νιωθει εγκαταλειψη ο σκυλος στην εκπαιδευση

[mamatouf]

Τα μέρη που δούλευαν οι εκπαιδευτές τον σκύλο, ηταν τα ίδια που τον δούλευες κι εσύ; Υπήρχαν τα ίδια εξωτερικά ερεθίσματα τριγύρω;
Ή άλλου δούλευαν οι εκπαιδευτές και αλλού έκανες εξάσκηση εσύ;[/QUOT
Με τον ενα εκπαιδευτη τα ιδια, με τον αλλο ερχοταν σπιτι αρα τα ιδια με τον τριτο τα ερεθισματα δεν ηταν τα ιδια γιατι σε αλλο παρκο πηγαινα εγω

 

[mamatouf]

Οσο καλή δουλειά και να κάνουν οι εκπαιδευτές που τελικά διάλεξες, αν δεν είσαι εσύ σε θέση, να ανταποκριθείς εξίσου ικανοποιητικά, μετά την εκπαίδευση, όταν δηλαδή και πάλι θα μείνετε οι δυό σας, τότε είναι πιθανό, να ξαναέχεις προβλήματα και να κλαις για το κόστος της επένδυσης, που θεωρείς ότι κάνεις τώρα. Και όσο ο σκύλος μεγαλώνει και καταλαβαίνει ότι τον παίρνει, θα σε δοκιμάζει για πάντα.

Δεν μου απάντησες αν είναι ο πρώτος σου σκύλος ή έχεις πρότερη εμπειρία;

Οταν ημουν νεα ειχαμε στο πατρικο μου ενα ονειρεμενο σεττερ. Ωστοσο ασχολουμουν μαζι του πολυ λιγο γιατι εφυγα.

 

[mamatouf]

Συγνωμη που παρεμβαινω, δεν εχω να προσθεσω κατι χρησιμο , αλλα ως ιδιοκτητρια παρομοιας ηλικιας σκυλου, μου δημιουργηθηκε πραγματικα μια απορια.....
20 μηνων ποτε προλαβε να ειναι κουταβι, να παιξει ως κουταβι, να κοινωνικοποιηθει σε καταστασεις , να χτισετε σχεση, να κανει 3 φορες εκπαιδευση με διαφορετικους ανθρωπους αρα και διαφορετικες ισως μεθοδους (δε θα κρατησε ενα διμηνο η καθεμια?) και να δουλεψτε και μαζι με υπομονη και επιμονη εντος σπιτιου, σε ηρεμο περιβαλλον, μεσα σε κοσμο ,μετα την εκπαιδευση ωστε να τα εμπεδωσετε και οι δυο? Και περναει και εφηβεια με τις εξαρσεις τις ταυτοχρονα.

Ξεκινωντας την εκπαιδευση με το που τελειωνει τα πρωτα εμβολια, καθως παντου και ολοι οι ειδημονες λενε ξεκινα νωρις.

 

[Yorkaddict]

Αναρωτιέμαι αν επέμεινες όσο έπρεπε και αν κατέθεσες τα όπλα νωρίς μέχρι να φωνάξεις τον επόμενο εκπαιδευτή.
Ολη αυτή η διαδικασία είναι της επιμονής και της υπομονής και αργά ή γρήγορα βλέπεις αποτελέσματα.
Οι εκπαιδευτές εκπαιδεύουν πρωτίστως εσένα και σου δείχνουν τι να κάνεις και πως να προχωρήσεις. Γιατί στο τέλος εσύ είσαι που θα μείνεις με τον σκύλο, εσένα πρεπει να εμπιστεύεται, εσένα πρέπει να ακούει. Δικός σου σκύλος είναι.
Ίσως σου φανεί χρήσιμο αυτό το θέμα ώστε να δεις αν και που έκανες κάποια λάθη, αν βιάστηκες να δεις αποτελέσματα ή αν ζήτησες περισσοτερα από όσα είχε μάθει ο σκύλος και με περισσοτερα εξωτερικά ερεθίσματα από όσα είχε μάθει. Σταδιακά φτάνεις εκεί, δεν τον "πετάς" κατευθείαν στα δύσκολα.

