Η “γλώσσα” των σκύλων
- Thread starter antivias
- Ημερομηνία δημιουργίας
Ο σκυλος σιγουρα δεν εχει αυτογνωσια!
Δεν ξερει αν ειναι οραιος η ασχημος.
Σιγουρα αισθανονται ομος μια αλλαγη πανω τους, μετα το κουρεμα.
Εγω εχω παρατηρησει απειρες φορες, οτι οταν ενας μαλλιαρος σκυλος κουρευεται γουλι- και οι "δικοι του" αρχιζουν ειτε να γελανε οταν τον πρωτοαντικριζουν- ειτε να αρχιζουν το ¨ πως εγινες ετσι/ πωωω, πωσο ασχημος εισαι- τα σκυλια κομπλαρονται, στενοχοριουνται και μερικα παθαινουν πραγματικα την πλακα τους και "ψυχοπλακονονται".
Αυτο εξαρταται και παντα, απο το ποσο ευαισθητος ειναι ο σκυλος γενικος.
Ενω αν τους λενε ομος ποσο οραια ειναι- τους χαμογελουν και τους υποδεχονται χαρουμενα εως εντελος νορμαλ σαν να μην εγινε τιποτα, τα σκυλια δεν παθαινουν τιποτα.
Η δικια μου παλι δειχνει την εξης συμπεριφορα :
Οταν την κανουμε μπανιο η την χτενιζουμε κανει βολτες επιδεικτικα σε ολο το σπιτι, παει σε ολους και "μαζευει" κομπλιμεντα, για την οραια της εμφανιση (και ας μην φαινεται καμια αλλαγη με αυτο το κοντο τριχομα! :wink: :wink: :wink: )
Το απολαμβανει να ειναι στο επικεντρο του ενδιαφεροντος ολων μας, να την προσεχουμε και να την κανακευουμε.
Και ετσι- μολις βαλθω να βουρτσισω τα γατια μου, περιμενει με ανυπομονησια στην σειρα.
Αν μετα το χτενιζμα την κοιτουσαμε, σαν να την σιχαινομαστε- ισως να κρυβοταν μετα??
FrenchieFan said:
Σε αυτή την περίπτωση νομίζω πως τον ψυχίατρο τον χρειάζεται ο ιδιοκτήτης και όχι ο σκύλος. Είναι δυνατόν να βλέπεις το σκυλί ΣΟΥ κουρεμένο και να νιώθεις απέχθεια σε σημείο που αυτή να γίνεται αντιληπτή από το σκύλο? Λίγο αλοπρόσαλλο μου ακούγεται αυτό... εκτός κι αν είναι ταρατσόσκυλο που το σιχαίνεται ο άλλος έτσι κι αλλιώς, και γι αυτό δεν το βάζει στο σπίτι του.FrenchieFan said:
vrmode said:
Και ομος, ειναι δυνατον- εγω το ζω συνεχος απο κοντα!
Νομιζεις αληθεια, οτι ολοι ειναι σαν εμας??
Ασε!
Εχω δει πολλα ολα αυτα τα χρονια- και δεν ηταν ταρατσοσκυλα.
Ανθρωποι που, ενω δεν θεωρουσαν απαραιτητο να πιασουν για μηνες ολοκληρες μια βουρτσα στο χερι, με αποτελεσμα ο σκυλος να εχει πια μια πανοπλια σαν χοντρη τσοχα (μου εχει τυχει ΑΠΕΙΡΕΣ φορες), να μην μπορουν να συμβιβαστουν με το νεο αλλαγμενο look του σκυλου τους, να το λενε και ξαναλενε " δεν ειναι πια σκυλος μου" και να μην τον πιανουν μετα!
Η FrenchieFan έγραψε
Ο σκύλος δεν μπορεί να αναγνωρίσει το είδωλο του στο καθρέφτη και άρα δεν μπορεί να νιώσει ντροπή για αυτό που είναι. Άρα ο λόγος που εξαφανίστηκε ο σκύλος της φίλης μου δεν ήταν επειδή ντρέπονταν για τη νέα του εμφάνιση!
