καλησπερα σε ολους! σε ενα φιλικο μου σπιτι, οι ιδιοκτητες εχουν ενα αρσενικο και ενα θυληκο σκυλο μεσαιου μεγεθους. αποφασισαν να τα ζευγαρωσουν ( δυστυχως δεν καταφερα να τους μεταπεισω γιατι ειναι απο αυτους που νομιζουν πως τα ξερουν ολα σε αυτην την ζωη) και ετσι γεννηθηκαν 3 μικρα. τα 2 θυληκα τα εδωσαν και εχει μεινει ενα αρσενικο. ειναι κατι λιγοτερο απο 2 μηνων. οι ιδιοκτητες, λοιπον, μαθαινουν τον μικρο να επιτειθεται στους γονεις του. τον πατερα του, που ειναι και πολυ πραος, τον βαζει κατω με την μια και τον ποναει πολυ. οταν αυτος ουρλιαζει, τρεχει αμεσως η μητερα και βαζει στην θεση του τον μικρο. αλλα ο ιδιοκτητης παροτρυνει συνεχεια το κουταβι να επιτειθεται στους γονεις με αποτελεσμα αυτο να ειναι παντα σε εγρηγορση αλλα και να δαγκωνει πολυ δυνατα και τους ιδιοκτητες αλλα και οποιον αλλον βρει ευκαιρο. αυτο το κουταβακι στην αρχη μου αρεσε πολυ και ειχα πει μηπως το επαιρνα εγω ( μετα απο τον προωρο χαμο του δια μου) αλλα βλεπωντας την ολη κατασταση εχω τρομερες αμφιβολιες. μπορει ενα κουταβι που μεγαλωνει ετσι, να αλλαξει συμπεριφορα και να ηρεμησει αν απομακρυνθει απο αυτο το περιβαλλον? το οτι ειναι ακομα σχεδον 2 μηνων ειναι ελαφρυντικο στοιχειο ή οτι μαθαινει τωρα θα τον ακολουθει για παντα? γενικα πιστευω πως ειναι ευκολοτερο να μαθεις ενα κουταβι να κανει πραγματα παρα να του αλλαξεις προβληματικες συμπεριφορες. για να ακουσω τις γνωμες σας παρακαλω! ΄-)