Δεν ξέρουμε πως να παίξουμε.

[mariettou]

Δε νομιζω οτι τα σκυλια καταλαβαινουν το τρεξιμο ως αγωνα δρομου για να προσπαθουν να μας κερδισουν, μαλλον πιστευουν οτι το τρεξιμο απο μονο του ειναι ενα παιχνιδι. Ο δικος μου το καταυχαριστιεται οταν απλως τρεχουμε χωρις να χρειαζεται ενα λογο για να τρεξει

 

[harryf3]

Εχω παρατηρησει και το εχω ξαναπει οτι η δικια μου για να παιξει μαζι μου θελει να δει ενθουσιασμο και απο μενα.

Αλλά πού να ενθουσιαστω εγω τωρα με τις δουλεις και τα προβληματα της καθημερινοτητας.
Οταν ομως συμβαινει, μπορουμε να παιζουμε μεχρι να πεσουμε κατω και οι δυο. Ειδικα κυνηγητο και κρυφτο. Πεταει απο τη χαρά της.

Εκει φαινεται το παιδι. Άλλο παιχνιδι κανει με την κορη μου.
Οπότε εγω ειμαι κυριως για τις βολτες που παντα μου αρεσαν και τις αντεχω.

 

[gvaikousis]

Λοιπόν η Κούκλα έχει κάνει μεγάλη πρόοδο.

Έχει μάθει πλέον τα παιχνίδια της (κουκλάκια-σκοινάκια κτλ).

Δεν φοβάται να δαγκώσει τα κουκλάκια και να παίξουμε μαζί.

Της αρέσει το σκοινί με τους κόμπους.

Εάν συνεχίσει έτσι λίγο καιρό ακόμα, λέω να ξεκινήσω να της μάθω το ΑΣΤΟ και το ΦΕΡΤΟ. (Δεν ξέρω πως - αλλά θα διαβάσω κανα βιβλίο να μάθω)

Τις μπάλες ακόμα τις αγνοεί επιδεικτικά.

 

[skylakos]

Οπότε αρχίζουν τα ελαφράς μορφής τραβήγματα εκατέρωθεν και στο τέλος την αφήνω να νικήσει.

Μην την αφηνεις να νικαει.Πάντα εσυ θα νικας στο τελος.Για να της παρείς το κουκλακι,θα το ανταλλαξεις με ενα άλλο παιχνιδι που θες να κρατησει ή θα της δωσεις λιχουδια.Αν νικαει αυτη,στο μυαλο της το βλεπει ως κυριαρχια.

 

[galazio]

Μην την αφηνεις να νικαει.Πάντα εσυ θα νικας στο τελος.

οχι παντα, τις περισσοτερες φορες..εαν νικας παντα, δεν θα βρισκει νοημα για να παιξει.

 

[Loukia]

Ναι μωρέ, άστην να κερδίζει κι αυτή καμιά φορά για να ανέβει λίγο και η αυτοπεποίθηση της.
Απλά μετά για να συνεχίσετε το παιχνίδι να λες άστο και να το παίρνεις. Του στυλ να μην ξεχνιόμαστε ποιός είναι ο αρχηγός.
Και να παίζετε όταν το επιλέγεις εσύ, όχι αυτή. Ακόμη κι αν γκρινιάζει για να παίξετε, αγνόησε την και αφού ηρεμήσει μετά από λίγη ώρα ξεκίνα το παιχνίδι. Ότι και καλά ήτανε δική σου απόφαση, όχι δική της.
Και σταματάμε το παιχνίδι όσο ακόμη έχουμε το ενδιαφέρον της. Αλλιώς, αν είναι να γίνετε κουρέλι από το παιχνίδι, την επόμενη φορά μπορεί να μην πολυθέλει να κάνει πάλι αυτό που τόσο πολύ την κούρασε την τελευταία φορά.

 

[harryf3]

Εχω διαβασει πολλες θεωριες για το θεμα.
Άλλος λεει να νικας παντα, άλλος ποτέ και άλλος καπου στη μεση.
Εκει που συμφωνουνε ολοι είναι να επιλεγεις εσυ πότε θα παιξετε, πότε ξεκιναει και πότε σταματαει.
Και να μην κραταει πολλη ωρα.

 

[Sara]

Αν νικαει αυτη,στο μυαλο της το βλεπει ως κυριαρχια.

Μπα, το Μουφ που έχει τάσεις κυριαρχίας, το να νικήσει σε διελκυνστίνδα ή μπαλάκι, ή ότι άλλο το θεωρεί απαράδεκτο δείγμα παντελούς αδιαφορίας εκ μέρους μου και την απεχθάνεται. Αφού για να μου δώσει κάτι, άμα δεν έχω όρεξη να επιμείνω, το παρατάω και τον αφήνω να νικήσει. Εκείνος τσαντίζεται και έρχεται και μου το δίνει με το ζόρι, μετά δε με σκουντάει και αν συνεχίσω να τον αγνοώ αρχίζει και κλαίει/γκρινιάζει!!!!! Δε θέλει να σταματάω πρώτη το παιχνίδι κι ας πρόκειται για νίκη του διότι του αρέσει η πρόκληση.

Στο κυνηγητό θέλει να τον κυνηγάω γύρω από το τραπέζι και με τα άλλα σκυλιά θέλει να τον κυνηγάνε αλλά όχι για να τους ξεφύγει. Τον βλέπω ότι ελέγχει το τρέξιμό του με τέτοιον τρόπο ώστε να πιστεύει ο άλλος σκύλος ότι έχει πιθανότητες να τον πιάσει. Για να μη γίνει βαρετό το κυνηγητό όμως αλλάζει πλαγίως κατεύθυνση και δίνει την ψευδαίσθηση ότι υπάρχει και πρόκληση εκεί πέρα.

 

[Loukia]

Άλλος λεει να νικας παντα, άλλος ποτέ και άλλος καπου στη μεση.

Εξαρτάται από το σκύλο.
Ένα σκυλί δειλό προσπαθείς να του ανεβάσεις την αυτοπεποίθηση, και το να κερδίζει που και που του κάνει καλό.
Με ένα πολύ κυριαρχικό σκυλί είναι διαφορετικά τα πράγματα.

 

[Loukia]

Σάρα
Το να κερδίσει κάποιος (εσύ ή ο σκύλος) δε σημαίνει και τη λήξη του παιχνιδιού. Απλά πάς για το 2ο, 3ο 4ο κλπ γύρο.
Ο σκύλος σου κερδίζει και προχωρά στον επόμενο γύρο. Και σαν καλός αρχηγός της αγέλης σας, θέλει να αποφασίζει αυτός πότε θα τελειώσει το παιχνίδι.

 

[Sara]

Βεβαίως, αλλά όταν δεν έχω όρεξη να συνεχίσω το παίξιμο τον γράφω ή τον βουτάω να τον γαργαλήσω και υποχωρεί. Αν τον γράψω τελείως τα παρατάει έτσι και αγριέψω, αν τον βουτήξω τρελλαίνεται για γαργάλημα μέχρι να φταρνιστεί δις και να ακούσει ελληνιστί "τσιούουουουουουου! Γίτσες"!! Συνήθως όμως έχεις δίκιο, εκείνος ξεκινάει και σταματάει το παιχνίδι.