Καλησπέρα. Μπήκα σε αυτό το φόρουμ όχι για να δικαιολογηθω αλλά για να το βγάλω από μέσα μου. Διαγνώστηκα με ΔΕΠΥ τον τελευταίο χρόνο και με φαρμακευτική βοήθεια. Έχω μια σκυλίτσα 5 χρονών. Την υιοθέτησα στη Θεσσαλονίκη. Λόγω κοβιντ έμεινα ανεργος και την πήρα μαζί μου Αθήνα. Πλέον μπορώ να πω μετά τη διάγνωση ότι δεν ταιριάζω πλέον με τις ανάγκες της. Νιώθω ανίκανος να την ικανοποιήσω. Παραλύω όταν έρχεται η ώρα της βόλτας. Δεν της ταιριάζω και δεν της αξίζω. Είναι ένας άγγελος κι εγώ ένας δυστυχισμένος που απαιτώ να μην είναι ΣΚΥΛΟΣ. Να μην παρεξηγηθω δεν είναι ότι δεν την αντέχω. Δεν αντέχω τον εαυτό μου να μου λέω και να της λέω ψέματα. Δεν μπορώ να της προσφέρω αυτά που της υποσχέθηκα, την Σκυλίσια ζωή. Το έγραψα με σκοπό να το βγάλω από μέσα μου. Δεν περιμένω κάποια λύση πιστεύω θα την βρω. Όσοι με κακοχαρακτηρισουν θα έχουν δίκιο. Δεν είμαι άνθρωπος να του αξίζει ένας σκύλος
Νιώθω ανίκανος
- Thread starter panos95
- Ημερομηνία δημιουργίας
Καλησπέρα. Θα μπω κατευθείαν to the point. Αν και το πιστεύω ότι αυτά που γράφεις τα αισθάνεσαι, τα βιώνεις και όντως σε τσαλαπατάνε, τα εξωτερικεύεις γιατί ενδόμυχα θέλεις να ακούσεις κάτι που θα σε ηρεμήσει προσωρινά, που θα σε απελευθερώσει από τις τύψεις.
Είπες ότι δεν ψάχνεις λύση αλλά για εμένα μια είναι η λύση και είναι ξεκάθαρη. Και θα κάνει καλό και στους δυο σας.
Είπες ότι δεν ψάχνεις λύση αλλά για εμένα μια είναι η λύση και είναι ξεκάθαρη. Και θα κάνει καλό και στους δυο σας.
Ευχαριστω για το χρόνο σου και την απάντηση σου. Όντως θέλω να ακούσω κάτι που να με κάνει λιγότερο «κακό άνθρωπο». Στην αρχή μίσησα τον εαυτό μου και ακόμη τον μισώ κάθε φορά που βλέπω τα ματάκια της. Δεν ήμουν ειλικρινής στο ότι χρειάζομαι βοήθεια αλλά το φωνάζω. Ίσως ο φόβος να με κατακρίνει κάποι@ εδώ μέσα αλλά κλαίω κάθε βράδυ από όταν το συνειδητοποίησα, δεν μπορώ όσο κι αν θέλω !
Πέρα από το adhd paralysis που έχεις πριν τη βόλτα, τι ακριβώς σε στεναχωρεί ως προς το τι κάνεις απέναντί της; Τι θεωρείς ότι δεν της προσφέρεις;
Κοίτα συνοπτικά, σίγουρα πρέπει να μιλήσεις με το γιατρό σου κ ίσως να πρέπει να επανεξετάσει κ τις δοσολογίες της αγωγής σου.
Από κει κ πέρα το να μην έχει τη ζωή που φανταζοσουν δεν είναι τόσο σοβαρό όσο μπορεί να σου φαίνεται αυτή τη στιγμή. Αρκεί να μην έχει φτάσει η κατάσταση σε επίπεδα παθητικής κακοποίησης (που κ αυτό είναι σχετικό).
Κοίτα συνοπτικά, σίγουρα πρέπει να μιλήσεις με το γιατρό σου κ ίσως να πρέπει να επανεξετάσει κ τις δοσολογίες της αγωγής σου.
Από κει κ πέρα το να μην έχει τη ζωή που φανταζοσουν δεν είναι τόσο σοβαρό όσο μπορεί να σου φαίνεται αυτή τη στιγμή. Αρκεί να μην έχει φτάσει η κατάσταση σε επίπεδα παθητικής κακοποίησης (που κ αυτό είναι σχετικό).
Αυτό είναι μια πολύ πρόχειρη αξιολόγηση για ένα θέμα για το οποίο δεν έχουμε καμία πληροφορία πέρα από τις τύψεις του θεματοθετη κ που ανάλογα την κατάστασή του μπορεί να αποβεί έως κ επικίνδυνη.
