Πως να εκπαιδεύσω παιδί και σκυλί για αρμονική συνύπαρξη?

[vasiliki68]

Αντιμετωπίζω ένα σοβαρό πρόβλημα, η τετράχρονη κόρη μου παίζει με τέτοιο τρόπο με το σκυλί που το αγριεύει κι αυτό γρυλλίζει και καμιά φορά της επιτίθεται.
Σήμερα το απόγευμα άρχισε ένα ξέφρενο τρεχαλητό μέσα στο σαλόνι, στην αρχή ήταν χαρούμενα και τα δυό, μετά όμως ο Φοίβος άρχισε και αγρίευε, σταμάτησα τη μικρή και το σκυλί ήταν σε μια κατάσταση εκνευρισμού. Δεν ερχόταν σε μένα γαύγιζε και γρύλλιζε.
Τελικά το πήρα και το κράτησα και δεν το άφησα να φύγει από τα χέρια μου, όπως εκείνος ήθελε και αφού ηρέμησε έβαλα τη μικρή να του δώσει λιχουδιά.
Πως το αντιμετωπίζουμε αυτό?

 

[katerina k.]

Καταρχήν πριν εκπαιδεύσεις το σκύλο..ΠΡΩΤΑ πρέπει να εκπαιδεύσεις τη κόρη σου.
Ποτέ μην την αφηνεις να τρέχει (τώρα που είναι μωρό ακόμα) ...γιατί για τον σκύλο ένα παιδί η άλλο ζώο που τρέχει είναι θήραμα...από ένστικτο και μόνο..
Επίσης, μπορει κατά λαθος να τη ρίξει κάτω και να χτυπήσει.
Πρέπει να τη μάθεις εσύ πως να παίζει σωστά με το σκύλο, τα παιδιά σε αυτές τις ηλικίες είναι άγαρμπα και δεν έχουν συνάισθηση του πόνου που μπορει να προκαλέσουν σε ένα σκυλί...χωρίς να το θελουν.
Και είναι κριμα , αν πονέσει ο σκύλος και την αρπάξει να της μείνει καμία φοβία.
Επίσης, σκέψου ότι τα κουτάβια/αδέλφια μεταξύ τους παίζουν άγρια...δαγκώνονται κλπ. Ο σκύλος δεν μπορει να καταλάβει ότι ένα μωρό παιδί δεν είναι κουταβι...και πάνω στο παιχνίδι, μπορει να της κάνει κάποια ζημιά.

 

[vasiliki68]

Κατερίνα σ΄ευχαριστώ που μου απάντησες, η αλήθεια είναι πως έχουμε δρόμο και η μικρούλα μου ζηλεύει λίγο, μετά δε μπορεί να καταλάβει ακριβώς γιατί δε μπορεί να παίξει με το σκυλάκι όπως θα έπαιζε με ένα λουτρινο.
Προσπαθώ να τη μάθω να μην ενοχλεί το Φοίβο όταν κοιμάται και πολλές φορές τον περιορίζω γι αυτό το λόγο τις ώρες που κοιμάται, αλλά είναι φορές που η κατάσταση βγαίνει εκτός ελέγχου και ιδιαίτερα τις ώρες που βρισκόμαστε όλοι στο σπίτι.
Για να σου δώσω ένα παράδειγμα: ο Φοίβος τα πάει πολύ καλά με το θέμα της τουαλέτας και από την πρώτη εβδομάδα όταν ήθελενα κάνει κακά του πήγαινε στην εφημερίδα από μόνος του. Τώρα βγαίνει στο μπαλκόνι, συνήθως μετά από το φαγητό. Εχτές το βράδυ μόλις έφαγε του άφησα λίγο ανοιχτή τη μπαλκονόπορτα και βγήκε για να πάει να τα κάνει, η μικρή ήθελε να παίξει μαζί του και άρχισε να τον φωνάζει και ο Φοίβος γύρισε χωρίς να κάνει την ανάγκη του.
Εχουμε αγώνα για την προσαρμογή, αλλά φοβάμαι γιατί όπως διαβάζω η ηλικία του σκυλάκου είναι κρίσιμη για πράγματα που θα το ακολουθούν σε όλη του τη ζωή και δε θέλω να γίνουν λάθη, αλλά από την άλλη πλευρά δε θέλω να μαλώνω συνέχεια τη μικρή γιατί τα πράγματα γίνονται χειρότερα.

