Yorkshire Terrier Standard (VIDEO)
- Thread starter Yorkaddict
- Ημερομηνία δημιουργίας
τι μου θυμισες!
εχω σε βιντεοκασσετα
, το αντιστοιχο βιντεο του bt (αγορασμενη απο την ελλαδα παρακαλω).
εχω σε βιντεοκασσετα
, το αντιστοιχο βιντεο του bt (αγορασμενη απο την ελλαδα παρακαλω).Μαχαίρι στην καρδιά η αναφορά ότι δεν πρέπει να είναι "fragile" όταν μιλούσε για το βάρος τους....
Για αυτό έχεις πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού σου την ιστορία μιας φυλής και την χρησιμότητά της. Δεν είναι μόνο μαλλί ένα γιόρκι, πρέπει πρωτίστως να είναι ένας σκύλος ικανός ψυχικά και σωματικά να εκτελέσει την εργασία που έκανε - άσχετα αν τώρα δεν την κάνει.
Κάτι που φυσικά ισχύει για όλες τις φυλές.
Κάτι που φυσικά ισχύει για όλες τις φυλές.
Είναι όπως λέω "απλοικά", το γιορκι πρέπει να είναι σε ετοιμότητα να την κάνει... να έχει το ταπεραμέντο, τα drives, το νεύρο και την αυτοπεποίθηση να εκτελεί την εργασία του. Δυστυχώς όμως η ζήτηση για σκυλια του κιλού εχει φτάσει σε επίπεδα τραγικά και ορισμένοι υποκύπτουν να έχουν "ελαφριά" σκυλιά επιδεινώνοντας το φαινόμενο.
Μια πολύ ενδιαφέρουσα σύγκριση ανάμεσα σε 4 διαφορετικά πρότυπα της αγαπημένης μου φυλής. Ενα δείγμα πως από το 1891 που συντάχθηκε το πρώτο πρότυπο της φυλής μέχρι τις μέρες μας, οι διαφορές είναι ελάχιστες - με εξαίρεση φυσικά το χρώμα, που από bright steel blue έγινε για συγκεκριμένους λόγους dark steel blue μετά από έναν "πόλεμο" ανάμεσα στους Βόρειους και τους Νότιους - στην Αγγλία φυσικά.
Το πρώτο πρότυπο της φυλής, δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Fancier's Journal στις 25 Απριλίου του 1891. Είναι το πρότυπο που υιοθετήθηκε από το Halifax and District Yorkshire Terrier Club. Είναι το πρότυπο των Βορείων - όπως το λέω
Ακριβώς το ίδιο πρότυπο μας δίνει και ο Phillip Coombs στο άρθρο που έγραψε για τα γιόρκι
στο βιβλίο "The American Book of the Dog", γραμμένο την ίδια χρονιά (1891).
Αυτό είναι το πρώτο πρότυπο στο οποίο βασίζομαι στην έρευνά μου και το ονομάζω COOMBS 1891.
Το δεύτερο πρότυπο το βρίσκουμε στο βιβλίο του κου Drury "British Dogs" γραμμένο το 1903. Είναι το πρότυπο το οποίο συντάχθηκε από το επίσημο πλέον Yorkshire Terrier Club - των Νοτίων...
Οπως θα δείτε είναι η πρώτη φορά που εμφανίζεται το DARK STEEL BLUE.
Το τρίτο πρότυπο εμφανίζεται 1 χρόνο μετά στο βιβλίο της Leslie Williams με τίτλο " A manual of toy dogs". Είναι η τελευταία έκδοση του προτύπου, όπως συντάχθηκε πλέον οριστικά από το Yorkshire Terrier Club, και δόθηκε από τον Κο F. Randall, τον πρώτο γραμματέα του Ομίλου. Όπως θα δείτε υπάρχουν μικρές αλλαγές στην σύνταξη και στις λέξεις που χρησιμοποιούνται από το προηγούμενο, παρόλο που συντάχθηκε 1 χρόνο πριν.
Τέλος, το τέταρτο πρότυπο είναι το τωρινό του Kennel Club, το οποίο ισχύει μέχρι τις μέρες μας.
Πιστεύω έχει ενδιαφέρον να δείτε την εξέλιξη.
Το πρώτο πρότυπο της φυλής, δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Fancier's Journal στις 25 Απριλίου του 1891. Είναι το πρότυπο που υιοθετήθηκε από το Halifax and District Yorkshire Terrier Club. Είναι το πρότυπο των Βορείων - όπως το λέω
Ακριβώς το ίδιο πρότυπο μας δίνει και ο Phillip Coombs στο άρθρο που έγραψε για τα γιόρκι
στο βιβλίο "The American Book of the Dog", γραμμένο την ίδια χρονιά (1891).
Αυτό είναι το πρώτο πρότυπο στο οποίο βασίζομαι στην έρευνά μου και το ονομάζω COOMBS 1891.
Το δεύτερο πρότυπο το βρίσκουμε στο βιβλίο του κου Drury "British Dogs" γραμμένο το 1903. Είναι το πρότυπο το οποίο συντάχθηκε από το επίσημο πλέον Yorkshire Terrier Club - των Νοτίων...
Οπως θα δείτε είναι η πρώτη φορά που εμφανίζεται το DARK STEEL BLUE.
Το τρίτο πρότυπο εμφανίζεται 1 χρόνο μετά στο βιβλίο της Leslie Williams με τίτλο " A manual of toy dogs". Είναι η τελευταία έκδοση του προτύπου, όπως συντάχθηκε πλέον οριστικά από το Yorkshire Terrier Club, και δόθηκε από τον Κο F. Randall, τον πρώτο γραμματέα του Ομίλου. Όπως θα δείτε υπάρχουν μικρές αλλαγές στην σύνταξη και στις λέξεις που χρησιμοποιούνται από το προηγούμενο, παρόλο που συντάχθηκε 1 χρόνο πριν.