 

[mamatouf]

Αναρωτιέμαι αν επέμεινες όσο έπρεπε και αν κατέθεσες τα όπλα νωρίς μέχρι να φωνάξεις τον επόμενο εκπαιδευτή.
Ολη αυτή η διαδικασία είναι της επιμονής και της υπομονής και αργά ή γρήγορα βλέπεις αποτελέσματα.
Οι εκπαιδευτές εκπαιδεύουν πρωτίστως εσένα και σου δείχνουν τι να κάνεις και πως να προχωρήσεις. Γιατί στο τέλος εσύ είσαι που θα μείνεις με τον σκύλο, εσένα πρεπει να εμπιστεύεται, εσένα πρέπει να ακούει. Δικός σου σκύλος είναι.
Ίσως σου φανεί χρήσιμο αυτό το θέμα ώστε να δεις αν και που έκανες κάποια λάθη, αν βιάστηκες να δεις αποτελέσματα ή αν ζήτησες περισσοτερα από όσα είχε μάθει ο σκύλος και με περισσοτερα εξωτερικά ερεθίσματα από όσα είχε μάθει. Σταδιακά φτάνεις εκεί, δεν τον "πετάς" κατευθείαν στα δύσκολα.

σας ευχαριστω παρα πολυ

 

[mareco]

Οταν ημουν νεα ειχαμε στο πατρικο μου ενα ονειρεμενο σεττερ. Ωστοσο ασχολουμουν μαζι του πολυ λιγο γιατι εφυγα.

Αρα, είναι ο πρώτος σου σκύλος.
Δεν μπορώ να μην αναρωτηθώ, γιατί πρώτος σκύλος, ένας τόσο μεγαλόσωμος;
Θα μου πεις προφανώς, ότι πάντα σου άρεσε σαν εμφάνιση, και πάντα τον ονειρευόσουν. Και κάπου εδώ, πρέπει ήδη να έχεις καταλάβει, ότι το τι ονειρευόμαστε, με το τι μπορούμε, δεν πάνε απαραιτήτως μαζί. Εκτός, αν τον βρήκες κουτάβι στον δρόμο και τον μάζεψες. Σ'αυτή την περίπτωση, θα σου πω ένα μεγάλο "μπράβο". Σε οποιαδήποτε άλλη, θα σου πω, ότι έκανες λάθος στην επιλογή. Φοβάμαι επίσης, ότι δεν είναι από εκτροφέα. Αν ήταν, ελπίζω ότι θα σε αποθάρρυνε, από μια τέτοια απόκτηση. Οποιοσδήποτε άλλος τρόπος απόκτησης, να ξέρεις ότι είναι φιλοζωικά κατακριτέος. Οσο διαβάζεις το φόρουμ, θα το καταλάβεις κι εσύ.
Στην δική σου περίπτωση, θα έπρεπε να συμμετέχεις ενεργά στο πρόγραμμα εκπαίδευσης του σκύλου σου. Και να αφοσιωθείς σε αυτό, οπλισμένη με μεγάλη υπομονή και σταθερότητα. Αλλιώς, δεν θα έχεις αποτέλεσμα. Και θα παραμείνει η ζωή σου, κόλαση.

 

[st3li0s]

Μια σημείωση!

Δεν επιδέχονται όλοι οι άνθρωποι εκπαίδευση πόσο μάλιστα με σωστή ρουτίνα και σωστούς χρόνους...

Πολλές περιπτώσεις χρήζουν πιο δραστικής επέμβασης...

Εκπαιδευτικά δεν μπορούν, και δεν πρέπει κατ'εμέ, όλοι να πηγαίνουν με τον σκύλο τους να κάνουν μαθήματα εκεί και να φεύγουν και να ξαναπηγαίνουν για επόμενο μάθημα άλλη μέρα.
Υπάρχουν πολλά πισωγυρίσματα και κρίνεται και η αξιοπιστία του εκπαιδευτή εδώ, που πρέπει επιτέλους να βάλουμε ως παράγοντα.
Αν έχεις έναν χαρακτήρα ιδιοκτήτη που δεν μπορεί να χειριστεί καλά έναν σκύλο που στην καλύτερη περίπτωση έχει ένα κουτάβι και του μαθαίνει βασική υπακοούλα και δεν το χει ρε αδερφέ με τους χρόνους/χειρισμούς κτλ, δεν μπορείς να δουλεύεις ταυτόχρονα με κενά ημερών και σκύλο και ιδιοκτήτη!
Εκεί έρχεται η διαμονή και εφόσον ο σκύλος σαν ον και εκπαίδευση έχει πολλές στάνταρ πεπατημένες πατάς εκεί πάνω και φτιάχνεις πρώτα τον σκύλο και μετά έρχεσαι και κουμπώνεις τον ιδιοκτήτη στον σκύλο.

