Διαβάζοντας πάρα πολλά post περί διατροφής και στο forum αλλά και σε διάφορα site, παρατηρώ ότι υπάρχει μια σύγκλιση απόψεων σε πολλά σημεία, όπως π.χ. ότι πρέπει να αποφεύγουμε τα υψηλά ποσοστά πρωτεΐνης στη φάση της ανάπτυξης – ειδικά των μεγαλόσωμων φυλών – ότι τα σιτηρά δεν είναι απαραίτητα κλπ…
Επειδή πάντα θέλω (όπου μπορώ) να εμβαθύνω και να σχηματίζω προσωπική άποψη, ειδικά για θέματα που με ενδιαφέρουν και μιας και είμαι γενικά δύσπιστος, αποφάσισα να κάνω μια μικρή «έρευνα» γύρω από το θέμα της διατροφής, ξεκινώντας από το «μηδέν» για να πάρω τα πράγματα από την αρχή. Περισσότερο το κάνω για να δώσω μια ελαφρώς διαφορετική οπτική διάσταση στο θέμα και επειδή με ενδιαφέρει να ακούσω άλλες απόψεις και σκέψεις σχετικά με ένα τόσο βασικό ζήτημα.
Νομίζω συμφωνούμε όλοι ότι ο σκύλος προέρχεται από το λύκο, οπότε είναι ασφαλές να θεωρήσουμε ότι οι διατροφικές του συνήθειες ήταν παρόμοιες με αυτές του λύκου και των σημερινών άγριων σκύλων (dingo, άγρια σκυλιά της Αφρικής κλπ).
Άρα λοιπόν, η ιδανική διατροφή είναι αυτή που πλησιάζει όσο το δυνατόν περισσότερο εκείνη των σημερινών προγόνων του στη φύση, αυτή είναι άλλωστε και η βασική ιδέα της BARF, δεν είναι κάτι το καινούργιο, μέχρι εδώ όλα καλά.
Όσον αφορά τη διατροφή BARF, τα πράγματα είναι αρκετά ξεκάθαρα, πιθανώς είναι η καλύτερη λύση μιας και πλησιάζει όσο το δυνατόν περισσότερο με την τροφή που θα έτρωγε ο σκύλος αν ζούσε στο φυσικό του περιβάλλον σε άγρια μορφή. Τι γίνεται όμως αν αποφασίσουμε – όπως οι περισσότεροι – να δώσουμε ξηρά τροφή στο δικό μας ? πως μπορούμε να κρίνουμε, ποια τροφή είναι καλύτερη για το σκύλο μας ? και γιατί μια τροφή που σε πολλούς σκύλους ταιριάζει γάντι σε άλλους δημιουργεί προβλήματα ? και ένα σωρό άλλα ερωτήματα που βασανίζουν τους περισσότερους αν κρίνω από τις αντίστοιχες δημοσιεύσεις στο παρόν forum και όχι μόνο… αλλά ας τα πάρουμε με τη σειρά…
BARF: Θεωρείται – και πιθανώς είναι – η καλύτερη λύση για όποιον θέλει να κάνει το καλύτερο δυνατό για το μικρό (το μικρός είναι σχετικό…) του φίλο. Ακόμα κι έτσι όμως, υπάρχουν περιπτώσεις όπου πολλά σκυλιά είτε δεν ανέχονται αυτού του είδους τη διατροφή, είτε παρουσιάζουν διάφορες αλλεργικές αντιδράσεις (διάρροιες κλπ), γιατί συμβαίνει αυτό ?
Ένας πιθανός παράγοντας που μου έρχεται στο μυαλό είναι η εξελικτική διαδικασία. Μια γενιά σκύλου είναι περίπου 2 χρόνια (αν κάνω λάθος διορθώστε με αλλά πάλι κοντά θα είμαι), οπότε αν σκεφτούμε ότι ο σκύλος εξημερώθηκε πριν από περίπου 100,000 χρόνια, μιλάμε για περίπου 50,000 γενιές. Αν αναλογιστούμε ότι ο άνθρωπος άλλαξε δραματικά μέσα σε περίπου 4,000 γενιές, μπορούμε να φανταστούμε ότι το περιθώριο για αλλαγές στο σκύλο είναι πολύ περισσότερο.
