Off topic ίσως, αλλά...
Πριν καιρό είχε έρθει να μείνει στο ένα από τα διαμερίσματα του κτιρίου μας, μια κοπέλλα γνωστή εκπαιδεύτρια σκύλων με ειδικότητα σε προβληματικές συμπεριφορές. Είχε πλάκα, γιατί στο παρελθόν είχε τύχει να συνεργαστούμε, σε ένα πρόβλημα που είχα εγώ με τον Σωτήρη. Η κοπέλλα λοιπόν, έφερε μαζί της τον εκπαιδευμένο, μεγαλόσωμο ημίαιμο σκύλο της, που τον είχε αρκετά χρόνια, τον εκπαιδευμένο, μεγαλόσωμο σκύλο του φίλου της, την πολυαγαπημένη της γάτα κάποιας ράτσας που την είχε πολλά χρόνια και την λάτρευε και... τον Τόμι. Ο Τόμι είναι ημίαιμος, ενήλικος, μεγαλόσωμος αδεσποτάκος (μοιάζει πολύ με την Πεπίτα), που τον βρήκε στην γειτονιά της χτυπημένο. Τον μάζεψε, τον χειρούργησε (τελικά έχασε το ματάκι του) και τον κράτησε για να τον περιποιείται για όλη την υπόλοιπη ζωούλα του. Μέχρι εδώ, όλα καλά και μπράβο της. Ανέλαβε λοιπόν, να εκπαιδεύσει τον Τόμι εφ' όλης της ύλης, ο οποίος και επειδή ζούσε στον δρόμο και λόγω των όσων είχε περάσει, ήταν ιδιαίτερα δύστροπος και φοβικός και το ένα μάτι που του έμεινε, το έβλεπες ρε παιδί μου ότι γυάλιζε. Δεν ήταν για πολλά-πολλά και το καταλάβαινε αμέσως και ο πιο άσχετος. Το έβαλε στοίχημα με τον εαυτό της, τσεκάροντας και τις ικανότητές της. Σαν διατριβή, ένα πράγμα... Μια μερά, μετά από όχι πάρα πολύ καιρό και ενώ όλα πήγαιναν καλά στο σπίτι, με τρία σκυλιά και μια γάτα, γύρισε από την δουλειά της και από την πολυαγαπημένη της γάτα, είχε μείνει μόνο η ουρά και αυτή όχι ολόκληρη... Φανταστείτε τι θα πέρασε το γατί, εγκλωβισμένο σε ένα δωμάτιο με τρία μαντρόσκυλα, μέχρι να παραδόσει το πνεύμα. Βγάλτε ότι συμπεράσματα θέλετε. Εγώ πάντως, είμαι πάντα πολύ επιφυλακτική στο θέμα συγκατοίκησης γάτας και άμαθου, ενήλικου σκύλου. Μπορεί να κάνω και λάθος. Η επαγγελματίας εκπαιδεύτρια πάντως, ακόμη κλαίει...
