Προβληματισμός για στείρωση - αναζήτηση συμβουλών

[illuminaughty]

Λοιπόν να αρχίσω λέγοντας ότι δεν απορρίπτω σε καμία περίπτωση τη σκοπιμότητα στείρωσης...αντιθέτως την υποστηρίζω...

Όμως το θέμα είναι στοχευμένο...

Θέλω τη γνώμη σας, αν η στείρωση μπορεί να βοηθήσει στην αντιμετώπιση κάποιων φαινομένων που πρόσφατα με έχουν αγχώσει...

Ο κόπρος μου είναι πλέον 8μιση μηνών, αρσενικός, μικρόσωμος σκύλος γύρω στα 9 κιλά...

Το τελευταίο διάστημα κι ειδικά από τέλη Γενάρη παρατηρώ ότι 8/10 αρσενικά που συναντούμε μας γρυλλίζουν και κάποια γίνονται επιθετικά...

Τη πρωτοκαθεδρία την έχουν βέβαια τα ενήλικα μικρά μαλακιστήρια - τα Πίντσερ ειδικά για κάποιο λόγο...

Ως αποτέλεσμα βλέπω τον δικό μου να συσσωρεύει σιγά-σιγά ένταση και άγχος...

Ποτέ δεν ξεκινάει να γρυλλίζει αυτός, τις περισσότερες φορές μάλιστα δεν ανταποδίδει καν το γρύλλισμα ή την επιθετικότητα, αλλά αυτό που βλέπω πως κάνει είναι πως όταν έρχεται σε επαφή με άλλα σκυλιά δεν δείχνει αυτή την υποτακτικότητα που έδειχνε ως κουτάβι πχ που χαμήλωνε το κεφάλι, άρχιζε κι έγλυφε τη μουσούδα του άλλου - κυρίως μεγαλύτερου σκύλου - και είχαμε σπάνια περιστατικά τέτοια (αν και μερικά σοβαρά που οφείλονταν καθαρά σε επιθετικό έτερο σκύλο).

Κάθεται έτσι λίγο σφιγμένος και μυρίζεται μούρη-με-μούρη με τον άλλο σκύλο κι έχω την εντύπωση πως αυτό προκαλεί - σε ό,τι βαθμό αναλογεί - και συμπεριφορές κυριαρχικότητας από τον άλλο σκύλο...
...αν ο άλλος ο σκύλος δεν είναι κυριαρχικός, αρχίζει τα κλαψουρίσματα, τα παιχνίδια κτλ, αλλιώς παραμένει σφιγμένος...

Τον δάγκωσε βέβαια ένα λυκόσκυλο τον Δεκέμβρη - το ίδιο επιθετικό και έχοντας ξεσηκωθεί από άλλα μεγαλύτερα σκυλια στην παρέα και πήγε και δάγκωσε τον μικρότερο που πήγε για να τον μυρίσει - κι έκτοτε τον βλέπω να έχει επηρεαστεί...

Το Γενάρη που ήμουν Γιάννενα τον πήγαινα εκεί στο "γιαννιώτικο σαλόνι" το λεγόμενο κι έπαιζε με άλλα σκυλιά και μια φορά άρχιζε να παίζει μ' ένα μεγαλόσωμο και ξαφνικά πλάκωσαν δύο άλλοι ιδιοκτήτες με μεγαλόσωμα σκυλιά που τον έβαλαν στη μέση και τον είχαν και τα τρία σαν παιχνίδι...
Μέχρι να τον μαζέψω ο μικρός είχε φοβηθεί, είχε πονέσει σίγουρα γιατί τον ποδοπάτησαν, κι είχε κάτσει κάτω κι όταν πλησίαζαν οι άλλοι τις μουσουδες τους, έκανε να δαγκώσει περισσότερο αποτρεπτικά...
Κι αυτό όμως παρατηρώ άλλαξε κάπως τη συμπεριφορά του, την έκανε κάπως αμυντική...

Όταν κατεβαίνουμε λοιπόν για βόλτα και συναντάμε αρσενικά που μας αγριεύουν - μικρά κατά πλειοψηφία - ο μικρός εξιτάρεται κι αυτό που κάνει μερικες φορές να πλησιάζει με ορμή και ψιλογαβγίζοντας τον επόμενο σκύλο, που εγώ που τον ξέρω, γνωρίζω ότι είναι συσσωρευμένη ένταση μαζί με ενθουσιασμό, και βέβαια ποτέ δεν επιτίθεται, δεν γρυλλίζει, δεν πάει να ξεκινήσει καβγά κοκ αλλά είναι συμπεριφορά που σε κυριαρχικά σκυλιά μπορεί να προκαλέσει αντιδράσεις...

