καθάρισμα δοντιών
- Thread starter GeorgeK
- Ημερομηνία δημιουργίας
Το θέμα της ολικής νάρκωσης, επειδή όπως είπες και εσύ
και στη δίκη μου εμπειρία τα τελευταία 10 χρόνια, αυτό μεταφράζετε σε 4 σκυλιά νεκρά από ολική (ανεξαρτήτως αν είχαν προδιάθεση ή όχι), και επειδή και εγώ γνωρίζω πολύ καλά πως
ανεξαρτήτως του πόσου αποτελεσματική ή όχι είναι η χρήση υπερήχων για τον καθαρισμό της πλάκας (που για εμάς σε όλες τις περιπτώσεις ήταν), εγώ θα σύστηνα πάντα στο μέσο ιδιοκτήτη που έχει ένα απλό πρόβλημα πέτρας σε μικρή έκταση, να μην διακυνδινεύσει τη ζωή του σκυλιού του εκθέτοντάς το στην κατάρτιση του εκάστοτε κτηνιάτρου, αλλά να λύσει το πρόβλημά του με τον γρηγορότερο και πιό ανώδυνο τρόπο.
Πάντα μιλάμε για το μέσο όρο των περιστατικών και όχι για τις εξαιρέσεις. Φυσικά αν κάποιος σκύλος έχει μία κατεστραμένη στοματική κοιλότητα, ένας υπέρηχος και μία ηρεμιστική δε θα δώσουν αποτέλεσμα. Εδώ μιλάμε πιστεύω γενικά και όχι βάση εξαιρέσεων. Για να καλύπτουμε το μεγαλύτερο δυνατό τμήμα των περιπτώσεων. Και αυτό πιστεύω το καταλαβαίνουν ο αναγνώστες.
Με λίγα λόγια λέμε στα μέλη αυτού του φόρουμ να μην έχουν εμπιστοσύνη
στους συναδέλφους που παρακολουθούν τα σκυλιά τους. Ή αλλιώς να τους έχουν εμπιστοσύνη σε μερικά περιστατικά και στο θέμα της γενικής αναισθησίας όχι. Έτσι;
Τι ακριβώς θέλεις να πεις με το "(ανεξαρτήτως αν είχαν προδιάθεση ή όχι)";
O kτηνιατρος μου σηνεστισε colg...t plaka κανω!
περναμε περιπου 10 χαπακια -γιατι η ανασα τ Rex δεν αντεχοταν ουτε σε 1 μετρο! :cuniaoo: μετα απο αυτο ανοιγες το στομα κ μιριζε φρεσκαδα! τ εχω κ μια οδοντοπαστα κ βαζω λιγο σε οδοντωβουρτσα -ανθρ.- αλλα την γλιφει αμεσως, ενω ο κτηνιατ. ειπε οτι πρεπει να κατσει κανα 2λεπτο τι να κανω??? κ μαλλον θα κανουμε κ καθαρισμο -το σκευτομε ομως γιατι το ποσο ειναι λιγο τσουκτερο
περναμε περιπου 10 χαπακια -γιατι η ανασα τ Rex δεν αντεχοταν ουτε σε 1 μετρο! :cuniaoo: μετα απο αυτο ανοιγες το στομα κ μιριζε φρεσκαδα! τ εχω κ μια οδοντοπαστα κ βαζω λιγο σε οδοντωβουρτσα -ανθρ.- αλλα την γλιφει αμεσως, ενω ο κτηνιατ. ειπε οτι πρεπει να κατσει κανα 2λεπτο τι να κανω??? κ μαλλον θα κανουμε κ καθαρισμο -το σκευτομε ομως γιατι το ποσο ειναι λιγο τσουκτερο
Last edited by a moderator:
Ειχαμε μια συζητηση προχτες που ημουν Αθηνα με αλλες σκυλομανες -Λιζα ινκλιουντεντ- για το θεμα των γιατρων. Δεν ειναι θεμα ανικανοτητας αλλα εξειδικευσης. Στους ανθρωπους οπχ αναισθησιολογος ειναι ολοκληρη ειδικοτητα. Στους σκυλους οχι. Ενας οργανισμος τοσο πολυπλοκος οσο ανθρωπος ειναι δυνατον να καλυφτει απο μια γενικη ειδικοτητα Κτηνιατρου? Εκει νομιζω ειναι το προβλημα -ε καποιοι βγαζουν και τη σχολη και νομιζουν καθαρισανε ενω η εξελιξεις στην επιστημη τρεχουν- να μετα οι υπολοιποι να κανουμε διαγνωσεις μονοι μας.
