Τέτοιες μέρες πριν έναν χρόνο αποφασίσαμε να αποκτήσουμε έναν σκύλο.
Ως γνήσιος Ελληνάρας εγώ ήθελα έναν τεράστιο καθαρόαιμο αρσενικό κέρβερο και μάλιστα κουτάβι ώστε να τον περάσω από στρατιωτική εκπαίδευση!
Η σοφή σύζυγος επέμεινε ότι πρέπει να σώσουμε ένα αδέσποτο από κάποια φιλοζωική ασχέτως φύλλου, ηλικίας μεγέθους και «φυλής».
Αφού έχασα στην επιχειρηματολογία συμφώνησα να επισκεφτούμε διάφορες φιλοζωικές και εάν μου αρέσει κάποιο σκυλάκι, να το πάρουμε.
Ξεκινήσαμε λοιπόν τα τηλέφωνα στις φιλοζωικές της περιοχής μας, για να ρωτήσουμε εάν υπάρχει κάποιο σκυλάκι διαθέσιμο για υιοθέτηση.
Αφού μας απάντησαν θετικά άμεσα επισκεφτήκαμε την πρώτη για να δούμε την νεαρή θηλυκή σκυλίτσα που μας είχαν περιγράψει.
Όταν φτάσαμε είδα από μακριά μια μικρόσωμη «γύρω στα 13 κιλά» σκυλίτσα να ξαπλώνει εμφανέστατα ταλαιπωρημένη κάτω από ένα δέντρο. Ήταν σίγουρα μικρή σε ηλικία αλλά όχι και κουτάβι. Ίσως ενός με ενάμιση ετών. Μόλις την πλησιάσαμε το σκυλάκι συγκέντρωσε δυνάμεις για να σηκωθεί και να μας κάνει χαρές.
Αμέσως η σύζυγος ξετρελάθηκε με το σκυλάκι που μας κοιτούσε με τα πιο αθώα και γλυκά ματάκια. «Αυτήν θέλω μου είπε»
Ούτε να σκεφτώ δεν ήθελα. Δεν είναι αρσενικό, δεν είναι πάνω από 60 κιλά, δεν είναι κουτάβι, δεν είναι καθαρόαιμο και δεν μοιάζει καθόλου με Ντόπερμαν, Ροτβάιλερ, Ελληνικό Ποιμενικό , Μέγα Δανο κτλ κτλ κτλ.
Ήρθε λοιπόν η κοπέλα της φιλοζωικής και μας λέει.
«Α! Τούτη η μικρή είναι περίπτωση. Την βρήκαμε έγκυο, της κάναμε έκτρωση και την στειρώσαμε. Πέρασε όλο το προηγούμενο χειμώνα μόνη της στο βουνό και είχαμε και χιόνια φέτος. Η αγέλη των αδέσποτων δεν την δέχτηκαν ποτέ. Δύσκολο χειμώνα πέρασε η μικρή»
Δεχτήκαμε λοιπόν να την πάρουμε την μικρή δοκιμαστικά για λίγες μέρες για να δούμε εάν θα μπορέσουμε να την φροντίσουμε και εάν θα προσαρμοστεί στο σπίτι. Είχαμε κάποιες ανησυχίες του τύπου «Θα γαβγίζει; Θα μας φάει τα έπιπλα; Τι θα κάνει όταν θα λείπουμε για δουλειά; Θα μας λερώνει; Κτλ κτλ κτλ.»
Επίσης και εμείς όπως όλοι οι μισθωτοί, λείπουμε πολλές ώρες στην δουλειά και γυρνάμε το βράδυ πτώμα οπότε…θα τον αντέξουμε τον σκύλο;
Αρκετούς μήνες μετά έχοντας την «Κούκλα» μαζί μας στις διακοπές σκεφτόμασταν πόσο τυχεροί είμαστε που το σκυλί μας «Δεν γαβγίζει, Δεν τρώει τα έπιπλα, Δεν έχει πρόβλημα να είναι μόνο του πολλές ώρες κτλ κτλ κτλ»
Τώρα έναν χρόνο μετά την υιοθεσία της κατάλαβα ότι κάναμε λάθος.