Στην ουσία βέβαια, ο άνθρωπος συμπαρέσυρε το σκύλο όσον αφορά την εξελικτική διαδικασία μιας και όσο άλλαζε διατροφικές (αυτό εξετάζουμε τώρα) συνήθειες, αυτές περνούσαν και στα οικόσιτα ζώα που είχε μαζί του.
Ειδικότερα μετά τη βιομηχανική εποχή, όπου ο άνθρωπος άρχισε να φτιάχνει τις μεγαλουπόλεις και να εμφανίζονται τα πρώτα τυποποιημένα τρόφιμα, τα πράγματα προχώρησαν με πολύ ταχύτερους ρυθμούς αλλάζοντας δραστικά το διαιτολόγιο ανθρώπων και σκύλων.
Ενώ για τον άνθρωπο όμως αυτό μεταφράζεται μετά βίας σε μερικές δεκάδες γενιές, για το σκύλο ανάγεται σε αρκετές εκατοντάδες, αρκετές για να προλάβει η διαδικασία της εξέλιξης να βάλει το χέρι της.
Αν συνυπολογίσουμε το εύρος των διασταυρώσεων που έκανε ο άνθρωπος με σκοπό να δημιουργήσει νέες φυλές, καταλαβαίνουμε ότι έχουμε απομακρυνθεί αρκετά έως πολύ από το αρχικό «μοντέλο», δηλαδή το λύκο.
Άρα λοιπόν, δεν μου φαίνεται περίεργο που αρκετοί σκύλοι δε δέχονται εύκολα τη BARF, πιθανώς τα γονίδιά τους έχουν απομακρυνθεί πολύ από την αρχική τους μορφή. Συν τοις άλλοις ένας παράγοντας που πιστεύω ότι παίζει ρόλο είναι το τι τροφή έτρωγαν οι πρόγονοί τους (γονείς, παπούδες κλπ).
Αν για παράδειγμα οι γονείς και οι παπούδες μεγάλωσαν με ξηρά τροφή, μου φαίνεται λογικό να έχει επηρεαστεί το πεπτικό σύστημα του σκύλου, αυτό ισχύει και ανάποδα, αν δηλαδή οι πρόγονοι έχουν μεγαλώσει με BARF, πιθανώς τα κουτάβια να μη δέχονται εύκολα την ξηρά τροφή.
Ξηρά τροφή: Έχουν γραφεί πολλά και με μεγάλη λεπτομέρεια γύρω από αυτό το θέμα. Πιστεύω ότι όσοι έχουν ασχοληθεί έστω και λίγο μπορούν να καταλάβουν ποια πράγματα πρέπει να κοιτάξουν κατά την επιλογή τους. Ακόμα όμως υπάρχουν «γκρίζες» περιοχές και θέματα προς συζήτηση, όπως ας πούμε το ποσοστό της πρωτεΐνης στα κουτάβια, ειδικά αυτά των μεγαλόσωμων φυλών.
Υποτίθεται ότι δεν πρέπει η ποσότητα της πρωτεΐνης να είναι μεγάλη γιατί κάτι τέτοιο επιταχύνει την ανάπτυξη και επιβαρύνει το σκελετό και τις αρθρώσεις τους οι οποίες δεν προλαβαίνουν να ανταπεξέλθουν τόσο γρήγορα.
Τα κουτάβια στη φύση απογαλακτίζονται περίπου στον ενάμιση μήνα, οπότε σταδιακά μέχρι την ηλικία των 2 περίπου μηνών τρώνε στερεά τροφή, δηλαδή κρέας, οπότε είναι λογικό ότι θα πρέπει να δούμε τι περιεκτικότητα σε επιμέρους στοιχεία έχει η τροφή τους στη φύση για να βρούμε τι αναλογία θα πρέπει να έχει και η ξηρά τροφή.