Διαφωνεις επ αυτου?
Όπως το θέτεις όχι. Καλύτερα μη συγκρίνουμε την ανθρωπο-ιατρική με την κτηνιατρική. Άλλα τα μέσα, άλλες συνθήκες, άλλη ζήτηση για υψηλού επιπέδου υπηρεσίες κ.λ.π. Όλα είναι θέμα κουλτούρας λαού σε συγκεκριμένα θέματα… Πάντως σ’ αυτό που λες ότι κάποιοι βγάζουν το πανεπιστήμιο και νομίζουν ότι μπορούν να τα κάνουν όλα… έχεις δυστυχώς όλο το δίκιο του κόσμου… Γι αυτό και στην Ελλάδα είναι εύκολο να ξεχωρίσει ο καλός επιστήμονας. Και γι αυτό άλλοι «βαράνε μύγες» όπως λέμε και άλλοι «δεν προλαβαίνουν» (σε πόλεις που υπάρχουν πολλές επιλογές, γιατί σε περιοχές που υπάρχει ένας μόνο είναι λογικό να μην προλαβαίνει).
Είμαι υπέρ της εξειδίκευσης γενικά γιατί πιστεύω πραγματικά στις υψηλής ποιότητας ιατρικές υπηρεσίες για τα ζωάκια μας. Σιγά σιγά όσο ανεβαίνει η ζήτηση για τέτοιες υπηρεσίες θα ανεβαίνει και το επίπεδο. Αυτά είναι αλληλένδετα. Μακάρι να φθάσουμε σύντομα στο επίπεδο άλλων ευρωπαϊκών χωρών και σε κάθε μεγάλη πόλη να υπάρχει νοσοκομείο ή κλινικές που να παρέχουν όλες τις κτηνιατρικές υπηρεσίες σε αξιοπρεπές επίπεδο.
Σε κάθε περίπτωση, επειδή αναφέρθηκε ο «μέσος όρος» τουλάχιστον για την πρωτεύουσα και την συμπρωτεύουσα μπορώ να πω πως ο μέσος όρος τον συναδέλφων και μπορούν και πραγματοποιούν ασφαλείς αναισθησίες.
Όχι έτσι.. Μιλάω για την χρήση και τους κινδύνους μιας ολικής νάρκωσης για κάτι που δε χρειάζεται... Γιατί για έναν απλό καθαρισμό, δε χρειάζεται ολική νάρκωση... Εκτός αν διαφωνείς σε αυτό.
Τώρα όσον αφορά το τι λέω στα μέλη αυτού του forum, θα μπορούσες πρώτα να είχες ανατρέξει σε σχετικό πρόσφατο post, που συζητήθηκε την προηγούμενη εβδομάδα, προτού καταλήξεις στο συμπέρασμά σου. Έτσι;
Θα μπορούσες να μου στείλεις με ένα pm, που ασκείς για να μπορέσω να σε συμβουλευθώ σχετικά με τους κινδύνους ή την ανεπάρκεια χρήσης των υπερήχων για καθαρισμό δοντιών?
Ξαναδιαβάζοντας αυτά που έγραψα στο πρώτο μου μήνυμα σε αυτό εδώ το θέμα κατάλαβα πως εγώ φταίω που δεν έγινα αντιληπτός. Ξεκαθαρίζω λοιπόν αυτό που έγραψα. Για αρκετούς λόγους που δεν μπορώ να αναλύσω γραπτώς ένας σωστός καθαρισμός δοντιών με συσκευή υπερήχων γίνεται μόνο κάτω από γενική αναισθησία!
(στέλνω pm)
Και εγώ αυτό ξέρω και κάνω κάθε φορά που κάποιο από τα σκυλιά μου θα πάει για καθαρισμό δοντιών.
