Άρης και Ρούνη
- Thread starter agathe
- Ημερομηνία δημιουργίας
Πάντως τούρτα ΔΕΝ του έφτιαξα!του φτιαξες γλυκό; τι εφτιαξες;;;;;;;;;
χαχαχαχα
(με τον καιρό μου απαντώ...
)
Τώρα που ξεκινήσαμε..., ε..., θα τους πάρουμε σβάρνα, αυτό είναι σίγουρο! χεχεΩΩΩΩΩ το έχασα αυτό!
Χρόνια πολλά Άρη, πάντα επιτυχίες στους στίβους
Θενκς κοριτσάκι μου!
Πάει κανας χρόνος που δεν έχω γράψει τίποτα για τα σκυλιά μου. Οι αλλαγές στις ζωές μας αρκετές (ευτυχώς προς το καλύτερο).
Ας ξεκινήσω ότι αλλάξαμε σπίτι. Εύκολα προσαρμόστηκαν. Στην αρχή, βέβαια, ήταν σαν ψάρια έξω απ'το νερό, αλλά με τον καιρό βρήκαν ξανά τον καλό εαυτό τους. Δεν άλλαξε κάτι στην καθημερινότητα τους, οπότε κι αυτά συνήθισαν γρήγορα. Ίσως πιο γρήγορα από εμένα.
Το πιο σημαντικό όμως, κι αυτό έχει να κάνει με τον Άρη και τις δικές μου φοβίες και ανασφάλειες, είναι ότι τελικά δεν έχω τον "κροκόδειλο" που θεωρούσα. (το μόνιμο θέμα μου σε όσους με γνωρίζουν). Διαπίστωσα ότι όταν γίνει η σωστή προσέγγιση, όταν κι ο άλλος άνθρωπος είναι δεκτικός και δεν έχει άγχος (κοινώς, αγνοεί το δικό μου), ο σκύλος μου γίνεται χαλί να τον πατήσεις (περίπου). Το μόνο που θέλει είναι να σε πλησιάσει αυτός πρώτος, να σε μυρίσει και μετά (αρκετά μετά δηλαδή) ....μέχρι και πατατάκι παίρνει από το στόμα σου (αφήνοντας το υπόλοιπο πρόσωπο άθικτο φυσικά!!!!).
(ξέρω ότι σας έχω ζαλίσει με το συγκεκριμένο θέμα, αλλά δεν πειράζει....Με συμπαθείτε!!!)
Η Ρούνη, αν εξαιρέσουμε το γεγονός ότι έχει βάλει κανα δυο κιλάκια και εξακολουθεί να "λατρεύει" τις γάτες, παραμένει το τρελόσκυλο που ήταν πάντα. Πριν λίγο καιρό έκλεισε και τα 6.
Ας ξεκινήσω ότι αλλάξαμε σπίτι. Εύκολα προσαρμόστηκαν. Στην αρχή, βέβαια, ήταν σαν ψάρια έξω απ'το νερό, αλλά με τον καιρό βρήκαν ξανά τον καλό εαυτό τους. Δεν άλλαξε κάτι στην καθημερινότητα τους, οπότε κι αυτά συνήθισαν γρήγορα. Ίσως πιο γρήγορα από εμένα.
Το πιο σημαντικό όμως, κι αυτό έχει να κάνει με τον Άρη και τις δικές μου φοβίες και ανασφάλειες, είναι ότι τελικά δεν έχω τον "κροκόδειλο" που θεωρούσα. (το μόνιμο θέμα μου σε όσους με γνωρίζουν). Διαπίστωσα ότι όταν γίνει η σωστή προσέγγιση, όταν κι ο άλλος άνθρωπος είναι δεκτικός και δεν έχει άγχος (κοινώς, αγνοεί το δικό μου), ο σκύλος μου γίνεται χαλί να τον πατήσεις (περίπου). Το μόνο που θέλει είναι να σε πλησιάσει αυτός πρώτος, να σε μυρίσει και μετά (αρκετά μετά δηλαδή) ....μέχρι και πατατάκι παίρνει από το στόμα σου (αφήνοντας το υπόλοιπο πρόσωπο άθικτο φυσικά!!!!).
(ξέρω ότι σας έχω ζαλίσει με το συγκεκριμένο θέμα, αλλά δεν πειράζει....Με συμπαθείτε!!!
)Η Ρούνη, αν εξαιρέσουμε το γεγονός ότι έχει βάλει κανα δυο κιλάκια και εξακολουθεί να "λατρεύει" τις γάτες, παραμένει το τρελόσκυλο που ήταν πάντα. Πριν λίγο καιρό έκλεισε και τα 6.
Είμαι σε "σύσκεψη" με τον Κορινομπαμπά, μπας και βοηθήσει, γιατί δεν έχω photobucket καρντιά μου....
γι'αυτό την έβαλα διπλή....χαχαχα....Και δεν ξέρω και πώς να τη σβήσω...Δεν πειράζει!!!Μπράβο κοπέλα μου... η καλύτερη μαθήτρια είσαι
ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΔεν πιστεύω να τα βασανίζεις, κλεισμένα σε κανά διαμέρισμα έτσι;
Ψάχνουν για λίρες, τα έχουμε πει αυτά!!!!!!!!!!!
Η αλήθεια είναι ότι τα βασανίζω. Ειδικά τώρα που έχουν αρχίσει οι ζέστες, με παρακαλάνε να βγουν έξω στον καύσωνα (όταν πιάσει, γιατί προς το παρόν μουλιάζουμε) κι εγώ δεν.....
Ουπς!