Καθώς μας έτυχαν συσσωρευμενα τέτοια περιστατικά τον τελευταίο μήνα, εγώ με τη σειρά μου διστάζω να τον λύσω για να παίξει κι αυτό σίγουρα συμβάλλει με τη σειρά του στη συσσώρευση ενέργειας κι ενθουσιασμού...

Ο σκύλος αν χαρακτηρίζεται από κάτι είναι από την υπερβολική ανάγκη και ενθουσιασμό να βρίσκεται και να παίζει με άλλα σκυλιά...πιστεύω λόγω του ότι ήταν αδέσποτος μέχρι τους 3 μήνες περίπου και μεγάλωσε με την αδερφή του μαζί μέχρι τους 5 μήνες...είχε στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής του δλδ 24ωρη σκυλίσια παρέα...

Εδώ μπαίνει για μένα το θέμα της στείρωσης...

Ελπίζω να τον κάνει τον ίδιο πιο υποτακτικό στη προσέγγιση με άλλα σκυλιά, να αποφύγω την υιοθέτηση και ρίζωμα κακών συμπεριφορών και να επιστρέψει έτσι κατά το δυνατόν στο πιο παιδικό του.

Μπορεί η στείρωση να συμβάλλει στην επίτευξη των παραπάνω στόχων;

Ο σκύλος σίγουρα θα στειρωθεί κάποια στιγμή κι υπολόγιζα πριν το καλοκαίρι, αλλά το θέμα είναι ακριβώς αν το "φάρμακο" αντιμετωπίζει την "αρρώστεια"...

Ενδεχομένως το φάρμακο να είναι άλλο και η στείρωση αν και σκόπιμη εν γένει, να μην είναι τοσο ωφέλιμη για τα παραπάνω μελήματα...

Ποιά είναι η γνώμη σας;

 

[matilda]

Γενικως η στειρωση στα αρσενικα σκυλια μαλακωνει λιγο τον χαρακτηρα του και τις χαζοδιεκδικησεις και τσαμπουκαδες των αρσενικων μεταξυ τους.

Επετρεψε μου ομως να σταθω σε 1-2 πραγματα
1. Δεν εχω καταλαβει αν τον αφηνεις να μυριζεται με ολα τα σκυλια ανεξαρτητως στασης σωματος δικης του αλλα και των αλλων σκυλων.

2.

Κάθεται έτσι λίγο σφιγμένος και μυρίζεται μούρη-με-μούρη με τον άλλο σκύλο

Αυτο απο μονο του ειναι ικανη αφορμη για να ξεσπασουν καυγαδες. Τα σκυλια δεν μυριζονται μουρη με μουρη θεωρειται "αγενεια"το λιγοτερο στην σκυλισια γλωσσα. Πωπο με πωπο θα ηταν το ιδανικο.

3.

Το Γενάρη που ήμουν Γιάννενα τον πήγαινα εκεί στο "γιαννιώτικο σαλόνι" το λεγόμενο κι έπαιζε με άλλα σκυλιά και μια φορά άρχιζε να παίζει μ' ένα μεγαλόσωμο και ξαφνικά πλάκωσαν δύο άλλοι ιδιοκτήτες με μεγαλόσωμα σκυλιά που τον έβαλαν στη μέση και τον είχαν και τα τρία σαν παιχνίδι...

Προσπαθησε να μην βαζεις τον σκυλο σου σε τετοιες στρεσογονες καταστασεις. Δεν χρειαζεται να παιζει με σκυλους πολλαπλασιων κιλων αν δεν εχεις τσεκαρει οτι ο σκυλος ξερει και το εχει να παιζει με μικροσωμα. Περισσοτερο σε τετοιες καταστασεις να φοβασαι οχι ενα ενδεχομενο δαγκωμα (που μπορει να συμβει με "ανισορρροπους σκυλους") αλλα εναν τραυματισμο απο ποδοπατημα του μεγαλοσωμου ενθουσιασμενου σκυλου.

4.

και να επιστρέψει έτσι κατά το δυνατόν στο πιο παιδικό του.

το ποταμι ομως δεν γυριζει πισω. Με την στειρωση ΚΑΙ τους καταλληλους χειρισμους θα εχεις ισως εναν πιο μαλακο σκυλο, τα παιδικα του ομως ξεχασε τα, η κουταβοπεριοδος τελειωσε.

 

[illuminaughty]

Γενικως η στειρωση στα αρσενικα σκυλια μαλακωνει λιγο τον χαρακτηρα του και τις χαζοδιεκδικησεις και τσαμπουκαδες των αρσενικων μεταξυ τους.

Επετρεψε μου ομως να σταθω σε 1-2 πραγματα
1. Δεν εχω καταλαβει αν τον αφηνεις να μυριζεται με ολα τα σκυλια ανεξαρτητως στασης σωματος δικης του αλλα και των αλλων σκυλων.

