Έκτωρας. H πρώτη μου αγάπη και παντοτινή.
- Thread starter Katiariko
- Ημερομηνία δημιουργίας
- Status
Σας ευχαριστούμε όλους πολύ! 
----
Την ημέρα που είχαμε βρει τα κουταβάκια στο πάρκο, θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι για κάποια στιγμη τον χάσαμε απο τα μάτια μας και φοβηθήκαμε μήπως έπαθε κάτι, διότι δεν είχε ξανασυμβεί. Μετά από λίγο κι αφού φωνάζαμε σαν τους τρελούς άρχισε να γαβγίζει. Στην κυριολεξία ακολουθήσαμε τον ήχο μιας και το παρκο ειχε πολύ πυκνή βλάστηση.
Είχε σηκωθεί στα 2 πόδια και γάβγιζε κοιτώντας μέσα στον κάδο.
Ο μπαμπάς ήθελε να γυρίσουμε σπίτι και να πάρουμε τη φιλοζωική. Πατάω κι εγώ ένα κλάμα (γνωστό κόλπο που πιάνει στους χαζομπαμπάδες) και του λέω ότι μέχρι να έρθει η φιλοζωική μπορεί να μη ζουν!
Φυσικά είχα σύμμαχο τον "αρκουδιάρη" ο οποίος δεν το κουνούσε ρούπι. Και δε τη κουνάς εύκολα τέτοια αρκούδα ιδικά άμα πεισμώσει. Με τα χίλια ζόρια τα βγάλαμε έξω. Σίγουρα είχαν κλείσει μήνα, μπορεί και παρά πάνω. 2 εγω αγκαλιά, ένα ο μπαμπάς που είχε και τον Έκτωρα και 3 μια φίλη. Ήταν όλα μαυρούλια και αρκουδάκια. Μάλλον μεγάλα θα γινόντουσαν.
Να μη τα πολυλογώ, ένα βράδυ κοιμήθηκαν σπίτι μας, δίπλα στο δωμάτιο μου που είχε ενα μπαλκονάκι σαν δωματιάκι σχεδόν, δεν ήταν εκτεθειμένα στο κρύο. Τους δώσαμε μουλιασμένη ξηρά τροφή(αυτό είχαμε). Κατουροχέζανε όλο το βράδυ και κλαίγανε τα παπάκια μου... δεν κοιμηθήκαμε.
Σαν να μην έφτανε αυτό, είχαμε και τον Έκτωρα μέσα στα πόδια μας που του είχε βγει το πατρικό και τα διόρθωνε όταν έκαναν ταρζανιές (ο Έκτωρας τότε ήταν 1 έτους). Πως να κοιμηθώ με 5 κουταβομωράκια και μια αρκούδα δίπλα μου
Την επόμενη μέρα , η διπλανή μας, (είχε εναν Great Dane τον Σκούμπι), μας έδωσε γάλα για κουτάβια και το μεσημέρι ήρθε και τα πήρε για τη φιλοζωική. Δυστυχώς δεν έμαθα τι απογίνανε
----
Την ημέρα που είχαμε βρει τα κουταβάκια στο πάρκο, θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι για κάποια στιγμη τον χάσαμε απο τα μάτια μας και φοβηθήκαμε μήπως έπαθε κάτι, διότι δεν είχε ξανασυμβεί. Μετά από λίγο κι αφού φωνάζαμε σαν τους τρελούς άρχισε να γαβγίζει. Στην κυριολεξία ακολουθήσαμε τον ήχο μιας και το παρκο ειχε πολύ πυκνή βλάστηση.
Είχε σηκωθεί στα 2 πόδια και γάβγιζε κοιτώντας μέσα στον κάδο.
Ο μπαμπάς ήθελε να γυρίσουμε σπίτι και να πάρουμε τη φιλοζωική. Πατάω κι εγώ ένα κλάμα (γνωστό κόλπο που πιάνει στους χαζομπαμπάδες) και του λέω ότι μέχρι να έρθει η φιλοζωική μπορεί να μη ζουν!
Φυσικά είχα σύμμαχο τον "αρκουδιάρη" ο οποίος δεν το κουνούσε ρούπι. Και δε τη κουνάς εύκολα τέτοια αρκούδα ιδικά άμα πεισμώσει
. Με τα χίλια ζόρια τα βγάλαμε έξω. Σίγουρα είχαν κλείσει μήνα, μπορεί και παρά πάνω. 2 εγω αγκαλιά, ένα ο μπαμπάς που είχε και τον Έκτωρα και 3 μια φίλη. Ήταν όλα μαυρούλια και αρκουδάκια. Μάλλον μεγάλα θα γινόντουσαν. Να μη τα πολυλογώ, ένα βράδυ κοιμήθηκαν σπίτι μας, δίπλα στο δωμάτιο μου που είχε ενα μπαλκονάκι σαν δωματιάκι σχεδόν, δεν ήταν εκτεθειμένα στο κρύο. Τους δώσαμε μουλιασμένη ξηρά τροφή(αυτό είχαμε). Κατουροχέζανε όλο το βράδυ και κλαίγανε τα παπάκια μου... δεν κοιμηθήκαμε.
Σαν να μην έφτανε αυτό, είχαμε και τον Έκτωρα μέσα στα πόδια μας που του είχε βγει το πατρικό και τα διόρθωνε όταν έκαναν ταρζανιές (ο Έκτωρας τότε ήταν 1 έτους). Πως να κοιμηθώ με 5 κουταβομωράκια και μια αρκούδα δίπλα μου
Την επόμενη μέρα , η διπλανή μας, (είχε εναν Great Dane τον Σκούμπι), μας έδωσε γάλα για κουτάβια και το μεσημέρι ήρθε και τα πήρε για τη φιλοζωική. Δυστυχώς δεν έμαθα τι απογίνανε
Η μητέρα του Έκτωρα όπως έμαθα απο τον πατέρα μου, έχει υιοθετηθεί μέσω φιλοζωικής και ζει πλέον Αλεξανδρούπολη με ένα νέο ζευγάρι.
- Status