Αντισηπτικό, το πλέον ενδεδειγμένο για την στοματική κοιλότητα. Η κατάλληλη συγκέντρωση για στοματικές πλύσεις είναι 0,12%. Το ίδιο χρησιμοποιείται και στον άνθρωπο. Άσκοπη κατάποση δεν κάνει και καλό… αλλά όταν απαιτείται καθημερινή χρήση της και το έχει συστήσει ο γιατρός τα + είναι λιγότερα από τα -…. Πάντως σίγουρα στις ποσότητες αυτές (ενός βουρτσίσματος) δεν προκαλεί προβλήματα. Η μακροχρόνια όμως χρήση και μάλιστα απλά για να «καλύψει» ένα πρόβλημα σίγουρα δεν είναι η καταλληλότερη αντιμετώπιση… Για καθημερινή χρήση όταν ακόμα δεν υπάρχει ιδιαίτερο πρόβλημα με το σκύλο μας θα πρότεινα να χρησιμοποιείται μια οδοντόπαστα για σκύλους που δεν περιέχει χλωρεξιδίνη. Αν υπάρχει λόγος τότε ναι, βοηθά πολύ!
Όπως όλες οι σωματικές κοιλότητες οι οποίες βρίσκονται σε επαφή με το περιβάλλον, έτσι και το στόμα έχει μία σειρά μικροβίων φιλικών προς τον οργανισμό (μη παθογόνα), τα οποία χρησιμοποιούνται ως η πρώτη γραμμή άμυνας του οργανισμού. Τα μικρόβια αυτά ονομάζονται "χλωρίδα" (χλωρίδα του στόματος, χλωρίδα του εντέρου, χλωρίδα του κόλπου, κλπ)
Γενικά στη Φύση, οι επιφάνειες πάνω στις οποίες μπορεί να εγκατασταθεί ένας οργανισμός (είτε πολυκύτταρος είτε μονοκύτταρος - μικρόβια), αποτελούν αυτό που ονομάζουμε περιοριστικό παράγοντα. Για να μπορέσετε να κατανοήσετε τη διαδικασία που ονομάζεται εποικισμός και ωρίμανση μίας επιφάνειας, θα χρησιμοποιήσω ένα μικρό παράδειγμα (ξέρετε εσείς... τα δικά μου μικρά παραδείγματα...)
Φανταστείτε ένα κομμάτι του πατώματός σας. Αν χρειαστεί να το καλύψετε με πλακάκια, θα δείτε πως για το συγκεκριμένο πάτωμα, χρειάζεται συγκεκριμένος αριθμός από πλακάκια, ας πούμε 50.
Φανταστείτε επίσης, ότι το πάτωμά σας βρίσκεται έξω στην ύπαιθρο και από τον ουρανό πέφτουν επίσης πλακάκια (ξέρω, το μοτίβο είναι λίγο σουρεαλιστικό, αλλά υπομείνετε λίγο ακόμη). Τα πλακάκια που έχετε εσείς είναι άσπρα και γυαλιστερά, αδιάβροχα και μπορούν να προστατέψουν το πάτωμά σας από τα στοιχεία της φύσης. Τα πλακάκια που πέφτουν από τον ουρανό όμως, είναι μαύρα και κατεστραμμένα, αποτελώντας μελανά σημεία για το πάτωμά σας και εγκυμονούν μελλοντικούς κινδύνους. Και για το πάτωμά σας, αλλά και για τα γειτονικά τους άσπρα πλακάκια, τα οποία μπορούν να χαλάσουν αν έρθουν σε επαφή μαζί τους.
Οπότε, το πρόβλημα που αντιμετωπίζετε είναι το εξής. Πρέπει να στρώσετε το πάτωμα σας, όσο το δυνατόν γρηγορότερα, για να αποφύγετε το τυχαίο μαύρο πλακάκι που μπορεί να πέσει απρόσκλητο από τον ουρανό. Έχετε όμως μόνο 2 χέρια, και δε μπορείτε να στρώσετε όλο το πάτωμα μονομιάς. Οπότε, μοιραία, κάποια μαύρα πλακάκια θα κάνουν την εμφάνισή τους στο τελικό σας πάτωμα.