2.
Αυτο απο μονο του ειναι ικανη αφορμη για να ξεσπασουν καυγαδες. Τα σκυλια δεν μυριζονται μουρη με μουρη θεωρειται "αγενεια"το λιγοτερο στην σκυλισια γλωσσα. Πωπο με πωπο θα ηταν το ιδανικο.

3. Προσπαθησε να μην βαζεις τον σκυλο σου σε τετοιες στρεσογονες καταστασεις. Δεν χρειαζεται να παιζει με σκυλους πολλαπλασιων κιλων αν δεν εχεις τσεκαρει οτι ο σκυλος ξερει και το εχει να παιζει με μικροσωμα. Περισσοτερο σε τετοιες καταστασεις να φοβασαι οχι ενα ενδεχομενο δαγκωμα (που μπορει να συμβει με "ανισορρροπους σκυλους") αλλα εναν τραυματισμο απο ποδοπατημα του μεγαλοσωμου ενθουσιασμενου σκυλου.

4. το ποταμι ομως δεν γυριζει πισω. Με την στειρωση ΚΑΙ τους καταλληλους χειρισμους θα εχεις ισως εναν πιο μαλακο σκυλο, τα παιδικα του ομως ξεχασε τα, η κουταβοπεριοδος τελειωσε.

1. Τί εννοείς ακριβώς; Εννοώ ότι δεν ελέγχω καταρχήν τις συναντήσεις, αποφεύγω όμως εκείνες που ο άλλος σκύλος είναι λυτός.
Επίσης δεν γνωρίζω εκ των προτέρων αν ο σκύλος είναι αρσενικός ή θηλυκός, δεν είναι πάντοτε ορατό εκ του μακρόθεν
Επίσης η συμπεριφορά ή η εξέλιξη δεν είναι ορατή από πριν, στις περισσότερες περιπτώσεις...αν τη βλέπω από μακρυά το αποφεύγω...
Επίσης κάποια σκυλιά με τα οποία πριν δεν είχαμε πρόβλημα, κάτι Πιντσεράκια έχω κατά νου εδώ, πλέον του ορμάνε...

Αυτός δεν ορμάει ποτέ για καβγά

Όταν αυτός είναι εξιταρισμένος, κι επειδή ξέρω ότι δεν ξεκινάει καβγά, δεν αποφεύγω τις συναντήσεις...ακριβώς για να εκτονωθεί αυτή η αρχική ένταση...
Όσο πάω να τις αποφύγω, βλέπει σκυλιά και δεν έχει επαφή τόση ανυπομονησία τον πιάνει που μπορεί πριν την προσέγγιση να φανεί ανήσυχη στον άλλο ιδιοκτήτη...

..κάτι που έκανε που και που από μικρός, όταν έβλεπε σκύλο να έρχεται προς το μέρος του, καθόταν κάτω, σαν να παραμόνευε και όταν πλησίαζε σε απόσταση "βολής" έτρεχε ενθουσιωδώς...ποτέ για επίθεση, ποτέ με κακή πρόθεση, αλλά ως παιχνίδισμα...
...σε αυτά τα συμφραζόμενα όμως με ανησυχεί μήπως προκαλέσει συμπεριφορά απο΄την άλλη πλευρά...

Όταν το κάνει, πάω να τον κρατήσω να σηκωθει όρθιος, αλλά έχω την εντύπωση ότι μερικές φορές αυτό περισσότερο του μεταδίδει νευρικότητα, παρά τον αποτρέπει από μια παρεξηγήσιμη συμπεριφορά
(σαν να λεέι, αφού παίζω, γιατί με τραβάς; )


2. Όταν πλησιάζει με τον άλλο σκύλο, το φυσικό είναι να μυριστούν πρώτα μούρη με μούρη...
Αν δεν έχει προηγηθεί κακό περιστατικό, ο δίκος μου είναι πιο χαλαρός αλλιώς είναι πιο σφιγμένος...
Μπορεί να μυριστούν με τις μούρες τους, να μυριστούν στα γεννητικά ή τον πωπό αλλά τα σκυλιά δεν κάθονται ποτέ "πωπό με πωπό".

Αν υπάρχει ένταση ή δεν φεύγει θα παραμείνουν σε αυτή την εισαγωγική κατάσταση περισσότερο, διαφορετικά θα αρχίσουν το παιχνίδι...

3. Το προσπαθώ, αλλά δεν είναι του χεριού μου πάντοτε...

Ο σκύλος βγαίνει βόλτα 3 φορές τη μέρα και από τον Οκτώβρη μέχρι το Δεκέμβρη έπαιζε πρωί-απόγευμα με σκύλους στο πάρκο...

