Ο λόγος που ανοίγω αυτό το θέμα είναι για να μιλήσω για την ασθένεια του αγαπημένου μας σκύλου και που ονομάζεται ισχαιμική μυελοπάθεια προκαλούμενη από ινοχόνδρινα έμβολα. (Διευκρινίζω ότι δεν είμαι γιατρός και αν διαβάσει αυτά που γράφω κάποιος ειδικός και βρει κάποιο λάθος παρακαλώ ας με διορθώσει.)
Πριν από δύο χρόνια ό σκύλος μας ένας υγιέστατος εξάχρονος γκρένενταλ ενώ έτρεχε μέσα στο σπίτι έπεσε στα δύο σκαλοπάτια που χωρίζουν το καθιστικό από την κουζίνα και έμεινε κάτω σαν να μη μπορούσε να κάνει τίποτα. Τον βοηθήσαμε να σηκωθεί, πήρε το μπαλάκι του και… δρόμο! Σίφουνας… όλο το υπόλοιπο πρωινό ήταν μια χαρά. Το βράδυ που γυρίσαμε στο σπίτι έκανε να σηκωθεί για να μας υποδεχθεί και τότε ξαφνικά άνοιξαν τα πίσω του πόδια και έπεσε κάτω χωρίς να μπορεί να σταθεί στο ελάχιστο! Ο σκύλος μας παρέλυσε ξαφνικά!
Καταλαβαίνετε το μέγεθος του σοκ που ζήσαμε. Εννοείται ότι πήγαμε αμέσως στον γιατρό όπου έκανε όλες τις αιματολογικές εξετάσεις και ακτινογραφίες. (Μέχρι πριν 2 χρόνια δεν λειτουργούσε στη Ελλάδα μαγνητικός τομογράφος για σκυλιά ,εάν έχει αλλάξει κάτι ας το γράψει κάποιος).
Διάγνωση: Παράλυση από την μέση και κάτω άγνωστης αιτιολογίας.
Ευτυχώς ο γιατρός μας παραδέχτηκε την αδυναμία να αντιμετωπίσει ένα τέτοιο περιστατικό και μας παρέπεμψε σε κτηνίατρο –ορθοπεδικό. Εκεί έγινε η διάγνωση ότι ο σκύλος μας πάσχει από ινοχόνδρινα έμβολα δηλ. τα πολλά αιμοφόρα αγγεία που αιματώνουν την σπονδυλική στήλη είχαν φράξει από στοιχεία προερχόμενα από οστά ή χόνδρο με αποτέλεσμα να διακοπεί η αιμάτωση της περιοχής και κατά συνέπεια και των νεύρων.
Καταλαβαίνετε ότι η απελπισία μας ήταν μεγάλη και η αλήθεια είναι ότι παρόλο που έχει περάσει αρκετός καιρός είναι πρώτη φορά που μπορώ να μιλήσω για αυτό το θέμα και το κάνω γιατί τότε τις στιγμές που ψάχναμε να μάθουμε για την ασθένεια αυτή ( παίρνοντας άλλες γνώμες από γιατρούς, στο ιντερνετ ,σε ξένη και ελληνική βιβλιογραφία) ανακαλύψαμε ότι είναι μια πάθηση (ευτυχώς) σπάνια που δεν την γνωρίζουν πολλοί γιατροί και οι πληροφορίες είναι ελάχιστες.
Σκεφτείτε ότι μέχρι πριν 15 χρόνια δεν είχε τυποποιηθεί καν και πολλά σκυλιά που παρέλυαν ξαφνικά έμεναν αβοήθητα και φυσικά πέθαιναν. Είναι μια αρρώστια ‘’αταξική’’ προσβάλει όλες τις ράτσες και όλες τις ηλικίες.
Η θεραπεία προβλέπει την άμεση χορήγηση κορτιζόνης ώστε να ‘’αποφορτιστεί’’ η περιοχή από το οίδημα που προκαλείται εξαιτίας των εμβολών για να δοθεί η δυνατότητα στον οργανισμό να ‘’δημιουργήσει’’ καινούργια αγγεία με στόχο να αποκατασταθεί όσο το δυνατόν η αιμάτωση της περιοχής και κατά συνέπεια η λειτουργία των νεύρων και η κίνηση. Η φυσικοθεραπεία και η λουτροθεραπεία είναι επίσης τεχνικές που μπορούν να βοηθήσουν την αποκατάσταση. (Εδώ υπενθυμίζω ότι ζούμε στην Ελλάδα…..)