 

[harryf3]

Καλα θα κανεις να εχεις το νου σου αλλά θα σου πω τι γινεται με μας.
Η κορη μου παιζει εδω και 3 χρονια με την πινσερινα μας με τον τροπο που περιγραφεις, το σκυλακι αγριευει, γρυλιζει και γαυγιζει ενω κυνηγιουνται αλλά ειναι απλά ενα ξεφρενο παιχνιδι. Ποτέ δεν συνεβη κατι αλλά συχνα η Ζηνα την ψιλοδαγκωνει στο παιχνιδι πολυ προσεκτικα ομως και χωρις ποτέ να την πονεσει.

Για ενα διαστημα επαιζα κι εγω αγρια με το ποιμενικο μου αλλά μετα απο ενα σκισμενο μπουφαν το περιορισα αρκετα.
Ο βασικος λογος ειναι βεβαια οτι ειναι πολυ κυριαρχικη και παραέπαιρνε θαρρος.



Άσε που δυναμωσε πολυ και αρχισε να με νικαει... σσσσσσσς μη μας ακουσουν και μας χαλασει το ιματζ του ικανοτατου αρχηγου...

 

[mareco]

Είχες γράψει ότι έχεις κι άλλο ένα παιδάκι. Αυτό τι ηλικία έχει; Πως συμπεριφέρεται με τον Φοίβο; Εχε υπόψιν σου, ότι με το σκυλάκι είναι σαν να έχεις και τρίτο μωρό. Δεν θα το προστάτευες κι αυτό όπως και τα άλλα δύο από τα μεταξύ τους παιχνίδια; Δυστυχώς, το σκυλάκι έχει το "πλεονέκτημα" για τον εαυτό του, ότι έχει κοφτερά δοντάκια, αλλά το "μειονέκτημα" ότι δεν μπορεί να σας πει με τι χαίρεται και τι το ενοχλεί και εσύ ως άπειρη αν θυμάμαι καλά σκυλομαμά, δεν μπορείς ίσως να καταλάβεις. Θέτεις όμως πολύ σωστά, το ότι μάθει τώρα θα το συνοδεύει στην ζωούλα του. Και το μεγαλύτερο μειονέκτημα που έχουν τα σκυλοπαιδάκια, είναι ότι όταν τα πράγματα δεν αντιμετωπιστούν σωστά και έγκαιρα και οι καταστάσεις ξεφύγουν, συνήθως παίρνουν τα κουβαδάκια τους και σ' άλλη παραλία... :-|


@ Αρη, όσο μικρά κι αν τα γράφεις, φαίνονται...

 

[katerina k.]

Το άλλο πρόβλημα είναι ότι ένας σκύλος μέσα στην οικογένεια θεωρει τους ενήλικες ώς ανώτερους στην ιεραρχία, αλλά τα παιδιά ώς κατώτερα. Οπότε όταν θα του κάνουν κάτι που δεν θέλει, θα τα διορθώσει, όπως θα διόρθωνε και μέσα στην αγέλη έναν, κατώτερο στην ιεραρχία, σκύλο. Εκει πρέπει να εκπαιδευσεις τον σκύλο με διόρθωση αμέσως όταν γρυλίσει, η σπρώξει το παιδί.
Θα σου πρότεινα επίσης να ξεκινήσεις βάζοντας τη μικρή να σε βοηθάει σε κάποια απλά πράγματα που αφορούν την εκπαιδευση και την καθημερινότητα του σκύλου.
Πχ. μπορει να σε βοηθήσει όταν του βάζεις φαγητό. Αφού τον βαλεις να κάτσει, αφήνεις τη μικρή να του αφήσει το μπωλ με το φαγητό μπροστά του.
Η να σε βοηθησει με το χτένισμα του.

 

[vasiliki68]

Είχες γράψει ότι έχεις κι άλλο ένα παιδάκι. Αυτό τι ηλικία έχει; Πως συμπεριφέρεται με τον Φοίβο;

Η άλλη μου κόρη είναι δεκατεσσάρων χρονών έχει τα δικά της, της εφηβείας, και δε ν πολυασχολείται με το Φοίβο καμιά φορά μονο τα βράδυα θα τον χαϊδέψει.