Ο σκύλος είναι δηλαδή υπερ-κοινωνικοποιημένος...σε βαθμό που νομίζω πως αυτό παρέτεινε θέματα προσαρμογής στη ζωή μεταξύ ανθρώπων...
Με αυτό δεν εννοώ ότι είχε πρόβλημα συμπεριφοράς με ανθρώπους...κάθε άλλο...τρελαίνεται για χάδια και από αγνώστους (εκτός αν έχουν σκύλο, οπότε προτιμά τον σκύλο), να τον πιάσει άγνωστος να τον σηκώσει, δεν θα αντιδράσει άσχημα (μας έχει τύχει αυτό, να πλησιάσει κάποιος "τί ωραίο σκυλάκι" και να τον πάρει κατευθείαν αγκαλιά...)
Απλώς μέχρι και που πέρασε ένα μήνα με μένα και τους δικούς μου στα Γιαννενα έχω την εντύπωση ότι έβλεπε τη συμβίωση σαν κάτι σχεδόν αφύσικο, σαν κάτι που τον χώριζε από τους άλλους σκύλους...

Δηλαδή, πέρα από τα χάδια, το τελευταίο δίμηνο είναι που άρχισε να παίζει με μένα, σαν να ήμουν άλλος σκύλος, να θέλει δηλαδή να τον κυνηγήσω, να περιμένει να του πετάξω κάτι πχ να το πιάσει..
Μεγάλωσε με την αδερφή του και του πήρε χρόνο να προσαρμοστεί στο να είναι ο μόνος σκύλος μέσα στο σπίτι.

4. Όπως είπα ελπίζω να ενθαρρυνθούν οι πιο άμεσα υποτακτικές συμπεριφορές με άλλους σκύλους, γιατί παρότι αυτός δεν ορμάει κτλ, εντούτοις η επιφυλακτικότητά του είναι αμυντική όχι υποτακτική πλέον...
Εκεί ένας κυριαρχικός σκύλος νομίζω θα αντιδράσει, προσπαθώντας να επιβάλλει την ιεραρχία που ίσως δεν εισπράττει να γίνεται αντιληπτή και σεβαστή.

 

[mareco]

Το κουτάβι σου δεν έχει προβληματική συμπεριφορά.
Η θεωρία της στείρωσης ως "φάρμακο", δεν έχει βάσεις, γιατί δεν υπάρχει αρρώστεια. Είτε αλλάξει συμπεριφορά, είτε όχι, δεν είναι απαραίτητο ότι θα λύσεις τα προβλήματα που νομίζεις ότι έχει. Μεγαλώνει και αλλάζει χαρακτήρα έτσι κι αλλιώς. Το πως αυτός, θα διαμορφωθεί, εξαρτάται στο μεγαλύτερο ποσοστό του, από την δουλειά που κάνεις εσύ, στο μεταξύ.

 

[illuminaughty]

Το κουτάβι σου δεν έχει προβληματική συμπεριφορά.
Η θεωρία της στείρωσης ως "φάρμακο", δεν έχει βάσεις, γιατί δεν υπάρχει αρρώστεια. Είτε αλλάξει συμπεριφορά, είτε όχι, δεν είναι απαραίτητο ότι θα λύσεις τα προβλήματα που νομίζεις ότι έχει. Μεγαλώνει και αλλάζει χαρακτήρα έτσι κι αλλιώς. Το πως αυτός, θα διαμορφωθεί, εξαρτάται στο μεγαλύτερο ποσοστό του, από την δουλειά που κάνεις εσύ, στο μεταξύ.

Συμβαίνει όμως να του αγριεύουν και μπορεί να υιοθετήσει προβληματικές συμπεριφορές...μέρος του συλλογισμού μου ήταν και η "πρόληψη"...

Όσο μεγαλώνει και ωριμάζει, αν με ό,τι ώθηση του δίνουν οι ορμο΄νες του, ανταποκρίνεται στς αγριάδες, ανησυχώ μήπως γίνει σαν τα σκυλιά που γαυγίζουν όταν βλέπουν/μυρίζουν αρσενικό.

Κι ίσως ακο΄μη κι αν η στείρωση δεν βοηθά άμεσα στην αντιμετώπιση μιας δικής του συμπεριφοράς, δεν ξέω μήπως αυτο κάνει κάποια διαφορά για τα άλλα σκυλιά...
..κι αυτό με τη σειρά του αποτρέψει καταστάσεις/συνθήκες που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε προβλήματα συμπεριφοράς...