Είναι τεράστιο λάθος να κρεμόμαστε από στερότυπα που έχουν δημιουργηθεί λέγοντας ότι ο εκπαιδευτής εκπαιδεύει πρώτα τον ιδιοκτήτη και μετά αυτός με την σειρά του εκπαιδεύει τον σκύλο του.

Η λύση δυστυχώς δεν είναι ούτε να μην αφήνεις τον σκύλο, ούτε να τον αφήνεις.
Η λύση είναι στην εκάστοτε περίπτωση και το τι χρήζει στην κάθε περίπτωση.
Βλέπεις τον σκύλο, γυρνάς βλέπεις και -το τζιμάνι- τον ιδιοκτήτη και κρίνεις...

 

[canis]

Νιώθει ο σκύλος εγκατάλειψη όταν τον αφήνεις για εκπαίδευση;

Νιώθει ο σκύλος εγκατάλειψη όταν τον αφήνεις σε μια πανσιόν;

Νιώθει ο σκύλος εγκατάλειψη;

Θα ήταν πολύ παρακινδυνευμένο να προσπαθήσουμε να απαντήσουμε ακριβώς σε αυτό, αλλά μπορούμε να κάνουμε μια προσπάθεια προσέγγισης...

Πως θα ορίζαμε, λοιπόν, τον σκύλο που νιώθει εγκατάλειψη; Τι θα μας οδηγούσε στο συμπέρασμα, δηλαδή, πως ένας σκύλος βιώνει το συναίσθημα της εγκατάλειψης;

Δε θα είχε όρεξη για παιχνίδι; Δε θα είχε όρεξη για φαγητό; Δε θα είχε όρεξη για βόλτα; Θα έδειχνε επιθετική συμπεριφορά; Θα ήταν φοβισμένος; Θα ήταν ανήσυχος; Θα ήταν νωχελικός;

Μπορούμε να κάνουμε εκατοντάδες ερωτήσεις μα τελικά τι ψάχνουμε; Μια αλλαγή στην συμπεριφορά του σκύλου. Μια αλλαγή όμως που μπορεί να οφείλεται σε οτιδήποτε και εμείς θα το αποδώσουμε σε αυτό που εμείς έχουμε στο μυαλό μας (αυτό που θέλουμε ίσως).

Ένα δεδομένο είναι πως ο σκύλος θα βιώσει μια αλλαγή. Μια αλλαγή στο περιβάλλον και την καθημερινότητα του. Το πως θα αντιδράσει, τι συμπεριφορά θα έχει, άρα και το πως και τι θα νιώσει έχει να κάνει περισσότερο με το τι ερεθίσματα θα έχει στην νέα καθημερινότητα του. Αν τα ερεθίσματα είναι θετικά, ο σκύλος θα αντιδράσει θετικά και θα νιώσει καλά, ίσως και καλύτερα από πριν. Αν τα ερεθίσματα είναι αρνητικά, θα νιώσει αρνητικά.

Σε αυτό το σημείο πρέπει να τονίσουμε πως το τι είναι αρνητικό και τι θετικό για ένα σκύλο δε το καταλαβαίνει πάντα ο μέσος ιδιοκτήτης. Ο μέσος ιδιοκτήτης έχει την εντύπωση πως το πολύ φαγητό και οι λιχουδιές είναι καλό, η τροφή χωρίς γλουτένη με βίσωνα και αηδονόγλωσσες είναι καλό, ο καναπές και η ξάπλα σε ειδικό πουπουλένιο κρεβάτι είναι καλά, τα πιατάκια με το μονόγραμμα του σκύλου είναι καλά, το φανταχτερό περιλαίμιο είναι καλό, το μπάνιο και το grooming είναι καλά, οι προληπτικές εξετάσεις υγείας είναι καλές, τα δεκάδες παιχνίδια που του έχουμε αγοράσει είναι καλά, οι χιλιάδες φωτογραφίες στο Instagram με το σκύλο είναι καλές... και όλα αυτά είναι μια χαρά, μα για τον σκύλο δεν είναι τόσο σημαντικά.