Δεν θα το προστάτευες κι αυτό όπως και τα άλλα δύο από τα μεταξύ τους παιχνίδια;

Φυσικά, αυτό το θεωρώ αυτονόητο, αλλά εχτές όμως που μάλωσα τη μικρή μετά από όλο αυτό πήγε κι εκείνος και της γρύλιζε και της γαύγιζε, οπότε έρχομαι στα λεγόμενα της Κατερίνας.
Άλλες φορές όταν μαλώνω τη μικρή ή και τη μεγάλη, για άσχετους λόγους, έρχεται και μου γαυγίζει μετά.
Θα εφαρμόσω αυτό που είπε η Κατερίνα και να βάζω τη μικρή να συμμετέχει, γιατί αυτό είναι στην ουσία που θέλει.
Α και κάτι άλλο που ήθελα να ρωτήσω γιατί προχωρώντας στα θέματα στο φόρουμ βλέπω και πράγματα αντικρουόμενα, π.χ. Διάβασα το άρθρο για την αρχηγία και ενώ προσπαθούσα να εφαρμόσω αυτά που έλεγε, όταν έριξα μια ματιά στο θέμα κοιταγμα στα μάτια είδα πως πολλοί είχαν αντίθετη άποψη. Κι εγώ στεναχωριόμουν που θα έπρεπε να σταθώ στο "ύψος μου" και να μην κυλιστώ με το κουτάβι στο χαλί ας πούμε. Τελικά όπως στις ανθρώπινες σχέσεις συνταγές νομίζω πως δεν υπάρχουν, λίγο διάβασμα, λίγο ένστικτό, κάποια λάθη και κάποια σωστά και προχωράμε?

 

[mareco]

Κάπως έτσι. Παρακολουθείς όμως στενά, όλες τις πλευρές. Ισως λίγο παραπάνω τον Φοίβο αυτή την εποχή. Είναι σε πολύ κρίσιμη ηλικία. Μόλις δεις κάπου κάτι να ξεφεύγει, το αντιμετωπίζεις άμεσα. Καλά κάνεις και διαβάζεις τα της εκπαίδευσης. Είναι πολύ σημαντικά.

 

[vasiliki68]

Ευχαριστώ πολύ

 

[Alexia]

Κι εγώ στεναχωριόμουν που θα έπρεπε να σταθώ στο "ύψος μου" και να μην κυλιστώ με το κουτάβι στο χαλί ας πούμε. Τελικά όπως στις ανθρώπινες σχέσεις συνταγές νομίζω πως δεν υπάρχουν, λίγο διάβασμα, λίγο ένστικτό, κάποια λάθη και κάποια σωστά και προχωράμε?

Η στάση σου απέναντι στο σκυλί εξαρτάται από το χαρακτήρα του. Αλλιώς αντιμετωπίζεις ένα φοβικό και αλλιώς ένα κυριαρχικό.

Αυτή τη στιγμή βρίσκεται στη περίοδο ιεραρχικής ταξινόμησης. Μόλις μάθει την θέση του μέσα στη αγέλη και τους κανόνες της αγέλης μπορείς άνετα να παίξεις με το κουτάβι σου χωρίς αυτό το παιχνίδι να έχει επιπτώσεις στην σχέση σας. Η στάση σου πρέπει βέβαια πάντα να είναι η στάση του αρχηγού.

Ιεραρχική ταξινόμηση: 13η με 16η εβδομάδα
Το κουτάβι αρχίζει τη δοκιμασία για το ποιος θα είναι ο αρχηγός της αγέλης. Από την 13η εβδομάδα και μετά, όταν το κουτάβι δοκιμάζει να δαγκάσει, ακόμα και στο παιχνίδι, είναι μια προσπάθεια κυριάρχησης. Το κουτάβι προσπαθεί να ξεκαθαρίσει και να λύσει το θέμα της αρχηγίας. Το να θέσουμε κάποιους κανόνες σε αυτή τη περίοδο είναι πάρα πολύ σημαντικό.

