Κι από αυτή τη θέση, να ευχηθώ κι εγώ, για τη φίλη μας τη Θέτιδα, να έχει υγεία...
Και να σας χαρίζει, απλόχερα, τη χαρά, τη συντροφικότητα, το "λυπημένο" βλέμμα της...
Και το υπέροχο αυτό αίσθημα ασφαλείας που νιώθεις όταν η Θέτις είναι κοντά σου...
Και μία ακόμα φωτογραφία, αφιερωμένη από τη φιλενάδα της, τη Μόκα.
1) Παρότι τη Θέτιδα την ξέρω από κουτάβι... συνειδητοποιώ, μόλις, ότι η Θέτις (με όλες τις "σκοτεινές" περιγραφές που γίνονται γι' αυτήν - από τον kokoni, κυρίως!!!) έχει ήδη συναντηθεί άψογα με πολύ περισσότερα σκυλιά (πάσης φύσεως) απ' ότι διανοείται ο ...Casper ότι θα συναντηθεί σε όλη του τη ζωή!!!
2) Ναι, αυτό το "δικό μου" είναι πλέον θρυλικό!!! Ελπίζω ότι θα το μάθει καλά και ο ανεπρόκοπος ο κούταβός μου...