The modern sled dog

[dimitris-skg]

To διάστημα 4-17 Φεβρουαρίου διεξήχθη ο ετήσιος αγώνας ελκηθρόσκυλων Yukon Quest. Mια διαδρομή 1000 μιλίων, με αφετηρία το Whitehorse στον Καναδά και τερματισμό το Fairbanks στην Αλάσκα (Η.Π.Α.). 21 ομάδες ξεκίνησαν τον αγώνα, αποτελούμενες η κάθε μία από τον άνθρωπο/αρχηγό (musher) + τους σκύλους, με μέγιστο επιτρεπόμενο αριθμό τους 14.

Με αφορμή κάποιες παλαιότερες αναρτήσεις στο forum που μου κίνησαν την περιέργεια, έκατσα να παρακολουθήσω, όσο γινόταν τουλάχιστον, τον αγώνα. Οι πρώτες εικόνες από τους σκύλους που τραβούσαν τα έλκηθρα στα χιονισμένα τοπία ήταν ομολογουμένως εντυπωσιακές.

Η συνέχεια δυστυχώς ήταν διαφορετική. Την 6η ημέρα του αγώνα και λίγο πριν τα μισά της διαδρομής ανακοινώθηκε από τους διοργανωτές ότι η αρχηγός μιας ομάδας έφτασε σε ένα από τα σημεία ελέγχου με έναν από τους σκύλους της νεκρό. H νεκροψία έδειξε ότι ο 6χρονος σκύλος είχε μεγαλοκαρδία, ενώ στο στομάχι του βρέθηκαν κομμάτια από τα ειδικά παπούτσια που φορoύν οι σκύλοι. Την επόμενη μέρα η αρχηγός της ομάδας διέκοψε τον αγώνα της και αποσύρθηκε, δηλώνοντας ότι το έκανε για το καλό των σκύλων της. Aξιοσημείωτο ότι η ίδια συμμετέχουσα, 10 χρόνια πριν στον ίδιο αγώνα, είχε και πάλι "χάσει" έναν σκύλο.

Δύο μέρες αργότερα αρχηγός άλλης ομάδας αποσύρθηκε από τον αγώνα, βάζοντας σε πρώτη μοίρα την υγεία των μελών της, μια και 2 από τους σκύλους του χρειάστηκε να νοσηλευτούν. Aκολούθησαν ακόμα 2 ομάδες τις επόμενες μέρες και τελικά από τις 21 που ξεκίνησαν, τερμάτισαν οι 14 (3 ακόμα ομάδες είχαν ήδη αποσυρθεί στα πρώτα στάδια του αγώνα).

Ο νικητής τερμάτισε τον αγώνα σε 10 μέρες και 1 ώρα, ενώ ο τελευταίος σε 12 μέρες και 15 ώρες. Με ένα γρήγορο υπολογισμό βλέπουμε ότι οι σκύλοι έτρεχαν κατά μέσο όρο 80-100 μίλια (130-160 χλμ) την ημέρα. Αν λάβουμε υπόψη ότι στα μισά περίπου της διαδρομής υπάρχει και μια υποχρεωτική στάση 36 ωρών για όλους, ο ημερήσιος μ.ο. γίνεται ακόμα μεγαλύτερος. Και όλα αυτά πάνω σε χιονισμένα/παγωμένα μονοπάτια, σε πολικές στην κυριολεξία θερμοκρασίες.

Ο θάνατος ενός σκύλου σε τέτοιους αγώνες δεν είναι κάτι ασυνήθιστο. Έχουν προηγηθεί αρκετοί ακόμα σε προηγούμενα χρόνια στο Yukon Quest, και ακόμα περισσότεροι στην έτερη δοκιμασία της Αλάσκας, το Iditarod, το επονομαζόμενο και ως "The last great race on Earth".

Προφανώς βέβαια οι αγωνιζόμενοι σκύλοι δεν είναι τυχαίοι. Οι περισσότερες ομάδες αποτελούνται από Alaskan Huskies, μια μη αναγνωρισμένη φυλή που αποτελείται από μίξεις Σιβηρικών Χάσκις, Μάλαμουτ και κυνηγετικών σκύλων. Σκοπός της συγκεκριμένης "εκτροφής" να συγκεντρώσει σε έναν σκύλο, όλα εκείνα τα ξεχωριστά χαρακτηριστικά των παραπάνω φυλών : αντοχή, δύναμη, ταχύτητα, ικανότητα επιβίωσης στο απαιτητικό παγωμένο περιβάλλον της Αλάσκας. Σε αντίθεση με τους μακρυνούς προγόνους του που είχαν κυρίως εργασιακή χρήση (μεταφορές εμπορευμάτων, φαρμάκων, ταχυδρομείου, εξερευνητικές αποστολές), το σύγχρονο ελκηθρόσκυλο είναι ένας υψηλού επιπέδου αθλητής. Αn elite marathon athlete, όπως χαρακτηριστικά περιγράφεται από τους διοργανωτές, που σε απόλυτη παρομοίωση με έναν μαραθωνοδρόμο των Ολυμπιακών Αγώνων, εμφανίζεται στην κούρσα στην καλύτερή του κατάσταση : αδύνατος και "στεγνός".