Αυτό που είναι σημαντικό για τον σκύλο είναι η σχέση μας να είναι σχέση σκύλου και ανθρώπου και η επικοινωνία μας να γίνεται σε αυτή την βάση. Όποιος προσφέρει κάτι πιο κοντά σε αυτό στα μάτια του σκύλου "ανεβαίνει" και έτσι νιώθει πιο καλά και ας μην έχει αυτά που εμείς νομίζουμε καλά. Μπορούν να γραφτούν άπειρα για το τι συνθέτει αυτό που γράφω παραπάνω και με μια φράση έχω ονομάσει "Σεβασμός στο σκύλο"...

Γυρίζοντας στο θέμα των συναισθημάτων του σκύλου και στο αν ο σκύλος βιώνει την εγκατάλειψη όταν αφήνεται για εκπαίδευση ή σε μια πανσιόν δε μπορώ να μην αναρωτηθώ τι βιώνει ο σκύλος όταν υιοθετείται από τον ιδιοκτήτη του; ...και η λέξη η υιοθεσία πιθανόν να μη δίνει την σωστή εικόνα.

Στην περίπτωση απόκτησης σκύλου από κάποια γέννα, ο σκύλος ξαφνικά και από εκεί που ζει για 2 μήνες συν με την μητέρα και τα αδέρφια του βλέπει να τον παίρνουν μακριά, χωρίζοντας τον από την οικογένεια του και το οικείο του περιβάλλον, δίχως αιτία και αφορμή, δίχως εξηγήσεις. Πιθανόν η λέξη "απαγωγή" να ταιριάζει περισσότερο και οι φερόμενοι ως "σκυλογονείς" θα έπρεπε να λέγονται "σκυλοαπαγωγείς".

Τι είναι όμως αυτό που κάνει την όλη διαδικασία θετική και όχι αρνητική και τραυματική;

Η σωστή συμπεριφορά και αντιμετώπιση μετά και τα θετικά ερεθίσματα που ο σκύλος θα πάρει. Προσαρμόζεται, λοιπόν, στην νέα του καθημερινότητα και συνεχίζει την ζωή του. Κάτι που κάνει σε οποιαδήποτε κατάσταση.

Θα προσαρμοστεί στο νέο του σπίτι σαν κουτάβι, θα προσαρμοστεί στο νέο σπίτι μετά από μετακόμιση, θα προσαρμοστεί στο νέο ιδιοκτήτη μετά από κάποιο γεγονός που θα επιτάσσει την αλλαγή ιδιοκτήτη, θα προσαρμοστεί σε διαζύγια, σπουδές, απώλειες... Είναι από τα κυριότερα χαρακτηριστικά του αν όχι το κυριότερο, η προσαρμοστικότητα και ο οπορτουνισμός (ο ελιγμός και η αξιοποίηση συγκυριών κάθε είδους προκειμένου να επιτευχθεί προσωπικό όφελος).

Τελικά, βιώνει ο σκύλος την εγκατάλειψη;

 

[mamatouf]

Αρα, είναι ο πρώτος σου σκύλος.
Δεν μπορώ να μην αναρωτηθώ, γιατί πρώτος σκύλος, ένας τόσο μεγαλόσωμος;
Θα μου πεις προφανώς, ότι πάντα σου άρεσε σαν εμφάνιση, και πάντα τον ονειρευόσουν. Και κάπου εδώ, πρέπει ήδη να έχεις καταλάβει, ότι το τι ονειρευόμαστε, με το τι μπορούμε, δεν πάνε απαραιτήτως μαζί. Εκτός, αν τον βρήκες κουτάβι στον δρόμο και τον μάζεψες. Σ'αυτή την περίπτωση, θα σου πω ένα μεγάλο "μπράβο". Σε οποιαδήποτε άλλη, θα σου πω, ότι έκανες λάθος στην επιλογή. Φοβάμαι επίσης, ότι δεν είναι από εκτροφέα. Αν ήταν, ελπίζω ότι θα σε αποθάρρυνε, από μια τέτοια απόκτηση. Οποιοσδήποτε άλλος τρόπος απόκτησης, να ξέρεις ότι είναι φιλοζωικά κατακριτέος. Οσο διαβάζεις το φόρουμ, θα το καταλάβεις κι εσύ.
Στην δική σου περίπτωση, θα έπρεπε να συμμετέχεις ενεργά στο πρόγραμμα εκπαίδευσης του σκύλου σου. Και να αφοσιωθείς σε αυτό, οπλισμένη με μεγάλη υπομονή και σταθερότητα. Αλλιώς, δεν θα έχεις αποτέλεσμα. Και θα παραμείνει η ζωή σου, κόλαση.

