Καλώς ή κακώς παίζονται τρελλά συμφέροντα και άπειρο χρήμα γύρω από την φάση σκύλος. Είναι ολόκληρη (παρα)οικονομία. Ειδικά στο εξωτερικό, όπου και τα μεγέθη είναι διαφορετικά από τη δική μας χώρα.
Η ζήτηση πάντα μα πάντα θα καθορίζει οτιδήποτε σχετίζεται με χρηματική συναλλαγή. Και εφ' όσον η απόκτηση καθαρόαιμου σκύλου εμπεριέχει χρηματική συναλλαγή, επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό.
Μην ξεχνάμε πως εκτός από τους χομπίστες, τους ηθικούς και τους άμεμπτους, υπάρχει μεγάλη μερίδα εκτροφέων στο εξωτερικό που ζει από αυτό.. Από την εκτροφή. Και για να το κάνει αυτό, δεν αρκείται σε 3-4 γέννες το χρόνο. Και για να το κάνει αυτό πρέπει να ακολουθήσει το ρεύμα, αλλιώς τα κουτάβια θα του μείνουν και θα του είναι κόστος.
Παράδειγμα τα πεκινουά. Κανά δυο αιώνες πριν, επενέβησαν στη φυλή ΠΟΛΥ για να τα μικρύνουν, για να τα έχουν αγκαλιά οι αριστροκράτισες. Αν δεν είναι αυτό τρανταχτό παράδειγμα επιβολής της ζήτησης, τότε τί είναι? Και αυτό συνέβη πολύ πριν τις αλλοιώσεις των προτύπων που εξετάζουμε στο παρών νήμα.
Η λύση κατ' εμέ είναι μία. Σωστή ενημέρωση στον καταναλωτή, ο οποίος συνειδητά να πάει να αφήσει τα χρήματά του στον εκτροφέα που δεν στραπατσάρει τη μούρη του σκύλου, ούτε τον κονταίνει / χοντραίνει χωρίς λόγο να μην μπορεί να κουνηθεί. Για να δεις να μην πωλείται παγκ για ενα χρόνο λόγω της μουσούδας, για πότε θα τρέξουν όμιλοι να επαναφέρουν τη φυλή για παράδειγμα.
Απλά, αυτό είναι σχεδόν ουτοπικό, γιατί που να κάθεται τώρα ο καθένας να διαβάζει (ασε δε που χρειάζεται πολυεθνικό συντονισμό όπου είναι σχεδόν αδύνατο).
Η μόνη ουσιαστική ελπίδα λοιπόν, είναι στους απανταχού ρομαντικούς και ηθικά σωστούς εκτροφείς σε διάφορες χώρες, να υπομείνουν και να επιμείνουν στην καλυτέρευση της φυλής τους.
Η ζήτηση πάντα μα πάντα θα καθορίζει οτιδήποτε σχετίζεται με χρηματική συναλλαγή. Και εφ' όσον η απόκτηση καθαρόαιμου σκύλου εμπεριέχει χρηματική συναλλαγή, επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό.
Μην ξεχνάμε πως εκτός από τους χομπίστες, τους ηθικούς και τους άμεμπτους, υπάρχει μεγάλη μερίδα εκτροφέων στο εξωτερικό που ζει από αυτό.. Από την εκτροφή. Και για να το κάνει αυτό, δεν αρκείται σε 3-4 γέννες το χρόνο. Και για να το κάνει αυτό πρέπει να ακολουθήσει το ρεύμα, αλλιώς τα κουτάβια θα του μείνουν και θα του είναι κόστος.
Παράδειγμα τα πεκινουά. Κανά δυο αιώνες πριν, επενέβησαν στη φυλή ΠΟΛΥ για να τα μικρύνουν, για να τα έχουν αγκαλιά οι αριστροκράτισες. Αν δεν είναι αυτό τρανταχτό παράδειγμα επιβολής της ζήτησης, τότε τί είναι? Και αυτό συνέβη πολύ πριν τις αλλοιώσεις των προτύπων που εξετάζουμε στο παρών νήμα.
Η λύση κατ' εμέ είναι μία. Σωστή ενημέρωση στον καταναλωτή, ο οποίος συνειδητά να πάει να αφήσει τα χρήματά του στον εκτροφέα που δεν στραπατσάρει τη μούρη του σκύλου, ούτε τον κονταίνει / χοντραίνει χωρίς λόγο να μην μπορεί να κουνηθεί. Για να δεις να μην πωλείται παγκ για ενα χρόνο λόγω της μουσούδας, για πότε θα τρέξουν όμιλοι να επαναφέρουν τη φυλή για παράδειγμα.
Απλά, αυτό είναι σχεδόν ουτοπικό, γιατί που να κάθεται τώρα ο καθένας να διαβάζει (ασε δε που χρειάζεται πολυεθνικό συντονισμό όπου είναι σχεδόν αδύνατο).
Η μόνη ουσιαστική ελπίδα λοιπόν, είναι στους απανταχού ρομαντικούς και ηθικά σωστούς εκτροφείς σε διάφορες χώρες, να υπομείνουν και να επιμείνουν στην καλυτέρευση της φυλής τους.