Για να μη πολυλογώ ο σκυλάκος μας (και εμείς μαζί του) πάλεψε με την παράλυση για τρείς ολόκληρους μήνες ,ήταν μήνες πολύ-πολύ δύσκολοι δεδομένου ότι ήταν πάντα ένα χαρούμενο και υπερκινητικό ζωηρό σκυλί.
Σκεφτείτε μόνο τα προβλήματα που προέκυψαν από την παρατεταμένη χορήγηση κορτιζόνης ή τις δυσκολίες του να έχεις ένα σκυλί 35 κιλά που εξαρτάται από εσένα για να μπορέσει να κάνει από την ανάγκη του έως τα πάντα.
Οι γιατροί όμως είπαν ότι παρόλο που η περίπτωσή του ήταν μέτρια έως βαριά θα μπορούσε να αντιμετωπισθεί .Είχαμε λοιπόν αποφασίσει με τον άνδρα μου να αλλάξουμε τον τρόπο της ζωής μας και είχαμε δεχθεί ότι θα ζούσε στην καλύτερη περίπτωση με κινητικά προβλήματα, (ίσως να είναι εγωιστικό αλλά πιστεύαμε ότι κάποια στιγμή θα βρισκότανε μια αποτελεσματική θεραπεία.)
Το βράδυ που πήραμε - την απόφαση- η οποία δεν ειπώθηκε ποτέ δυνατά αλλά την διάβασα εγώ στα μάτια του άνδρα μου και εκείνος στα δικά μου, εκείνο το βράδυ ο σκυλάκος μας ‘’έφυγε’’ μόνος του απαλλάσσοντας μας από διλήμματα και ενοχές. Δεν ξέρω αν κάναμε καλά, σίγουρα κάναμε ότι μπορούσαμε και ότι πιστεύαμε καλύτερο για το σκυλάκι μας. Εύχομαι πάντως σε όσους έχουν την ατυχία να ζήσουν τέτοιες ή παρόμοιες καταστάσεις να έχουν την καλύτερη για αυτούς και το σκυλί τους κατάληξη.
Πριν από δύο χρόνια ό σκύλος μας ένας υγιέστατος εξάχρονος γκρένενταλ ενώ έτρεχε μέσα στο σπίτι έπεσε στα δύο σκαλοπάτια που χωρίζουν το καθιστικό από την κουζίνα και έμεινε κάτω σαν να μη μπορούσε να κάνει τίποτα. Τον βοηθήσαμε να σηκωθεί, πήρε το μπαλάκι του και… δρόμο! Σίφουνας… όλο το υπόλοιπο πρωινό ήταν μια χαρά. Το βράδυ που γυρίσαμε στο σπίτι έκανε να σηκωθεί για να μας υποδεχθεί και τότε ξαφνικά άνοιξαν τα πίσω του πόδια και έπεσε κάτω χωρίς να μπορεί να σταθεί στο ελάχιστο! Ο σκύλος μας παρέλυσε ξαφνικά!
Καταλαβαίνετε το μέγεθος του σοκ που ζήσαμε. Εννοείται ότι πήγαμε αμέσως στον γιατρό όπου έκανε όλες τις αιματολογικές εξετάσεις και ακτινογραφίες. (Μέχρι πριν 2 χρόνια δεν λειτουργούσε στη Ελλάδα μαγνητικός τομογράφος για σκυλιά ,εάν έχει αλλάξει κάτι ας το γράψει κάποιος).
Διάγνωση: Παράλυση από την μέση και κάτω άγνωστης αιτιολογίας.
Ευτυχώς ο γιατρός μας παραδέχτηκε την αδυναμία να αντιμετωπίσει ένα τέτοιο περιστατικό και μας παρέπεμψε σε κτηνίατρο –ορθοπεδικό. Εκεί έγινε η διάγνωση ότι ο σκύλος μας πάσχει από ινοχόνδρινα έμβολα δηλ. τα πολλά αιμοφόρα αγγεία που αιματώνουν την σπονδυλική στήλη είχαν φράξει από στοιχεία προερχόμενα από οστά ή χόνδρο με αποτέλεσμα να διακοπεί η αιμάτωση της περιοχής και κατά συνέπεια και των νεύρων.
