Τριγυριζα θυμαμαι σε εναν μεγαλο δρομο με πολλα αυτοκινητα. Απο τον φοβο μου κρυβομουν πισω απο κατι θαμνους. Για φαγητο ουτε συζητηση, ποσο μαλλον για νερο και χαδια. Εβγαινα που και που γιατι πειναγα πολυ, δεν αντεχα ειμαι και μικρη βλεπεται. Ωσπου ξαφνικα σταματαει ενα κοκκινο αυτοκινητο και απο τον τρομο μου ξανακρυφτηκα μη μου κανουν κακο. Μετα ακουσα μια φωνη να με φωναζει και δειλα δειλα βγηκα. Με πηραν αγκαλια και φυγαμε. Κατι μου ψυθιριζαν στο αφτι αλλα δεν καταλαβαινα. Με πηγαν σε ενα αλλο μερος που ειχε και αλλη παρεα, φαγητο και σπιτακι. Εκει θα ημουν πιο ασφαλης. . . για ποσο? Ετρωγα καλα καθε μερα και επαιζα με την φιλη μου και απο χαδια δεν εχω παραπονο ηταν και αυτα καθημερινα, αλλα εξακολουθουσα να ζω στο δρομο. . .
Ωσπου μια μερα αποφασισα να παω μια πιο μακρυνη βολτα απο την συνηθισμενη. Βγηκα παλι στον κεντρικο δρομο, αναζητουσα βλεπεται την ανθρωπινη παρεα και οποιον εβλεπα να περπαταει τον επαιρνα απο πισω. Οπως περπατουσα ακουσα εναν μεγαλο θορυβο και μετα αισθανθηκα εναν τεραστιο πονο σε ολο μου το κορμι. Δεν μπορουσα να κουνηθω. Καθομουν ξαπλωμενη στην ακρη του δρομου, ανημπορη να κανω το οτιδηποτε. Η καρδια μου χτυπαγε σαν τρελη και απο το φοβο μου κατουρηθηκα. Ειμαι πολυ μικρη για να πεθανω. . . θελω να ζησω.
Για καλη μου τυχη ομως στο κολαρο μου κρεμοταν η ταυτοτητουλα που μου ειχε φορεσει αυτη η κοπελα που με ταιζε. Ενα παλικαρι ειδε το συμβαν και ηρθε κοντα μου, ανοιξε την ταυτοτητα και πηρε τηλεφωνο. Αμεσως κατεφθασε η κοπελα αλλα εγω ακομα φοβομουν, πονουσα και δεν μπορουσα να σηκωθω. Τι μου συνεβαινε? Τι θα απογινω? Ακουσα που λεγανε πως με χτυπησε με μεγαλη ορμη ενα αυτοκινητο και με πεταξε ψηλα. Μα τι τρεχουν ετσι και αυτοι?
Ηρθε και αλλη μια φιλη μου μετα απο λιγο, προσπαθησα ξανα να σηκωθω να παω κοντα της αλλα παλι δεν μπορουσα. Με βαλανε σε ενα σεντονακι και φυγαμε τρεχοντας. Πηγαμε σε εναν κυριο που με ξαπλωσε σε ενα κρεβατι εξεταστικο να δει τι εχω. Μετα απο λιγη ωρα και αφου η καρδουλα μου χτυπουσε ασταματητα ευτυχως δεν ειχα εσωτερικη αιμοραγια. Αλλα ειχα χτυπησει στον πνευμονα και ειχα μια δυσκολια στην αναπνοη και ειχε σπασει και το ποδαρακι μου. Με κρατησαν εκει για τρεις μερες. Παλι μοναξια αλλα επρεπε να ξεπερασω τον κινδυνο. Μετα απο 3 μερες λοιπον και αφου ο πνευμονας μου ειναι καλυτερα, στο ποδι μου μπηκε γυψος με πηγαν στο σπιτι μιας πολυ καλης κοπελας που εχει μια γλυκια κορη και 3 αλλα φιλαρακια που στην αρχη με γαβγιζαν λιγο αλλα μετα με συνηθισαν! Ειμαι βλεπεται πολυ γλυκια για να μη με συμπαθουν ολοι! Τωρα ακομα εκει βρισκομαι! Ωραια περναω, τρωω, ακουν γλυκολογα, απο χαδια τιποτα αλλο αλλα μολις γινω καλα θα πρεπει να ξαναβγω στους δρομους?? Δεν θελω.
πριν το ατυχημα
το ατυχημα
στον κτηνιατρο
και μετα
Ισως εσεις μπορειτε να με βοηθησετε να βρω ενα σπιτι να σαν και αυτο που μενω τωρα!