Η ζωη μου δεν είναι κόλαση
Μόνο προσωρινά τώρα που λείπει
Αυτό το ύφος λαϊκό δικαστήριο δε βοηθάει σου το ξαναείπα δεν με ξέρεις και δεν ξέρεις εάν και πόση δουλειά έχω κάνει με το μικρό
Και αλήθεια δε βρίσκω το λόγο να σου εξηγήσω

 

[mareco]

Ο λόγος για να το εξηγήσεις, όχι μόνο σε μένα, αλλά στο φόρουμ στο οποίο εσύ απευθύνθηκες, είναι ακριβώς αυτός. Το ότι απευθύνθηκες σε μια ομάδα αγνώστων, για να σε βοηθήσει. Σε κάθε ποστ μου, σε ρωτάω συγκεκριμένα πράγματα, τα οποία θεωρώ σημαντικά για να καταλάβω και να συνεχίσω την συζήτηση, την οποία [ξαναλέω] εσύ ζήτησες, και δεν τα απαντάς. Δεν είσαι υποχρεωμένη, αλλά τότε κι εγώ, αναγκάζομαι να εικάζω και να κατευθύνω τις απόψεις μου, προς όπου νομίζω. Αν εσύ το νοιώθεις ως λαικό δικαστήριο, είναι δικό σου πρόβλημα.

Το ότι δεν έχεις κάνει πετυχημένη δουλειά με τον μικρό, δεν το λέω εγώ. Το λες εσύ και κρίνεται εκ του αποτελέσματος. Δεν χρειάζεται συζήτηση. Είτε έχεις δουλέψει μαζί του, είτε όχι, δεν έχεις το επιθυμητό για σένα αποτέλεσμα. Η καθημερινότητά σας, είναι πολύ δύσκολη (ας μην την πω "κόλαση", αφού σε χαλάει), εφόσον λες:

...
α αμα βαλει κατι στην κεφαλα του θα το κανει και δεν ακουει στοπ και οχι με κανενα τροπο, ως αποτελεσμα φοβαμαι οτι θα μου φυγει προς κανενα γατι και δε θα επιστρεφει και ή θα μου τον κλεψουν ή θα τον πατησει αμαξι, γιατι ειναι πολυ δυνατος παρ΄ότι 27,5 κιλα μονο
β τραβαει οταν θελει
γ δεν ακουει στο ελα
δ εαν ειμαστε καπου μαζι ουτε τουαλεττα δεν μπορω να παω χωρις να τον παρω, ξεσηκωνει τον κοσμο
και οχι δεν εχω καμμια ικανοτητα σε αυτη τη φαση να σκεφτω ή να επεξεργαστω τιποτα, ..

Και λυπάμαι, αλλά εγώ προσωπικά θέλω να το ξανατονίσω. Γιατί αποφάσισες [αν δεν έτυχε] να βάλεις στην ζωή σου, έναν τόσο μεγαλόσωμο σκύλο, ο οποίος είχε πολύ αυξημένες πιθανότητες, να καταλήξει συμπεριφορικά έτσι, εφόσον συγχρόνως δεν έχεις και τις γνώσεις να τον διαχειριστείς; Νόμιζες/ήλπιζες ότι θα έμπαινε στον αυτόματο και θα διαμορφωνόταν από μόνος του, αυτομάτως, σε ότι ίσως βλέπεις γύρω σου;

Τα ερωτήματά μου, μάλλον θα μείνουν αναπάντητα. Αλλά ελπίζω, να επηρρεάσουν κάποιον άλλον, που θα διαβάσει το θέμα σου και ίσως, προβληματιστεί με όλα αυτά, πριν τρέξει αυθορμήτως, να βάλει στην ζωή του, έναν...μεγαλόσωμο [ας παραμείνω στο μέγεθος αν και δεν είναι τό μόνο κριτήριο] μπελά.

