Τι να πω. Στο να αποπαρετε καποιον φαινεται οτι ειστε πρωτοι.
Μπρε τζάνουμ, δε σε αποπαίρνουμε! Σε συμβουλεύουμε! Αν θες σκύλο, πρέπει να μένει μαζί σας αλλιώς βασανίζεται. Αυτό πρέπει να στο πούμε. Αλλιώς μην πάρεις αν είναι το ζήτημα τα έπιπλα, οι καναπέδες, οι πορσελάνες και τ' ασημικά. Θα ήμαστε κακοί αν σε βρίζαμε αγρίως διότι πιστεύουμε ότι πρέπει να πάρετε σκύλο και να αγωνιάτε για τα ως άνω έπιπλα, καναπέδες, κλπ. Αγωνιάτε, άρα σκύλος γιοκ. Απλούστατο. Υπάρχουν άτομα που προτιμούν τους καναπέδες και μαγκιά τους. Πρόβλημα ουδέν. Τα προβλήματα αρχίζουν όταν στο σπίτι μπαίνει όχι μπιμπελό αλλά ζωντανό πλάσμα και μετά μένει στο μπαλκόνι. Τότε θα στο πούμε: βασανίζεται. Ο σκύλος δεν είναι αξεσουάρ, παίζει συγκεκριμένο ρόλο που αν δεν μπορείτε να του τον δώσετε, τοτε ΟΚ, δεν πειράζει, αλλά σκύλο μην πάρετε. Capisci?
Πάντως εγώ που είμαι η πλατωνική ιδέα, το αρχέτυπον, αν θέλεις, της Ελληνίδας μικροαστής κότας, κοινώς Η ΚΟΤΑ, πάω στοίχημα ότι έχω τις περισσότερες φλοκάτες, περσικά χαλιά, δαντέλες, μεταξωτές κουρτίνες και τα συναφή απ' όλους εδώ μέσα, χώρια που όλες μου οι πορσελάνες είναι Rosenthal από το 1916 και κάτω. Ό,τι δεν είναι Rosenthal είναι είτε Limoges του 19ου αιώνα είτε γιαπωνέζικη πορσελάνη του 1900. ΟΚ, τα κρύσταλλα είναι πιο πρόσφατα Rosenthal. Εκείνο το γιουσουρούμ του Ebay το έχω κάνει λαμπίκο. Ε, ποσώς με ενδιαφέρουν τα ως άνω, έσπασα μάλιστα μόλις προχτές ένα ποτήρι Rosenthal και απλώς σήκωσα τους ώμους μου και το πέταξα στα σκουπίδια. Τα έχω περισσότερο για να τα ατενίζω και να αισθάνομαι την ελληνική θαλπωρή και μικροαστική ορνιθοσύνη μου που αποτελούν την "άγκυρα" της ζωής μου. My rock and safe place, όπως λένε και οι ντόπιοι ιθαγενείς. Εκείνο όμως που μετράει περισσότερο στη ζωή μου κι απ' τις βλακώδεις αηδιούλες είναι το Μουφ μου. Εκείνο είναι που με συντηρεί υγιέστατη και με το οποίο έχω καλή σχέση, αλλιώς είναι αδύνατον να με αγαπήσει το περσικό μου χαλί όσο και να το προσπαθήσω. Άσε δηλαδή που το καλό περσικό χαλί πρέπει να πατηθεί πρώτα και να χεστεί απ΄τα άλογα και τα γουρούνια τους δρόμους ώστε να σταθεροποιηθούν οι ίνες του πριν πλυθεί για τα καλά σε ορμητικό ρεύμα όπως κάνουνε με τις φλοκάτες στην Πίνδο και μετά πουληθεί για ένα νεφρό στα μικροαστικά κέντρα ή κοψοχρονιά στους έξυπνους του Ebay...
Το Μουφ όμως είναι ΕΝΑ...
