Δάφνη Λυκάκη!
- Thread starter panagiotisgp
- Ημερομηνία δημιουργίας
Περιττό να σας πω πως ακόμη δεν έχω κοιμηθεί!
Πολύ κλάμα ρε παιδιά τι να κάνω;
Την έχω στο πάρκο και τα έχει κάνει όλα μαντάρα! :banghead:
Είπα να την αφήσω να μην της δώσω σημασία αλλά έχει σηκώσει τον κόσμο.
Sent from my XT910 using Tapatalk 2
Πολύ κλάμα ρε παιδιά τι να κάνω;
Την έχω στο πάρκο και τα έχει κάνει όλα μαντάρα! :banghead:
Είπα να την αφήσω να μην της δώσω σημασία αλλά έχει σηκώσει τον κόσμο.
Sent from my XT910 using Tapatalk 2
Δεν εχεις ιδεα πόσο σε νιώθω.... Ημικρανία παθαινα με τη δικια μου, που δεν γαβγιζε, παρα εβγαζε κορώνες να σου σπάνε το κρανίο...
Ηρεμησε τα βράδυα μόνο αφού της εβαλα το σπιτάκι δίπλα στο κρεβατι μου, μπροστά από το κομοδίνο (ασχετα ότι κοιμάται πλέον κατω από το κρεβάτι)
Είμαι στην δουλειά και "μπατάρω" από τη νύστα!
Δεν θα της περάσει όμως έχω γαϊδουρινή υπομονή!
Sent from my XT910 using Tapatalk 2
Εμένα μου λες? Εγώ την επεφτα στον καναπε του γραφείου! Μπας και αναπληρώσω καθόλου ύπνο!Είμαι στην δουλειά και "μπατάρω" από τη νύστα!
Δεν θα της περάσει όμως έχω γαϊδουρινή υπομονή!
Sent from my XT910 using Tapatalk 2
Και εγώ από υπομονη ειμαι φουλ, από ντεπόν δεν ημουν!
Καλά έτσι είναι χάλι μαύρο!
Καλά λάθος.
Χάλι μαύρο με λίγο ...καφέ!!
Σε πόσο καιρό θα δω τα αυτάκια της όπως τα ποθώ;
Δεν έχει κάτι το ...καχύποπτο στο βλέμμα της ή εγώ το βλέπω μόνο όταν την κοιτάζω.
Sent from my XT910 using Tapatalk 2
Sent from my XT910 using Tapatalk 2
Δεύτερη μέρα:
Η Δάφνη: Τρεις, τέσσερις φορές αρχίζω τα γρυλίσματα και τα κλάματα μήπως φιλοτιμηθεί κανείς και μου κάνει παρέα τούτο το δύσκολο βράδυ. Ανταπόκριση από κανένα. (Καλό το φως και η κλασσική μουσική όλο το βράδυ αλλά οι άνθρωποι έχουν πιο πολύ πλάκα!) Ησυχία. Το πρωί ο ψηλός με τη χοντρή φωνή μου ανοίγει την πόρτα και βγαίνω έξω. Κόντευα να σκάσω. Τα κάνω όλα, χοντρά, ψηλά, όλα λέμε. Μετά έρχεται στο δωμάτιο ΜΟΥ κρατώντας ένα μπολ με ένα καφέ ζουμί και αρχίζουμε το παιχνίδι. Μετά πάει στη σκεπή του σπιτιού ΜΟΥ, που έχει βάλει όλη του την πραμάτεια (χωρίς να με ρωτήσει αν τα θέλω), τα μπολάκια του, ένα μαύρο τετράγωνο, που αν το ανοίξεις έχει ένα παράξενο παράθυρο και κουμπάκια και άλλα διάφορα άλλα. Ευτυχώς μου έδωσε ένα μου παιχνίδι, που μου το είχε κλέψει το βράδυ και παίζω τώρα.
Εγώ: Κοιμήθηκα σαν πουλάκι. Την ακούω που αρχίζει τις κορόνες και τα κλάματα αλλά δεν της δίνω σημασία. Ξυπνάω το πρωί της ανοίγω να βγει στο μπαλκόνι και δεν της δίνω σημασία ΚΑΘΌΛΟΥ, σαν να μην υπάρχει. (καλά τα πάω λέω από μέσα μου.) Μαζεύω τα "κατορθώματά" της και πάω και τα ξεφορτόνομαι στον κοντινότερο κάδο). Φτιάχνω το καφεδάκι μου και πάω στο δωμάτιό ΜΟΥ - γραφείο ΜΟΥ. Παίζω λιγάκι μαζί της (δεν κρατιόμουν άλλο) της δίνω ένα παιχνίδι να παίζει και κάθομαι στο γραφείο ΜΟΥ (Τάκης - Δάφνη 0-1, λείπει το ένα ροδάκι από την καρέκλα του γραφείου) κόντεψα να πέσω. Αυτή έχει κατασκηνώσει κάτω από το γραφείο μου με το έτσι θέλω. Αναγκάστηκα εχθές να μαζέψω όλα τα καλώδια και τις πρίζες για να μην έχει πρόσβαση. Σε λίγο πάμε να βγάλουμε κανένα φράγκο.