Τέλος, το τέταρτο πρότυπο είναι το τωρινό του Kennel Club, το οποίο ισχύει μέχρι τις μέρες μας.
Πιστεύω έχει ενδιαφέρον να δείτε την εξέλιξη.
Last edited:
@Yorkaddict, αν θες πες μας περισσοτερα για αυτη την αλλαγη. πρεπει να ειναι ενδιαφερουσα ιστοριαΜια πολύ ενδιαφέρουσα σύγκριση ανάμεσα σε 4 διαφορετικά πρότυπα της αγαπημένης μου φυλής. Ενα δείγμα πως από το 1891 που συντάχθηκε το πρώτο πρότυπο της φυλής μέχρι τις μέρες μας, οι διαφορές είναι ελάχιστες - με εξαίρεση φυσικά το χρώμα, που από bright steel blue έγινε για συγκεκριμένους λόγους dark steel blue μετά από έναν "πόλεμο" ανάμεσα στους Βόρειους και τους Νότιους - στην Αγγλία φυσικά.
.
Στο βιβλίο του Herbert Compton με τίτλο "The twentieth Century dog" του 1904, υπάρχει το 2ο πρότυπο που αναφέρω πιο πάνω - αυτό του Drury. Στο συγκεκριμένο το χρώμα είναι "dark steel blue".
Ηξερε όμως πως στο προηγούμενο πρότυπο, όπως και σε αναφορές για το χρώμα από άλλους συγγραφείς και κριτές της εποχής, το επιθυμητό χρώμα ήταν το bright steel blue. Στην προσπάθειά του να βρει απαντήσεις για αυτή την αλλαγή, φιλοξενεί στο βιβλίο του τις απόψεις 2 κυρίων της εποχής.
Ο ένας ήταν ο Fred Poole ο οποίος εκπροσωπούσε το "Halifax and District Yorkshire Terrier Club". Ηταν ο εκπρόσωπος των Βορείων.
Ο άλλος ήταν ο πρώτος γραμματέας του "Yorkshire Terrier Club", του "επίσημου" δηλαδή ομίλου της φυλής, ο κύριος F. Randal. Εκπρόσωπος του Νότου.
Και οι 2 ήταν απόλυτα ικανοποιημένοι με το χρώμα που είχαν τα γιόρκι στις περιοχές τους, αλλά όχι με τα γιόρκι των "αντιπάλων". Για αυτό λέω χαριτολογώντας "πόλεμος" βορά νότου.
Ο Poole έλεγε πως :
" I am quite satisfied with type, as I think a good specimen of today is as near perfection as it is possible to get. My club, the Halifax and District Yorkshire Terrier Club, is the oldest society in existence of its kind and going very strong, with plenty of members. All the champion dogs of the past and present owe their origin to Halifax, such as Halifax Marvel, the sire of these three noted dogs : Ch. Ted, Ch Merry Mascot and Ch. Ashton Queen."
O δε Randal πως :
" In my opinion the type of Yorkshire Terrier shown in London and the South cannot be improved. I consider the dark, steel-blue (not silver) a great improvement on the pale-coloured dogs, which seem to generally preferred in the North, and are easier to breed than the darker ones."
Τελικά επικράτησε η άποψη του Randal, εξού και η αλλαγή στο πρότυπο.
Το θέμα είναι πως το "bright" δεν προσδιόριζε την τονικότητα του χρώματος (ανοικτό - σκούρο), αλλά την αντανάκλαση. Κάτι που δυστυχώς δεν επιτυγχάνεται όταν το χρώμα είναι σκούρο. Οσο πιο σκούρο ένα χρώμα τόσο μικρότερη η αντανάκλαση. Το ιδεατό ήταν κάπου στη μέση.
Δυστυχώς είναι κάτι που ακόμα και στις μέρες μας δεν είναι απόλυτα κατανοητό. Πολύ συχνά θα δείτε μαύρα σκυλιά να μετέχουν και να διακρίνονται γιατί μη γνωρίζοντας την ιστορία, πολλοί θεωρούν πως όσο πιο σκούρο το χρώμα τόσο το καλύτερο χωρίς να τους νοιάζει αν αντανακλά, ή αν είναι μπλε. Εστιάζουν δηλαδή μόνο στο DARK.
Σαφώς αναφερόμαστε σε ενήλικο σκύλο.
Για την ιστορία δε, το καναδικό πρότυπο επανέφερε το bright steel blue, ακριβώς για να διαφυλάξει αυτό το τόσο σημαντικό χαρακτηριστικό. Την αντανάκλαση, το μεταλλικό μπλε χρώμα.
Η αγαπημένη μου Joan Gordon έγραφε πάνω στο συγκεκριμένο θέμα πως :
"Silver was never a desired color as can be demonstrated by the early write-ups of winning dogs. When bright steel blue was replaced by dark steel blue, one of the breed's original rules established by the originators of the breed was violated. A course was laid that would lead to black yorkies with tans intermingled with sooty, gray or black hairs. For the use of "dark" was to define the depth of color desired. The point remains that "bright" more lucidly illustrates what was originally desired.
Bright gives illumination to steel blue showing that it should reflect light. It would seem likely that the General Meeting of the Yorkshire Terrier Club in London, January 5, 1911, was a very lively encounter.When the last of the old guard fell before a hail of words from the new recruits to the breed, a new standard was drawn up.
The pet dog of the North, became the Toy dog of the South..."
Ηξερε όμως πως στο προηγούμενο πρότυπο, όπως και σε αναφορές για το χρώμα από άλλους συγγραφείς και κριτές της εποχής, το επιθυμητό χρώμα ήταν το bright steel blue. Στην προσπάθειά του να βρει απαντήσεις για αυτή την αλλαγή, φιλοξενεί στο βιβλίο του τις απόψεις 2 κυρίων της εποχής.
