Η Λεϊσμανίαση είναι ένα πολυσυστηματικό νόσημα που προκαλείται από πρωτόζωα του γένους Leishmania που προσβάλλουν τους ανθρώπους, τα κατοικίδια και τα άγρια ζώα παγκοσμίως. Τα πρωτόζωα μεταδίδονται μέσω του νύγματος θηλυκών φλεβοτόμων σκνιπών του γένους Phlebotomus (Παλαιό Κόσμο) και Lutzomyia (Νέο Κόσμο) που λειτουργούν ως διαβιβαστές.
Η Λεϊσμανίαση του σκύλου προκαλείται από τα πρωτόζωα του είδους Leishmaniainfantum. Ο σκύλος θεωρείται η κύρια δεξαμενή του πρωτόζωου L.infantum στη φύση, καθώς μπορεί να πολλαπλασιάζεται στον οργανισμό του, ενώ παράλληλα οι σκνίπες προτιμούν να τρέφονται από αυτόν.Η μόλυνση στους σκύλους ποικίλλει, από ασυμπτωματική έως δριμεία με μεγάλο εύρος κλινικών εκδηλώσεων.Οι σκύλοι που νοσούν εμφανίζουν συμπτώματα όπως κακή σωματική κατάσταση, περιφερική λεμφαδενοπάθεια και δερματικές αλλοιώσεις, όπως αποφολιδωτική δερματίτιδα, άτονα έλκη, περιοφθαλμική αλωπεκία και ονυχογρύπωση. Επίσης, παρατηρούνται επίσταξη, διόγκωση των αρθρώσεων, χρόνια ηπατίτιδα, χρόνια κολίτιδα, νευρολογικά συμπτώματα, ατροφική μυοσίτιδα ή πολυμυοσίτιδα και οφθαλμικές αλλοιώσεις. Κάποια από τα πιο κοινά κλινικοπαθολογικά ευρήματα είναι η ήπια μη αναγεννητική αναιμία, η υπερσφαιριναιμία και η υποαλβουμιναιμία. Η νεφρική νόσος, που αποτελεί την κύρια αιτία θανάτου, μπορεί να εξελιχθεί από μέτρια πρωτεϊνουρία μέχρι νεφρωσικό σύνδρομο ή νεφρική νόσο τελικού σταδίου. Τόσο οι συμπτωματικοί όσο και οι ασυμπτωματικοί σκύλοι είναι ικανοί να μολύνουν τις σκνίπες που τρέφονται από αυτούς.
Οι οροεπιδημιολογικές μελέτες παρέχουν έμμεσα πληροφορίες σχετικά με τον επιπολασμό της μόλυνσης και της νόσου σε μια περιοχή και είναι απαραίτητες για την εφαρμογή και την εκτίμηση της αποτελεσματικότητας των μέτρων ελέγχου. Ο οροεπιπολασμός θεωρείται ότι βρίσκεται μεταξύ του επιπολασμού της νόσου και του επιπολασμού της μόλυνσης. Ο οροεπιπολασμός που έχει αναφερθεί σε σκύλους στη Μεσόγειο ποικίλλει από 5% έως 30%. Σε μελέτες που εκτιμήθηκε ο επιπολασμός της μόλυνσης με χρήση μοριακών μεθόδων για την ανίχνευση του DNA του πρωτόζωου, αναδείχθηκαν υψηλά ποσοστά μόλυνσης, που φθάνουν σε κάποιες περιοχές το 70%.
Ο σκύλος αποτελεί το στόχο των προγραμμάτων ελέγχου της νόσου, επειδή αποτελεί δεξαμενή του πρωτόζωου. Η σωστή εκτίμηση της κατάστασης μόλυνσης των σκύλων είναι καθοριστική για τον καλύτερο καθορισμό των δράσεων, για την έναρξη θεραπείας στα αρχικά στάδια της νόσου και για τον έλεγχο της αποτελεσματικότητας των μέτρων ελέγχου. Το πιο αποτελεσματικό μέτρο πρόληψης της μόλυνσης στους σκύλους έχει αποδειχθεί ότι είναι η χρήση εντομοαπωθητικών, όπως είναι τα συνθετικά πυρεθροειδή με τη μορφή κολάρων ή spoton. Η δράση τους στις σκνίπες είναι εντομοαπωθητική και εντομοκτόνος παράλληλα, εμποδίζοντας τις σκνίπες να τραφούν από τους σκύλους, προλαμβάνοντας κατά αυτόν τον τρόπο τη μόλυνση. Ο εμβολιασμός των σκύλων αποτελεί το επόμενο κομβικό σημείο για την πρόληψη της μόλυνσης. Παρ‘ όλα αυτά, μέχρι στιγμής υπάρχουν ανησυχίες για τη χρήση των εμβολίων ως μέτρο πρόληψης, όπως η αποτελεσματικότητα και το υψηλό κόστος του εμβολιασμού. Τέλος, η θεραπεία σκύλων με Λεϊσμανίαση στοχεύει τόσο στην αύξηση του προσδόκιμου ζωής, στη βελτίωση της ποιότητας ζωής τους όσο και στη μείωση του παρασιτικού φορτίου, με αποτέλεσμα τη μείωση της μολυσματικότητας των σκύλων για τις σκνίπες.
Κ. Ν. Τσοκανά, DVM, Εργαστήριο Μικροβιολογίας & Παρασιτολογίας, Τμήμα Κτηνιατρικής, Σχολή Επιστημών Υγείας, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας Χ. Μπιλλίνης, DVM, PhD, DipECZM (WildlifePopulationHealth),Καθηγητής Ιολογίας – Ιογενών Νοσημάτων, Εργαστήριο Μικροβιολογίας & Παρασιτολογίας, Τμήμα Κτηνιατρικής, Σχολή Επιστημών Υγείας, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας )
Σε ευχαριστώ πολύ!
Αυτή την στιγμη αδυνατω να ακολούθησε την θεραπεία μ εντάσεις κ μου λείπουν τα 30 ml milteforan για να ολοκληρωσω την θεραπεία μ μιλτεφορα.