 

[alexxela]

Αφού είναι 20 μηνών για διόρθωση προβληματικής συμπεριφοράς αφέθηκε ο σκύλος και σε δεύτερο σκέλος για την βασική υπακοή του. Αυτό το αναφέρω γιατί αρχικά οι δύο μήνες μοιάζουν πολύς χρόνος αλλά υπάρχουν και πολύ δύσκολες συμπεριφορές που δεν διορθώνονται, μόνο ελέγχονται/περιορίζονται.

Χωρίς να ξέρω το τί, αλλά 4ρις εκπαιδευτές για ένα σκύλο φωνάζει ότι κάτι δεν έχει πάει καλά.

 

[betty coltrane]

Μπορούν να συμβαίνουν και τα δυο; Και να προσαρμόζεται αλλά και να νοιώθει εγκατάλειψη;

https://twitter.com/dodo/status/1051187062597189638

Αυτό που έχω δει στα σκυλιά φίλων που έχω φιλοξενήσει είναι ότι δεν έπαθαν και τίποτα αλλά είναι πάντα αμήχανα και μουδιασμένα. Άλλα προσαρμόζονται ευκολότερα άλλα όχι.
Πάντως, αφού περνάν καλά, καλό τους κάνει να ξεκολλάν λίγο. Το πρόβλημα είναι αν περνάν καλύτερα αλλού.

 

[canis]

Σίγουρα αντιλαμβάνεται και αντιδρά στις αλλαγές ανάλογα τον χαρακτήρα του και το είδος των αλλαγών, αλλά αν αυτό είναι συναίσθημα εγκατάλειψης, φόβου για το άγνωστο, επιφυλακτικότητας για τα νέα δεδομένα, άγχος λόγω των νέων ερεθισμάτων, αμηχανία όπως είπες για το τι θα ακολουθήσει, περιέργεια και πολλά άλλα... Θα ήθελα κι εγώ να μπορώ να το γνωρίζω σίγουρα.

Θα ήθελα, επίσης, να ξέρω αν θα μπορούσαμε εμείς να "ζήσουμε" ξέροντας πως ο σκύλος μας δεν μας "αγαπά" και δεν τον πειράζει αν υπάρχουμε ή όχι και όχι τόσο το αντίθετο...

 

[tasos malinoua]

Ξεκινωντας την εκπαιδευση με το που τελειωνει τα πρωτα εμβολια, καθως παντου και ολοι οι ειδημονες λενε ξεκινα νωρις.

και αυτο ειναι το σωστο
με την μονη διαφορα οτι δεν ξεκινας να φτιαξεις κατσε,ξαπλα κλπ αλλα ξεκινας να φτιαξεις την σχεση σου και την επαφη σου με τον σκυλο και αργοτερα να μπεις σε εντολες.
αλλα προφανως απο τους 4 που ασχοληθηκαν μαζι σου κανεις δεν σου εδειξε η δεν ηξερε να σου δειξει τι ειναι αυτο το πραμα.

φυσικα φταις και εσυ για πραγματα και καταστασεις,αλιμονο αν ο ιδιοκτητης δεν εχει μερος ευθυνης,ισως και το μεγαλυτερο, αλλα ετσι δουλευει το φορουμ.
αν ελεγες εχω θεμα και δεν εχω λεφτα για εκπαιδευτη θα σου την λεγαμε για το πως θα τα βρεις
τωρα που δεν παρατησες τον σκυλο στο ελεος του αλλα ετρεξες σε 4 αλλα λυση δεν εβγαλες 2 πραγματα φταινε.η εσυ εισαι τζορας και δεν τα καταλαβαινεις η οι 4 δεν μπορουσαν να σε κανουν να καταλαβεις/μαθεις.προβλημα το 1 μεγαλυτερο το 2.
εμεις ομως πρεπει καποιον να κρινουμε και ας μην ξερουμε τι ακριβως εχει γινει
γιατι εμεις ειμαστε οι γαματοι

δεν θα παθει τιποτα ο σκυλος αν μεινει σε ενα εκπαιδευτηριο
φυσικα ειναι καλυτερα να δουλευει με τον ιδιοκτητη αλλα και ετσι οπως ειπε ο στελιος ισως καποιες φορες ειναι καλυτερα (το να μενει εκει)

 

[mareco]

αλλα προφανως απο τους 4 που ασχοληθηκαν μαζι σου κανεις δεν σου εδειξε η δεν ηξερε να σου δειξει τι ειναι αυτο το πραμα.