Καθυστερώ τη βόλτα μέχρι να σηκωθώ, γενικά είναι σκύλος που θέλει τρομερή εκτόνωση (κάτι το οποίο σκοπιμως ή όχι δεν μου το ανέφεραν)και το μόνο που βλέπω είναι απλά να κάθεται μέσα στο σπίτι. Δεν είμαι άτομο που θα την αφήσει στο μπαλκόνι όλη μέρα. Τώρα αν παθητική κακοποίηση είναι να την αφήνω να κοιμάται και να μη δραστηριοποιείται μάλλον είναι. Μετά τη διάγνωση και την αγωγή υπάρχουν μέρες που ευχόμουν να την είχα αφήσει να την υιοθετήσει άλλ@. Δε θα την έβαζα ποτε σε κίνδυνο για κανέναν λόγο. Έχει κάποιες ανάγκες (παιχνίδι, τρέξιμο εκπαίδευση) που δεν μπορώ να με πείσω να σηκωθώ να τις κάνω! Την προσέχω από αγγαρεία, όσο άσχημο και να ακούγεται αυτό
Όχι, δεν είναι.
Θα ήθελες να την προσέχεις αλλά νιώθεις ότι αυτή τη στιγμή δε μπορείς λόγω της κατάστασής σου ή δεν έχεις καν τη θέληση τη φροντίσεις;
Μέσα σου δλδ, νιώθεις ότι ΑΝ μπορούσες να την προσέχεις, θα το θελες;
Βλέπεις μόνιμα κάποιο ψυχολόγο; Αν όχι, πρέπει να ξεκινήσεις. Κ να του/της μιλήσεις κ για αυτό.
Έχω μέσα στην εβδομάδα συνεδρίαση. Όχι, πιστεύω ότι δεν τη φροντίζω όσο πρέπει και δε νομίζω να το κάνω στο άμεσο μέλλον. Σημείωση αυτό δε σημαίνει ότι θα την παραμελώ, όμως θέλω να έχει καλύτερο παρόν και μέλλον
Ε όπως το περιγράφει μου ακούγεται ότι του έχει ήδη περάσει από το μυαλό να δώσει τον σκύλο σε κάποιον άλλον. Και κατ’εμέ καλύτερα, αν δεν βλέπει την κατάσταση να βελτιώνεται.
Πάντως Υ.Γ. επειδή διάβασα τα επόμενα μηνύματα, δεν θεωρώ πως ο σκύλος δεν ζει ποιοτικά. Απλά δεν έχει τόσο δραστήρια καθημερινότητα, που είναι ΟΚ, όσο βγαίνει τις βόλτες του και πληρούνται τα απαραίτητα της καλής διαβίωσης.
Δεν είσαι κακός άνθρωπος. Όλα θα πάνε καλά. Πρέπει να εστιάσεις και στον εαυτό σου. Για να μπορείς να παρέχεις στον σκύλο όσα θέλεις, πρέπει ο ίδιος να είσαι καλύτερα.
Άκου τώρα επειδή θέλει λίγο ερωταπαντηση ακόμα κ δεν είναι εύκολο.
Δύο είναι τα τίνα θεωρώ:
1) Νιώθεις ότι η φροντίδα της σε πνίγει σε αυτή τη φάση της ζωής σου κ θέλεις να μην το έχεις κ αυτό πάνω απ' το κεφάλι σου αυτή τη στιγμή. Δεν καταλαβαίνουν όλοι ότι δεν θέλεις να την ξεφορτωθείς αλλά δεν αντέχεις να κάνεις ούτε τα πιο απλά αυτή τη στιγμή. Είναι ΟΚ. Είσαι οκ. Δεν πειράζει. Σε αυτή την περίπτωση είναι φρόνιμο να τη δώσεις. Αλλά πρέπει να αντέξεις να ανταπεξέλθεις στη διαδικασία, θέλει (για σένα, σε αυτή τη φάση) κάποιο κόπο κ πρέπει να σιγουρευτείς ότι θα πάει κάπου καλά. Αν πιστεύεις ότι εκεί είσαι κ ότι μπορείς να το διεκπεραιώσεις, κάντο, χωρίς τύψεις. Είναι για το καλό κ των 2 σας.