Ειμαι η Ελλη, 6 μηνων και μολις 10 κιλακια. Ειμαι εμβολιασμενη και αποπαρασιτωμενη. Ειμαι καλοβολη, γλυκια και παιχνιδιαρα! Οχι δεν γαβγιζω ασκοπα και να σας πω ενα μυστικο? Τρελαινομαι για χαδια, αγκαλιες και φιλια! Δεν θα μεγαλωσω πολυ ακομα! Ειμαι ιδανικη σας λεω για σπιτι! Αμα ενδιαφερεστε μπορειτε να στειλετε email στο [email protected] η να κοινοποιησετε το αλμπουμ μου μεσω fb!
Νατο https://www.facebook.com/media/set/?set=a.530306577056351.1073741901.385712381515772&type=3
Ωσπου μια μερα αποφασισα να παω μια πιο μακρυνη βολτα απο την συνηθισμενη. Βγηκα παλι στον κεντρικο δρομο, αναζητουσα βλεπεται την ανθρωπινη παρεα και οποιον εβλεπα να περπαταει τον επαιρνα απο πισω. Οπως περπατουσα ακουσα εναν μεγαλο θορυβο και μετα αισθανθηκα εναν τεραστιο πονο σε ολο μου το κορμι. Δεν μπορουσα να κουνηθω. Καθομουν ξαπλωμενη στην ακρη του δρομου, ανημπορη να κανω το οτιδηποτε. Η καρδια μου χτυπαγε σαν τρελη και απο το φοβο μου κατουρηθηκα. Ειμαι πολυ μικρη για να πεθανω. . . θελω να ζησω.
Για καλη μου τυχη ομως στο κολαρο μου κρεμοταν η ταυτοτητουλα που μου ειχε φορεσει αυτη η κοπελα που με ταιζε. Ενα παλικαρι ειδε το συμβαν και ηρθε κοντα μου, ανοιξε την ταυτοτητα και πηρε τηλεφωνο. Αμεσως κατεφθασε η κοπελα αλλα εγω ακομα φοβομουν, πονουσα και δεν μπορουσα να σηκωθω. Τι μου συνεβαινε? Τι θα απογινω? Ακουσα που λεγανε πως με χτυπησε με μεγαλη ορμη ενα αυτοκινητο και με πεταξε ψηλα. Μα τι τρεχουν ετσι και αυτοι?
Ηρθε και αλλη μια φιλη μου μετα απο λιγο, προσπαθησα ξανα να σηκωθω να παω κοντα της αλλα παλι δεν μπορουσα. Με βαλανε σε ενα σεντονακι και φυγαμε τρεχοντας. Πηγαμε σε εναν κυριο που με ξαπλωσε σε ενα κρεβατι εξεταστικο να δει τι εχω. Μετα απο λιγη ωρα και αφου η καρδουλα μου χτυπουσε ασταματητα ευτυχως δεν ειχα εσωτερικη αιμοραγια. Αλλα ειχα χτυπησει στον πνευμονα και ειχα μια δυσκολια στην αναπνοη και ειχε σπασει και το ποδαρακι μου. Με κρατησαν εκει για τρεις μερες. Παλι μοναξια αλλα επρεπε να ξεπερασω τον κινδυνο. Μετα απο 3 μερες λοιπον και αφου ο πνευμονας μου ειναι καλυτερα, στο ποδι μου μπηκε γυψος με πηγαν στο σπιτι μιας πολυ καλης κοπελας που εχει μια γλυκια κορη και 3 αλλα φιλαρακια που στην αρχη με γαβγιζαν λιγο αλλα μετα με συνηθισαν! Ειμαι βλεπεται πολυ γλυκια για να μη με συμπαθουν ολοι! Τωρα ακομα εκει βρισκομαι! Ωραια περναω, τρωω, ακουν γλυκολογα, απο χαδια τιποτα αλλο αλλα μολις γινω καλα θα πρεπει να ξαναβγω στους δρομους?? Δεν θελω.
πριν το ατυχημα
το ατυχημα
στον κτηνιατρο
και μετα
Ισως εσεις μπορειτε να με βοηθησετε να βρω ενα σπιτι να σαν και αυτο που μενω τωρα!
Ειμαι η Ελλη, 6 μηνων και μολις 10 κιλακια. Ειμαι εμβολιασμενη και αποπαρασιτωμενη. Ειμαι καλοβολη, γλυκια και παιχνιδιαρα! Οχι δεν γαβγιζω ασκοπα και να σας πω ενα μυστικο? Τρελαινομαι για χαδια, αγκαλιες και φιλια! Δεν θα μεγαλωσω πολυ ακομα! Ειμαι ιδανικη σας λεω για σπιτι! Αμα ενδιαφερεστε μπορειτε να στειλετε email στο [email protected] η να κοινοποιησετε το αλμπουμ μου μεσω fb!
Νατο https://www.facebook.com/media/set/?set=a.530306577056351.1073741901.385712381515772&type=3