Πως προκύπτει αυτό το συμπέρασμα;

 

[sea-mol]

Δοκιμασα με καθοδηγηση με τρεις διαφορετικους εκπαιδευτες. Εκανε τα παντα τελεια μπροστα στον εκπαιδευτη και μολις εκεινος/εκεινη εφευγε με εγραφε κανονικα.

Κατ αρχάς πρέπει να ξαναγνωριστείτε με τον σκύλο σου. Να κάνετε και οι δύο ένα καλό φορματ καμμένων εντολών και κωδικών επικοινωνίας, και να θέσετε τα πράγματα στην σωστή βάση.
Στην σύντομη κυνο-ιστορία μου, μου έχουν τύχει σκυλιά που δεν τους κάηκε καρφί που άλλαξαν το περιβάλλον τους, σκυλιά που κούναγαν ουρά που επιτέλους άλλαξε το περιβάλλον τους, αλλά και σκυλιά που έκλαιγαν και έτρωγαν δυο μέρες σίδερα (κυριολεκτικά) για να επιστρέψουν στο περιβάλλον τους.
Σε έκθεση έτυχε να πάρω στα χέρια μου ποιμενικό που δεν με είχε ξαναδεί και το σκυλί κυριολεκτικά πήρε δυο πόντους ύψος όταν το άφησε ο τραχανοπαπάρας που το κράταγε (μάρτυς μου ο @ptf ).
Οπότε αυτό που έχει σημασία είναι τι είδους bonding είχε το σκυλί με το προηγούμενο περιβάλλον (και με εσένα αυτό σημαίνει) , τι είδους bonding θα κάνει με το καινούριο, αλλά και τι χαρακτήρας είναι το ίδιο. Είναι ανθρωποκεντρικό μαζί σου ή χέστηκε η φοράδα στ αλώνι αν αυτόν που το κρατάει τον λένε Σήφη ή Τούλα? Είναι κυριαρχικό και όπου πάει κάνει τον χώρο κτήμα του, ή κοιτάει τις εξόδους σαν τον γιο του πυροσβέστη?
Πολλές οι μεταβλητές, αλλά ξεκίνα μάλλον απ το να αλλάξεις εσύ πριν αλλάξει το σκυλί.

 

[betty coltrane]

Σίγουρα αντιλαμβάνεται και αντιδρά στις αλλαγές ανάλογα τον χαρακτήρα του και το είδος των αλλαγών, αλλά αν αυτό είναι συναίσθημα εγκατάλειψης, φόβου για το άγνωστο, επιφυλακτικότητας για τα νέα δεδομένα, άγχος λόγω των νέων ερεθισμάτων, αμηχανία όπως είπες για το τι θα ακολουθήσει, περιέργεια και πολλά άλλα... Θα ήθελα κι εγώ να μπορώ να το γνωρίζω σίγουρα.

Θα ήθελα, επίσης, να ξέρω αν θα μπορούσαμε εμείς να "ζήσουμε" ξέροντας πως ο σκύλος μας δεν μας "αγαπά" και δεν τον πειράζει αν υπάρχουμε ή όχι και όχι τόσο το αντίθετο...

Τι είναι αγάπη; τι είναι ανάγκη; συμφέρον;
Μπαίνουμε στα χωράφια του σχέσεις.gr
Σημασία έχει ότι δέσιμο υπάρχει, τον πειράζει αν υπάρχουμε ή όχι.