Αυτό δε σας πειράζει όμως, όσο ο αριθμός των μαύρων πλακακιών είναι μικρός (πχ, 3 στα 50). Γιατί, αν ένα μαύρο πλακάκι περιτριγυρίζετε από 2 σειρές άσπρων, σε βάθος χρόνου θα ασπρίσει και αυτό και δε θα αποτελεί πλέον κίνδυνο για το πάτωμά σας. Αν όμως υπάρχουν 2 μαύρα πλακάκια κοντά, τότε η συνδυασμένη ισχύς τους, θα καταφέρει να μολύνει κάποια από τα άσπρα, και η διαδικασία θα εξαπλωθεί σε όλο το πάτωμα.
Από ότι καταλαβαίνεται, το όλο θέμα (πέραν από το παράγοντα τύχη - που θα πέσει το μαύρο ουράνιο πλακάκι) επηρεάζεται ως ένα βαθμό και από τον παράγοντα χρόνο, σε 2 διαφορετικές όμως μορφές. Η μία είναι ο αρχικός χρόνος που θα σας πάρει να στρώσετε το πάτωμα. Όσο πιο γρήγορα, τόσο πιο λίγα μαύρα πλακάκια. Ο δεύτερος, είναι το βάθος χρόνου, το οποίο όμως εξαρτάται από την κατάσταση που έχει προκύψει από το 1ο στάδιο.
Αν καταφέρατε και στρώσατε το πάτωμά σας γρήγορα, και τα μαύρα πλακάκια είναι ελάχιστα, σε βάθος χρόνου (και χωρίς κάποια εξωτερική επέμβαση), όλα τα πλακάκια θα καταλήξουν άσπρα. Αν ισχύσει το αντίστροφο, αν δλδ στρώσατε το πάτωμα αργά και αρκετά μαύρα πλακάκια κατάφεραν να πάρουν θέση στο πάτωμά σας (πχ 10 από τα 50), τότε σε βάθος χρόνου, το πάτωμα σας κινδυνεύει να γίνει κατάμαυρο και να καταστραφεί.
Πιστεύω να έχετε καταλάβει ότι το πάτωμα σας στην προκειμένη περίπτωση είναι το στόμα του σκύλου σας ή το δικό σας. Τα άσπρα πλακάκια είναι τα φιλικά μας μικρόβια (μη παθογόνα*), τα μαύρα τα εχθρικά (παθογόνα). Σε ένα υγιές στόμα (το οποίο δεν έχει οδοντική πλάκα και πέτρα, ούτε φλεγμονές των ούλων (ουλίτιδα, ή ακόμα και περιοδοντίτιδα)) τα μη παθογόνα μικρόβια (οι σύμμαχοί μας) καλύπτουν τις περισσότερες διαθέσιμες επιφάνειες, αφήνοντας ελάχιστο χώρο στα παθογόνα μικρόβια που εισβάλουν από το περιβάλλον να εγκατασταθούν. Όσο ισχύει αυτή η κατάσταση όλα βαίνουν καλώς για την υγιεινή του στόματός μας. Όμως, η οδοντική πλάκα και η πέτρα που στη συνέχεια μπορεί να προκύψει, δημιουργούν νέα δεδομένα στο πάτωμά μας, δημιουργώντας νέες συνθήκες περιβάλλοντος και νέες επιφάνειες εποικισμού, οι οποίες ευνοούν την εγκατάσταση και ανάπτυξη παθογόνων μικροβίων.
Όταν καταφέρνουμε και διατηρούμε το στόμα απαλλαγμένο από πλάκα και πέτρα (ταΐζοντας μία καλή ξηρά τροφή ή BARF), το στόμα παραμένει άοσμο και τα δόντια λευκά. Όταν όμως η τροφή μας προβληματίζει, και αρχίζει να ευνοεί τη δημιουργία πλάκας και αυτή με τη σειρά της πέτρας, το επίπεδο των βλαβερών μικροβίων αρχίζει και αυξάνει.
Η μία λύση είναι να επέμβουμε δραστικά και με μηχανικά μέσα (ξύσιμο, υπέρηχους) να απομακρύνουμε τις εστίες μόλυνσης, και με δραστικές ουσίες να μειώσουμε τους αριθμούς (τους πληθυσμούς) των μικροβίων. Το πρόβλημα με τις δραστικές ουσίες όμως είναι ότι θα σκοτώσουν ανεξέλεγκτα και αδιάκριτά... και φίλους και εχθρούς... Και όταν μείνει μόνος του ο οργανισμός μας, η κούρσα εποικισμού των κοιλοτήτων θα είναι νέα και από την αρχή... Οπότε, οι παθογόνοι θα έχουν τις ίδιες (σχεδόν**) ευκαιρίες με τους μη παθογόνους. Οπότε, αν υπερισχύσουν οι πρώτοι, θα χρειαστούμε πάλι δραστικές ουσίες, για να ξανασβήσουμε το πεδίο και θα ξαναγυρίσουμε στην αρχή, προσπαθώντας πάλι από το μηδέν.