Ο ένας ήταν ο Fred Poole ο οποίος εκπροσωπούσε το "Halifax and District Yorkshire Terrier Club". Ηταν ο εκπρόσωπος των Βορείων.
Ο άλλος ήταν ο πρώτος γραμματέας του "Yorkshire Terrier Club", του "επίσημου" δηλαδή ομίλου της φυλής, ο κύριος F. Randal. Εκπρόσωπος του Νότου.
Και οι 2 ήταν απόλυτα ικανοποιημένοι με το χρώμα που είχαν τα γιόρκι στις περιοχές τους, αλλά όχι με τα γιόρκι των "αντιπάλων". Για αυτό λέω χαριτολογώντας "πόλεμος" βορά νότου.
Ο Poole έλεγε πως :
" I am quite satisfied with type, as I think a good specimen of today is as near perfection as it is possible to get. My club, the Halifax and District Yorkshire Terrier Club, is the oldest society in existence of its kind and going very strong, with plenty of members. All the champion dogs of the past and present owe their origin to Halifax, such as Halifax Marvel, the sire of these three noted dogs : Ch. Ted, Ch Merry Mascot and Ch. Ashton Queen."
O δε Randal πως :
" In my opinion the type of Yorkshire Terrier shown in London and the South cannot be improved. I consider the dark, steel-blue (not silver) a great improvement on the pale-coloured dogs, which seem to generally preferred in the North, and are easier to breed than the darker ones."
Τελικά επικράτησε η άποψη του Randal, εξού και η αλλαγή στο πρότυπο.
Το θέμα είναι πως το "bright" δεν προσδιόριζε την τονικότητα του χρώματος (ανοικτό - σκούρο), αλλά την αντανάκλαση. Κάτι που δυστυχώς δεν επιτυγχάνεται όταν το χρώμα είναι σκούρο. Οσο πιο σκούρο ένα χρώμα τόσο μικρότερη η αντανάκλαση. Το ιδεατό ήταν κάπου στη μέση.
Δυστυχώς είναι κάτι που ακόμα και στις μέρες μας δεν είναι απόλυτα κατανοητό. Πολύ συχνά θα δείτε μαύρα σκυλιά να μετέχουν και να διακρίνονται γιατί μη γνωρίζοντας την ιστορία, πολλοί θεωρούν πως όσο πιο σκούρο το χρώμα τόσο το καλύτερο χωρίς να τους νοιάζει αν αντανακλά, ή αν είναι μπλε. Εστιάζουν δηλαδή μόνο στο DARK.
Σαφώς αναφερόμαστε σε ενήλικο σκύλο.
Για την ιστορία δε, το καναδικό πρότυπο επανέφερε το bright steel blue, ακριβώς για να διαφυλάξει αυτό το τόσο σημαντικό χαρακτηριστικό. Την αντανάκλαση, το μεταλλικό μπλε χρώμα.
Η αγαπημένη μου Joan Gordon έγραφε πάνω στο συγκεκριμένο θέμα πως :
"Silver was never a desired color as can be demonstrated by the early write-ups of winning dogs. When bright steel blue was replaced by dark steel blue, one of the breed's original rules established by the originators of the breed was violated. A course was laid that would lead to black yorkies with tans intermingled with sooty, gray or black hairs. For the use of "dark" was to define the depth of color desired. The point remains that "bright" more lucidly illustrates what was originally desired.
Bright gives illumination to steel blue showing that it should reflect light. It would seem likely that the General Meeting of the Yorkshire Terrier Club in London, January 5, 1911, was a very lively encounter.When the last of the old guard fell before a hail of words from the new recruits to the breed, a new standard was drawn up.
The pet dog of the North, became the Toy dog of the South..."
Aυτή εδώ είναι η πρώτη ολοκληρωμένη περιγραφή που υπάρχει σε κάποιο βιβλίο - χωρίς να είναι επίσημη.
Βρίσκεται στο βιβλίο του 1881 "The Illustrated Book of the Dog", του Vero Shaw.
Κάτω από την γενική περιγραφή θα δείτε το "fragile little dog" που επίσης δεν κάνει για πολλές εξωτερικές δραστηριότητες.
Κάπως περίεργο αν αναλογιστεί κανείς τα χαρακτηριστικά terrier που ζητούνταν αργότερα. Είναι ένα αρκετά ενδιαφέρον σημείο που σηκώνει πολύ συζήτηση, σχετικά με τον σκοπό δημιουργίας της φυλής και το τί έγινε στην πορεία.
Ακόμα βρίσκομαι σε στάδιο έρευνας με την βοήθεια ενός αρκετά γνωστού εκτροφέα και κριτή της φυλής στην Αγγλία, ο οποίος έχει βοηθήσει αφάνταστα στην συγκέντρωση στοιχείων για το τι ακριβώς γινόταν τότε.
Εδώ επίσης βρίσκουμε τον λόγο για τον οποίο ζητείται το compact - για να διαφοροποιηθεί δηλαδή από τον πρόγονό του, το Skye terrier.
Οσον αφορά το χρώμα ζητείται ένα dark blue που τείνει προς το ασημί.
Η εικόνα είναι από το ίδιο βιβλίο και απεικονίζει ένα γιόρκι, ένα pug και ένα italian greyhound. Η ομοιότητα με τα δείγματα που υπάρχουν σήμερα είναι νομίζω παραπάνω από εμφανής.
Βρίσκεται στο βιβλίο του 1881 "The Illustrated Book of the Dog", του Vero Shaw.
Κάτω από την γενική περιγραφή θα δείτε το "fragile little dog" που επίσης δεν κάνει για πολλές εξωτερικές δραστηριότητες.
Κάπως περίεργο αν αναλογιστεί κανείς τα χαρακτηριστικά terrier που ζητούνταν αργότερα. Είναι ένα αρκετά ενδιαφέρον σημείο που σηκώνει πολύ συζήτηση, σχετικά με τον σκοπό δημιουργίας της φυλής και το τί έγινε στην πορεία.