Καταλαβαίνετε ότι η απελπισία μας ήταν μεγάλη και η αλήθεια είναι ότι παρόλο που έχει περάσει αρκετός καιρός είναι πρώτη φορά που μπορώ να μιλήσω για αυτό το θέμα και το κάνω γιατί τότε τις στιγμές που ψάχναμε να μάθουμε για την ασθένεια αυτή ( παίρνοντας άλλες γνώμες από γιατρούς, στο ιντερνετ ,σε ξένη και ελληνική βιβλιογραφία) ανακαλύψαμε ότι είναι μια πάθηση (ευτυχώς) σπάνια που δεν την γνωρίζουν πολλοί γιατροί και οι πληροφορίες είναι ελάχιστες.
Σκεφτείτε ότι μέχρι πριν 15 χρόνια δεν είχε τυποποιηθεί καν και πολλά σκυλιά που παρέλυαν ξαφνικά έμεναν αβοήθητα και φυσικά πέθαιναν. Είναι μια αρρώστια ‘’αταξική’’ προσβάλει όλες τις ράτσες και όλες τις ηλικίες.
Η θεραπεία προβλέπει την άμεση χορήγηση κορτιζόνης ώστε να ‘’αποφορτιστεί’’ η περιοχή από το οίδημα που προκαλείται εξαιτίας των εμβολών για να δοθεί η δυνατότητα στον οργανισμό να ‘’δημιουργήσει’’ καινούργια αγγεία με στόχο να αποκατασταθεί όσο το δυνατόν η αιμάτωση της περιοχής και κατά συνέπεια η λειτουργία των νεύρων και η κίνηση. Η φυσικοθεραπεία και η λουτροθεραπεία είναι επίσης τεχνικές που μπορούν να βοηθήσουν την αποκατάσταση. (Εδώ υπενθυμίζω ότι ζούμε στην Ελλάδα…..)
Για να μη πολυλογώ ο σκυλάκος μας (και εμείς μαζί του) πάλεψε με την παράλυση για τρείς ολόκληρους μήνες ,ήταν μήνες πολύ-πολύ δύσκολοι δεδομένου ότι ήταν πάντα ένα χαρούμενο και υπερκινητικό ζωηρό σκυλί.
Σκεφτείτε μόνο τα προβλήματα που προέκυψαν από την παρατεταμένη χορήγηση κορτιζόνης ή τις δυσκολίες του να έχεις ένα σκυλί 35 κιλά που εξαρτάται από εσένα για να μπορέσει να κάνει από την ανάγκη του έως τα πάντα.
Οι γιατροί όμως είπαν ότι παρόλο που η περίπτωσή του ήταν μέτρια έως βαριά θα μπορούσε να αντιμετωπισθεί .Είχαμε λοιπόν αποφασίσει με τον άνδρα μου να αλλάξουμε τον τρόπο της ζωής μας και είχαμε δεχθεί ότι θα ζούσε στην καλύτερη περίπτωση με κινητικά προβλήματα, (ίσως να είναι εγωιστικό αλλά πιστεύαμε ότι κάποια στιγμή θα βρισκότανε μια αποτελεσματική θεραπεία.)
Το βράδυ που πήραμε - την απόφαση- η οποία δεν ειπώθηκε ποτέ δυνατά αλλά την διάβασα εγώ στα μάτια του άνδρα μου και εκείνος στα δικά μου, εκείνο το βράδυ ο σκυλάκος μας ‘’έφυγε’’ μόνος του απαλλάσσοντας μας από διλήμματα και ενοχές. Δεν ξέρω αν κάναμε καλά, σίγουρα κάναμε ότι μπορούσαμε και ότι πιστεύαμε καλύτερο για το σκυλάκι μας. Εύχομαι πάντως σε όσους έχουν την ατυχία να ζήσουν τέτοιες ή παρόμοιες καταστάσεις να έχουν την καλύτερη για αυτούς και το σκυλί τους κατάληξη.
