Ok με πείσατε, αλλά απλά συνεχίζω ως πρωτάρης και μόνο με διάθεση να μάθω (και όχι να προκαλέσω αντιδράσεις
).
Τι το τόσο υποδιέστερο έχει ένα κουτάβι εάν δεν γεννηθεί από εκτροφέα, εάν οι γονείς δεν είναι με pedigree, εάν δεν είναι τέλεια μορφολογικά κτλ. κτλ. ;;;
Και γιατί τόσο βεβαιότητα ότι το κουτάβι από οικογενιακή γέννα θα καταλήξει στο δρόμο ενώ από τον breeder όχι;
Πήγαινε να διαβάσεις, όχι μόνον τι γράφουν τα παιδιά για το γιατί ΔΕΝ ζευγαρώνουμε τα σκυλιά, αλλά και τα δικά μου τα παθήματα με το καημένο το Μουφ μου. Το οποίο είναι αποτέλεσμα ζευγαρώματος ακατάλληλων σκυλιών, μάλλον από άσχετο Άμις, που το πούλησε σε λαϊκή του Μίσιγκαν σε ηλίθιο ιδιοκτήτη, που το παράτησε στο χιόνι να ψοφήσει, που το βρήκανε και το στείλανε σε καταφύγιο και τελικά το πήρα εγώ. Το κακομοίρικο το Μουφ όχι μόνον δεν είναι σύμφωνο με το πρότυπο των Αυστραλέζων, αλλά έχει κληρονομικά ορθοπεδικά, συμπεριλαμβανομένης και δυσπλασίας του ισχύου, κληρονομική μεταβολική ασθένεια που το κάνει να πεινάει και πρέπει να το ταΐζω ειδική τροφή διαίτης και κληρονομικό καρδιακό.
Και ναι, του κανονικού εκτροφέα δεν καταλήγουν στο δρόμο διότι υπάρχουν συμβόλαια, διότι τα παίρνει πίσω ο εκτροφέας, διότι γίνεται έλεγχος.
Παρεμπιπτόντως, εγώ είμαι και τυχερή που το Μουφ έχει ΜΟΝΟΝ αυτά που έχει. Ξέρεις όμως πόσο θα στεναχωρηθώ αν πάθει τίποτα άλλο το Μουφ;
Το οποίο έπαθε αρκετά και κανένας ιδιώτης δεν έκατσε να κοιτάξει αν οι γονείς του ήταν κατάλληλοι για αναπαραγωγή.
Στείρωσε το σκύλο σου. Θα γλυτώσεις πολλούς μπελάδες. Και ο δικός μου στειρωμένος είναι και είμαστε μια χαρά.
