι στο σπίτι. Παίρνω στα χέρια μου το αγαπημένο του παιχνίδι (ένα καταφαγωμένο σκοινάκι), κρύβομαι πίσω από μια μισανοικτη πόρτα και τον φωνάζω να με βρει. Εάν καταφέρει να ανοίξει την πόρτα και να με βρει, θα παίξω μαζί του με το σκοινάκι του.
Εγώ πάντως πιστεύω πως η εκπαίδευση πρέπει να γίνεται και μέσα από το παιχνίδι και όχι μόνο ως μορφή μαθήματος. Νομίζω πως με αυτόν τον τρόπο το σκυλί μαθαίνει, παίζει και δεν βαριέται, με αποτέλεσμα να αποδίδει καλύτερα.