Ολόκληρο το κείμενο θα το βρεις εδω

 

[vasiliki68]

Alexia σ΄ ευχαριστώ πολύ, έχω να ρίξω πολύ μελέτη

 

[Hopsi]

Τα πραγματικα περιστατικα εχουν ως ακολουθως:
μοναχοπαιδι κακομαθημενο οσο δεν παει. 6 ετων κοριτσακι. Δεν ακουει εμενα στους κανονες που της θετω για το πως να παιζει με την Χοουπ, δεν επιβαλλεται ο πατερας της ικανοποιητικα και σημερα συνεβη το παρακατω:
"εμενα η χοουπ με αγαπαει πιο πολυ"
-εγω (τα ματια μου γυρησαν απο τα νευρα αλλα παλευω να ειιμαι ηρεμη): τι εννοεις Τζουλιανα μου; πιο πολυ απο ποιον;;;απο εμενα;
-"ναι"
- εγω: οχι αγαπη μου, δνε ειναι ετσι. εμενα με αγαπαει πιο πολυ γιατι ειμαι η μαμα της. Οπως εσυ αγαπας τη μαμα σου. Σε αγαπα ομως πιο πολυ απο καθε αλλο παιδακι στον κοσμο

κ τοτε γινεται το εξοργιστικο... εκει που εγω εκανα εκπαιδευση στη χοουπ και ειχα εξηγησει στο κοριιτσι οτι οταν την εκπαιδευουμε την χοουπ δεν της αποσπουμε την προσοχη και δεν παιζουμε μαζι της (ακομα εστω) εκεινη αρχισε να χτυπαει τα ποδια της στο πατωμα , γυρνα οπως ειναι φυσιολογικο η χοουπ να δει απο που ερχεται ο θορυβος και ενω εγω ειχα τη λιχουδια για να εκπαιδευσω τη μικρη, η Τζουλιανα εφυγε φωναζοντας την Χοουπ να παει σε εκεινη...

εκανα 2 βαθες αναπνοες να ΜΗΝ γινω Μυδια και μητρια κακου παραμυθιου, και απλα φωναξα την Χοουπ αμεσως με φωνη χαρωπη οπως της εχω μαθει για να ερχεται σε μενα για μπισκοτακι η χαδακι. ΕΥΤΥΧΩΣ το μωρο μου!η αγαπη μου !το νιανιαρακι μου ηρθε!
Ετσι, ελαβε αισως τελος η μαχη αναμεσα σε Τζουλιανα και Εβελυνα για το ποιον ακουει η χοουπ...

ξερω πολλα για παιδια παιδοψυχολογια επαρκως ΑΛΛΑ: δεν μπορω α γινω αντικειμενικη. Μου ανεβαινει το αιμα στο κεφαλι.

το προβλημα περιπλεκεται καθοτι αρνιεται να δεχτει οτι η Χοουπ ειναι δικια μου και λεει οτι ειναι και δικια της. Και ο μπαμπας της μενει αμετοχος. Δυστυχως ακομα δεν μπορω να τον χωρησω και ακομα χειροτερα να τον εκτελεσω στα δυο μετρα για την ασυνεπεια του απενταντι στη Χοουπ, στο παιδι του και σε μενα.

Τι μπορω να κανω φιλοι μου; Η μικρη δεν με ακουει και με ανταγωνιζεται απο οτνα πειραμε την Χοουπ. Εκανε κ παραπονα στον μπαμπα της εν απουσια μου(ξερει καλα τις τατανιες απο μικρη...) οτι δνε θελει να ξαναδει την Χοουπ, να την παμε πισω, οτιτην μαλωνουμε κλπ...Ειλικρινα σας το λεω ειναι απο τα πλεον ανυπακοα κακομαθημενα παιδια που εχω συναντησει. Κ λυπαμαι πολυ γιατι δεν μπορω να εχω στο πλευρο μου τον μπαμπα της σε αυτο.Αρα ειμαι μονη μου. Συμβουλες;;;

 

[mareco]

Ο μπαμπάς του παιδιού, θα διαβάσει την απάντηση που θα σου δώσουμε;

 

[ATREAS]

Λεπτές ισορροπίες - διπλωματία αγάπης. Μόνο με ειλικρινή διάλογο θα λυθούν όλα τα θέματα μεταξύ των τεσσάρων σας και κυρίως των 2 μεγάλων.