Το τζακ ρασελ μιας φίλης είναι σκέτο τσουλί, δεν την ενδιαφέρει ποιος της πετάει το μπαλάκι αρκεί να υπάρχει ένα χέρι, θα πάει και θα του απαιτήσει να του πετάξει την μπάλα. Σε γνωστούς, σε περαστικούς, κυριολεκτικά στον πρώτο τυχόντα. Και εννοείται ότι δεν κάνει και δε θέλει να κάνει κάτι άλλο πέρα από αυτό. Αρκεί να είναι εκεί η φίλη μου. Αν λείπει, δεν υπάρχει κανένας τρόπος να την καταφέρεις να παίξει με το μπαλάκι. Λέμε ότι είναι ένα χαλασμένο τζακ, όταν λείπει ο άνθρωπός της

 

[sak69GR]

Θα ήθελα, επίσης, να ξέρω αν θα μπορούσαμε εμείς να "ζήσουμε" ξέροντας πως ο σκύλος μας δεν μας "αγαπά" και δεν τον πειράζει αν υπάρχουμε ή όχι και όχι τόσο το αντίθετο...

Πωπώ ρε φίλε @canis, τι ήταν αυτό που είπες τώρα!
Πόσο τρομερή κουβέντα ήταν αυτή αν κάτσει να το σκεφτεί κάποιος!
Αλήθεια πόσοι από εμάς θα το ήθελαν και θα το άντεχαν αν μπορούσε να γίνει?

 

[mamatouf]

Κατ αρχάς πρέπει να ξαναγνωριστείτε με τον σκύλο σου. Να κάνετε και οι δύο ένα καλό φορματ καμμένων εντολών και κωδικών επικοινωνίας, και να θέσετε τα πράγματα στην σωστή βάση.
Στην σύντομη κυνο-ιστορία μου, μου έχουν τύχει σκυλιά που δεν τους κάηκε καρφί που άλλαξαν το περιβάλλον τους, σκυλιά που κούναγαν ουρά που επιτέλους άλλαξε το περιβάλλον τους, αλλά και σκυλιά που έκλαιγαν και έτρωγαν δυο μέρες σίδερα (κυριολεκτικά) για να επιστρέψουν στο περιβάλλον τους.
Σε έκθεση έτυχε να πάρω στα χέρια μου ποιμενικό που δεν με είχε ξαναδεί και το σκυλί κυριολεκτικά πήρε δυο πόντους ύψος όταν το άφησε ο τραχανοπαπάρας που το κράταγε (μάρτυς μου ο @ptf ).
Οπότε αυτό που έχει σημασία είναι τι είδους bonding είχε το σκυλί με το προηγούμενο περιβάλλον (και με εσένα αυτό σημαίνει) , τι είδους bonding θα κάνει με το καινούριο, αλλά και τι χαρακτήρας είναι το ίδιο. Είναι ανθρωποκεντρικό μαζί σου ή χέστηκε η φοράδα στ αλώνι αν αυτόν που το κρατάει τον λένε Σήφη ή Τούλα? Είναι κυριαρχικό και όπου πάει κάνει τον χώρο κτήμα του, ή κοιτάει τις εξόδους σαν τον γιο του πυροσβέστη?
Πολλές οι μεταβλητές, αλλά ξεκίνα μάλλον απ το να αλλάξεις εσύ πριν αλλάξει το σκυλί.

πρωτος ανεβαινει στο κρεβατι, μετα βολεθομαστε οι αλλοι, αγκαλια στον καναπε, αγκαλια στο πατωμα παιχνιδι μεσα στο σπιτι τρελλο αλλα και εξω ξυπναμε μαζι κοιμομαστε μαζι
ειναι φιλικος με ολους, αγαπαει δυο τρεις φιλους-δειχνει ενθουσιασμο οταν τους βλεπει, γαυγιζει αγρια σε εναν αθλιο τυπο στη γειτονια
Μαλλον κι εγω τραχανοπαπαρας ειμαι

 

[betty coltrane]

πρωτος ανεβαινει στο κρεβατι, μετα βολεθομαστε οι αλλοι, αγκαλια στον καναπε, αγκαλια στο πατωμα παιχνιδι μεσα στο σπιτι τρελλο αλλα και εξω ξυπναμε μαζι κοιμομαστε μαζι
ειναι φιλικος με ολους, αγαπαει δυο τρεις φιλους-δειχνει ενθουσιασμο οταν τους βλεπει, γαυγιζει αγρια σε εναν αθλιο τυπο στη γειτονια
Μαλλον κι εγω τραχανοπαπαρας ειμαι

όταν τα είπες αυτά στους εκπαιδευτές, τι σου είπαν;