Πριν από έναν μήνα περίπου, σχεδόν έξω από την αυλή μας, βρήκαμε ένα ταλαιπωρημένο ημίαιμο (προς σέτερ) κουταβάκι. Άπειροι όλοι στην οικογένεια, αλλά ο Σπάικ -έτσι τον ονομάσαμε- μας κέρδισε από την αρχή... Οι πρώτες στιγμές μαζί του ήταν για μας πρωτόγνωρες. Πήραμε το κουταβάκι στο σπίτι, αλλά έκλαιγε συνέχεια την πρώτη ώρα. Μόνο όταν τον πήρα αγκαλιά ηρέμησε! Εγώ από τότε ένιωσα υπεύθυνη γι αυτόν!
Ο μικρός μου γιος ξετρελάθηκε και ήθελε οπωσδήποτε να τον κρατήσουμε, ενώ ακόμα και ο σύζυγος που δεν ήθελε κουβέντα πριν για κατοικίδιο, τον συμπάθησε και έδωσε το οκ λέγοντας: Ας το προσπαθήσουμε!
Την επομένη ημέρα είχαμε την πρώτη επίσκεψη στη γιατρό, η οποία μας πληροφόρησε ότι το κουταβάκι ήταν λίγο μικρότερο από 2 μηνών, κάναμε το πρώτο εμβόλιο, το πρώτο μπάνιο, την αγορά σπιτιού, κλουβιού, την αναζήτηση κατάλληλης ξηράς τροφής... Κι ο Σπάικ μέσα σε 24 ώρες πλήρως εξοικειωμένος! Όλη μέρα μέσα στην καλή χαρά!
Ένα μήνα μετά απορούμε όλοι στην οικογένεια πως ζούσαμε μέχρι τώρα χωρίς έναν τετράποδο φίλο. Η χαρά που μας δίνει είναι απερίγραπτη και η ευγνωμοσύνη του που τον δεχτήκαμε είναι έκδηλη! Έχουμε ένα δωμάτιο μέσα στο σπίτι και μια μεγάλη αυλή μόνο γι αυτόν κι αυτός διαλέγει που και πότε θα πάει! Μένει από την πρώτη εβδομάδα κάποιες ώρες μόνος του (3-4 φορές την εβδομάδα το πολύ ως έξι ώρες) και ζημιά δεν έκανε ποτέ ούτε λέρωσε, μετά την πρώτη εβδομάδα. Με το φαγητό του όλα μια χαρά! Δεν μας ταλαιπωρεί καθόλου!
Με τη βοήθεια του forum ήμουν πάντα ενημερωμένη για ότι προέκυπτε και θεωρώ ότι αυτός είναι ένας σημαντικός παράγοντας που όλα πάνε καλά!
Αυτή είναι η πρώτη μας οικογενειακή εμπειρία με σκυλάκι. Ακόμα και σήμερα, ένα μήνα μετά, σκέφτομαι πως τελικά δεν ξέρω αν τον διαλέξαμε εμείς ή μας διάλεξε αυτός! Καλώς σας βρήκαμε !
Ο μικρός μου γιος ξετρελάθηκε και ήθελε οπωσδήποτε να τον κρατήσουμε, ενώ ακόμα και ο σύζυγος που δεν ήθελε κουβέντα πριν για κατοικίδιο, τον συμπάθησε και έδωσε το οκ λέγοντας: Ας το προσπαθήσουμε!
Την επομένη ημέρα είχαμε την πρώτη επίσκεψη στη γιατρό, η οποία μας πληροφόρησε ότι το κουταβάκι ήταν λίγο μικρότερο από 2 μηνών, κάναμε το πρώτο εμβόλιο, το πρώτο μπάνιο, την αγορά σπιτιού, κλουβιού, την αναζήτηση κατάλληλης ξηράς τροφής... Κι ο Σπάικ μέσα σε 24 ώρες πλήρως εξοικειωμένος! Όλη μέρα μέσα στην καλή χαρά!
Ένα μήνα μετά απορούμε όλοι στην οικογένεια πως ζούσαμε μέχρι τώρα χωρίς έναν τετράποδο φίλο. Η χαρά που μας δίνει είναι απερίγραπτη και η ευγνωμοσύνη του που τον δεχτήκαμε είναι έκδηλη! Έχουμε ένα δωμάτιο μέσα στο σπίτι και μια μεγάλη αυλή μόνο γι αυτόν κι αυτός διαλέγει που και πότε θα πάει! Μένει από την πρώτη εβδομάδα κάποιες ώρες μόνος του (3-4 φορές την εβδομάδα το πολύ ως έξι ώρες) και ζημιά δεν έκανε ποτέ ούτε λέρωσε, μετά την πρώτη εβδομάδα. Με το φαγητό του όλα μια χαρά! Δεν μας ταλαιπωρεί καθόλου!
Με τη βοήθεια του forum ήμουν πάντα ενημερωμένη για ότι προέκυπτε και θεωρώ ότι αυτός είναι ένας σημαντικός παράγοντας που όλα πάνε καλά!
Αυτή είναι η πρώτη μας οικογενειακή εμπειρία με σκυλάκι. Ακόμα και σήμερα, ένα μήνα μετά, σκέφτομαι πως τελικά δεν ξέρω αν τον διαλέξαμε εμείς ή μας διάλεξε αυτός! Καλώς σας βρήκαμε !