Το κοριτσάκι είναι παιδί και σαν παιδί δεν έχει την ωριμότητα ούτε και ξέρει τι μπορεί να πάθει το σκυλάκι, δεν καταλαβαίνει από ψυχολογία σκυλιού. Πρέπει να προστατέψεις και τους δύο. Απέφυγε πάση δυνάμει αισθήματα ζήλιας και ανταγωνισμού.

 

[Hopsi]

ουφ..τους μίλησα όσο πιο ήρεμα... Προσπαθω να είμαι δίκαιη... Ειλικρινά χρειάζομαι βοήθεια. Καλοδεχούμενα τα πιεμς...

 

[kango1]

Προφανώς εδώ η κατάσταση χρήζει την παρέμβαση κάποιου παιδοψυχολόγου..
Εδώ μπορούμε να μιλήσουμε μόνο όσον αφορά το θέμα του σκύλου, παρόλα αυτά κάποιες μικροπροτάσεις ίσως να ήταν εποικοδομητικές.

Και θα ήθελα να ξεκινήσω κάνοντας την εξής ερώτηση..
Πως αυτό το παιδί θα λάμβανε άραγε τον ερχομό ενός μωρού στην οικογένεια?
Θα το λάμβανε κτητικά και αυτό?
Ίσως θα έπρεπε να δώσουμε στο παιδί να καταλάβει πως το σκυλάκι που θα έρθει είναι μια οντότητα που θα είναι ένα μέλος στην οικογένεια, με τις δικες του ξεχωριστές ανάγκες.
Πιστεύω πως με το να λες στο παιδί πως το σκυλί ανήκει μόνο σε εσένα του καλλιεργείς έναν ανταγωνισμό ανάμεσα σας βλέποντας το σκυλί σαν αντικείμενο που ανήκει ή πρέπει να ανοίκει σε κάποιον.
Πρέπει να καταλάβει πως το σκυλί είναι ένα πλάσμα που έχει όλους ανάγκη.., είναι μέλος της οικογένειας και ανήκει σε αυτήν. Πως με το κάθε μέλος της οικογένειας θα έχει την δική του ξεχωριστή σχέση.
Να καταλάβει πως το σεβόμαστε το ζωάκι και να το μάθουμε πως να φέρεται σε αυτό, (γιατί ένα παιδί δεν ξέρει καν πως να σέβεται, εμείς θα του το μάθουμε) και να πάρει και το παιδί τα θετικά που έχει να πάρει από αυτήν την ιστορία, αλλά και το σκυλί να μπορέσει να συνυπάρξει καλά με αυτό.

Όλα αυτά βεβαια θα πρέπει να είναι κοινώς συμφωνημένα και από τους δυο γονείς, γιατί είναι φυσιολογικό πως και στο σκυλί και στο παιδί πρέπει ότι μαθαίνεται να είναι και από τους δυο. Πολύ σημαντικό.. αλλιώς είναι "δώρων άδωρον"..

Άρα πρώτα κάνουμε μια σοβαρή συζήτηση με τον άντρα μας.., μετά με κάποιον παιδοψυχολόγο μπας και κάπου κάτι στην γενικότερη στάση μας κάτι δεν κάνουμε καλά..και μετά συνδυασμό με τον παιδοψυχολόγο και τον εκπαιδευτή του σκύλου μας.

Πρέπει όμως πάνω από όλα εμείς οι ίδιοι να κατανοήσουμε πως το σκυλί δεν ανήκει κάπου.., είναι μέλος μιας οικογενειας που είναι υπεύθυνη για την ευημερία του και με κόπο (και τρόπο), κερδίζουμε (δεν απαιτούμε) τον σεβασμό του.
Φυσικά φροντίζουμε να είναι το τελευταίο μέλος ιεραρχικά..
Όσες πάρα πάνω γνώσεις έχουμε και όσο πιο εύκολα κατανοούμε τα λάθη μας, τόσο πιο εύκολα θα χαρούμε αυτό το υπέροχο ταξίδι που λέγεται σκύλος.
Ένα δώρο για μας και πολύτιμα μαθήματα στο αύριο για τα παιδιά μας.


p.s. Όλα αυτά βεβαια χωρίς να γνωρίζω ιστορικό της οικογενειας υποθέτοντας πως ο μπαμπάς της μικρής είναι άντρας σου και ζήτε όλοι μαζί.