Ακόμα βρίσκομαι σε στάδιο έρευνας με την βοήθεια ενός αρκετά γνωστού εκτροφέα και κριτή της φυλής στην Αγγλία, ο οποίος έχει βοηθήσει αφάνταστα στην συγκέντρωση στοιχείων για το τι ακριβώς γινόταν τότε.
Εδώ επίσης βρίσκουμε τον λόγο για τον οποίο ζητείται το compact - για να διαφοροποιηθεί δηλαδή από τον πρόγονό του, το Skye terrier.
Οσον αφορά το χρώμα ζητείται ένα dark blue που τείνει προς το ασημί.
Η εικόνα είναι από το ίδιο βιβλίο και απεικονίζει ένα γιόρκι, ένα pug και ένα italian greyhound. Η ομοιότητα με τα δείγματα που υπάρχουν σήμερα είναι νομίζω παραπάνω από εμφανής.
Για όσους κάποια στιγμή ενδιαφερθούν, πιστεύω θα βοηθήσει στην κατανόηση του τι σημαίνει sound yorkie. Ενας σκύλος δηλαδή που το σώμα του είναι κατασκευασμένο με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορεί να λειτουργήσει με τον λιγότερο δυνατό κόπο.
Δεν είναι μόνο μαλλί ένα γιόρκι, είναι ένας σκύλος και μάλιστα ένα terrier.
Ολα αυτά αποτυπώνονται και στο πρότυπο της φυλής και θέλω να πιστεύω οτι γίνεται αντιληπτό πως δεν είναι θέμα "ομορφιάς", αλλά λειτουργικότητας. Κάθε τι που ζητείται έχει την σημασία του.
Δεν είναι μόνο μαλλί ένα γιόρκι, είναι ένας σκύλος και μάλιστα ένα terrier.
Ολα αυτά αποτυπώνονται και στο πρότυπο της φυλής και θέλω να πιστεύω οτι γίνεται αντιληπτό πως δεν είναι θέμα "ομορφιάς", αλλά λειτουργικότητας. Κάθε τι που ζητείται έχει την σημασία του.
Λίγη ακόμα ιστορία...
Το πρώτο πρότυπο της φυλής όπως δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Fancier's Journal στις 25 Απριλίου του 1891.
H Μary Ann Foster
Σε αυτήν την Κυρία οφείλουμε πολλά.
Η συνεισφορά της στην φυλή ήταν τεράστια. Υπάρχουν αναφορές πως όχι μόνο έδινε πολύ υποσχόμενα κουτάβια σε λάτρεις της φυλής που ήθελαν να δείξουν γιόρκι στις εκθέσεις που γίνονταν τότε, αλλά τους βοηθούσε όσο μπορούσε, τους καθοδηγούσε και τους ενθάρρυνε.
Μεγάλωνε τα σκυλιά της με πολύ αγάπη και δεν είχε δείξει ποτέ σκύλο που να μην ανταποκρίνεται στον ιδανικό τύπο. Ο,τι έδειχνε ήταν κορυφαίο.
O άντρας της, Jonas Foster, αρκετές φορές την συνόδευε στις εκθέσεις και βοηθούσε στην προετοιμασία των σκύλων που έδειχνε η σύζυγος.
Kαι οι 2 ήταν κριτές, η δε κυρία Foster ήταν η πρώτη γυναίκα κριτής σκύλων στην Αγγλία το 1889.
Το όνομα του εκτροφείου τους ήταν "Bradford" και είχαν εκθρέψει, αλλά και έδειχναν πάρα πολλά κορυφαία σκυλιά της εποχής.
Champion Ted
Bradford Dickens
Bradford Hero - Conqueror - Violet - 1895
Bradford Dundreary - 1872
Πέρα από yorkshire Terrier, εξέθρεφαν και Pug
Ανάμεσα στα σκυλιά που έδειχναν, ήταν και ο ονομαζόμενος "πατέρας" των Yorkshire Terrier, Huddersfield Ben.
Εκτροφέας του Huddersfield Ben ήταν ο William Eastwood.
Ερωτηθείς για το πώς εξέθρεψε τον Old Ben(Eastwood’s Old Ben) και τον Old Sandy (Eastwood’s Old Sandy) που και οι δυο τους βρίσκονται και στις δυο πλευρές του πεντιγκρί του Ben, απάντησε πως είχε πληροφορηθεί ότι τα αρχικά σκυλιά τα είχαν φέρει στη Σκωτία υφαντουργοί από το Paisley και είχαν προκύψει από ένα τυχαίο ζευγάρωμα ενός Clydesdale και ενός Waterside Terrier.
Ο Sam Jessop, στο πρώτο βιβλίο που γράφτηκε αποκλειστικά για την φυλή το 1902 με τίτλο «The Yorkshire Terrier», γράφει :
« Στον Huddersfield Ben δόθηκε ο τίτλος του πατέρα των Broken Haired Scotch και Yorkshire Terriers και τα πεντιγκρί των απογόνων του το αποδεικνύουν. Δεν ήταν κάτι τυχαίο, αλλά αποτέλεσμα των δημιουργών της φυλής. Προήλθε από πολύ κλειστά ζευγαρώματα – ο ορισμός της ενδογαμίας – και είχε την ικανότητα να περνάει τα καλύτερά του χαρακτηριστικά στα παιδιά του. Η αξία του επιβεβαιώθηκε στις εκθέσεις της εποχής και έγινε ένας ανάρπαστος επιβήτορας. Ευτυχώς είχε το σπάνιο προτέρημα να μεταδίδει τις αρετές του στους απογόνους του. Ήταν ένας εκπληκτικός επιβήτορας, σημάδεψε την ιστορία της φυλής και η επιρροή του ήταν έκδηλη πολλές γενιές αφότου έφυγε από τη ζωή. »
Σήμερα κάθε γιόρκι προέρχεται από τον Ben, και κυρίως μέσω 10 γιών του και μιας κόρης του. Οι πιο γνωστοί ήταν ο Huddersfield BenII, ο Old Royal, ο Emperor, ο Bismarc, ο Hirst'sPeter, ο Bruce και ο μικρός του αδελφός Mozart. Η κόρη ήταν η Old Alice.