Συνοπτικά, τα πιο συνήθη θηράματα των λύκων και άγριων σκύλων έχουν στο περίπου τις παρακάτω αναλογίες θρεπτικών συστατικών:
Βοδινό – 19% πρωτεΐνη, 13% λίπος, 0% υδατάνθρακες
Βίσωνας – 19% πρωτεΐνη, 16% λίπος, 0% υδατάνθρακες
Αντιλόπη – 22% πρωτεΐνη, 2% λίπος, 0% υδατάνθρακες
Καριμπού – 23% πρωτεΐνη, 3,4% λίπος, 0% υδατάνθρακες
Ελάφι – 22% πρωτεΐνη, 7% λίπος, 0% υδατάνθρακες
Τάρανδος – 23% πρωτεΐνη, 1,4% λίπος, 0% υδατάνθρακες
Λαγός – 22% πρωτεΐνη, 2% λίπος, 0% υδατάνθρακες
Όσον αφορά τα εσωτερικά όργανα έχουμε περίπου τα εξής:
Εγκέφαλος – 11% πρωτεΐνη, 10,3% λίπος, 1% υδατάνθρακες
Καρδιά – 18% πρωτεΐνη, 4% λίπος, 0% υδατάνθρακες
Νεφρά – 17,5% πρωτεΐνη, 3% λίπος, 0% υδατάνθρακες
Συκώτι – 20% πρωτεΐνη, 3,6% λίπος, 4% υδατάνθρακες
Πνεύμονες – 16% πρωτεΐνη, 2,5% λίπος, 0% υδατάνθρακες
Σπλήνα – 18% πρωτεΐνη, 3% λίπος, 0% υδατάνθρακες
Πάγκρεας – 16% πρωτεΐνη, 19% λίπος, 0% υδατάνθρακες
·Η ποσότητα τώρα του ασβεστίου είναι κατά μέσο όρο 11-15 mg/100gr, δηλαδή περίπου 0.11 – 0.15% χωρίς να υπολογίσουμε βέβαια το ποσοστό του ασβεστίου που λαμβάνουν από τα κόκαλα και δε μπορώ να ξέρω για να το υπολογίσω ούτε στο περίπου.
Ενδεικτικά αναφέρω ότι οι περισσότερες καλές τροφές περιέχουν 0,9 – 1,3% ασβέστιο, ποσοστό που αν το συγκρίνουμε με το 0.13% (κατά μέσο όρο) περίπου της ωμής τροφής μοιάζει πολύ μεγάλο ήδη. Άρα μάλλον έχουν δίκιο όσοι λένε ότι δε χρειάζεται επιπλέον ποσότητα ασβεστίου αν δίνεις μια καλή τροφή, φαίνεται ότι ήδη υπάρχει στις περισσότερες σε πλεόνασμα.
ΥΓ. Επειδή το κείμενο είναι πολύ μεγάλο και δε χωράει σε μια ενότητα συνεχίζεται...
Επειδή πάντα θέλω (όπου μπορώ) να εμβαθύνω και να σχηματίζω προσωπική άποψη, ειδικά για θέματα που με ενδιαφέρουν και μιας και είμαι γενικά δύσπιστος, αποφάσισα να κάνω μια μικρή «έρευνα» γύρω από το θέμα της διατροφής, ξεκινώντας από το «μηδέν» για να πάρω τα πράγματα από την αρχή. Περισσότερο το κάνω για να δώσω μια ελαφρώς διαφορετική οπτική διάσταση στο θέμα και επειδή με ενδιαφέρει να ακούσω άλλες απόψεις και σκέψεις σχετικά με ένα τόσο βασικό ζήτημα.
Νομίζω συμφωνούμε όλοι ότι ο σκύλος προέρχεται από το λύκο, οπότε είναι ασφαλές να θεωρήσουμε ότι οι διατροφικές του συνήθειες ήταν παρόμοιες με αυτές του λύκου και των σημερινών άγριων σκύλων (dingo, άγρια σκυλιά της Αφρικής κλπ).
Άρα λοιπόν, η ιδανική διατροφή είναι αυτή που πλησιάζει όσο το δυνατόν περισσότερο εκείνη των σημερινών προγόνων του στη φύση, αυτή είναι άλλωστε και η βασική ιδέα της BARF, δεν είναι κάτι το καινούργιο, μέχρι εδώ όλα καλά.