Εγώ τί μπορώ να κάνω για να ενθαρρύνω μια συμπεριφορά στον σκύλο που μπορεί να τον γλιτώσει από μπελάδες;
Αυτή είναι η κύρια ανησυχία μου δηλαδή...τόσοι ιδιοκτήτες ζώων που δεν φοράνε λουρί στους σκύλους τους στη βόλτα, τόσο λίγοι που είναι οι χώροι για παιχνίδι με τα σκυλιά στις πόλεις και τόσο ενθουσιώδης που είναι αυτός για την επαφή, ψάχνω αυτό που μπορώ να ελέγξω από την όλη κατάσταση, γιατί δεν μπορώ να ελέγξω τα περισσότερα.

 

[mareco]

Τα "προβλήματά" σου, με έμφαση στο "σου", τα έχουμε ξανασυζητήσει εκτενώς.

Ο δικός μου σκύλος, είναι πάνω από χρόνο στειρωμένος και μεγαλώνοντας έχει γίνει όλα αυτά που εσύ φοβάσαι, ότι θα γίνει ο δικός σου. Προσπαθώ να τα ελέγχω με εντατική βασική υπακοή και μόνο. Από κει και πέρα, το έχω πάρει απόφαση, έχω προσαρμοστεί στις ιδιαιτερότητες του χαρακτήρα του, και δεν με απασχολεί καθόλου. Σίγουρα, δεν με απασχολεί ούτε στο ελάχιστο, αν θα τρέχει λυτός σε αλάνες με άλλα σκυλιά.

Η στείρωση λοιπόν, δεν είναι καθόλου βέβαιο, ότι θα λειτουργήσει καταλυτικά, όπως το φαντάζεσαι εσύ.

 

[illuminaughty]

Δεν ξέρω για τον δικό σου σκύλο, ο δικός μου πάντως το αποζητεί έντονα να παίζει με άλλα σκυλιά και η αναβολή ή ακύρωση προσδοκιών δημιουργεί περισσότερη ένταση / συσσώρευση ενέργειας που ουδόλως γίνεται επιθετικότητα, αλλά έντοντος ενθουσιασμός με ψιλογρυλλισματάκια ή ορμητικές προσεγγίσεις που μπορεί σε έναν κυριαρχικό σκύλο να πυροδοτήσουν αντιδράσεις...

Όσον αφορά το πρόβλημα, είναι σαφές νομίζω από τη περιγραφή ότι δεν το εντοπίζω μονομερώς στο δικό μου σκύλο αλλά στην αλληλεπίδραση, με τις επιμέρους μεταβλητές που αναφέρω παραπάνω κι ελπίζω κάπως να ελεγχθούν.

Δεν είναι καθόλου σίγουρο βέβαια και καθώς αναζητώ συμβουλές, είναι καλοδεχούμενη και η δική σου που θεωρείς ότι η στείρωση μάλλον δεν θα έχει κανένα σχετικό προσδοκώμενο αποτέλεσμα...

Δεν ξέρω πώς το δικό σου έφτασε να γίνει έτσι που λες...

Εγώ πάντως δεν το θεωρώ ούτε αυτονόητο ούτε θεμιτό βέβαια...

...να πω ότι την ιδέα που την υπέβαλλε ένας φίλος ιδιοκτήτης που συνταξιδεύαμε και μου έλεγε ότι καθυστέρησε να στειρώσει τον δικό του σκύλο και πρόλαβε να υιοθετήσει κάποιες συμπεριφορές...μετά τη στείρωση όμως αυτές δεν αναπτύχθηκαν περαιτέρω...

Ίσως λοιπόν, λέω η χρονική συγκυρία της στείρωσης να είναι κρίσιμη...

Δεν ξέρω αν ο δικός σου σκύλος άρχισε να γίνεται πιο κυριαρχικός αφού στειρώθηκε ή είχε αρχίσει η διαδικασία πριν και ίσως η στείρωση να μην έφερε τα προσδοκώμενα αποτελέσματα.

 

[Nizinny]

Δεν ξέρω για τον δικό σου σκύλο, ο δικός μου πάντως το αποζητεί έντονα να παίζει με άλλα σκυλιά

.
.
.
Ίσως λοιπόν, λέω η χρονική συγκυρία της στείρωσης να είναι κρίσιμη...

Δεν ξέρω αν ο δικός σου σκύλος άρχισε να γίνεται πιο κυριαρχικός αφού στειρώθηκε ή είχε αρχίσει η διαδικασία πριν και ίσως η στείρωση να μην έφερε τα προσδοκώμενα αποτελέσματα.

Τον στειρωσεις δεν τον στειρωσεις θα πρεπει σιγουρα να διαλεγεις ποτε και με ποιους θα παιζει οχι αμολα σε αλανες κι οτι γινει. Δεν γινεται ολα τα αλλα σκυλια να ειναι τελεια σε συμπεριφορα ακομη κι αν ο δικος σου ειναι αψογος.