Το πρώτο πρότυπο της φυλής όπως δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Fancier's Journal στις 25 Απριλίου του 1891.
H Μary Ann Foster
Σε αυτήν την Κυρία οφείλουμε πολλά.
Η συνεισφορά της στην φυλή ήταν τεράστια. Υπάρχουν αναφορές πως όχι μόνο έδινε πολύ υποσχόμενα κουτάβια σε λάτρεις της φυλής που ήθελαν να δείξουν γιόρκι στις εκθέσεις που γίνονταν τότε, αλλά τους βοηθούσε όσο μπορούσε, τους καθοδηγούσε και τους ενθάρρυνε.
Μεγάλωνε τα σκυλιά της με πολύ αγάπη και δεν είχε δείξει ποτέ σκύλο που να μην ανταποκρίνεται στον ιδανικό τύπο. Ο,τι έδειχνε ήταν κορυφαίο.
O άντρας της, Jonas Foster, αρκετές φορές την συνόδευε στις εκθέσεις και βοηθούσε στην προετοιμασία των σκύλων που έδειχνε η σύζυγος.
Kαι οι 2 ήταν κριτές, η δε κυρία Foster ήταν η πρώτη γυναίκα κριτής σκύλων στην Αγγλία το 1889.
Το όνομα του εκτροφείου τους ήταν "Bradford" και είχαν εκθρέψει, αλλά και έδειχναν πάρα πολλά κορυφαία σκυλιά της εποχής.
Champion Ted
Bradford Dickens
Bradford Hero - Conqueror - Violet - 1895
Bradford Dundreary - 1872
Πέρα από yorkshire Terrier, εξέθρεφαν και Pug
Ανάμεσα στα σκυλιά που έδειχναν, ήταν και ο ονομαζόμενος "πατέρας" των Yorkshire Terrier, Huddersfield Ben.
Εκτροφέας του Huddersfield Ben ήταν ο William Eastwood.
Ερωτηθείς για το πώς εξέθρεψε τον Old Ben(Eastwood’s Old Ben) και τον Old Sandy (Eastwood’s Old Sandy) που και οι δυο τους βρίσκονται και στις δυο πλευρές του πεντιγκρί του Ben, απάντησε πως είχε πληροφορηθεί ότι τα αρχικά σκυλιά τα είχαν φέρει στη Σκωτία υφαντουργοί από το Paisley και είχαν προκύψει από ένα τυχαίο ζευγάρωμα ενός Clydesdale και ενός Waterside Terrier.
Ο Sam Jessop, στο πρώτο βιβλίο που γράφτηκε αποκλειστικά για την φυλή το 1902 με τίτλο «The Yorkshire Terrier», γράφει :
« Στον Huddersfield Ben δόθηκε ο τίτλος του πατέρα των Broken Haired Scotch και Yorkshire Terriers και τα πεντιγκρί των απογόνων του το αποδεικνύουν. Δεν ήταν κάτι τυχαίο, αλλά αποτέλεσμα των δημιουργών της φυλής. Προήλθε από πολύ κλειστά ζευγαρώματα – ο ορισμός της ενδογαμίας – και είχε την ικανότητα να περνάει τα καλύτερά του χαρακτηριστικά στα παιδιά του. Η αξία του επιβεβαιώθηκε στις εκθέσεις της εποχής και έγινε ένας ανάρπαστος επιβήτορας. Ευτυχώς είχε το σπάνιο προτέρημα να μεταδίδει τις αρετές του στους απογόνους του. Ήταν ένας εκπληκτικός επιβήτορας, σημάδεψε την ιστορία της φυλής και η επιρροή του ήταν έκδηλη πολλές γενιές αφότου έφυγε από τη ζωή. »
Σήμερα κάθε γιόρκι προέρχεται από τον Ben, και κυρίως μέσω 10 γιών του και μιας κόρης του. Οι πιο γνωστοί ήταν ο Huddersfield BenII, ο Old Royal, ο Emperor, ο Bismarc, ο Hirst'sPeter, ο Bruce και ο μικρός του αδελφός Mozart. Η κόρη ήταν η Old Alice.
Παρατηρω[με τα απειρα δικα μου ματια] απο τις φωτογραφιες πως γενικα η εικονα της φυλης παραμενει σχετικα σταθερη στα τοσα χρονια εκτροφης. Στην Katie της τελευταιας "φωτογραφιας" που μεταβιας μπορω να αχνοδιακρινω λιγο προσωπο, βλεπω αυτο το σπινθηροβολο εξυπνο βλεμα του Yorkshire Terrier που συναντω και σημερα! Περαν αυτου ομως θελω να μαθω εαν υπαρχει καποιος συγκεκριμενος λογος που τα Yorkshire Terriers παρουσιαζονται με διαφορετικο τροπο[αναφερομαι στο χτενισμα] απο εκεινη την εποχη ή απλα ειναι για λογους ευκολιας του σκυλου.
Υ.Γ. Θα γουσταρα πολυ να τα δω σε σημερινη εκθεση με τον παλιο τροπο παρουσιασης... εχω την εντυπωση οτι ταιριαζει πιο εντονα στο μορτικο ταπεραμεντο τους, απο την αλλη σκεφτομαι αυτα τα ματια τους και αλλαζω γνωμη... μπρος γκρεμος και πισω ρεμα!
