Το πιο απλό είναι το να μην αντέχει το σωματικό "πόνο", ακόμα και σε επίπεδα που δεν είναι στην πραγματικότητα πόνος. Σίγουρα θα έχεις δει σκυλιά που φοβούνται ακόμα και σε άγγιγμα
Δεν υπάρχει σκύλος που να αντιδράει υποτακτικά - φοβικά - νευρικά ή όπως αλλιώς θές πέστο επειδή δεν αντέχει ΣΩΜΑΤΙΚΑ τον πόνο από την διόρθωση με οποιοδήποτε κολλάρο, εκτός βέβαια από το ηλεκτρικό σε μεγάλη βαθμίδα.
Ο σκύλος που αντιδράει βάζοντας την ουρά κάτω από τα σκέλια
δεν αντιδράει στην διόρθωση ή στο είδος του κολλάρου του αντιδράει
στην επαφή με τον άνθρωπο, ή πάντα, ή όταν αυτή ξεπεράσει το δικό του πολύ μικρό όριο, και ο λόγος είναι είτε γεννετικός - φοβίες, ασταθή νεύρα κλπ είτε επίκτητος, τραγική αμέλεια στην κοινωνικοποίηση - επαφή με τον άνθρωπο - ξύλο κλπ
Και στις δύο περιπτώσεις το prong μπορεί να δουλέψει ευεργετικά με την σωστή χρήση του και με πολλούς τρόπους :
1)
αποκολλάει τον σκύλο από τον μέχρι τώρα συνήθη τρόπο επαφής του με τον άνθρωπο (ο οποίος προφανώς δεν δούλεψε) - στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν δουλεύεται σε διόρθωση αρχικά.
2) μειώνει
την επαφή ΑΥΤΗΝ που ενοχλεί τον σκύλο, δηλαδή το τράβηγμα από το λαιμό.
3)
διοχετεύει τα νεύρα (τα ασταθή αυτά νεύρα)
σε μία γρήγορη απόκριση, αντί στο περιβάλλον - καταστάσεις. Ως γνωστόν ο πιο εύκολος τρόπος να ξεπεράσει ένας σκύλος μία φοβία ή μία μανία του είναι να μην προλάβει να την σκεφτεί, και αυτό προσωπικά το δουλεύω πάρα πολύ.
Πέραν της φιλοσοφικής συζήτησης για την χρήση πνίχτη ή μή, ας παραμείνουμε στο θέμα, για το οποίο γράφουμε, ο συγκεκριμένος σκύλος και ο συγκεκριμένος ιδιοκτήτης κατά την γνώμη ΜΟΥ πρέπει να διδαχτούν το prong και να το χρησιμοποιούν μόνο όταν χρειάζεται - είναι η μόνη λύση πάλι κατά την γνώμη μου που θα κάνει
αυτόν τον σκύλο να στρεσάρεται και να τραβάει όλο και λιγότερο, και τον ιδιοκτήτη να εμπιστεύεται τον εαυτό του όλο και περισσότερο, άρα να έχουμε ένα γρήγορο αλλά και μόνιμο αποτέλεσμα που θα βοηθήσει αντί να φθείρει την σχέση τους και την καθημερινότητά τους. Το prong δηλαδή να κρέμεται από τον σκύλο ο οποίοςθα πηγαίνει την βόλτα του κανονικά, με ένα ελαφρύ λαστιχένιο λουρί 20 πόντων.
Εχω ξεπερασει τα ορια μου.Εχω κουραστει να σκεφτομαι τι κανω λαθος στη βολτα και θα συρει,τι τον στρεσαρε,πως θα ηρεμησει,κτλ.Θελω λυση.
Αυτό μακροπρόθεσμα θα φθείρει εσένα, τον σκύλο και τον λαιμό του περισσότερο από οποιονδήποτε πνίχτη. Αυτό εννοώ ψυχολογία. Πρέπει άμεσα να ξανανιώσεις ότι "το έχεις" ... αν το νιώσεις, οι φορές που θα τραβάς το δεύτερο λουρί θα μειώνονται όλο και περισσότερο, αν όχι, θα τραβάς το απλό κολλάρο φωνάζοντας στον σκύλο σου όλο και περισσότερο, και δουλειά δεν θα γίνεται.
