Διάβασα το σχόλιο σου. Συμφωνώ απόλυτα πώς ο σκυλος αν έχει μεγαλώσει με κάποια ζώα τα αναγνωρίζει ως μέλη της αγέλης του και δεν τα ενοχλεί. Αλλά αυτός ο σκύλος ειναι δυνατόν να αναγνωρίζει κάθε ένα περιστέρι από όλα αυτά που προσγειώνονται πάνω του? Κάθε μια κότα κάθε ένα κοτοπουλάκι?
Δε νομιζω να ξεχωριζει καθε ενα κοτοπουλακι ή παπακι... γνωριζει ομως οτι μεγαλωνουν μεσα στο χωρο που ζει και αυτος. Επισης κανενα απο αυτα δεν εχουν επιθετικη διαθεση απεναντι του, κατι που κατα τη γνωμη μου εχει μεγαλη σημασια.
Ο Ντιεγκο αν και μεγαλωσε με γατες δεν εχω ποτε καταφερει να του περιορισω το pray drive... ειναι σαν διακοπτης που κατεβαινει στην οψη μιας γατας...ευτυχως μεχρι σημερα χωρις σοβαρες απωλειες.
Παρολαυτα πριν λιγο καιρο περναμε απο ενα δρομο πο εχει αρκετες γατες... αρχισε λοιπον να λειτουργει το drive του κοιτωντας δεξια και αριστερα τσιτωμενος.. καποια στιγμη ερχεται προς εμας ενας γατουλης τοσο χαδιαρικα νιαουριζοντας και αρχιζει να του τριβεται στη μουρη.

Εγω τα χασα... ειχα καιρο να δω αυτη τη σκηνη.. πανω απο 2 χρονια.

Μετα απο μια μερα απο αυτο το σκηνικο επιασε μεσα στο στομα του ενα γατακι που του εκανε χχχχχ πανω σε μια μαντρα... δε το τραυματισε ευτυχως...
Αυτο που θελω να πω ειναι οτι τιποτα δεν ειναι μαυρο ή ασπρο...τα ενστικτα υπαρχουν, καταλαγιαζουν απλα αναλογα με την περισταση.