Για αυτούς τους λόγους γενικά προσπαθούμε, όσο μπορούμε και όσο οι συνθήκες το επιτρέπουν, να αφήνουμε τις φυσικές διαδικασίες να δημιουργούν και να διατηρούν τις νέες συνθήκες. Περιορίζουμε τη χρήση δραστικών ουσιών, στα απολύτως απαραίτητα και όταν υπάρχει πραγματική ανάγκη (για να μη βαρεθούμε να στρώνουμε πατώματα στο τέλος).
*Δεν θέλω να χρησιμοποιήσω τον όρο "εν δυνάμη" παθογόνα, που είναι η πραγματικότητα γιατί θα περιπλέξω το θέμα παραπάνω και ίσως γίνει πιο δύσκολο στην κατανόησή του. Πάντως, γι' αυτούς που δεν είχαν πρόβλημα να το κατανοήσουν, κάποια από τα φιλικά μας μικρόβια μπορεί υπό κάποιες συνθήκες να αλλάξουν συμπεριφορά και να καταλήξουν παθογόνα (αν για κάποιο λόγο αυξηθούν υπέρμετρα οι αριθμοί τους σε σχέση με τα άλλα πχ). Γι' αυτό είναι πιο σωστό, κάποια από τα μη παθογόνα να τα θεωρούμε ως εν δυνάμη παθογόνα.
**Οι οργανισμοί έχουν κάποια "κολπάκια" με τα οποία καλυτερεύουν λίγο τις πιθανότητες για τους μη παθογόνους να εγκατασταθούν πρώτοι και να υπερισχύσουν τελικά.
Γενικά στη Φύση, οι επιφάνειες πάνω στις οποίες μπορεί να εγκατασταθεί ένας οργανισμός (είτε πολυκύτταρος είτε μονοκύτταρος - μικρόβια), αποτελούν αυτό που ονομάζουμε περιοριστικό παράγοντα. Για να μπορέσετε να κατανοήσετε τη διαδικασία που ονομάζεται εποικισμός και ωρίμανση μίας επιφάνειας, θα χρησιμοποιήσω ένα μικρό παράδειγμα (ξέρετε εσείς... τα δικά μου μικρά παραδείγματα...)
Φανταστείτε ένα κομμάτι του πατώματός σας. Αν χρειαστεί να το καλύψετε με πλακάκια, θα δείτε πως για το συγκεκριμένο πάτωμα, χρειάζεται συγκεκριμένος αριθμός από πλακάκια, ας πούμε 50.
Φανταστείτε επίσης, ότι το πάτωμά σας βρίσκεται έξω στην ύπαιθρο και από τον ουρανό πέφτουν επίσης πλακάκια (ξέρω, το μοτίβο είναι λίγο σουρεαλιστικό, αλλά υπομείνετε λίγο ακόμη). Τα πλακάκια που έχετε εσείς είναι άσπρα και γυαλιστερά, αδιάβροχα και μπορούν να προστατέψουν το πάτωμά σας από τα στοιχεία της φύσης. Τα πλακάκια που πέφτουν από τον ουρανό όμως, είναι μαύρα και κατεστραμμένα, αποτελώντας μελανά σημεία για το πάτωμά σας και εγκυμονούν μελλοντικούς κινδύνους. Και για το πάτωμά σας, αλλά και για τα γειτονικά τους άσπρα πλακάκια, τα οποία μπορούν να χαλάσουν αν έρθουν σε επαφή μαζί τους.
Οπότε, το πρόβλημα που αντιμετωπίζετε είναι το εξής. Πρέπει να στρώσετε το πάτωμα σας, όσο το δυνατόν γρηγορότερα, για να αποφύγετε το τυχαίο μαύρο πλακάκι που μπορεί να πέσει απρόσκλητο από τον ουρανό. Έχετε όμως μόνο 2 χέρια, και δε μπορείτε να στρώσετε όλο το πάτωμα μονομιάς. Οπότε, μοιραία, κάποια μαύρα πλακάκια θα κάνουν την εμφάνισή τους στο τελικό σας πάτωμα.