2) Είχες στο μυαλό σου άλλα πράγματα για αυτήν κ για τη σχέση σας κ δε μπόρεσες κ δεν θα μπορέσεις σύντομα να τα εκπληρώσεις. Δεν τη νοιάζει. Δεν τη νοιάζει. ΔΕΝ. ΤΗ. ΝΟΙΑΖΕΙ. Ούτε τόσο δα. Φρόντισε απλά τις βασικές της ανάγκες, πρέπει. Είσαι τυχερός που την έχεις να ΣΕ βγάλει βόλτα. Προσπάθησε να συνεχίσεις την ΠΟΛΥ σημαντική δουλειά που κάνεις ήδη με τον εαυτό σου κ να είσαι σίγουρος ότι το κάθε φαινομενικά απειροελάχιστο βήμα που κανείς για σένα (κ κατ'επεκταση για αυτήν) είναι ήδη τεράστιο. Μερικές φορές μερικοί άγγελοι έρχονται στις ζωές μας για να μας πιάσουν από το χέρι κ να μας ξανασηκώσουν. Αν το ξερε θα ήταν τρισευτυχισμένη μόνο κ μόνο για αυτό.
Σκέψου σε ποια από τις δύο περιπτώσεις είσαι. Ή αν είσαι σε κάποια άλλη. Κ πράξε ανάλογα.
Το να σου πούμε ότι είσαι ή δεν είσαι ανίκανος ή ανάξιος είναι μάταιο. Είναι όλο δικιά σου εικόνα.
Λυπάμαι πολύ για αυτό που περνάς, είναι φρικτή φάση. Συντριπτική.
Κάνε μισό βήμα τη φορά. Όποτε μπορείς. Δε χρειάζεται να πλύνεις τα πιάτα ή να κάνεις μπάνιο πριν τη βγάλεις. Δε χρειάζεται να παίξετε με το μπαλάκι αν δεν έχεις διάθεση. Καντης μια αγκαλιά κ άδειασε το κεφάλι σου για 10 δευτερόλεπτα. Βαλτης ένα λουράκι. Αστην να σε πάει μια βολτιτσα. Δεν πειράζει αν δεν έχεις κουράγιο να παίξει με τα σκυλιά που θα βρείτε. Δεν πειράζει τίποτα - εκτός από τα μη αναστρέψιμα θέματα συντήρησης της υγείας κ της ζωής. Τίποτα.
(Κ ξαναεξετασε την αγωγή σου. Ο ρόλος της είναι να σε βοηθήσει ακριβώς σε αυτές τις φάσεις κ δεν το έχει κάνει.)
Πολυ ωραια στα λενε μακαρι να βρεις την ακρη αλλα να περιμενεις λιγο καιρο οτι και να αποφασισεις γιατι ειναι κριμα αν περασει αυτη η φαση να μετανιωσεις για μια αποφαση. Και το σκυλι πλεον 5 χρονων ειμαι σιγουρη οτι προτιμαει να περασετε μια δυσκολη φαση μαζι παρα να παει αλλου. Στην τελιλη εφοσον την εσωσες απο καταφυγιο δρομο η οπου ηταν μην εχεις τοσες τυψεις ηδη ειναι καλυτερα απο οτι ηταν και οταν θα γινεις και εσυ καλα θα ειστε ξανα καλα και οι 2. Τα περισσοτερα στη ζωη που νομιζουμε οτι θα μας τελειωσουν στο τελος τελειωνουν αυτα. Ολα καλα να πανε . παρτης τιποτα να μασουλαει αν δεν εχεις κανα παιχνιδι καινουριο κατι να νοιωσεις ισως καλυτερα οτι απασχολειται και δεν βαριεται.
φιλε πανο, γνωριζω ατομο με ΔΕΠΥ που εχει οχι ενα σκυλι, αλλα 5! και ολα τους ειναι καλοζωησμενα και κανουν καθημερινα agility. γιατι στο λεω αυτο; για να σου δωσω να καταλαβεις πως ενα ατομο σαν εσενα, μπορει ανετα να προσφερει στο κατοικιδιο του μια τελεια ζωη! αυτο που εχω να πω, ειναι να δωσεις λιγο χρονο στον εαυτο σου, και οταν θα πας στην συνεδρια σου, να μιλησεις για αυτο το θεμα. πολλες φορες οι αγωγες για ψυχιατρικα θεματα ειναι λιγο trial and error, μεχρι να βρεις τι δουλευει για εσενα, διοτι ο καθε οργανισμος ειναι διαφορετικος. θα στα πει και ο γιατρος αυτα βεβαια. μην απογοητευεσαι με το καλημερα. οσο δυσκολη ειναι αυτη η φαση για εσενα, αλλο τοσο θα ηταν δυσκολο για το σκυλι σου να πρεπει στα καλα του καθουμενου να χασει το σπιτι του και τον ανθρωπο του. ενας σκυλος ειναι ισως απο τις καλυτερες μορφες υποστηριξης σε τετοιες περιπτωσεις. στο λεω ως ενα ατομο με αγχωδη διαταραχη και καταθληψη. ναι, πολλες φορες ειναι δυσκολο. πολλες φορες αντι για μιση ωρα βολτα μπορει να τον παω για ενα τεταρτο γιατι δεν εχω κουραγιο. αλλα οπως λες και εσυ, ποτε δεν τον αφηνω χωρις. και με εχει βοηθησει πραγματικα τοσο πολυ. μονο η παρουσια του στον χωρο φερνει ηρεμια.