Όσον αφορά τη διατροφή BARF, τα πράγματα είναι αρκετά ξεκάθαρα, πιθανώς είναι η καλύτερη λύση μιας και πλησιάζει όσο το δυνατόν περισσότερο με την τροφή που θα έτρωγε ο σκύλος αν ζούσε στο φυσικό του περιβάλλον σε άγρια μορφή. Τι γίνεται όμως αν αποφασίσουμε – όπως οι περισσότεροι – να δώσουμε ξηρά τροφή στο δικό μας ? πως μπορούμε να κρίνουμε, ποια τροφή είναι καλύτερη για το σκύλο μας ? και γιατί μια τροφή που σε πολλούς σκύλους ταιριάζει γάντι σε άλλους δημιουργεί προβλήματα ? και ένα σωρό άλλα ερωτήματα που βασανίζουν τους περισσότερους αν κρίνω από τις αντίστοιχες δημοσιεύσεις στο παρόν forum και όχι μόνο… αλλά ας τα πάρουμε με τη σειρά…
BARF: Θεωρείται – και πιθανώς είναι – η καλύτερη λύση για όποιον θέλει να κάνει το καλύτερο δυνατό για το μικρό (το μικρός είναι σχετικό…) του φίλο. Ακόμα κι έτσι όμως, υπάρχουν περιπτώσεις όπου πολλά σκυλιά είτε δεν ανέχονται αυτού του είδους τη διατροφή, είτε παρουσιάζουν διάφορες αλλεργικές αντιδράσεις (διάρροιες κλπ), γιατί συμβαίνει αυτό ?
Ένας πιθανός παράγοντας που μου έρχεται στο μυαλό είναι η εξελικτική διαδικασία. Μια γενιά σκύλου είναι περίπου 2 χρόνια (αν κάνω λάθος διορθώστε με αλλά πάλι κοντά θα είμαι), οπότε αν σκεφτούμε ότι ο σκύλος εξημερώθηκε πριν από περίπου 100,000 χρόνια, μιλάμε για περίπου 50,000 γενιές. Αν αναλογιστούμε ότι ο άνθρωπος άλλαξε δραματικά μέσα σε περίπου 4,000 γενιές, μπορούμε να φανταστούμε ότι το περιθώριο για αλλαγές στο σκύλο είναι πολύ περισσότερο.
Στην ουσία βέβαια, ο άνθρωπος συμπαρέσυρε το σκύλο όσον αφορά την εξελικτική διαδικασία μιας και όσο άλλαζε διατροφικές (αυτό εξετάζουμε τώρα) συνήθειες, αυτές περνούσαν και στα οικόσιτα ζώα που είχε μαζί του.
Ειδικότερα μετά τη βιομηχανική εποχή, όπου ο άνθρωπος άρχισε να φτιάχνει τις μεγαλουπόλεις και να εμφανίζονται τα πρώτα τυποποιημένα τρόφιμα, τα πράγματα προχώρησαν με πολύ ταχύτερους ρυθμούς αλλάζοντας δραστικά το διαιτολόγιο ανθρώπων και σκύλων.
Ενώ για τον άνθρωπο όμως αυτό μεταφράζεται μετά βίας σε μερικές δεκάδες γενιές, για το σκύλο ανάγεται σε αρκετές εκατοντάδες, αρκετές για να προλάβει η διαδικασία της εξέλιξης να βάλει το χέρι της.
Αν συνυπολογίσουμε το εύρος των διασταυρώσεων που έκανε ο άνθρωπος με σκοπό να δημιουργήσει νέες φυλές, καταλαβαίνουμε ότι έχουμε απομακρυνθεί αρκετά έως πολύ από το αρχικό «μοντέλο», δηλαδή το λύκο.
Άρα λοιπόν, δεν μου φαίνεται περίεργο που αρκετοί σκύλοι δε δέχονται εύκολα τη BARF, πιθανώς τα γονίδιά τους έχουν απομακρυνθεί πολύ από την αρχική τους μορφή. Συν τοις άλλοις ένας παράγοντας που πιστεύω ότι παίζει ρόλο είναι το τι τροφή έτρωγαν οι πρόγονοί τους (γονείς, παπούδες κλπ).
Αν για παράδειγμα οι γονείς και οι παπούδες μεγάλωσαν με ξηρά τροφή, μου φαίνεται λογικό να έχει επηρεαστεί το πεπτικό σύστημα του σκύλου, αυτό ισχύει και ανάποδα, αν δηλαδή οι πρόγονοι έχουν μεγαλώσει με BARF, πιθανώς τα κουτάβια να μη δέχονται εύκολα την ξηρά τροφή.