Αυτό δε σας πειράζει όμως, όσο ο αριθμός των μαύρων πλακακιών είναι μικρός (πχ, 3 στα 50). Γιατί, αν ένα μαύρο πλακάκι περιτριγυρίζετε από 2 σειρές άσπρων, σε βάθος χρόνου θα ασπρίσει και αυτό και δε θα αποτελεί πλέον κίνδυνο για το πάτωμά σας. Αν όμως υπάρχουν 2 μαύρα πλακάκια κοντά, τότε η συνδυασμένη ισχύς τους, θα καταφέρει να μολύνει κάποια από τα άσπρα, και η διαδικασία θα εξαπλωθεί σε όλο το πάτωμα.
Από ότι καταλαβαίνεται, το όλο θέμα (πέραν από το παράγοντα τύχη - που θα πέσει το μαύρο ουράνιο πλακάκι) επηρεάζεται ως ένα βαθμό και από τον παράγοντα χρόνο, σε 2 διαφορετικές όμως μορφές. Η μία είναι ο αρχικός χρόνος που θα σας πάρει να στρώσετε το πάτωμα. Όσο πιο γρήγορα, τόσο πιο λίγα μαύρα πλακάκια. Ο δεύτερος, είναι το βάθος χρόνου, το οποίο όμως εξαρτάται από την κατάσταση που έχει προκύψει από το 1ο στάδιο.
Αν καταφέρατε και στρώσατε το πάτωμά σας γρήγορα, και τα μαύρα πλακάκια είναι ελάχιστα, σε βάθος χρόνου (και χωρίς κάποια εξωτερική επέμβαση), όλα τα πλακάκια θα καταλήξουν άσπρα. Αν ισχύσει το αντίστροφο, αν δλδ στρώσατε το πάτωμα αργά και αρκετά μαύρα πλακάκια κατάφεραν να πάρουν θέση στο πάτωμά σας (πχ 10 από τα 50), τότε σε βάθος χρόνου, το πάτωμα σας κινδυνεύει να γίνει κατάμαυρο και να καταστραφεί.
Πιστεύω να έχετε καταλάβει ότι το πάτωμα σας στην προκειμένη περίπτωση είναι το στόμα του σκύλου σας ή το δικό σας. Τα άσπρα πλακάκια είναι τα φιλικά μας μικρόβια (μη παθογόνα*), τα μαύρα τα εχθρικά (παθογόνα). Σε ένα υγιές στόμα (το οποίο δεν έχει οδοντική πλάκα και πέτρα, ούτε φλεγμονές των ούλων (ουλίτιδα, ή ακόμα και περιοδοντίτιδα)) τα μη παθογόνα μικρόβια (οι σύμμαχοί μας) καλύπτουν τις περισσότερες διαθέσιμες επιφάνειες, αφήνοντας ελάχιστο χώρο στα παθογόνα μικρόβια που εισβάλουν από το περιβάλλον να εγκατασταθούν. Όσο ισχύει αυτή η κατάσταση όλα βαίνουν καλώς για την υγιεινή του στόματός μας. Όμως, η οδοντική πλάκα και η πέτρα που στη συνέχεια μπορεί να προκύψει, δημιουργούν νέα δεδομένα στο πάτωμά μας, δημιουργώντας νέες συνθήκες περιβάλλοντος και νέες επιφάνειες εποικισμού, οι οποίες ευνοούν την εγκατάσταση και ανάπτυξη παθογόνων μικροβίων.
Όταν καταφέρνουμε και διατηρούμε το στόμα απαλλαγμένο από πλάκα και πέτρα (ταΐζοντας μία καλή ξηρά τροφή ή BARF), το στόμα παραμένει άοσμο και τα δόντια λευκά. Όταν όμως η τροφή μας προβληματίζει, και αρχίζει να ευνοεί τη δημιουργία πλάκας και αυτή με τη σειρά της πέτρας, το επίπεδο των βλαβερών μικροβίων αρχίζει και αυξάνει.
