Άρης και Ρούνη
- Thread starter agathe
- Ημερομηνία δημιουργίας
Έκθεση Αξιολόγησης Ε.Π. στο Χιλιομόδι Κορινθίας
Αξιολόγηση Άρη, δια χειρός Παπουτσάνη (ο έτερος κριτής ήταν ο Γιδόγιαννος)
Μέγεθος-(ύψος-μήκος)-Οστική Μάζα-Χαρακτήρας: καλό μέγεθος, μάζα μέτρια, χαρακτήρας καλός
Τύπος μανδύα-Υπομανδύας-Χρώμα: μεσότριχος, λευκό με καστανοφαια σημάδια
Κεφάλι-Σχήμα κρανίου-ρύγχους: καλό, π.κ.
Οδοντοστοιχία-Χείλη: λαβίδα
Μάτια-Σχήμα-χρώμα-θέση: π.κ.
Αυτιά-έκφυση-σχήμα: στριφτά προς τα πάνω, μικρά
Τράχηλος-Λωγανιο: π.κ.
Ράχη-Εύρος-Μήκος: καλή
Κορμός-Εύρος θώρακα-Στέρνου-Κοιλιά: σε αναλογία
Οσφυς (εύρος)-Λεκάνη-Ουρά: σε αναλογία
Πρόσθια άκρα-Πέλματα: π.κ.
Οπίσθια άκρα-Ταρσοί: π.κ.
Κίνηση: Ελεύθερη
Παρατηρήσεις: χωρίς ιδιαίτερα μορφ. προσόντα
Χαρακτηρισμός: Καλός
------------------------------
Από τη στιγμή που δεν είναι "ανεπαρκής", θεωρείται Ελληνικός Ποιμενικός!
Αξιολόγηση Άρη, δια χειρός Παπουτσάνη (ο έτερος κριτής ήταν ο Γιδόγιαννος)
Μέγεθος-(ύψος-μήκος)-Οστική Μάζα-Χαρακτήρας: καλό μέγεθος, μάζα μέτρια, χαρακτήρας καλός
Τύπος μανδύα-Υπομανδύας-Χρώμα: μεσότριχος, λευκό με καστανοφαια σημάδια
Κεφάλι-Σχήμα κρανίου-ρύγχους: καλό, π.κ.
Οδοντοστοιχία-Χείλη: λαβίδα
Μάτια-Σχήμα-χρώμα-θέση: π.κ.
Αυτιά-έκφυση-σχήμα: στριφτά προς τα πάνω, μικρά
Τράχηλος-Λωγανιο: π.κ.
Ράχη-Εύρος-Μήκος: καλή
Κορμός-Εύρος θώρακα-Στέρνου-Κοιλιά: σε αναλογία
Οσφυς (εύρος)-Λεκάνη-Ουρά: σε αναλογία
Πρόσθια άκρα-Πέλματα: π.κ.
Οπίσθια άκρα-Ταρσοί: π.κ.
Κίνηση: Ελεύθερη
Παρατηρήσεις: χωρίς ιδιαίτερα μορφ. προσόντα
Χαρακτηρισμός: Καλός
------------------------------
Από τη στιγμή που δεν είναι "ανεπαρκής", θεωρείται Ελληνικός Ποιμενικός!
ΚΑΙ με τη Βούλα (Παπουτσάνη)Τσοπάνης και με την βούλα λοιπόν
Του πήρες κανά προβατάκι δώρο;
χαχαχαχα
Καλέ κοπάδι ολόκληρο...:cuniaoo:
Ναι, ενώ αν δει τσιπούρα, θα χαρεί! Στα ρηχά που πλατσουρίζει, το πολύ πολύ καμιά αθερίνα...Εννοείται τσοπάνης! Αλλά προβατάκι? Θα τα δει και θα τρομάξει...
(κι έχουμε κάτι νοστιμότατα....άσε!Μπράβο σας ..κέρνα τον κάνα νόστιμο παγωτίνι
)Μετά την πιατέλα με το χαλβά που έφαγε τη Σαρακοστή, έκλεισε από γλυκά για μια δεκαετία!
Εκεί που ήμασταν πάντως, είχε τόσο στρες, που ούτε τα μεζεδάκια που είχα μαζί μου δεν είχε όρεξη, όχι να φάει, ούτε να τα μυρίσει!
Ούτε επίτηδες, είδες?Χιλιομοδι???Ουαου διπλα στην εκθεση μοναδικης ομορφιας ησουν παλι!!
Έπρεπε!Μπράβο στον Άρη και μπράβο στην Αγάθη που μπήκε σε όλη αυτή τη διαδικασία της αναγνώρισης!!!
Όλο το έλεγα και το ξαναέλεγα ότι θα πήγαινα, αλλά ποτέ δε βόλευε. Αν και είχε ήδη περάσει μια πρώτη αξιολόγηση όταν ήταν 4-5 μηνών, αλλά δεν είχαμε πάρει τότε το αντίτυπο.
Τώρα πάμε κραφτς (πως το λένε)...Τι να μας που οι ντόπιες εκθέσεις πΧια!
