Πάντως πρέπει να εξομολογηθώ πως το να επικαλούμαι τα θεία 5-6 μήνες το χρόνο γιατί όλα τα υπόλοιπα που βάζω στο σκύλο δεν αρκούν, με εκνευρίζει αφάνταστα. Δεν παλεύεται αυτό το άγχος.
Το πάσχα στο χωριό με τρεις σκύλους, δεν κάναμε άλλη δουλειά πέρα από το ξετσιμπουριασμα. Στο τέλος δεν τους βγάζαμε ούτε στον κήπο. Από μέσα, τρέχοντας στο αυτοκίνητο λες και φυγαδεύαμε αξιωματούχους σε εμπόλεμη περιοχή. Και για βόλτα για τις ανάγκες μόνο στη μέση του δρόμου, αντε να γίνει δουλειά έτσι. Στη Μεθώνη μια βόλτα στο κάστρο με το λουρί δίπλα μου, μακριά απ όλα τα αγριόχορτα και μόλις καθίσαμε σε ένα καφέ βρήκα δύο πάνω στη μύτη του. Είπαμε να φύγουμε 3-4 μέρες να ηρεμήσουμε και τα νεύρα τσατάλια!!
Η κτηνίατρος μου λέει ότι δεν υπάρχει φάρμακο που να λειτουργεί γιατί οι φαρμακοβιομηχανίες είναι στο βορρά που δεν έχουν τέτοια θέματα όποτε δεν καίγονται κιόλας. Δεν έχουν λόγο να κάνουν έρευνα που κοστίζει και στην ουσία θα εξυπηρετήσει μόνο τις φτωχοχώρες του νότου.