Για τις συνθήκες γενικότερης διαβίωσης των ελκηθρόσκυλων έχουν γραφτεί πολλά. Οι φωνές που εναντιώνονται μιλάνε για κακομεταχείριση σε προπόνηση και αγώνες, αλυσοδεμένους σκύλους που διαμένουν σε συνωστισμένα kennels 40-50 ατόμων, κουτάβια που θανατώνονται επειδή δεν κάνουν για αυτή την "δουλειά".

Οι υπέρμαχοι εξυμνούν τον σκύλο-αθλητή, τονίζουν την εργασία που επιτελεί, την επιστροφή στις ρίζες, το δέσιμο με τον άνθρωπό του στην προσπάθεια κατάκτησης του κοινού στόχου.

Το πόσο αξιοθαύμαστο είναι αυτό που τελικά καταφέρνει ένας σκύλος που συμμετέχει σε έναν τέτοιο αγώνα δεν χωράει νομίζω αμφιβολία. Η ουσία όμως είναι ότι για ακόμα μία φορά γίνεται θύμα της ανθρώπινης υπερβολής και ματαιοδοξίας, αν συνυπολογίσουμε μάλιστα ότι στο όλο "παιχνίδι" εμπλέκονται χορηγοί και υψηλά χρηματικά έπαθλα.

Στις 4 Μαρτίου στην Αλάσκα ξεκινάει ο 2ος μεγάλος αγώνας της χρονιάς, το Iditarod. 74 ομάδες έχουν δηλώσει συμμετοχή για φέτος, κάτι που σημαίνει ότι πάνω από 900 σκύλοι θα ριχτούν στην "μάχη". Oι διοργανωτές συνηθίζουν να λένε για τους αγώνες, ‘it’s all about the dogs’. Aλήθεια, το πιστεύουν;

Πηγές/Links
http://www.yukonquest.com/
http://helpsleddogs.org/
http://iditarod.com/

 

[spyv]

No Huskies, No Problem: These Unexpected Sled Dogs Have Serious Pull

για να μην ανοίγω νέο θέμα .

 

[joks]

Πολύ ενδιαφέροντα και τα δύο.
Τελικά αξίζει να πεθαίνει ένα σκύλος πάνω στην εργασία για την οποία τον καλούν τα γονίδια του να δώσει τα πάντα ή όχι? Είτε είναι σκύλος έλξης, είτε κυνηγόσκυλο μεγαλου θηράματος, είτε τεριέ που μπαίνει σε φωλιές κλπ.

 

[sis]

Το "αξίζει" είναι λίγο σχετικό... Υποθέτω ένας από τους λόγους που ασχολείται κάποιος με κυνάθλημα είναι για να διοχετεύσει την κλίση ή την ενέργεια του σκύλου σε κάτι που φέρνει έστω και λίγο σε κάποια φυσική δραστηριότητα, αλλά σε πιο ασφαλές θεωρητικά περιβάλλον. Από την άλλη όταν η κινητήρια δύναμη είναι ο ανταγωνισμός ή ή επιθυμία για τη νίκη , τότε η ασφάλεια πάει περίπατο ακόμα και σε ελεγχόμενες συνθήκες - οπότε ίσως και να ήταν καλύτερα ένας σκύλος αμολυτός στο βουνό να κυνηγάει, τουλάχιστον θα είχε την επιλογή να σταματήσει από μόνος του.
Δε μπορούν και οι σκύλοι να απαντήσουν σε αυτές τις ερωτήσεις και να με βγάλουν απ' τη δύσκολη θέση να απαντήσω εγώ

 

[spyv]

Πολύ ενδιαφέροντα και τα δύο.
Τελικά αξίζει να πεθαίνει ένα σκύλος πάνω στην εργασία για την οποία τον καλούν τα γονίδια του να δώσει τα πάντα ή όχι? Είτε είναι σκύλος έλξης, είτε κυνηγόσκυλο μεγαλου θηράματος, είτε τεριέ που μπαίνει σε φωλιές κλπ.

ο θάνατος είναι α(ξε)χώριστος από τη ζωή. δεν είναι θέμα αξίας.

 

[joks]

ο θάνατος είναι α(ξε)χώριστος από τη ζωή. δεν είναι θέμα αξίας.

Σωστά και έτσι όπως το θέτεις έχεις δίκιο.
Το ερώτημα όπως το είχα στο μυαλό μου εξέταζε περισσότερο το πεδίο των πρακτικών και λιγότερο την φιλοσοφικής οπτικης ουσία των δύο εννοιών.