Σας ευχαριστώ πολύ όλους. Ήταν ξεχωριστή εμπειρία, είναι η αλήθεια. Τόσο για τον Άρη, όσο και για μένα.
Ο σκύλος δεν είχε ξαναδεί στη ζωή του μαζεμένα τόσα σκυλιά. Δεν ήξερε τι τον βρήκε.
Πριν πάμε είχα άγχος πώς θα είναι και πώς μπορεί να αντιδράσει, αλλά απ'το στρες του (και λόγω ταξιδιού), δεν έκανε τίποτα. Ούτε μισό "γουβ". Μέχρι και η κριτής κατάλαβε πως δεν ήταν στα καλά του. Η ουρά σχεδόν συνέχεια κάτω, η γλώσσα έξω....Με το ζόρι να πιεί λίγο νερό.
Αλλά τέλος καλό, όλα καλά. Ήθελα να πάρει μια κρίση, απλώς και μόνο για να ξέρω τα συν και τα πλην του σκύλου μου.
Μόλις γυρίσαμε, συνήλθε πλήρως, λες και του πάτησες κουμπάκι!
Για να μη λέμε μόνο τα "καλά και τα όμορφα..."
Εχθές, κατά την απογευματινή μας βόλτα με τον Άρη, μας πλησιάζει ένας κύριος, 70+ θα ήταν, αλλά καλοστεκούμενος. (νομίζω πως ήταν αυτός που έχει τη ΜΙΝΟS ΕΜΙ, αλλά δεν είμαι και πολύ σίγουρη, τέλος πάντων, δεν έχει σημασία...)
"και τι όμορφος, και τι το ένα και τι το άλλο..." (μπλα μπλα μπλα - να μη σας ζαλίζω)
Άφησα τον Άρη να τον μυρίσει, μια χαρά όλα...
Του είπα να μην σκύβει προς το μέρος του, να μην απλώνει χέρι στο κεφάλι και γενικά τι δεν πρέπει να κάνει. Και παράλληλα του εξηγούσα, ας πούμε, πέντε πράγματα για το χαρακτήρα των τσοπανόσκυλων και άλλα πέντε ειδικά για τον δικό μου.
Αφού τον "θαύμαζε" για πόση ώρα και είχαμε πιάσει κουβέντα γενικώς, πάω να φύγω.
Ντε και σώνει αυτός να τον χαϊδέψει. Άντε, λέω, να δοκιμάσουμε. (Δεν μου τυχαίνει και κάθε μέρα, κάποιος ξένος να επιμένει τόσο. Είχε και σκύλο αυτός, εντάξει λέω, δε φοβάται.)
Ο Άρης να κουνάει ουρά, πέρα δώθε και να έχει σηκώσει το κεφάλι προς το μέρος του.
Εγώ τον κρατούσα ψιλοχαλαρά.
Απλώνει χέρι ο κύριος, τον καρφώνει και στα μάτια και πάνω που πάω να του πω, μην τον κοιτάτε έτσι και μην σκύβετε, κάνει ο Άρης ένα "γουυυυυυυυυυφ" και πάει προς το χέρι του.
Ευτυχώς δεν τον άρπαξε. Έκανε πίσω ο κύριος (στο τσακ δεν παραπάτησε στο πεζοδρόμιο, να πέσει, να έχουμε άλλα...), τον τράβηξα εγώ προς το μέρος μου και σώθηκε η κατάσταση. Ο Άρης εξακολουθούσε να γαβγίζει.
Ευτυχώς, επίσης, ο τύπος δεν τρόμαξε ιδιαίτερα, καθώς έχει κι ο ίδιος σκυλιά και συνέχισε να του μιλάει "αχ βρε Άρη, και γιατί βρε Άρη..." κλπ κλπ
Έπρεπε να έχω καταλάβει ότι το κούνημα της ουράς του δεν ήταν φιλικό.
Δεν πρέπει να επιτρέπω να κάνουν κίνηση να τον χαϊδέψουν στο κεφάλι. Πλάτη, αν και όποιος θέλει. (αλλά δε θα το βάλω και μαράζι κι όλας)
Γιατί δε γίνεται κάθε φορά που κάποιος θέλει να τον πλησιάσει, να μιλάω δέκα λεπτά, τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνει.
Ξέρω ότι στο θέμα "κοινωνικοποίηση" τα έχω κάνει σκ@τ@. Από μικρός όταν ήταν. Δε σώνεται η κατάσταση. Ευτυχώς να λέω που γενικά στο δρόμο, με τον κόσμο, μηχανάκια, άμαξες, ποδήλατα κλπ είναι αδιάφορος. (όταν περπατάμε εννοώ, δεν αναφέρομαι στη συγκεκριμένη περίπτωση)
Στα καπάκια, για να ολοκληρωθεί η μέρα μου, βγάζοντας τη Ρούνη και πηγαίνοντας να μαζέψω αυτά που είχε κάνει, διαπιστώνω, ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ, ότι το σακουλάκι είναι τρύπιο.....Τι καλάαααα!!!!!!!!!! (και δεν είχα και χαρτομάντιλα μαζί...., ακόμα καλύτερα!!! Σε κάτι χορτάρια σκούπισα τα χέρια μου και μετά μ'έπιασε και φαγούρα!!!)
