Εγώ θα συμφωνήσω και με alexia και με veteriarian μερικώς (καλό εεεε?) και συνοψίζω εδώ:
- Kόκαλα ποτέ μαγειρεμένα. Μόνο ωμά (όχι χοιρινό) για τους λόγους που έχουμε πει - τα μαγειρεμένα σπλιτάρουν.
- Όχι κόκαλλο από κουνέλι - είναι πολύ αιχμηρά. Όχι επίσης κόκαλλα από κάποια μέρη από αρνί, κατσίκι γιατί είναι σωληνωτά, σκληρά και γίνονται αιχμηρά όταν σπάνε.
- Οταν μιλάμε για κόκαλλα δεν μιλάμε για γυμνά κόκαλλα αλλά για meat bones, δηλαδή κόκαλο που έχει επάνω κρέας και διάφορα άλλα "νιανιά" που τα τραβολογάει ο σκύλο και καθαρίζει τα δόντια του. Ιδανικό κόκαλο είναι το μαλακό κόκαλλο, δηλαδή όχι το πολύ σκληρό που φθείρει τα δόντια, αλλά κόκαλλο που τρίβεται (π.χ. πλευρά από μοσχάρι)
- Πως δίνουμε κόκαλλο: Πάντα τσολιάδες από πάνω εμείς για να το πάρουμε όταν μικρύνει για να μην το καταπιεί.
- Μέγεθος: Ανάλογα με το μέγεθος της μασέλας του σκύλου και τη συμπεριφορά του. Μεγάλος σκύλος = μεγάλο κόκαλλο. Στόχος να μην μπορεί να το καταπιεί αλλά να το μασουλάει. Εγώ έχω μικρούς μεν, ηλίθιους δε σκύλους, οπότε σε κόκαλλο δίνω μεγάλα μεγέθη διότι είναι καταπιόνες. Είμαι μπαστακας από πάνω - αν μικρύνει, το παίρνω.
Τέλος, έχω διαφωνήσει κι εγώ στο (πρόσφατο) παρελθόν με τον Vetriarian, ωστόσο εκτιμώ να βλέπω κτηνιάτρους μέσα στο φόρουμ και να ακούω την άποψή τους. Εκτιμώ το γεγονός ότι δεν πήραν πτυχείο για να ανοίξουν το "μαγαζάκι τους" και να κάτσουν απλά στην καρέκλα τους για να κάνουν εμβόλιάκια και ότι διαβάζουν, ακούνε και ασχολούνται.
Εννοείται επίσης ότι η Alexia είναι αστείρευτη πηγή γνώσης...
Οπότε ας μην το χωρίζουμε σε 2 αντίπαλα στρατόπεδα...
Ειρήνη ημίν τέκνα μου - περάστε κι απ' το παγκάρι.