 

[joks]

Το "αξίζει" είναι λίγο σχετικό... Υποθέτω ένας από τους λόγους που ασχολείται κάποιος με κυνάθλημα είναι για να διοχετεύσει την κλίση ή την ενέργεια του σκύλου σε κάτι που φέρνει έστω και λίγο σε κάποια φυσική δραστηριότητα, αλλά σε πιο ασφαλές θεωρητικά περιβάλλον. Από την άλλη όταν η κινητήρια δύναμη είναι ο ανταγωνισμός ή ή επιθυμία για τη νίκη , τότε η ασφάλεια πάει περίπατο ακόμα και σε ελεγχόμενες συνθήκες - οπότε ίσως και να ήταν καλύτερα ένας σκύλος αμολυτός στο βουνό να κυνηγάει, τουλάχιστον θα είχε την επιλογή να σταματήσει από μόνος του.
Δε μπορούν και οι σκύλοι να απαντήσουν σε αυτές τις ερωτήσεις και να με βγάλουν απ' τη δύσκολη θέση να απαντήσω εγώ

Νομίζω ότι τα κυναθληματα σε γενικές γραμμές είναι ελεγχόμενα.
Εγώ αναφέρομαι και στην εργασία όπου οι κίνδυνοι είναι πολύ περισσότεροι.
Για παράδειγμα μένω σε επαρχιακή πόλη και κάθε Σάββατο το κτηνίατρος ράβει "γουρουνοσκυλα".

 

[joks]

Να κάνω μια διευκρίνιση: όταν λέω "αξίζει" το εννοώ από την οπτική του ανθρώπου που ορίζει με τις επιλογές του κατά πόσο θα εκτεθεί σε κίνδυνο ο σκύλος ή η σκύλα του. Και θέτω το ερώτημα γιατί θεωρώ βάσιμες και τις δύο αντίθετες απαντησεις, και το "ναι" και το "όχι".

 

[spyv]

καταλαβαίνω τι και πως το λες.
σε προσωπικό/ ατομικό επίπεδο θα έπαιρνα όλες τις δυνατές προφυλάξεις που θα μου εξασφάλιζαν τη σωματική του ακεραιότητα. και με αυτή την έννοια, αν ο μη γένοιτο συνέβαινε το μοιραίο, φυσικά και θα ένοιωθα ένοχος γι' αυτό που συνέβη και φυσικά δε θα άξιζε καθόλου τον κόπο.

δες το όμως και από την άλλη του πλευρά. θα άξιζε να χάσεις τη ζωή σου για το σκύλο σου ή το ζώο σου αν για κάποιο λόγο συνέβαινε το απρόοπτο;

 

[sis]

Νομίζω ότι τα κυναθληματα σε γενικές γραμμές είναι ελεγχόμενα.
Εγώ αναφέρομαι και στην εργασία όπου οι κίνδυνοι είναι πολύ περισσότεροι.
Για παράδειγμα μένω σε επαρχιακή πόλη και κάθε Σάββατο το κτηνίατρος ράβει "γουρουνοσκυλα".

To iditarod πιάνεται στα κυναθλήματα. Σκυλιά που προπονούνται σε επίπεδο πρωταθλητισμού σε οποιοδήποτε άθλημα καταπονούνται και τραυματίζονται - ότι συμβαίνει αντίστοιχα και στους ανθρώπους. Το να βγάλεις βόλτα στο βουνό λυτό σκύλο (που εκτός περιπτώσεων μετρημένων στο ένα χέρι οι υπόλοιπο σκύλοι δεν είναι τόσο υπάκουοι όσο θέλουμε να πιστεύουμε) αυξάνει κατακόρυφα τις πιθανότητες τραυματισμού ή απώλειας. Θέλω να πω ότι ναι μεν όταν σκεφτόμαστε επικίνδυνη σκυλο-δραστηριότητα το μυαλό θα πάει πρώτα σε κυνήγι, φύλαξη, διάσωση κλπ, αλλά ίσως λανθασμένα θεωρούμε ότι άλλες δραστηριότητες είναι ασφαλέστερες ή πιο ελεγχόμενες.

Αν εκθέτω το σκύλο μου σε περισσότερους κινδύνους, οφείλω να πάρω και περισσότερα μέτρα προστασίας. Σίγουρα οι κίνδυνοι δεν εξαλείφονται, και αν ο σκύλος μου πάθει κάτι δε νομίζω να ξεπεράσω το "ίσως αν δεν είχα πάει εκεί/ ίσως αν είχα κάνει το άλλο". Από την άλλη νομίζω ότι προτιμώ ένα σκύλο ευτυχισμένο να κάνει όσο περισσότερο γίνεται αυτό που τον ευχαριστεί. Για μένα το δυσκολότερο πράγμα στη συμβίωσή μου με τους σκύλους μου είναι να βρω αυτό το μέτρο. Το οποίο είναι μεταβλητό, διαπραγματεύσιμο, εξαρτώμενο από τρίτους παράγοντες, και καλά να'μαστε να φιλοσοφούμε

(Τα αγριογούρουνα στην περιοχή μου πάντως έχουν ξεφύγει σε αριθμό την τελευταία τριετία. Δε νομίζω να τα κυνηγάει κανείς, τροφή βρίσκουν εύκολα λόγω καλλιεργειών, και τελικά κοντεύουν να γίνουν και τα δικά μου σκυλιά γουρουνόσκυλα από το πουθενά )