Δεν είμαστε τυχεροί. Απλώς αγαπάμε το σκυλί μας.
Διότι το σκυλί μας δεν είναι όπως νομίζουμε. Και γαβγίζει, και ζημιές κάνει, και λερώνει, και μαδάει. Επίσης μας ξυπνάει από νωρίς για να πάει βόλτα, θέλει χάδια τις πιο δύσκολες ώρες, θέλει περίπατο 2 με 3 φορές την ημέρα, θέλει βούρτσισμα, θέλει ξύσιμο, θέλει γιατρό, φάρμακα, τροφή, μόνιμη εκπαίδευση, παιχνίδια, λουράκια ταυτότητες τσιπάκια, τσίχλες μπισκότα, κάθε τόσο κόψιμο στα νύχια και ενίοτε μπάνιο στην μπανιέρα.
Επίσης θέλει 2 με 3 φορές την εβδομάδα βόλτα στο βουνό ή στο πάρκο για να παίξει και με τα άλλα σκυλάκια.
Βλέπεται το σκυλάκι μας όπως έχω αναφέρει και σε άλλο πόστ ήταν και παραμένει άκρως φοβικό. Που σημαίνει ότι για πολλούς μήνες «και συνεχίζουμε» έπρεπε να δουλέψουμε στην αυτοπεποίθηση του με υπομονή και αγάπη.
Έτσι λοιπόν από εκεί που ήθελα ένα αρσενικό, τεράστιο, επιβλητικό, κυρίαρχο, φύλακα, καθαρόαιμο σκύλο, όπου αφού τον εκπαιδεύσω δεν θα χρειαζόταν και ιδιαίτερη φροντίδα (είπαμε σκεφτόμουν σαν ελληνάρας) τελικά κατέληξα σε ένα μικρούλη θηλυκό άκρως φοβικό ημίαιμο σκυλάκι με το οποίο ασχολούμαστε όλη μέρα(που λέει ο λόγος) και που τον τελευταίο χρόνο μας έχει διδάξει μοναδικά μαθήματα ζωής.
Δεν είμαστε λοιπόν τυχεροί που ο αδέσποτος που σώσαμε μας βγήκε όπως τον θέλαμε και μας βόλεψε.
Όχι, είμαστε τυχεροί που την δεχτήκαμε σπίτι μας, και μας έκανε να ρυθμίσουμε όλοι μας τον τρόπο ζωής μας ώστε να μπορούμε να ζήσουμε μαζί με αγάπη και να ευτυχίσουμε.
Για μένα λοιπόν δεν υπάρχουν πλέον ερωτήματα του τύπου
Αδέσποτο ή Καθαρόαιμο, Κουτάβι ή Ενήλικο, Αρσενικό ή Θηλυκό, Ήσυχο ή Άγριο.
Υπάρχει το ερώτημα είμαι αρκετά ώριμος και έτοιμος να το φροντίσω και να το αγαπήσω;
Υ.Γ Έναν χρόνο μετά η Κούκλα εκτελεί άψογα «ΕΛΑ-ΚΑΤΣΕ-ΜΗ-ΧΕΡΙ»
Εκτελεί ικανοποιητικά «ΞΑΠΛΑ- ΠΑΝΩ &ΚΑΤΩ στα τοιχάκια του πάρκου»
Έχει ιδιαίτερο ταλέντο στο Dancing!
Κυκλοφορεί ελεύθερα χωρίς λουρί στο πάρκο και στο βουνό αφού δεν ξεκολλάει από δίπλα μας.
Και αναγνωρίζει από μακριά και μας προστατεύει από τα πιο επικίνδυνα και θανατηφόρα κατσικάκια που κυκλοφορούν στις στάνες. Αμέ!