Καλό μήνα βρε παιδιά!
Εχθές, κατά την απογευματινή μας βόλτα με τον Άρη, μας πλησιάζει ένας κύριος, 70+ θα ήταν, αλλά καλοστεκούμενος. (νομίζω πως ήταν αυτός που έχει τη ΜΙΝΟS ΕΜΙ, αλλά δεν είμαι και πολύ σίγουρη, τέλος πάντων, δεν έχει σημασία...)
"και τι όμορφος, και τι το ένα και τι το άλλο..." (μπλα μπλα μπλα - να μη σας ζαλίζω)
Άφησα τον Άρη να τον μυρίσει, μια χαρά όλα...
Του είπα να μην σκύβει προς το μέρος του, να μην απλώνει χέρι στο κεφάλι και γενικά τι δεν πρέπει να κάνει. Και παράλληλα του εξηγούσα, ας πούμε, πέντε πράγματα για το χαρακτήρα των τσοπανόσκυλων και άλλα πέντε ειδικά για τον δικό μου.
Αφού τον "θαύμαζε" για πόση ώρα και είχαμε πιάσει κουβέντα γενικώς, πάω να φύγω.
Ντε και σώνει αυτός να τον χαϊδέψει. Άντε, λέω, να δοκιμάσουμε. (Δεν μου τυχαίνει και κάθε μέρα, κάποιος ξένος να επιμένει τόσο. Είχε και σκύλο αυτός, εντάξει λέω, δε φοβάται.)
Ο Άρης να κουνάει ουρά, πέρα δώθε και να έχει σηκώσει το κεφάλι προς το μέρος του.
Εγώ τον κρατούσα ψιλοχαλαρά.
Απλώνει χέρι ο κύριος, τον καρφώνει και στα μάτια και πάνω που πάω να του πω, μην τον κοιτάτε έτσι και μην σκύβετε, κάνει ο Άρης ένα "γουυυυυυυυυυφ" και πάει προς το χέρι του.
Ευτυχώς δεν τον άρπαξε. Έκανε πίσω ο κύριος (στο τσακ δεν παραπάτησε στο πεζοδρόμιο, να πέσει, να έχουμε άλλα...), τον τράβηξα εγώ προς το μέρος μου και σώθηκε η κατάσταση. Ο Άρης εξακολουθούσε να γαβγίζει.
Ευτυχώς, επίσης, ο τύπος δεν τρόμαξε ιδιαίτερα, καθώς έχει κι ο ίδιος σκυλιά και συνέχισε να του μιλάει "αχ βρε Άρη, και γιατί βρε Άρη..." κλπ κλπ
Έπρεπε να έχω καταλάβει ότι το κούνημα της ουράς του δεν ήταν φιλικό.
Δεν πρέπει να επιτρέπω να κάνουν κίνηση να τον χαϊδέψουν στο κεφάλι. Πλάτη, αν και όποιος θέλει. (αλλά δε θα το βάλω και μαράζι κι όλας)
Γιατί δε γίνεται κάθε φορά που κάποιος θέλει να τον πλησιάσει, να μιλάω δέκα λεπτά, τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνει.
Ξέρω ότι στο θέμα "κοινωνικοποίηση" τα έχω κάνει σκ@τ@. Από μικρός όταν ήταν. Δε σώνεται η κατάσταση. Ευτυχώς να λέω που γενικά στο δρόμο, με τον κόσμο, μηχανάκια, άμαξες, ποδήλατα κλπ είναι αδιάφορος. (όταν περπατάμε εννοώ, δεν αναφέρομαι στη συγκεκριμένη περίπτωση)
Στα καπάκια, για να ολοκληρωθεί η μέρα μου, βγάζοντας τη Ρούνη και πηγαίνοντας να μαζέψω αυτά που είχε κάνει, διαπιστώνω, ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ, ότι το σακουλάκι είναι τρύπιο.....Τι καλάαααα!!!!!!!!!! (και δεν είχα και χαρτομάντιλα μαζί...., ακόμα καλύτερα!!! Σε κάτι χορτάρια σκούπισα τα χέρια μου και μετά μ'έπιασε και φαγούρα!!!)
Καλό μήνα βρε παιδιά!
να ρωτήσω κατι:
δεν υπάρχει περιπτωση, η κίνηση της ουράς να υποδηλώνει όντως φιλικά αισθήματα;
και απλώς να μη γούσταρε ο άρης τη συνέχεια της κίνησης; το κοιταγμα στα μάτια δηλαδη
και επίσης αυτό που λεει ο σιμολ
και καλό μηνα αγαθονα
δεν υπάρχει περιπτωση, η κίνηση της ουράς να υποδηλώνει όντως φιλικά αισθήματα;
και απλώς να μη γούσταρε ο άρης τη συνέχεια της κίνησης; το κοιταγμα στα μάτια δηλαδη
και επίσης αυτό που λεει ο σιμολ
και καλό μηνα αγαθονα
