Ηθελα να ανοίξω τέτοιο θέμα αλλά αφού υπάρχει...
Σήμερα κατάλαβα ότι μέσα στην άγνοιά μου κ από τύχη κ μόνο ήμουν πολύ τυχερή με την επιλογή που έκανα σε κτηνίατρο...
Πήγαμε με έναν φίλο μου το νέο του κουτάβι σε γιατρό της γειτονιάς του, (Του πρότεινα τον δικό μου αλλά του πέφτει μακριά, ο σκύλος θα γίνει μεγαλόσωμος κ σκέφτεται την μεταφορά αργότερα) και πλέον ξέροντας 2 πράγματα παρά πάνω τον κρίνω επιεικώς απαράδεκτο...
Μπήκαμε μέσα κ μας υποδέχτηκε με κτ μούτρα μέχρι το πάτωμα. Του συστήσαμε το κουταβάκι κ την Τσίλι που είχα μαζί για παρέα κ χωρίς μιλιά μας πήγε στον πάγκο. Ούτε να χαιδέψει τους επισκέπτες του, ούτε τπτ...
Ο φίλος μου ανέβασε το κουτάβι στο τραπέζι κ ο γιατρός πολύ σωστά άρχισε να του παίρνει ιστορικό. Τον ζύγιζε, όταν βγήκα έξω με την βοηθό για να δώσω τα στοιχεία του μκρού κ του αφεντικού. Ξαφνικά ακούω ένα "ωωωπα" κ θόρυβο. Ετρεξα γτ τρόμαξα κ είδα τον φίλο μου να κρατάει το 6 κιλών κουτάβι από τα πίσω πόδια κ να το τραβάει προς τα πάνω. Είχε πέσει από το τραπέζι κ τον πρόλαβε στν αέρα! Οκ... Ο φίλος μου είναι πρωτάρης, δν ξέρει. Ο "έμπειρος" γιατρός δν μπορούσε να του πει να έχει τον νου του όταν τον είδε ανέμελο? 2 άτομα εκεί και θα άφηναν το σκυλάκι να πέσει από τόσο ψηλά επειδή τους "ξέφυγε" από μπροστά από τα μάτια τους??? Φιλοδώρησα τον φίλο με μια τσιμπιά κ άφησα να μιλάει με τον γιατρό για να μαθαίνει γτ αν τα κάνω όλα εγω συνέχεια δν γίνεται δουλειά. Εφτασε η ώρα για τα εμβόλια. Ο γιατρός είπε μόνο "κράτα τον" κ όταν είδα ότι ο μικρός αντιδρά κ κείνος δν μιλάει, είπα εγώ πώς να του κρατήσει στο πλάι το κεφαλάκι για να υπάρχει πρόσβαση στον σβέρκο. Πέσανε οι 2 ενέσεις, ούτε χάδι πριν, ούτε παρηγοριά μετά από τον γιατρό. Μπαμ κ κάτω "έτοιμος" λέει. Θα δώσεις την αποπαρασίτωση τότε, θα ξαναέρθεις τότε, πάρε κ ένα frontline, 40 ευρώ κ όξω!
Κ ρωτάω εγώ τώρα: Είναι ωραίο αυτό???
Εμένα έχει καλομάθει ο γιατρός μας που πάμε κ είναι λες κ πηγαίνεις παιδί στον παιδίατρο? Είναι που είναι τραυματική εμπειρία ο γιατρός -γτ για καλό δν πάνε τα καημένα!- πρέπει να τα κάνουμε κ να φοβούνται?
Ο δικός μας γιατρός, χαμογελάει και χαιρετάει πρώτα την Τσίλι όταν πηγαίνουμε κ μετά εμένα! Σκύβει στο ύψος της -κ είναι ζουμπάς!- χαιδεύονται, ρωτάει τί κάνει η όμορφη και μετά την παίρνει αγκαλιά, την ζυγίζει κ την βάζει μόνος του στο τραπέζι, όπου από την πρώτη στιγμή μου είπε ότι αυτός φυλάει την από κει μεριά, εγώ την από δω για να μην έχουμε ατυχήματα. Θα με ρωτήσει πως είναι κ τι έχει κάνει από την τελευταία φορά που την είδε κ μετά αρχίζει την εξέταση μιλώντας σε κείνη κ όχι σε μένα. Οταν είναι να κάνει εμβόλιο μου λέει να την χαιδεύω όσο το ετοιμάζει για να είναι χαλαρή κ όταν είναι έτοιμος λέει "αγκαλίτσα-κεφαλάκι" σε μένα κ την χαιδεύει στο σημείο που θα πέσει η σύριγγα μιλώντας της, καθησυχάζοντάς την κ πριν κ μετά. Μετά για να την κατεβάσει θα την πάρει αγκαλιά να την χαιρετήσει κιόλας κ θα την ακουμπήσει αυτός κάτω... Οτι έχουμε εμείς να πούμε θα το πούμε τότε, αφού έχει περάσει το "δύσκολο" για την Τσίλι κ είναι κάτω για να εξερευνάει με την ησυχία της, χωρίς κίνδυνο.
Μπορεί να έκανα μακροσκελή περιγραφή, αλλά ήθελα να δείξω την διαφορά με αυτό που είδα σήμερα...
Το είπα κ στον φίλο μου ότι αν ήμουν στην θέση του δν θα ξαναπατούσα εκεί μέσα. Ψυχοπλακώθηκα εγώ, πόσο μάλλον ένα σκυλάκι που 1η φορά έχει τέτοια εμπειρία...
Είναι τόοοοσο δύσκολο να σεβαστείς το ότι απέναντι σου είναι μια ψυχή? Τόσα χρόνια σπουδές, σημαίνουν ότι διάλεξαν αυτό που κάνουν σωστά? Δν είναι κάτι που τους επιβάλλουν, οπότε γτ φέρονται σαν να είναι απλό διαδικαστικό?
Το σκεφτόμουν πολύ το θέμα κ πριν το σημερινό γτ σύντομα μετακομίζουμε σε άλλη πόλη κ θα αναγκαστώ να πάω την Τσίλι σε άλλον γιατρό, αλλά βλέποντας κ αυτό, λέω αν μου τύχει κάτι τέτοιο με τον νέο γιατρό τι γίνεται? Η Ναύπακτος από ότι είδα έχει ή 2 ή 3 μόνο, δν έχω κ πολλές επιλογές!
Με βλέπω να κρατάω τον ίδιο κ να κάνω διαδρομή ως την Πάτρα μόνο για χάρη του συγκεκριμένου γιατρού!