Ως γνήσιος Ελληνάρας εγώ ήθελα έναν τεράστιο καθαρόαιμο αρσενικό κέρβερο και μάλιστα κουτάβι ώστε να τον περάσω από στρατιωτική εκπαίδευση!
Η σοφή σύζυγος επέμεινε ότι πρέπει να σώσουμε ένα αδέσποτο από κάποια φιλοζωική ασχέτως φύλλου, ηλικίας μεγέθους και «φυλής».
Αφού έχασα στην επιχειρηματολογία συμφώνησα να επισκεφτούμε διάφορες φιλοζωικές και εάν μου αρέσει κάποιο σκυλάκι, να το πάρουμε.
Ξεκινήσαμε λοιπόν τα τηλέφωνα στις φιλοζωικές της περιοχής μας, για να ρωτήσουμε εάν υπάρχει κάποιο σκυλάκι διαθέσιμο για υιοθέτηση.
Αφού μας απάντησαν θετικά άμεσα επισκεφτήκαμε την πρώτη για να δούμε την νεαρή θηλυκή σκυλίτσα που μας είχαν περιγράψει.
Όταν φτάσαμε είδα από μακριά μια μικρόσωμη «γύρω στα 13 κιλά» σκυλίτσα να ξαπλώνει εμφανέστατα ταλαιπωρημένη κάτω από ένα δέντρο. Ήταν σίγουρα μικρή σε ηλικία αλλά όχι και κουτάβι. Ίσως ενός με ενάμιση ετών. Μόλις την πλησιάσαμε το σκυλάκι συγκέντρωσε δυνάμεις για να σηκωθεί και να μας κάνει χαρές.
Αμέσως η σύζυγος ξετρελάθηκε με το σκυλάκι που μας κοιτούσε με τα πιο αθώα και γλυκά ματάκια. «Αυτήν θέλω μου είπε»
Ούτε να σκεφτώ δεν ήθελα. Δεν είναι αρσενικό, δεν είναι πάνω από 60 κιλά, δεν είναι κουτάβι, δεν είναι καθαρόαιμο και δεν μοιάζει καθόλου με Ντόπερμαν, Ροτβάιλερ, Ελληνικό Ποιμενικό , Μέγα Δανο κτλ κτλ κτλ.
Ήρθε λοιπόν η κοπέλα της φιλοζωικής και μας λέει.
«Α! Τούτη η μικρή είναι περίπτωση. Την βρήκαμε έγκυο, της κάναμε έκτρωση και την στειρώσαμε. Πέρασε όλο το προηγούμενο χειμώνα μόνη της στο βουνό και είχαμε και χιόνια φέτος. Η αγέλη των αδέσποτων δεν την δέχτηκαν ποτέ. Δύσκολο χειμώνα πέρασε η μικρή»
Δεχτήκαμε λοιπόν να την πάρουμε την μικρή δοκιμαστικά για λίγες μέρες για να δούμε εάν θα μπορέσουμε να την φροντίσουμε και εάν θα προσαρμοστεί στο σπίτι. Είχαμε κάποιες ανησυχίες του τύπου «Θα γαβγίζει; Θα μας φάει τα έπιπλα; Τι θα κάνει όταν θα λείπουμε για δουλειά; Θα μας λερώνει; Κτλ κτλ κτλ.»
Επίσης και εμείς όπως όλοι οι μισθωτοί, λείπουμε πολλές ώρες στην δουλειά και γυρνάμε το βράδυ πτώμα οπότε…θα τον αντέξουμε τον σκύλο;
Αρκετούς μήνες μετά έχοντας την «Κούκλα» μαζί μας στις διακοπές σκεφτόμασταν πόσο τυχεροί είμαστε που το σκυλί μας «Δεν γαβγίζει, Δεν τρώει τα έπιπλα, Δεν έχει πρόβλημα να είναι μόνο του πολλές ώρες κτλ κτλ κτλ»
Τώρα έναν χρόνο μετά την υιοθεσία της κατάλαβα ότι κάναμε λάθος.
