δηλαδή σαν τι μπορεί να γίνει?Αν είναι δικό σου το blog αισθάνομαι κι εγώ την ανάγκη να σου πω ότι λυπάμαι για την απώλεια σου και να σε ευχαριστήσω που μοιράζεσαι την εμπειρία σου μαζί και την γνώση που απέκτησες.
Δυστυχώς όσον αφορά τα εμβόλια και την διατροφή αισθάνομαι ότι οδηγούμε εμείς τα σκυλιά μας σε αυτή την αρρώστεια.
Δεν ξέρω αν ο Κούτσι ήταν στειρωμένος αλλά διάβασα μια πολύ ανησυχητική μελέτη για την σχέση που μπορεί να έχει ο καρκίνος των οστών με στείρωση πριν ο σκύλος συμπληρώσει το πρώτο έτος της ηλικίας του.
γιατί κάναμε στείρωση πρίν το πρώτο οίστρο αφού η κτηνίατρος έλεγε πώς είναι καλύτερα.Mακάρι να είχα απαντήσεις .
Σ' ευχαριστούμε που μας (εμένα, τουλάχιστον) συγκίνησες, μέσα σε μιά σκληρή εποχή...
Σ' ευχαριστούμε που μοιράστηκες αυτό το πολύ όμορφα (και με πολλή αγάπη) οργανωμένο blog...
Σ' ευχαριστούμε που μοιράστηκες τη θλίψη σου μαζί μας...
Σ' ευχαριστούμε που μας έδωσες (και σήμερα) μιά ευκαιρία να θυμηθούμε, όταν γυρίσουμε σπίτι:
If everything else has failed, hug the dog...
Οσο για τον Κούτσι:
Αγοράκι μου, να τρέχεις και να παίζεις σα μικρό κουτάβι, εκεί που βρίσκεσαι... εκεί θα βρεις (και) τη Νίνα μου... και θα της πεις να με περιμένει...