 

[illuminaughty]

Τον στειρωσεις δεν τον στειρωσεις θα πρεπει σιγουρα να διαλεγεις ποτε και με ποιους θα παιζει οχι αμολα σε αλανες κι οτι γινει. Δεν γινεται ολα τα αλλα σκυλια να ειναι τελεια σε συμπεριφορα ακομη κι αν ο δικος σου ειναι αψογος.

Παίδες, παρακαλώ μην εισάγετε στη συζήτηση φαντασιώσεις ή λαμβάνετε στάση κριτή, υιοθετώτνας ακραία παραδείγματα για να επισημάνετε κάτι...δεν βοηθάει στη χάραξη των λεπτών διαφορών που απαιτούνται για τη κατανόηση

Ο σκύλος δεν "αμολιέται στις αλάνες κι ό,τι γίνει"...

...γράφω κι όλας παραπάνω ότι συσσωρεύει ένταση επειδή δεν τον αφήνω...

Σε συγκεκριμένα μέρη, με επίβλεψη κοκ, αλλά σίγουρα δεν μπορώ να ελέγξω κάθε φορά όλες τις μεταβλητές λες και οι δημόσιοι χώροι έγιναν η προσωπική μου αυλή...μπαίνεις σε ένα κλειστό χώρο κι έρχεται ο άλλος με το λυτό ροτβάϊλερ χωρίς να ρωτά κανέναν κτλ

Τα δικά μου μελήματα είναι ο σκύλος:
- να κοινωνικοποιείται επαρκώς
- να ασκείται επαρκώς
- να ευχαριστιέται κάνοντας αυτό που τον κάνει πιο χαρούμενο (να τρέχει κρατώντας ένα κλαδάκι και να κυνηγιέται με άλλους σκύλους)
- λαμβάνοντας υπόψη ότι πλέον μεγαλώνει και μπορεί να αναπτύσσει ανταγωνισμούς με άλλους αρσενικούς
- λαμβάνοντας ό,τι προφυλάξεις μπορώ κάθε φορά
- καθώς και παρεμβαίνοντας στον πιθανό έλεγχων μεταβλητών

Στο όνομα της "ασφάλειας" δεν έχει νόημα να γίνεται κανείς και υπερπροστατευτικός με τον σκύλο σε βαθμό που να επιδεινώνει τις όποιες αρνητικές συμπεριφορές...
Κι ένας σκύλος μόνιμα στο λουρί είναι σαν ένας σκύλος δεμένος, αγριεύει περισσότερο...

Σίγουρα πλέον χρειάζεται περισσότερη προσοχή, αλλά θέλω να δω και τί μπορώ να κάνω ώστε κατά το δυνατόν να προλάβω συμπεριφορές που είναι αποτέλεσμα αλληλεπίδρασης και σίγουρα δεν πηγάζουν μονομερώς, συνήθως, απο΄τη μια ή την άλλη πλευρα.

 

[mareco]

Η στείρωση, δεν είναι μέσα σ'αυτά που πρέπει να κάνεις.

 

[matilda]

Ιλουμινοτι για να μην χαθουμε στην μεταφραση και ακρη δεν βγαλουμε. Η στειρωση μειωνει την τεστοστερονη των αρσενικων σκυλων με αποτελεσμα το ισοζυγιο τεστοστερονης οιστρογονων να ισορροπει αρα βαση ορμονων εχεις εναν πιο μαλακο σκυλο.

Ομως η στειρωση απο μονη της δεν ειναι μαγικο ραβδακι, μεγαλο ρολο παιζει και ο ελεγχος (βασικη υπακοη) του σκυλου απο τον ιδιοκτητη και η ικανοτητα του ιδιοκτητη να διαβαζει σωστα την γλωσσα σωματος του δικου του και των αλλων σκυλων. (Υπαρχει απειρο υλικο στο youtube και αν θυμαμαι καλα και καποια θεματα εδω μεσα (ψαξε σηματα ηρεμιας)

Εφοσον παντως θελεις το σκυλακι σου να τρεχει και να παιζει ελευθερο σε παρκα με αλλα σκυλια η προσωπικη μου αποψη ειναι να προχωρησεις σε στειρωση (χωρις να αμελησεις τα παραπανω) μιας και υπαρχει πιθανοτητα και να πλακωθει για την θηλυκια σε οιστρο, και να χαθει κυνηγωντας την ή να σε αγνοει επιδεικτικα και να τρεχετε με τον εξης σχηματισμο θηλυκια - σκυλος σου - εσυ, και φυσικα να ζευγαρωσει.