 

[Hopsi]

καλημερα kango1. Σε ευχαριστω για την βοηθεια. Πραγματικα η υποθεση ειναι περιπλοκη διαφορετικα δεν θα την ανεφερα εδω...Ας πουμε οτι οι γονεις δεν διατιθενται να αποδεχτουν τα λαθη τους με το να πανε σε παιδοψυχολογο, και βεβαια δεν εχω δει να ασπαζονται την αυθεντια ενος επαγγελματια εναντι των ιδιων. Θελει πολλα κοτσια να πας το παιδι σου σε ειδικο και κυριως καθαρη αγαπη. Εχουμε να κανουμε με τον συνηθη στην Ελλαδα εστω εγωισμο και την γνωστη αποψη για ψυχολογους κλπ.

Ο λογος που της λεω οτι ειναι δικο μου καταρχας , μετα του μπαμπα και μετα δικο της, ειναι γιατι η Τζουλιανα 2 χρονια τωρα αντιγραφει οσα μου αρεσουν ,κανω κλπ. Σκεψου θελει λεει να γινει οταν μεγαλωσω, οτι κι εγω. δικηγορος δλδ,χιχι! Αντιλαμβανομαι μεσες ακρες το γιατι το παιδι εχει καλλιεργησει αυτη την τακτικη μαζι μου και οχι με καποιον απο τους γονεις της...Ομως εχει την ταση τα δικα μου πραγματα να τα κανει δικα της. ποτηρια, κουπες, σαμπουαν κλπ. Ανοιγει τσαντες μου σα να ειναι δικες της κ τετοια...Αρα στο θεμα σκυλιου θεωρησα αναγκαιο το διαχωρισμο αυτο, χωρις βεβαια να ειμαι σιγουρη οτι ειναι το σωστο...
Δυστυχως η ευτυχως το παιδι κανονικα ζει με τη μαμα για την οποια δεν θα τοποθετηθω διολου..Εμεις την εχουμε 1,2 φορες την εβδομαδα στο σπιτι. Δυσκολευει δλδ η κατασταση...

Χθες ηδη και πριν αναφερω εδω το θεμα αυτο,που ειναι δυσκολο απο πολλες αποψεις για μενα να αναφερω, ηδη στην εκπαιδευση την ειχα μαζι μου και μαλιστα της εδωσα λιχουδιτσες να πει στην Χοουπ sit, come κ τετοια...Ομως το παιδι εχει μαθει να κανει μονο οτι θελει οταν το θελει, ασχετως αν καποιος μεγαλος της πει αλλιως. ετσι, χρειαστηκε πολλες φορες να της πω οτι οταν κανουμε εκπαιδευση στη Χοουπ προς το παρον, δνε διακοπτουμε να παιξουμε τρεξουμε και δεν δινουμε εντολες ταυτοχρονα και εκεινη και εγω γιατι η χοουπ μπερδευεται, πως πρπει να μιλαει ενας μας καθε φορα. Αποτελεσμα ηταν να τσιγκλαει την Χοουπ να παιξει και οταν εδινα εντολες, να της μιλα κ εκεινη. οταν εκεινη εδινε εντολες, λιγο πριν την εντολη, εγω της εδινα τη λιχουδια στο χερακι της κ της ελεγα σιγα τι να πει στην Χοουπ κ μετα την αφηνα να το κανει μονη της και μετα μπραβο τζουλιανακι μου,εισαι πολυ καλη και τετοια.

Ζητησα τη βοηθεια σας διοτι εγω δεν εχω τη θεση που πρεπει ωστε να πω να παει σε παιδοψυχολογο. Το ειχα αναφερει στον πατερα της στο παρελθον για αλλα θεματα συμπεριφορικα της μικρης αλλα δεν καναν τιποτα οι γονεις της. Ομως τωραπου εχουμε την Χοουπ, δεν μπορω. Να καταλαβετε ομως οτι το προβλημα μου δεν ειναι οτι η μικρη ειναι ανταγωνιστικη αλλα οτι δεν τηρουνται κανονες που πολλες φορες ουτε εμενα με ευχαριστουν(πχ εγω θελεω να τη χαιδεψω ενω η χοουπ κοιμαααααααααααααααται). κ βεβαια, προκαλειται συγχιση στη Χοουπ και εγκεφαλικο σε μενα κατ επεκταση.
Σκεφτηκα λοιπον μηπως ειχατε κανενα τρικ να κανω,να πω, που να βοηθουσαν.Μεχρι να πεισω τον πατερα της οτι το παιδι του ουτως η αλλως χρειαζεται ειδικο για καποια θεματακια, χωρις αυτο να σημαινει οτι αφοριζω τον ρολο του ως γονεα..Αν γινει ποτε αυτο , θα κανω παρτυ.