Η μία λύση είναι να επέμβουμε δραστικά και με μηχανικά μέσα (ξύσιμο, υπέρηχους) να απομακρύνουμε τις εστίες μόλυνσης, και με δραστικές ουσίες να μειώσουμε τους αριθμούς (τους πληθυσμούς) των μικροβίων. Το πρόβλημα με τις δραστικές ουσίες όμως είναι ότι θα σκοτώσουν ανεξέλεγκτα και αδιάκριτά... και φίλους και εχθρούς... Και όταν μείνει μόνος του ο οργανισμός μας, η κούρσα εποικισμού των κοιλοτήτων θα είναι νέα και από την αρχή... Οπότε, οι παθογόνοι θα έχουν τις ίδιες (σχεδόν**) ευκαιρίες με τους μη παθογόνους. Οπότε, αν υπερισχύσουν οι πρώτοι, θα χρειαστούμε πάλι δραστικές ουσίες, για να ξανασβήσουμε το πεδίο και θα ξαναγυρίσουμε στην αρχή, προσπαθώντας πάλι από το μηδέν.
Για αυτούς τους λόγους γενικά προσπαθούμε, όσο μπορούμε και όσο οι συνθήκες το επιτρέπουν, να αφήνουμε τις φυσικές διαδικασίες να δημιουργούν και να διατηρούν τις νέες συνθήκες. Περιορίζουμε τη χρήση δραστικών ουσιών, στα απολύτως απαραίτητα και όταν υπάρχει πραγματική ανάγκη (για να μη βαρεθούμε να στρώνουμε πατώματα στο τέλος).
*Δεν θέλω να χρησιμοποιήσω τον όρο "εν δυνάμη" παθογόνα, που είναι η πραγματικότητα γιατί θα περιπλέξω το θέμα παραπάνω και ίσως γίνει πιο δύσκολο στην κατανόησή του. Πάντως, γι' αυτούς που δεν είχαν πρόβλημα να το κατανοήσουν, κάποια από τα φιλικά μας μικρόβια μπορεί υπό κάποιες συνθήκες να αλλάξουν συμπεριφορά και να καταλήξουν παθογόνα (αν για κάποιο λόγο αυξηθούν υπέρμετρα οι αριθμοί τους σε σχέση με τα άλλα πχ). Γι' αυτό είναι πιο σωστό, κάποια από τα μη παθογόνα να τα θεωρούμε ως εν δυνάμη παθογόνα.
**Οι οργανισμοί έχουν κάποια "κολπάκια" με τα οποία καλυτερεύουν λίγο τις πιθανότητες για τους μη παθογόνους να εγκατασταθούν πρώτοι και να υπερισχύσουν τελικά.
ας συμπληρώσω και γω τίποτα..λοιπόν, αφού γυρίσαμε αθήνα όλοι παρέα πεταχτήκαμε μέχρι τον κτηνίατρο για να μας δει τα δόντια. περιττό να σας πω ότι μας είπε ότι όντως θέλουν καθάρισμα.από ξεκινάνε και οι αντιρρήσεις. αρχικά, ότι ο σκύλος θέλει πάντα νάρκωση για το καθάρισμα.δεύτερον, ο κτηνίατρός μου θεωρεί την κατάσταση χειρουργείο (δηλαδή ξεκινάμε και ότι μας βγει στο δρόμο).τρίτον, το κόστος που αναφέρθηκε έφτασε στα 100ευρώ για κάθε σκύλο.χαρακτηριστικά ανέφερε "με 30 σου φτιάχνω ότι βλέπει η πεθερά.με 50 καθαρίζει τελείως και με 100, παίρνεις το σκύλο με το χαμόγελο της colgate".αν παραβλέψουμε ότι είναι 2 σκύλοι άρα 200€ στην χειρότερη και το πρόβλημα ότι άρχισα να βγάζω αφρούς όταν άκουγα την κατάταξη, βρήκα το κουράγιο να ρωτήσω για την διαδικασία. και είπε ότι επιβάλλει γενική νάρκωση και υπέρηχους.και μάλιστα ότι "όλοι με υπέρηχους καθαρίζουν"!μετά από τα παραπάνω που διάβασα, έχουμε κανένα γενναίο, ώστε να καθαρίσει το ζωηρότατο γκριφόν μου, ξύπνιο και με ξύστρο;;;