 

[Nizinny]

Παίδες, παρακαλώ μην εισάγετε στη συζήτηση φαντασιώσεις ή λαμβάνετε στάση κριτή, υιοθετώτνας ακραία παραδείγματα για να επισημάνετε κάτι...δεν βοηθάει στη χάραξη των λεπτών διαφορών που απαιτούνται για τη κατανόηση

Ο σκύλος δεν "αμολιέται στις αλάνες κι ό,τι γίνει"...

....
Το Γενάρη που ήμουν Γιάννενα τον πήγαινα εκεί στο "γιαννιώτικο σαλόνι" το λεγόμενο κι έπαιζε με άλλα σκυλιά και μια φορά άρχιζε να παίζει μ' ένα μεγαλόσωμο και ξαφνικά πλάκωσαν δύο άλλοι ιδιοκτήτες με μεγαλόσωμα σκυλιά που τον έβαλαν στη μέση και τον είχαν και τα τρία σαν παιχνίδι...
Μέχρι να τον μαζέψω ο μικρός είχε φοβηθεί, είχε πονέσει σίγουρα γιατί τον ποδοπάτησαν, κι είχε κάτσει κάτω κι όταν πλησίαζαν οι άλλοι τις μουσουδες τους, έκανε να δαγκώσει περισσότερο αποτρεπτικά...
Κι αυτό όμως παρατηρώ άλλαξε κάπως τη συμπεριφορά του, την έκανε κάπως αμυντική...

....

Καθώς μας έτυχαν συσσωρευμενα τέτοια περιστατικά τον τελευταίο μήνα, εγώ με τη σειρά μου διστάζω να τον λύσω για να παίξει κι αυτό σίγουρα συμβάλλει με τη σειρά του στη συσσώρευση ενέργειας κι ενθουσιασμού...

Αυτο καταλαβα εγω απο τον τροπο που ξεκινησες το θεμα σου οπως στο παραθετω. Δεν βλεπω ποιες λεξεις μου ελαβες ως κριτικη ή ως φαντασιωση.

 

[mareco]

matilda μου...ίσως και να την μειώσει...δεν είναι 100% σίγουρο.

 

[Gaara]

Εγώ προτείνω να το εκπαιδεύσεις σε βασική υπακοή, να το αφήσεις να αναπτυχθεί σωματικά και πνευματικά στο 100% (ακόμη περνάει εφηβεία), να συνεχίσεις να το εκπαιδεύεις σε διάφορα ούτως ώστε να αναπτυχθεί και καλύτερο δέσιμο μεταξύ σας, και να εκτονώνεται πνευματικά, και να ξεκινήσεις και κάποιο κυνάθλημα (όταν σωματικά είναι έτοιμο μην τρέχεις για άλλα μετά).

Παράλληλα κοινωνικοποίησέ το με όσο περισσότερα σκυλιά, ανθρώπους και καταστάσεις γίνεται, και αν μετά την ενηλικίωση (έχοντας κάνει όλα τα παραπάνω) δεις πως δεν υπάρχει έστω και μικρή διαφορά προς το καλύτερο, ξανασκέψου την στείρωση τότε.

 

[irma]

Θα συμφωνήσω με matilda και θα πω ότι τα άλλα αρσενικά σκυλιά, μετά όμως από αρκετό χρονικό διάστημα, θα τον προσεγγίζουν σαφώς με καλύτερες διαθέσεις εφόσον δεν θα μυρίζει όπως τα αρσενικά.

 

[illuminaughty]

Αυτο καταλαβα εγω απο τον τροπο που ξεκινησες το θεμα σου οπως στο παραθετω. Δεν βλεπω ποιες λεξεις μου ελαβες ως κριτικη ή ως φαντασιωση.

Αν διάβασες το κείμενο έγραψα ότι εγώ σε ελεγχόμενες συνθήκες (αφού μυρίστηκε με έναν σκύλο και τα βρήκανε), τον άφησα ελεύθερο σε ένα πάρκο...εμφανίστηκαν όμως ιδιοκτήτες σκύλων με τα δικά τους ήδη λυμένα...
Δεν έδειξαν εχθρική στάση προσερχόμενα οπότε δεν τέθηκε έτσι το ζήτημα, αλλά δεν θεώρησα καλό και να τον μαζεύω στην προσέγγιση μόνο σκύλων, μπορεί να του βγει σε νευρικότητα...στις συνθήκες δεν προλάβαινα εξάλλου, αλλά εφόσον ήταν φιλικά τον άφησα...
Επειδή άρχισαν κάποια στιγμή να παίζουν "ζώνη" 3 προς 1 τον σκύλο, που τον έβλεπαν σαν παιχνίδι, τότε τον μάζεψα.