Ο σκύλος είχε αυτή τη συμπεριφορά
1. Διότι ταλαιπωρήθηκε στο κομμωτήριο
2. Διότι νιώθει άβολα που του λείπει τρίχωμα
3. Διότι εισπράττει μια καινούργια αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά από τα αφεντικά τους (σαν και αυτή που ανέφεραν η vrmode και η FrenchieFan)
Όλα αυτά φοβίζουν το ζώο το οποίο τρομαγμένο τρέχει κάτω από το κρεβάτι και κρύβεται.
Που θέλω να καταλήξω…
Χρησιμοποιώντας ανθρώπινα κριτήρια για την κατανόηση της συμπεριφοράς των σκύλων μας θα κάνουμε λάθη. Ο σκύλος «μιλά» με τη γλώσσα του σώματος του και όχι με τη δική μας. Εάν θέλουμε να «συνεννοηθούμε» λοιπόν θα πρέπει να μάθουμε τη σκυλίσια γλώσσα γιατί την ανθρώπινη δεν μπορεί να την μάθει ο σκύλος μας!
Αυτό εννοούμε όταν λέμε «μην ερμηνεύετε την συμπεριφορά των σκύλων με ανθρώπινα κριτήρια», διότι μόνο έτσι θα έχουμε καλύτερη συμβίωση.
Και έχει απόλυτο δίκιο!FrenchieFan said:
Ο σκύλος δεν μπορεί να αναγνωρίσει το είδωλο του στο καθρέφτη και άρα δεν μπορεί να νιώσει ντροπή για αυτό που είναι. Άρα ο λόγος που εξαφανίστηκε ο σκύλος της φίλης μου δεν ήταν επειδή ντρέπονταν για τη νέα του εμφάνιση!
Ο σκύλος είχε αυτή τη συμπεριφορά
1. Διότι ταλαιπωρήθηκε στο κομμωτήριο
2. Διότι νιώθει άβολα που του λείπει τρίχωμα
3. Διότι εισπράττει μια καινούργια αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά από τα αφεντικά τους (σαν και αυτή που ανέφεραν η vrmode και η FrenchieFan)
Όλα αυτά φοβίζουν το ζώο το οποίο τρομαγμένο τρέχει κάτω από το κρεβάτι και κρύβεται.
Που θέλω να καταλήξω…
Χρησιμοποιώντας ανθρώπινα κριτήρια για την κατανόηση της συμπεριφοράς των σκύλων μας θα κάνουμε λάθη. Ο σκύλος «μιλά» με τη γλώσσα του σώματος του και όχι με τη δική μας. Εάν θέλουμε να «συνεννοηθούμε» λοιπόν θα πρέπει να μάθουμε τη σκυλίσια γλώσσα γιατί την ανθρώπινη δεν μπορεί να την μάθει ο σκύλος μας!
Αυτό εννοούμε όταν λέμε «μην ερμηνεύετε την συμπεριφορά των σκύλων με ανθρώπινα κριτήρια», διότι μόνο έτσι θα έχουμε καλύτερη συμβίωση.
Rottie, δεν ερμηνεύω τη συμπεριφορά των σκύλων με ανθρώπινα κριτήρια, γιατί γνωρίζω ακριβώς τις δυνατότητες των σκύλων.
Νομίζω ότι πρέπει να εξηγήσω καλύτερα τι εννοώ.
Πιστεύω ότι ο σκύλος δεν αισθάνεται αισθήματα έρωτα ώστε να αναπαραχθεί, συνεπώς στείρωση. Αν υποστήριζα το αντίθετο θα ερμήνευα τη συμπεριφορά του με βάση το τι αισθάνομαι εγώ.
Συμφωνώ με το κομμωτήριο, ο σκύλος φοβήθηκε από την αλλαγή, δεν ντράπηκε για την εμφάνισή του. Μου το είχε κάνει παλαιότερα και το δικό μου.
Όταν λες όμως με αφορμή πάλι παλαιότερη συζήτηση, ότι είσαι η αγέλη του σκύλου σου δε συμφωνώ απολύτως για τους λόγους που είχα πει. Είσαι άνθρωπος και όταν περιγράφεις τη σχέση σου με το σκύλο πρέπει να το κάνεις στην ανθρώπινη ορολογία. Το να παραλληλίζεις τη θέση σου σαν αρχηγός της αγέλης και το να αισθάνεσαι εσύ στη θέση του σκύλου είναι το ίδιο σαν να τον βάζω εγώ στη θέση του ανθρώπου. Εγώ είμαι αρχηγός της αγέλης για το σκύλο μου, αλλά τον αισθάνομαι σαν προστατευόμενό μου.