Στην Katie της τελευταιας "φωτογραφιας" που μεταβιας μπορω να αχνοδιακρινω λιγο προσωπο, βλεπω αυτο το σπινθηροβολο εξυπνο βλεμα του Yorkshire Terrier που συναντω και σημερα! Περαν αυτου ομως θελω να μαθω εαν υπαρχει καποιος συγκεκριμενος λογος που τα Yorkshire Terriers παρουσιαζονται με διαφορετικο τροπο[αναφερομαι στο χτενισμα] απο εκεινη την εποχη ή απλα ειναι για λογους ευκολιας του σκυλου.Υ.Γ. Θα γουσταρα πολυ να τα δω σε σημερινη εκθεση με τον παλιο τροπο παρουσιασης... εχω την εντυπωση οτι ταιριαζει πιο εντονα στο μορτικο ταπεραμεντο τους
, απο την αλλη σκεφτομαι αυτα τα ματια τους και αλλαζω γνωμη... μπρος γκρεμος και πισω ρεμα!
Η αλήθεια είναι πως ναι, σε γενικές γραμμές παραμένει σταθερή η φυλή και μάλιστα κατά τη γνώμη μου έχει βελτιωθεί κιόλας όσον αφορά τη σωματοδομη. Δυστυχώς έχει πληγεί το χρώμα, εύχομαι όχι ανεπανόρθωτα. Ο χρόνος θα δείξει...
Λέγοντας παλιό τρόπο παρουσίασης, εννοείς χωρίς το κοτσιδι;
Υπάρχουν αναφορές πως βάζανε και τότε, αν και στις περισσότερες φωτογραφίες φαίνονται άνευ κοτσιδίου και δείχνουν πιο αλητακια.
Από το 1900 και μετά αρχίζεις και το βλέπεις όλο και πιο συχνά στις φωτογραφίες.
1906
1907
Λέγοντας παλιό τρόπο παρουσίασης, εννοείς χωρίς το κοτσιδι;
Υπάρχουν αναφορές πως βάζανε και τότε, αν και στις περισσότερες φωτογραφίες φαίνονται άνευ κοτσιδίου και δείχνουν πιο αλητακια.
Από το 1900 και μετά αρχίζεις και το βλέπεις όλο και πιο συχνά στις φωτογραφίες.
1906
1907
Έχω βέβαια την αίσθηση διαβάζοντας τον τρόπο που τα έδειχναν τότε, πως το άφηναν επίτηδες έτσι.
Όλα τα μαλλιά κάτω μαζί και του κεφαλιού.
Ίσως οι οποίες αναφορές για πιασμένα μαλλιά να αφορούσαν την καθημερινότητα και όχι την παρουσίαση στις εκθέσεις.
Για παράδειγμα αναφέρει ο Rawdon Briggs Lee το 1894 :
Μου έδωσες δουλειά για το σπίτι... θα το ψάξω
Όλα τα μαλλιά κάτω μαζί και του κεφαλιού.
Ίσως οι οποίες αναφορές για πιασμένα μαλλιά να αφορούσαν την καθημερινότητα και όχι την παρουσίαση στις εκθέσεις.
Για παράδειγμα αναφέρει ο Rawdon Briggs Lee το 1894 :
Το πότε ακριβώς αλλά και το γιατί άλλαξε, δεν το γνωρίζω.
Μου έδωσες δουλειά για το σπίτι... θα το ψάξω
Αυτο το σκεφτηκα και εγω με την προηγουμενη απαντηση σου αλλα ειπα να μην αναφερω και αλλη μια ακυρη σκεψη βραδιατικα/πρωινιατικα.
Να πω οτι στεναχωρηθηκα;; Ψεματα θα 'ναι! Λατρευω να διαβαζω τις νεες πληροφοριες που ανακαλυπτεις!!Μου έδωσες δουλειά για το σπίτι... θα το ψάξω
Μάλλον αυτό. Και στα havanese καθημερινά βάζουμε τα λαστιχάκια για να βλεπουν καλύτερα ενώ στις εκθέσεις αυτό απαγορεύεται αυστηρά - τα μαλλιά του κεφαλιού πρέπει να πέφτουν φυσικά στο πλάι όπως στα lhasa
Ψάχνωντας το αρχείο μου βρήκα ένα απόκομμα από μια εφημερίδα του 1886 που αναφέρεται στον Champion Conqueror. Πέρα από τα αστρονομικά ποσά για την εποχή που αναφέρονται και το όλο σκηνικό που παίχτηκε τότε, αναφέρεται στα μαλλιά του κεφαλιού που όπως γράφει " which is usually parted on the forhead and tied back behind his ears with a ribbon in order to enable him to see" .
Βέβαια δεν προσδιορίζει αν όλη αυτή η διαδικασία ήταν για τις εκθέσεις ή για την καθημερινότητά του.
The Daily Herald., October 01, 1886
Πάντως, κρίνοντας από τις φωτογραφίες και τα σκίτσα της εποχής, δεν υπάρχει αμφιβολία πως τα γιόρκι αρχικά παρουσιάζονταν με τα μαλλιά του κεφαλιού κάτω, χωρίς κοτσίδια, χωρίς τίποτα.
Επίσης αν παρατηρήσετε οι ουρές τους - που κόβονταν - δεν ήταν σηκωμένες. Κάτι που ακόμα και στις μέρες μας τηρείται από τους Άγγλους, στον τρόπο που τα παρουσιάζουν. Τις πιέζουν προς τα κάτω, σε αντίθεση με τον υπόλοιπο πλανήτη που τις θέλουν σηκωμένες και τις κρατάνε έτσι.
Θεωρώ - και αυτό είναι προσωπική εκτίμηση - πως όλα αυτά προήλθαν και διατηρήθηκαν μέχρι ενός σημείου (από τους Άγγλους) από τον πρόγονο του γιόρκι, το Clydesdale Terrier.
Μια φυλή που δεν υπάρχει πια και έχει τις ρίζες της στο Skye Terrier.
Οι ομοιότητες με τα σημερινά γιόρκι είναι παραπάνω από εμφανής.
Tο Skye Terrier ήταν γνωστό τουλάχιστον από το 1576.