Ξηρά τροφή: Έχουν γραφεί πολλά και με μεγάλη λεπτομέρεια γύρω από αυτό το θέμα. Πιστεύω ότι όσοι έχουν ασχοληθεί έστω και λίγο μπορούν να καταλάβουν ποια πράγματα πρέπει να κοιτάξουν κατά την επιλογή τους. Ακόμα όμως υπάρχουν «γκρίζες» περιοχές και θέματα προς συζήτηση, όπως ας πούμε το ποσοστό της πρωτεΐνης στα κουτάβια, ειδικά αυτά των μεγαλόσωμων φυλών.
Υποτίθεται ότι δεν πρέπει η ποσότητα της πρωτεΐνης να είναι μεγάλη γιατί κάτι τέτοιο επιταχύνει την ανάπτυξη και επιβαρύνει το σκελετό και τις αρθρώσεις τους οι οποίες δεν προλαβαίνουν να ανταπεξέλθουν τόσο γρήγορα.
Τα κουτάβια στη φύση απογαλακτίζονται περίπου στον ενάμιση μήνα, οπότε σταδιακά μέχρι την ηλικία των 2 περίπου μηνών τρώνε στερεά τροφή, δηλαδή κρέας, οπότε είναι λογικό ότι θα πρέπει να δούμε τι περιεκτικότητα σε επιμέρους στοιχεία έχει η τροφή τους στη φύση για να βρούμε τι αναλογία θα πρέπει να έχει και η ξηρά τροφή.
Συνοπτικά, τα πιο συνήθη θηράματα των λύκων και άγριων σκύλων έχουν στο περίπου τις παρακάτω αναλογίες θρεπτικών συστατικών:
Βοδινό – 19% πρωτεΐνη, 13% λίπος, 0% υδατάνθρακες
Βίσωνας – 19% πρωτεΐνη, 16% λίπος, 0% υδατάνθρακες
Αντιλόπη – 22% πρωτεΐνη, 2% λίπος, 0% υδατάνθρακες
Καριμπού – 23% πρωτεΐνη, 3,4% λίπος, 0% υδατάνθρακες
Ελάφι – 22% πρωτεΐνη, 7% λίπος, 0% υδατάνθρακες
Τάρανδος – 23% πρωτεΐνη, 1,4% λίπος, 0% υδατάνθρακες
Λαγός – 22% πρωτεΐνη, 2% λίπος, 0% υδατάνθρακες
Όσον αφορά τα εσωτερικά όργανα έχουμε περίπου τα εξής:
Εγκέφαλος – 11% πρωτεΐνη, 10,3% λίπος, 1% υδατάνθρακες
Καρδιά – 18% πρωτεΐνη, 4% λίπος, 0% υδατάνθρακες
Νεφρά – 17,5% πρωτεΐνη, 3% λίπος, 0% υδατάνθρακες
Συκώτι – 20% πρωτεΐνη, 3,6% λίπος, 4% υδατάνθρακες
Πνεύμονες – 16% πρωτεΐνη, 2,5% λίπος, 0% υδατάνθρακες
Σπλήνα – 18% πρωτεΐνη, 3% λίπος, 0% υδατάνθρακες
Πάγκρεας – 16% πρωτεΐνη, 19% λίπος, 0% υδατάνθρακες
·Η ποσότητα τώρα του ασβεστίου είναι κατά μέσο όρο 11-15 mg/100gr, δηλαδή περίπου 0.11 – 0.15% χωρίς να υπολογίσουμε βέβαια το ποσοστό του ασβεστίου που λαμβάνουν από τα κόκαλα και δε μπορώ να ξέρω για να το υπολογίσω ούτε στο περίπου.
Ενδεικτικά αναφέρω ότι οι περισσότερες καλές τροφές περιέχουν 0,9 – 1,3% ασβέστιο, ποσοστό που αν το συγκρίνουμε με το 0.13% (κατά μέσο όρο) περίπου της ωμής τροφής μοιάζει πολύ μεγάλο ήδη. Άρα μάλλον έχουν δίκιο όσοι λένε ότι δε χρειάζεται επιπλέον ποσότητα ασβεστίου αν δίνεις μια καλή τροφή, φαίνεται ότι ήδη υπάρχει στις περισσότερες σε πλεόνασμα.
ΥΓ. Επειδή το κείμενο είναι πολύ μεγάλο και δε χωράει σε μια ενότητα συνεχίζεται...
