Πρόπερσι το μωρό μου αποφάσισε να γίνει κυνηγός και δεν ενοείται κυνηγός χωρίς σκύλο :roll:
Ετσι αποκτήσαμε την Ιρμα μας ,ενα φανταστικό σκυλί , θυληκό κουρτσχααρ 8 μηνών που το πήραμε απο τον ιδιώτη που πήρε και ο ξαδερφος μου την δικιά του (ηταν αδερφούλες απο την ιδια γέννα).
Μάλιστα την ονομάσαμε Ιρμα γιατί και τα δύο σκυλιά τα λέγανε Ηρα και επειδή θα κυνηγούσανε μαζί έπρεπε να αλλάξουμε το όνομα με κάτι που να μοιάζει με αυτό που ηδη είχε μάθει το σκυλί.
Το σκυλί έμενε στο κτήμα μαζί με τα άλλα του πατέρα μου ( και άλλος κυνηγός) και πηγαίναμε κάθε απόγευμα να τη δούμε . Στο σπίτι την πήραμε μόνο για 2 μήνες οταν έπαθε ερλιχίωση και έμενε στο μπαλκόνι.
Δυστυχώς το Σεπτέμβριο που μας περασε τη χάσαμε μετά απο λάθος κτηνιάτρου και μεγάλη ταλαιπωρία απο ιλεό του εντέρου.
Μετα το χαμό της δεν ήθελα τόσο γρήγορα αλλο σκύλο (ακόμα δεν το έχω ξερεράσει) αλλα ο Στράτος επέμενε.
Μάλιστα ήθελε ντράχτχααρ αλλα εγώ επέμενα πως αν παίρναμε σκυλί θα ήταν πάλι κούρτσχααρ.
Οταν έμαθε οτι ο ιδιώτης που είχαμε πάρει την Ιρμα είχε ζευγαρώσει τη σκύλα του με ένα ντράχτααρ με πήγε σερνωντας να δώ τα κουτάβια.
Αυτό ήταν μόλις αντίκρισα την μικρή μου την ερωτευτηκα. Ηταν το μόνο απο τα 3 κουταβάκια της γέννας που εμοιαζε με κούρτσχααρ.
Την ονομάσαμε Βίρμα δηλαδή Β(δευτερη) Ιρμα στη μνήμη της πρώτης μας σκυλίτσας που χάθηκε τόσο άδικα.
Βέβαια η μικρή καμία σχέση δεν έχει με την Ιρμα στο χαρακτήρα εκείνη ήταν ήρεμο πράο και ευγενικό σκυλί ενώ η μικρή είναι ένα τερατάκι.. αλλα έτσι είμαστε και οι δύο ικανοποημένοι έχουμε ένα σκυλί με μορφή κούρτσχααρ και χαρακτηρα ντράχτχααρ :lol:
Και βεβαια πάτησα πόδι και το σκυλί πλέον μένει μαζί μας στο σπίτι :wink:
Ιρμα