Για χρόνια υπήρχαν μέσα στην ίδια τη φυλή 2 τύποι τριχώματος : το μακρύ σκληρό και το μακρύ μεταξωτό. Τα επιτρεπτά χρώματα ήταν το σκούρο ή ανοικτό μπλε, και το γκρι ή κιτρινόφαιο με μαύρα σημάδια.
Όσο πέρναγε ο καιρός και ξεκίνησαν οι πρώτες εκθέσεις, όλα δηλώνονταν ως «broken haired Scotch Terriers» ακόμα και τα μεταξωτά μπλε ή ακόμα και τα πύρινα. Υπήρχε ακόμα και κατηγορία για Skye κάτω από 2.2 κιλά.
Κάποια στιγμή δημιουργήθηκε μια κατηγορία για τα Skye Terrier και εκεί άρχισαν οι αψιμαχίες ανάμεσα σε λάτρεις της φυλής για το ποια ποιότητα τριχώματος αντιπροσώπευε περισσότερο την φυλή. Μετά από αρκετές διαμάχες, τελικά αποφασίστηκε να μην συμμετέχουν τα μεταξωτά μπλε και πύρινα όπως και τα μεταξωτά με όλο μπλε χρώμα, κυρίως επειδή έπαιρναν τις πρώτες θέσεις από τα σκυλιά με το σκληρό τρίχωμα.
Οι εκτροφείς των Skye με μεταξωτό τρίχωμα ήθελαν να συνεχίσουν να εκτρέφουν και να δείχνουν τα σκυλιά τους και έτσι τα μετονόμασαν. Τα Skye με μπλε και πύρινο χρώμα ονομάστηκαν Clydesdale, ενώ αυτά που ήταν όλο μπλε ονομάστηκαν Paisley.
Έτσι έχουμε 2 νέες φυλές. Το Clydesdale είχε όλα τα απαραίτητα στοιχεία ώστε να είναι η βάση στην οποία στηρίχθηκε η δημιουργία του YorkshireTerrier. Είχε την ιδανική ποιότητα τριχώματος, τα απαιτούμενα χρώματα και στην σωστή θέση.
Κάποιοι σύγχρονοι λένε πως « Η μόνη σχέση που έχει ένα γιόρκι με ένα Skye είναι μέσω του κύριου προγόνου του, του Clydesdale Terrier. Το Paisley λόγω των χρωμάτων του συνέβαλε ελάχιστα. »
Παρόλο που το Skye Terrier μπορεί να θεωρηθεί πρόγονος, είναι πασιφανές πως αυτό οφείλεται στο Clydesdale.
Ενας τύπος Skye λεγόταν πως μεσουρανούσε πριν το 1850 και πιθανότατα αρκετά πιο πριν. Το 1856 λεγόταν πως « η φυλή κινδυνεύει να εξαφανιστεί, όμως γίνονται ισχυρές προσπάθειες να την επαναφέρουν. »
Το 1980, σε ένα άρθρο του στο English Dog World, ο George Shaw έγραφε :
« Το Clydesdale ήταν τότε είδος πολυτελείας και μέχρι τα πρώτα Crufts το 1891 ήταν αρκετά σπάνιο. Μέχρι το τέλος του Α’ παγκοσμίου πολέμου είχε εξαφανιστεί.»
Οσον αφορά το Paisley, έπαψε να αναγνωρίζεται σαν ξεχωριστός τύπος SkyeTerrier με μεταξωτό τρίχωμα, όταν το 1888 κάποιοι Γλασκωβίτες λάτρεις των Clydesdale σχημάτισαν Όμιλο και αποφάσισαν πως το όνομα αυτού του ενιαίου πλέον τύπου θα είναι ένα : Clydesdale Terrier.
Αυτό το κατάφεραν προσφέροντας βραβεία στις εκθέσεις αν οι επιτροπές συμφωνούσαν να κάνουν ξεχωριστή κατηγορία για τα Clydesdale. Ρουσφέτια δλδ...
Και πράγματι τα Clydesdale μετείχαν σε μια δικιά τους κατηγορία αναγκάζοντας τους κατόχους Paisley είτε να κρατάνε τα σκυλιά τους σπίτι τους, είτε να μετέχουν στην κατηγορία των Clydesdale. Μετέχοντας όμως δεν είχαν πολλές πιθανότητες γιατί το πρότυπο των Clydesdale ήθελε χρώμα μπλε και πύρινο, όταν τα Paisley είχαν μόνο αποχρώσεις του μπλε χωρίς καθόλου πύρινα σημάδια. Αυτό οδήγησε στον αφανισμό των PaisleyTerrier…
Επανεξετάζοντας τις περιγραφές, τα πρότυπα, τις φωτογραφίες και όλες τις γραπτές αναφορές, δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αμφιβολία για τον κύριο πρόγονο του Yorkshire Terrier. Αυτός δεν είναι άλλος από το Clydesdale Terrier.
Ακόμα και συγκρίνοντας σημεία του προτύπου του Clydesdale με το αρχικό πρότυπο του 1890 των Yorkshire Terrier, οι ομοιότητες είναι άμεσα ορατές
English Ch. Sneinton Amethyst 1911
Βέβαια δεν προσδιορίζει αν όλη αυτή η διαδικασία ήταν για τις εκθέσεις ή για την καθημερινότητά του.
The Daily Herald., October 01, 1886
Πάντως, κρίνοντας από τις φωτογραφίες και τα σκίτσα της εποχής, δεν υπάρχει αμφιβολία πως τα γιόρκι αρχικά παρουσιάζονταν με τα μαλλιά του κεφαλιού κάτω, χωρίς κοτσίδια, χωρίς τίποτα.
Επίσης αν παρατηρήσετε οι ουρές τους - που κόβονταν - δεν ήταν σηκωμένες. Κάτι που ακόμα και στις μέρες μας τηρείται από τους Άγγλους, στον τρόπο που τα παρουσιάζουν. Τις πιέζουν προς τα κάτω, σε αντίθεση με τον υπόλοιπο πλανήτη που τις θέλουν σηκωμένες και τις κρατάνε έτσι.