 

[valeria]

Κι εγω μοναχοπαιδι γονεων σε διασταση ειμαι και οταν ημουν μικρη ημουν πολυ κωλοπαιδο!!!!!!Ζητουσα πραγματα ολη την ωρα και τα ηθελα τωρα!!!! Οι γονεις μου δυστυχως, απο υπερβολικη αγαπη αλλα και αγνοια συγχρονως, μου εκαναν ολα τα χατηρια και δε με μαλωσαν ποτε. Ευτυχως οταν ενηλικιωθηκα και αρχισα να σπουδαζω, να δουλευω και να μενω σε δικο μου σπιτι και ειδα τι σημαινει να ζεις με δικα σου χρηματα, αλλαξα γενικοτερα σαν ανθρωπος και καταλαβα σε ποσο δυσκολη θεση εχω φερει κατα καιρους τους γονεις μου, ειδικοτερα τον πατερα μου.

Τελοσπαντων,στο θεμα μας: Απο τη στιγμη που το παιδι δε μενει μονιμα μαζι σας, δε μπορεις και δεν πρεπει να επεμβεις στη γενικοτερη συμπεριφορα του. Σε ο,τι αφορα το σκυλακι σου ομως πρεπει να επιβληθεις, δε θα θεσεις σε κινδυνο τη σωματικη και ψυχικη υγεια της Χοουπ σε καμια περιπτωση!!!!!! Ευγενειες δε χωρανε, πιασε το αγορι/αντρα σου και πες τα χυμα και σταρατα.Εξηγησε του αρχικα οτι θεωρεις λανθασμενη τη συμπεριφορα του απεναντι στην κορη του με επιχειρηματα.Αν δε θελει να καταλαβει πες του οτι δε σε νοιαζει για ολα τα υπολοιπα αλλα τουλαχιστον πρεπει να καθορισει κανονες σχετικα με το σκυλι και οτι αν δεν το κανει και το παιδι συνεχισει να κανει μαλακιες με το σκυλακι , θα το επιπληξεις και θα εχεις και δικιο!!!!!!!!!! Το παιδι και το σκυλι δε φταινε σε τιποτα, οι ηλιθιοι γονεις φταινε για ολα!!!!

 

[katerina k.]

Δύσκολη περίπτωση και θέλει πολύ σκέψη και λεπτούς χειρισμούς. Πρώτον γιατί το παιδί δεν είναι δικό σου...δεύτερον η μαμά του δεν είναι και η πιο συνεννοήσιμη, (από ότι κατάλαβα)... και τρίτον και πιο σημαντικό με μία λάθος κίνηση δικιά σου και μία λάθος αντίδραση από τον μπαμπά...μπορεί να ξεφύγει η κατάσταση αρκετά εύκολα...
Το παιδί...δεν φταίει σε κάτι...αυτό είναι το μόνο σίγουρο.
Η γνώμη μου είναι να συμβουλευτείς εσύ έναν παιδοψυχολόγο για το πως πρέπει να χειριστείς το παιδί από τη θέση της "μητριάς"...άσχετο αν οι γονείς έχουν τη πρόθεση να το πάνε σε γιατρό η όχι.
Ο παιδοψυχολόγος θα βοηθήσει εσένα περισσότερο να μη μπλέξεις από άγνοια σε μία κατάσταση που δεν θα έχει καλά αποτελέσματα...
Και μελλοντικά θα σε βοηθήσει να γνωρίζεις και πως να χειριστείς τη κατάσταση όταν με το καλό αποφασίσετε να κάνετε παιδί...

 

[Hopsi]

δεν εχεις άδικο...μόνο καλό θα μου κάνει αυτο...