Δεν είμαστε τυχεροί. Απλώς αγαπάμε το σκυλί μας.
Διότι το σκυλί μας δεν είναι όπως νομίζουμε. Και γαβγίζει, και ζημιές κάνει, και λερώνει, και μαδάει. Επίσης μας ξυπνάει από νωρίς για να πάει βόλτα, θέλει χάδια τις πιο δύσκολες ώρες, θέλει περίπατο 2 με 3 φορές την ημέρα, θέλει βούρτσισμα, θέλει ξύσιμο, θέλει γιατρό, φάρμακα, τροφή, μόνιμη εκπαίδευση, παιχνίδια, λουράκια ταυτότητες τσιπάκια, τσίχλες μπισκότα, κάθε τόσο κόψιμο στα νύχια και ενίοτε μπάνιο στην μπανιέρα.
Επίσης θέλει 2 με 3 φορές την εβδομάδα βόλτα στο βουνό ή στο πάρκο για να παίξει και με τα άλλα σκυλάκια.
Βλέπεται το σκυλάκι μας όπως έχω αναφέρει και σε άλλο πόστ ήταν και παραμένει άκρως φοβικό. Που σημαίνει ότι για πολλούς μήνες «και συνεχίζουμε» έπρεπε να δουλέψουμε στην αυτοπεποίθηση του με υπομονή και αγάπη.
Έτσι λοιπόν από εκεί που ήθελα ένα αρσενικό, τεράστιο, επιβλητικό, κυρίαρχο, φύλακα, καθαρόαιμο σκύλο, όπου αφού τον εκπαιδεύσω δεν θα χρειαζόταν και ιδιαίτερη φροντίδα (είπαμε σκεφτόμουν σαν ελληνάρας) τελικά κατέληξα σε ένα μικρούλη θηλυκό άκρως φοβικό ημίαιμο σκυλάκι με το οποίο ασχολούμαστε όλη μέρα(που λέει ο λόγος) και που τον τελευταίο χρόνο μας έχει διδάξει μοναδικά μαθήματα ζωής.
Δεν είμαστε λοιπόν τυχεροί που ο αδέσποτος που σώσαμε μας βγήκε όπως τον θέλαμε και μας βόλεψε.
Όχι, είμαστε τυχεροί που την δεχτήκαμε σπίτι μας, και μας έκανε να ρυθμίσουμε όλοι μας τον τρόπο ζωής μας ώστε να μπορούμε να ζήσουμε μαζί με αγάπη και να ευτυχίσουμε.
Για μένα λοιπόν δεν υπάρχουν πλέον ερωτήματα του τύπου
Αδέσποτο ή Καθαρόαιμο, Κουτάβι ή Ενήλικο, Αρσενικό ή Θηλυκό, Ήσυχο ή Άγριο.
Υπάρχει το ερώτημα είμαι αρκετά ώριμος και έτοιμος να το φροντίσω και να το αγαπήσω;
Υ.Γ Έναν χρόνο μετά η Κούκλα εκτελεί άψογα «ΕΛΑ-ΚΑΤΣΕ-ΜΗ-ΧΕΡΙ»
Εκτελεί ικανοποιητικά «ΞΑΠΛΑ- ΠΑΝΩ &ΚΑΤΩ στα τοιχάκια του πάρκου»
Έχει ιδιαίτερο ταλέντο στο Dancing!
Κυκλοφορεί ελεύθερα χωρίς λουρί στο πάρκο και στο βουνό αφού δεν ξεκολλάει από δίπλα μας.
Και αναγνωρίζει από μακριά και μας προστατεύει από τα πιο επικίνδυνα και θανατηφόρα κατσικάκια που κυκλοφορούν στις στάνες. Αμέ!