Θεωρώ - και αυτό είναι προσωπική εκτίμηση - πως όλα αυτά προήλθαν και διατηρήθηκαν μέχρι ενός σημείου (από τους Άγγλους) από τον πρόγονο του γιόρκι, το Clydesdale Terrier.
Μια φυλή που δεν υπάρχει πια και έχει τις ρίζες της στο Skye Terrier.
Οι ομοιότητες με τα σημερινά γιόρκι είναι παραπάνω από εμφανής.
Tο Skye Terrier ήταν γνωστό τουλάχιστον από το 1576.
Για χρόνια υπήρχαν μέσα στην ίδια τη φυλή 2 τύποι τριχώματος : το μακρύ σκληρό και το μακρύ μεταξωτό. Τα επιτρεπτά χρώματα ήταν το σκούρο ή ανοικτό μπλε, και το γκρι ή κιτρινόφαιο με μαύρα σημάδια.
Όσο πέρναγε ο καιρός και ξεκίνησαν οι πρώτες εκθέσεις, όλα δηλώνονταν ως «broken haired Scotch Terriers» ακόμα και τα μεταξωτά μπλε ή ακόμα και τα πύρινα. Υπήρχε ακόμα και κατηγορία για Skye κάτω από 2.2 κιλά.
Κάποια στιγμή δημιουργήθηκε μια κατηγορία για τα Skye Terrier και εκεί άρχισαν οι αψιμαχίες ανάμεσα σε λάτρεις της φυλής για το ποια ποιότητα τριχώματος αντιπροσώπευε περισσότερο την φυλή. Μετά από αρκετές διαμάχες, τελικά αποφασίστηκε να μην συμμετέχουν τα μεταξωτά μπλε και πύρινα όπως και τα μεταξωτά με όλο μπλε χρώμα, κυρίως επειδή έπαιρναν τις πρώτες θέσεις από τα σκυλιά με το σκληρό τρίχωμα.
Οι εκτροφείς των Skye με μεταξωτό τρίχωμα ήθελαν να συνεχίσουν να εκτρέφουν και να δείχνουν τα σκυλιά τους και έτσι τα μετονόμασαν. Τα Skye με μπλε και πύρινο χρώμα ονομάστηκαν Clydesdale, ενώ αυτά που ήταν όλο μπλε ονομάστηκαν Paisley.
Έτσι έχουμε 2 νέες φυλές. Το Clydesdale είχε όλα τα απαραίτητα στοιχεία ώστε να είναι η βάση στην οποία στηρίχθηκε η δημιουργία του YorkshireTerrier. Είχε την ιδανική ποιότητα τριχώματος, τα απαιτούμενα χρώματα και στην σωστή θέση.
Κάποιοι σύγχρονοι λένε πως « Η μόνη σχέση που έχει ένα γιόρκι με ένα Skye είναι μέσω του κύριου προγόνου του, του Clydesdale Terrier. Το Paisley λόγω των χρωμάτων του συνέβαλε ελάχιστα. »
Παρόλο που το Skye Terrier μπορεί να θεωρηθεί πρόγονος, είναι πασιφανές πως αυτό οφείλεται στο Clydesdale.
Ενας τύπος Skye λεγόταν πως μεσουρανούσε πριν το 1850 και πιθανότατα αρκετά πιο πριν. Το 1856 λεγόταν πως « η φυλή κινδυνεύει να εξαφανιστεί, όμως γίνονται ισχυρές προσπάθειες να την επαναφέρουν. »
Το 1980, σε ένα άρθρο του στο English Dog World, ο George Shaw έγραφε :
« Το Clydesdale ήταν τότε είδος πολυτελείας και μέχρι τα πρώτα Crufts το 1891 ήταν αρκετά σπάνιο. Μέχρι το τέλος του Α’ παγκοσμίου πολέμου είχε εξαφανιστεί.»
Οσον αφορά το Paisley, έπαψε να αναγνωρίζεται σαν ξεχωριστός τύπος SkyeTerrier με μεταξωτό τρίχωμα, όταν το 1888 κάποιοι Γλασκωβίτες λάτρεις των Clydesdale σχημάτισαν Όμιλο και αποφάσισαν πως το όνομα αυτού του ενιαίου πλέον τύπου θα είναι ένα : Clydesdale Terrier.
Αυτό το κατάφεραν προσφέροντας βραβεία στις εκθέσεις αν οι επιτροπές συμφωνούσαν να κάνουν ξεχωριστή κατηγορία για τα Clydesdale. Ρουσφέτια δλδ...
Και πράγματι τα Clydesdale μετείχαν σε μια δικιά τους κατηγορία αναγκάζοντας τους κατόχους Paisley είτε να κρατάνε τα σκυλιά τους σπίτι τους, είτε να μετέχουν στην κατηγορία των Clydesdale. Μετέχοντας όμως δεν είχαν πολλές πιθανότητες γιατί το πρότυπο των Clydesdale ήθελε χρώμα μπλε και πύρινο, όταν τα Paisley είχαν μόνο αποχρώσεις του μπλε χωρίς καθόλου πύρινα σημάδια. Αυτό οδήγησε στον αφανισμό των PaisleyTerrier…
Επανεξετάζοντας τις περιγραφές, τα πρότυπα, τις φωτογραφίες και όλες τις γραπτές αναφορές, δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αμφιβολία για τον κύριο πρόγονο του Yorkshire Terrier. Αυτός δεν είναι άλλος από το Clydesdale Terrier.
Ακόμα και συγκρίνοντας σημεία του προτύπου του Clydesdale με το αρχικό πρότυπο του 1890 των Yorkshire Terrier, οι ομοιότητες είναι άμεσα ορατές
English Ch. Sneinton Amethyst 1911