Επίσης αυτό ήταν περιστατικό εξαίρεση, όπου ο μικρός φοβήθηκε...δεν είναι δείγμα των βολτών που κάνουμε ούτε κατέγραψα τί γίνεται σε κάθε βόλτα, για να βγει το στατιστικό δείγμα πως "αμολιέται στις αλάνες κι ότι γίνει"
--

Ασκησεις βασικής υπακοής σίγουρα χρειάζεται παραπάνω, αλλά για κυναθλήματα κτλ δεν ξέρω αν χρειάζεται χρήματα, που δεν περισσεύουν και σίγουρα ακούγεται σαν να χρειάζεται χρόνος που είναι περιορισμένος...
Πρακτικά η βόλτα του είναι και η βόλτα μου...

Το πρόβλημα είναι ότι στις τσιμεντουπόλεις που ζούμε δεν μπορεί να εκτονωθεί το σκυλί παρά κυρίως έξω κι όχι μέσα που περνάει το μεγαλύτερο μερος της μέρας...κι έξω δεν υπάρχουν πάλι πολλοί χώροι, οπότε πολλοί ιδιοκτήτες συνωστίζονται σε συγκεκριμένα μέρη.

Πάντως μάλλον τη Παρασκευή βράδυ μπαίνει χειρουργείο...είναι κάτι που θα γινόταν ούτως ή άλλως βέβαια...
Ελπίζω να βοηθήσει και σ' αυτά που συζητάμε εδώ.

Αν έχετε πάντως δείγματα ασκήσεων που μπορεί να κάνει κανείς με τον σκύλο μέσα στο σπίτι, που να μην χρειάζονται πολύ χώρο κτλ φιλέψτε με κάτι

 

[l.Kyveli]

Ο μόνος σίγουρος τρόπος να πέσει ένα αρσενικό ειδικά αν είναι κυριαρχικό , μέσω στείρωσης, είναι να γίνει πολύ νωρίς, στους 6 μήνες της ζωής του.

 

[matilda]

matilda μου...ίσως και να την μειώσει...δεν είναι 100% σίγουρο.

Τιποτα δεν ειναι 100% γιαυτο ειπα και ξαναειπα οτι θελει ΚΑΙ τους καταλληλους χειρισμους απο τον ιδιοκτητη. Ομως αυτο

Εφοσον παντως θελεις το σκυλακι σου να τρεχει και να παιζει ελευθερο σε παρκα με αλλα σκυλια η προσωπικη μου αποψη ειναι να προχωρησεις σε στειρωση (χωρις να αμελησεις τα παραπανω) μιας και υπαρχει πιθανοτητα και να πλακωθει για την θηλυκια σε οιστρο, και να χαθει κυνηγωντας την ή να σε αγνοει επιδεικτικα και να τρεχετε με τον εξης σχηματισμο θηλυκια - σκυλος σου - εσυ, και φυσικα να ζευγαρωσει.

και ειδικα το τονισμενο ειναι 100% και για μενα αξιζει τον κοπο της επεμβασης. Ε καλο μου Μαρεκο?

 

[mareco]

χαχα...ok...πάω πάσο

 

[Deleted member 14614]

Ο μόνος σίγουρος τρόπος να πέσει ένα αρσενικό ειδικά αν είναι κυριαρχικό , μέσω στείρωσης, είναι να γίνει πολύ νωρίς, στους 6 μήνες της ζωής του.

Ακριβώς. Αν και κάπου διάβασα ότι μπορεί να επηρεάσει την ανάπτυξή του σε αυτή την ηλικία, γι'αυτό και προτείνουν να στειρώνονται πιο μεγάλα τα σκυλιά (μη με λιθοβολήσετε, μπορεί να κάνω και λάθος).

Όπως και να'χει, έτσι όπως το περιγράφεις, μου φαίνεται ότι ο σκύλος σου έχει αρχίσει να έχει μια "τσαμπουκαλίδικη" στάση, λόγω κακών εμπειριών. Μόνο με σωστή εκπαίδευση μπορείς να διορθώσεις συμπεριφορές μη ανεκτές, οπότε καλύτερα ψάξου άμεσα. Πέραν, πάντως, της βασικής υπακοής, η σωστή κοινωνικοποίηση δεν είναι εύκολο πράγμα. Αντιθέτως, είναι πιο δύσκολη αυτή, παρά άλλα πράγματα. Καλύτερα, δηλαδή, αν δεν παίζουν χρήματα, να πας σε εκπαιδευτή και να σας δείξει έναν μπούσουλα για το πώς να κινείστε ανάλογα την περίπτωση, παρά να τον αρχίσεις σε φουλ πρόγραμμα. Ξαναλέω, βέβαια ότι το ιδανικό (για να έχεις και σχεδόν σίγουρα αποτελέσματα) είναι να κάνει μαθήματα βυ και κοινωνικοποίησης μαζί, μην παρεξηγηθώ.