Με ανθρώπινα κριτήρια όμως θα ερμηνεύσω το σκύλο μου όταν κάνει ζήλιες, όταν μου κρατάει μούτρα, όταν τσαντίζεται ή όταν κακομαθαίνει, έστω και αν αναπαράγει ανεπιθύμητες συμπεριφοράς, προσπαθώντας να διατρανώσει την κυριαρχία του. Και τα παιδιά το ίδιο κάνουν.
Αυτές είναι συμπεριφορές που συναντώνται στους σκύλους. Δε θεωρώ ότι ο σκύλος μου είναι ένας μικρός άνθρωπος, οπότε δεν τα ανάγω όλα στο τι θεωρώ εγώ.
Πιστεύω όμως ακράδαντα στον χαρακτήρα και τις ιδιοτροπίες των ζώων, και σε αυτό το επίπεδο τις παραλληλίζω με των ανθρώπων και αναγνωρίζω ανθρώπινα χαρακτηριστικά.
Συμφωνώ ότι η γενίκευση είναι λάθος, αλλά θεωρώ ότι είμαι σε θέση να ξεχωρίζω τι μπορεί να αναχθεί/ παραλληλιστεί με την ανθρώπινη συμπεριφορά.
Ελπίζω να έγινα πιο σαφής.
Νομίζω ότι πρέπει να εξηγήσω καλύτερα τι εννοώ.
Πιστεύω ότι ο σκύλος δεν αισθάνεται αισθήματα έρωτα ώστε να αναπαραχθεί, συνεπώς στείρωση. Αν υποστήριζα το αντίθετο θα ερμήνευα τη συμπεριφορά του με βάση το τι αισθάνομαι εγώ.
Συμφωνώ με το κομμωτήριο, ο σκύλος φοβήθηκε από την αλλαγή, δεν ντράπηκε για την εμφάνισή του. Μου το είχε κάνει παλαιότερα και το δικό μου.
Όταν λες όμως με αφορμή πάλι παλαιότερη συζήτηση, ότι είσαι η αγέλη του σκύλου σου δε συμφωνώ απολύτως για τους λόγους που είχα πει. Είσαι άνθρωπος και όταν περιγράφεις τη σχέση σου με το σκύλο πρέπει να το κάνεις στην ανθρώπινη ορολογία. Το να παραλληλίζεις τη θέση σου σαν αρχηγός της αγέλης και το να αισθάνεσαι εσύ στη θέση του σκύλου είναι το ίδιο σαν να τον βάζω εγώ στη θέση του ανθρώπου. Εγώ είμαι αρχηγός της αγέλης για το σκύλο μου, αλλά τον αισθάνομαι σαν προστατευόμενό μου.
Με ανθρώπινα κριτήρια όμως θα ερμηνεύσω το σκύλο μου όταν κάνει ζήλιες, όταν μου κρατάει μούτρα, όταν τσαντίζεται ή όταν κακομαθαίνει, έστω και αν αναπαράγει ανεπιθύμητες συμπεριφοράς, προσπαθώντας να διατρανώσει την κυριαρχία του. Και τα παιδιά το ίδιο κάνουν.
Αυτές είναι συμπεριφορές που συναντώνται στους σκύλους. Δε θεωρώ ότι ο σκύλος μου είναι ένας μικρός άνθρωπος, οπότε δεν τα ανάγω όλα στο τι θεωρώ εγώ.
Πιστεύω όμως ακράδαντα στον χαρακτήρα και τις ιδιοτροπίες των ζώων, και σε αυτό το επίπεδο τις παραλληλίζω με των ανθρώπων και αναγνωρίζω ανθρώπινα χαρακτηριστικά.
Συμφωνώ ότι η γενίκευση είναι λάθος, αλλά θεωρώ ότι είμαι σε θέση να ξεχωρίζω τι μπορεί να αναχθεί/ παραλληλιστεί με την ανθρώπινη συμπεριφορά.
Ελπίζω να έγινα πιο σαφής.
Διάβαζα αυτό το θέμα πριν καιρό και σήμερα είδα αυτό το βίντεο (είναι παρόμοιο με το θέμα) και το θυμήθηκα ας το ξεθάψουμε λίγο λοιπόν
ας το ξεθάψουμε λίγο λοιπόν 