Καλημέρα σας.
Η Δάφνη: Τρεις, τέσσερις φορές αρχίζω τα γρυλίσματα και τα κλάματα μήπως φιλοτιμηθεί κανείς και μου κάνει παρέα τούτο το δύσκολο βράδυ. Ανταπόκριση από κανένα. (Καλό το φως και η κλασσική μουσική όλο το βράδυ αλλά οι άνθρωποι έχουν πιο πολύ πλάκα!) Ησυχία. Το πρωί ο ψηλός με τη χοντρή φωνή μου ανοίγει την πόρτα και βγαίνω έξω. Κόντευα να σκάσω. Τα κάνω όλα, χοντρά, ψηλά, όλα λέμε. Μετά έρχεται στο δωμάτιο ΜΟΥ κρατώντας ένα μπολ με ένα καφέ ζουμί και αρχίζουμε το παιχνίδι. Μετά πάει στη σκεπή του σπιτιού ΜΟΥ, που έχει βάλει όλη του την πραμάτεια (χωρίς να με ρωτήσει αν τα θέλω), τα μπολάκια του, ένα μαύρο τετράγωνο, που αν το ανοίξεις έχει ένα παράξενο παράθυρο και κουμπάκια και άλλα διάφορα άλλα. Ευτυχώς μου έδωσε ένα μου παιχνίδι, που μου το είχε κλέψει το βράδυ και παίζω τώρα.
Εγώ: Κοιμήθηκα σαν πουλάκι. Την ακούω που αρχίζει τις κορόνες και τα κλάματα αλλά δεν της δίνω σημασία. Ξυπνάω το πρωί της ανοίγω να βγει στο μπαλκόνι και δεν της δίνω σημασία ΚΑΘΌΛΟΥ, σαν να μην υπάρχει. (καλά τα πάω λέω από μέσα μου.) Μαζεύω τα "κατορθώματά" της και πάω και τα ξεφορτόνομαι στον κοντινότερο κάδο). Φτιάχνω το καφεδάκι μου και πάω στο δωμάτιό ΜΟΥ - γραφείο ΜΟΥ. Παίζω λιγάκι μαζί της (δεν κρατιόμουν άλλο) της δίνω ένα παιχνίδι να παίζει και κάθομαι στο γραφείο ΜΟΥ (Τάκης - Δάφνη 0-1, λείπει το ένα ροδάκι από την καρέκλα του γραφείου) κόντεψα να πέσω. Αυτή έχει κατασκηνώσει κάτω από το γραφείο μου με το έτσι θέλω. Αναγκάστηκα εχθές να μαζέψω όλα τα καλώδια και τις πρίζες για να μην έχει πρόσβαση. Σε λίγο πάμε να βγάλουμε κανένα φράγκο.
Καλημέρα σας.
Last edited:
Κούκλα είναι...και αν έχω καταλάβει καλά σας κάνει ότι θέλει ήδη!!! Μήπως να δοκίμαζες νησιώτικα αντί για κλασσική ?
Αναρωτιέται το ζώο ποιος είσαι και τι θέλεις από τη ζωή της!!Δεν έχει κάτι το ...καχύποπτο στο βλέμμα της ή εγώ το βλέπω μόνο όταν την κοιτάζω.
Sent from my XT910 using Tapatalk 2
κι εμένα κάπως περίεργα με κοιτούσε στην αρχή (ή μάλλον έτσι μου φαινότανε ειδικά όταν με κοίταζε με το γαλάζιο μάτι όχι με το καστανό)αλλά έχει βγει το καλύτερο παιδί του κόσμου!σε αντίθεση με ένα πιτμπουλάκι που έχουν κάτι φίλοι και λες πόοοοοοοοσο καλό και αθώο φαίνεται μέχρι να του τη δώσει και να αρχίσει τα γρυλίσματα!
Τα πλακάκια -ειδικά για κουτάβια των οποίων τη φυλή μαστίζει η δυσπλασία-, είναι απαγορευτικά...
Να σας ζήσει!
Να σας ζήσει!
Μα... μια χαρά τον χορεύει και με την κλασσική!
Να σας ζήσει η κούκλα! Μια σκέτη γλύκα φαίνεται...