Δε νομίζω ότι το ΔΕΠΥ είναι απαγορευτικό για να έχει κάποιος σκύλο. Μήπως περνάς κατάθλιψη λόγω της διάγνωσης;
Νομίζω ότι κρίνεις πολύ αυστηρά τον εαυτό σου. Αν ο σκύλος είχε πολύ υψηλές ανάγκες εκτόνωσης δεν θα καθόταν ήρεμος μέσα στο σπίτι, θα στο είχε κάνει λίμπα.
Εγώ θα πρότεινα να σκεφτείς ότι ο σκύλος είναι μια χαρά και ότι θα του προσφέρεις ότι περισσότερο μπορείς. Σίγουρα μια μεγάλη βόλτα και μια μικρή την ημέρα, το φαγητό του, και αν χρειαστεί ιατρική περίθαλψη. Αυτά του είναι αρκετά. Γενικά μην τρελαίνεσαι. Μια χαρά είναι ο σκύλος. Εσύ δεν είσαι. Ξεκίνα πιστεύοντας ότι ο σκύλος σου είναι οκ, περνάει καλά και του δίνεις ένα όμορφο σπιτικό. Αυτό θα σου βγάλει αρκετό βάρος από πάνω σου, και είναι και η αλήθεια από όσα περιγράφεις.
Και δεν πειράζει που βαριέσαι να τον βγάλεις βόλτα. Παρόλο που βαριέσαι σου κάνει καλό. Πίεσε λίγο τον εαυτό σου σε αυτό το θέμα γιατί μόνο υπέρ σου θα λειτουργήσει.
Νομίζω ότι κρίνεις πολύ αυστηρά τον εαυτό σου. Αν ο σκύλος είχε πολύ υψηλές ανάγκες εκτόνωσης δεν θα καθόταν ήρεμος μέσα στο σπίτι, θα στο είχε κάνει λίμπα.
Εγώ θα πρότεινα να σκεφτείς ότι ο σκύλος είναι μια χαρά και ότι θα του προσφέρεις ότι περισσότερο μπορείς. Σίγουρα μια μεγάλη βόλτα και μια μικρή την ημέρα, το φαγητό του, και αν χρειαστεί ιατρική περίθαλψη. Αυτά του είναι αρκετά. Γενικά μην τρελαίνεσαι. Μια χαρά είναι ο σκύλος. Εσύ δεν είσαι. Ξεκίνα πιστεύοντας ότι ο σκύλος σου είναι οκ, περνάει καλά και του δίνεις ένα όμορφο σπιτικό. Αυτό θα σου βγάλει αρκετό βάρος από πάνω σου, και είναι και η αλήθεια από όσα περιγράφεις.
Και δεν πειράζει που βαριέσαι να τον βγάλεις βόλτα. Παρόλο που βαριέσαι σου κάνει καλό. Πίεσε λίγο τον εαυτό σου σε αυτό το θέμα γιατί μόνο υπέρ σου θα λειτουργήσει.
να σου δωσω και μια αλλη οπτικη γωνια και εμπειρια. εχω θεμα με καταθλιψη. μερες που θελω να κοιμηθω και να μην ξαναξυπνησω. μερες που θελω να παω να βρω το μπελλακι μου. μερες που δεν θελω να βλεπω ανθρωπο. αλλα ξερεις τι με κανει να σηκωθω; η αριελ και ο ροκι, γιατι βασιζονται πανω μου. γιατι αν δεν τα φροντισω θα μεινουν νηστικα και χωρις βολτα. και ξερεις κατι; οταν σηκωθω και τα βγαλω βολτα, ενω στην αρχη λεω θα παμε μεχρι την γωνια, οταν φτασουμε στην γωνια, λεω ας παω παρακατω, και λιγο ακομα, και λιγο ακομα. και 40 λεπτα αργοτερα, γυρναμε σπιτι. δλδ, μερικες φορες πρεπει να πιεσεις τον εαυτο σου, οσο κι αν αυτο σου φαινεται βουνο. κι αν δεν εχεις το σκυλακι σου, θα μπορεις να βγαινεις απο μονος σου απο τα σκοτεινα μερη που μπορει να βρεθεις; εγω παντως οχι. οποτε αν την δωσεις, οχι μονο θα ερθει η δικια της ζωη πανω-κατω, μπορει τελικα να μην ειναι καλο ουτε και για σενα.
